Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.544.2017.1.MW
z 21 grudnia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku – brak daty sporządzenia (data wpływu 25 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego domu jednorodzinnego w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego, uprawniającej do zwrotu na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego domu jednorodzinnego w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego, uprawniającej do zwrotu na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wniosek dotyczy budowy pierwszego domu jednorodzinnego. Pozwolenie na budowę zostało wydane w 2014 roku. Dom w oryginalnym projekcie miał podaną pow. użytkową 100 m2, a w pozwoleniu na budowę pojawiła się liczba 151,55 m2. Okazało się, że doliczona została powierzchnia garażu, piwnicy, kotłowni, pralni i strychu co nie było wliczone w pierwotnym projekcie domu na który się Wnioskodawca zdecydował. Dzwoniąc na telefon Krajowej Informacji Skarbowej Wnioskodawca otrzymał potwierdzenie, że wyżej wymienione pomieszczenia w przypadku ubiegania się o zwrot podatku VAT za materiały budowlane nie są wliczane do powierzchni użytkowej. Na wszelki jednak wypadek Wnioskodawca prosi o potwierdzenie tego w formie pisemnej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy do powierzchni użytkowej pierwszego domu jednorodzinnego (w przypadku zwrotu VAT za materiały budowlane) nie wlicza się powierzchni garażu, piwnicy, kotłowni, pralni i strychu?
Zdaniem Wnioskodawcy, z definicji powierzchni użytkowej zawartej w ustawie o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy wynika, że za powierzchnię użytkową nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów, loggii, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału. Oznacza to, że osoba fizyczna ubiegająca się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego na podstawie ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w celu określenia powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego dla potrzeb tego zwrotu powinna odnosić się do definicji powierzchni użytkowej lokalu o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, a następnie w sposób analogiczny odnieść je do ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego. Przepis ten wskazuje, że za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się m.in. powierzchni pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału. W opisanym przypadku będzie to powierzchnia pralni, garażu, strychu, piwnicy i kotłowni.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1184, z późn. zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. poz. 1468, z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.
Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".
W myśl art. 20 ust. 3 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:
- wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
- budową domu jednorodzinnego albo
- nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
- przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy;
- powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
- 75 m2 i 100 m2,
- 85 m2 i 110 m2 – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a;
- osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, nie ukończyła 36 lat;
- do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
- właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
- osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
- właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny
Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.
Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu wydatków jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej (art. 21 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi).
Stosownie do art. 22 pkt 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 pkt 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi).
Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym.
Wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 23 ust. 3 i 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.
Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.
Jednym z warunków, o których mowa w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, dających prawo do ubiegania się o zwrot, jest warunek dotyczący limitu powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego zawarty w art. 20 ust. 3 pkt 3 tej ustawy.
Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – użyte w ustawie określenie dom jednorodzinny oznacza budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny.
W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy związana jest z warunkiem, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Wnioskodawca ma wątpliwość, czy do powierzchni użytkowej pierwszego domu jednorodzinnego (w przypadku zwrotu VAT za materiały budowlane) nie wlicza się powierzchni garażu, piwnicy, kotłowni, pralni i strychu.
Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – użyte w tej ustawie określenie powierzchnia użytkowa mieszkania oznacza – powierzchnię użytkową lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1610).
Stosownie natomiast do art. 2 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – użyte w ustawie określenie mieszkanie oznacza – lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny.
Z przywołanych wyżej przepisów ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi wynika, że dla potrzeb tej ustawy powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego należy rozumieć tak samo jak powierzchnię użytkową lokalu, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem – ilekroć w ustawie jest mowa o powierzchni użytkowej lokalu – należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.
Oznacza to, że osoba fizyczna ubiegając się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego na podstawie ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w celu określenia powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego dla potrzeb tego zwrotu powinna odnieść się do definicji powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego a następnie w sposób analogiczny odnieść ją do ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego. Zatem powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego należy rozumieć w sposób analogiczny jak powierzchnię użytkową lokalu. W efekcie wskazane wyliczenie pomieszczeń, które zliczane są do powierzchni użytkowej lokalu należy przyporządkować do pomieszczeń, które występują w domu jednorodzinnym, przy czym należy mieć na uwadze charakter obu tych nieruchomości a więc możliwość istnienia innych pomieszczeń w każdej z tych nieruchomości. Oczywistym bowiem jest, że np. w przypadku domu jednorodzinnego nie buduje się co do zasady takiego pomieszczenia jak np. wózkownia. Pomieszczeniu temu w budynku jednorodzinnym odpowiadać może piwnica lub pomieszczenie gospodarcze o innej nazwie. Natomiast do lokalu mieszkalnego nie przynależą np. komórki do przechowywania płodów rolnych jakie buduje się w domach jednorodzinnych na obszarach zabudowy zagrodowej. W lokalach mieszkalnych odpowiednikiem pomieszczeń o takim przeznaczeniu będą piwnice lub komórki do przechowywania opału. Tym samym ustalenia jakie pomieszczenia zalicza się do powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego należy dokonać w podobny sposób jak w odniesieniu do lokalu mieszkalnego. Pod uwagę należy wziąć funkcje, jakie pełnią pomieszczenia o danych nazwach przynależne do lokalu mieszkalnego i przyporządkować im pomieszczenia o podobnych funkcjach i charakterze w budynku mieszkalnym, na zasadzie analogi w nazewnictwie.
Ww. przepis art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego wskazuje, że za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się m.in. powierzchni pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału. Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia uzasadnione jest stwierdzenie, poprzez analogię, że garaż, piwnica, kotłownia, pralnia i strych w domu jednorodzinnym należy uznać za pomieszczenia, które nie są zaliczane do powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego, budowa którego uprawnia do skorzystania z prawa do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.
Dodatkowo podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczyć zatem należy, że w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.