2017.12.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.492.2017.2.KB
z 28 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2017 r. (data wpływu 19 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 8 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia podatkiem VAT na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę na rzecz lidera konsorcjum – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia podatkiem VAT na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę na rzecz lidera konsorcjum. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 8 grudnia 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz prawidłowo podpisany wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X jako zamawiający, zawarła umowę z konsorcjum firm, jako wykonawcą, której przedmiotem jest „Modernizacja stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych (…)”.

W skład konsorcjum wchodzą cztery podmioty: lider firma W, oraz trzech uczestników, którymi są Wnioskodawca, oraz firmy A i C.

Przedmiotem świadczenia członków konsorcjum na rzecz zamawiającego jest jedno świadczenie złożone polegające na modernizacji stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych (…).

Przedmiot zamówienia obejmuje:

Zakup i zabudowa 2-ch zbiorników o poj. 10 m³ każdy – na wodę o ciśnieniu roboczym do 6 bar. Zbiorniki powinny posiadać dodatkowe króćce na zabudowę wężownicy na gorącą wodę.
Zakup i zabudowa ok. 300 mb rurociągu preizolowanego w technologii PE o średnicy 100 mm, ciśnienie robocze do 6 bar na istniejących słupach estakady od stacji przygotowania emulsji do szybu III.
Zakup i zabudowa armatury m.in. elektrozawory DN100 – 2 szt., DN50 – 6 szt., przetworniki ciśnienia – 6 szt., czujniki temperatury – 8 szt., mechaniczne czujniki poziomu – 8 szt. oraz wymiana obecnych połączeń pomp wykonywanych rurociągami stalowymi na rurociągi w technologii PE (ok. 50 mb od (średnicy) 50 do (średnicy) 100 mm do 6 bar).
Zakup i wykonanie instalacji sterowania i automatyki z urządzeniem monitorująco-archiwizującym oraz przesyłaniem sygnału umożliwiającego odczyt parametrów stacji na odległość ok. 350 m.

Całość prac wykonywana jest na powierzchni.

Roboty budowlane obejmują:

W budynku stacji wycinana jest część starej instalacji (pozostaje część pompowa), która zastępowana jest nowymi częściami (armaturą) opisanymi w pkt 3. Instalacja sterowania i automatyki, opisana w pkt 4 wykonywana jest w budynku stacji.

Prace modernizacyjne nie ingerują w istniejący budynek stacji.

Rurociąg (ok. 300 m), opisany w pkt 2, będzie montowany w miejsce istniejącego, na istniejących słupach podporowych i zostanie połączony z fragmentem istniejącego rurociągu doprowadzającego emulsję na dół kopalni.

Zbiorniki opisane w pkt 1, stanowią nową dotychczas nieistniejącą część instalacji. Zostaną one posadowione na płytach betonowych, bez fundamentów, poza budynkiem stacji.

Lider konsorcjum sam osobiście nie wykonuje żadnych prac – zleca ich wykonanie Wnioskodawcy. Wnioskodawca również sam nie wykonuje żadnych prac – zleca ich wykonanie podwykonawcom będącym pozostałymi uczestnikami konsorcjum, tj. firmom A i C.

Firmy A i C, jako podwykonawcy, wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury z zastosowaniem odwrotnego obciążenia podatkiem VAT.

Następnie Wnioskodawca wystawia faktury na rzecz lidera konsorcjum, firmy W również z zastosowaniem odwrotnego obciążenia podatkiem VAT.

Wszyscy członkowie konsorcjum, jak i zamawiający są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT. Zakupione usługi i towary są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

1.1.

Przypomnieć przyjdzie, że X, jako zamawiający, zawarła umowę z konsorcjum firm, jako wykonawcą, której przedmiotem jest realizacja zadania pod tytułem „Modernizacja stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych (…)”, dalej zwanego modernizacją stacji.

Wolą zamawiającego było wykonanie modernizacji przedmiotowej stacji.

Szczegółowy zakres czynności wykonywanych na rzecz zamawiającego, obejmujący zarówno świadczenie usług, jak i dostawę towarów, został podany we wniosku o udzielenie interpretacji i przedstawia się on następująco:

Zakup i zabudowa 2-ch zbiorników o poj. 10 m każdy – na wodę o ciśnieniu roboczym do 6 bar. Zbiorniki powinny posiadać dodatkowe króćce na zabudowę wężownicy na gorącą wodę.
Zakup i zabudowa ok. 300 mb rurociągu preizolowanego w technologii PE o średnicy 100 mm, ciśnienie robocze do 6 bar na istniejących słupach estakady od stacji przygotowania emulsji do szybu III.
Zakup i zabudowa armatury m.in. elektrozawory DN100 – 2 szt., DN50 – 6 szt., przetworniki ciśnienia – 6 szt., czujniki temperatury – 8 szt., mechaniczne czujniki poziomu – 8 szt. oraz wymiana obecnych połączeń pomp wykonywanych rurociągami stalowymi na rurociągi w technologii PE (ok. 50 mb od (średnicy) 50 do (średnicy) 100 mm do 6 bar).
Zakup i wykonanie instalacji sterowania i automatyki z urządzeniem monitorująco-archiwizującym oraz przesyłaniem sygnału umożliwiającego odczyt parametrów stacji na odległość ok. 350 m.

Całość prac wykonywana jest na powierzchni.

Roboty budowlane obejmują:

Prace modernizacyjne nie ingerują w istniejący budynek stacji.

Zbiorniki opisane w pkt 1, stanowią nową dotychczas nieistniejącą część instalacji. Zostaną one posadowione na płytach betonowych, bez fundamentów, poza budynkiem stacji.

1.2.

W ocenie Wnioskodawcy, elementem dominującym, w ramach wyżej opisanych czynności, przyjmując kryterium funkcjonalności, są prace budowlane związane z rurociągiem przesyłowym, który bezpośrednio jest połączony z instalacją w budynku stacji. Znajdujące się w budynku stacji urządzenia, np. takie jak aparatura sterująca lub pompy, współpracują z rurociągiem.

Także zbiorniki wymienione w pkt 1 opisu wykonywanych czynności, mają charakter „pomocniczy” w stosunku do rurociągu, bowiem w nich gromadzony jest zapas wody, na wypadek ewentualnych zakłóceń dostawy wody zużywanej w procesie technologicznym wytwarzania emulsji przesyłanej do obudów zmechanizowanych.

1.3.

Jak wspomniano we wniosku Wnioskodawca sam nie wykonuje czynności związanych z modernizacją, lecz zleca ich wykonanie pozostałym członkom konsorcjum, tj. firmom A i C, które pełnią funkcję podwykonawców.

Wnioskodawca, na rzecz lidera konsorcjum, firmy W, wykonuje jedno świadczenie złożone obejmujące modernizację przedmiotowej stacji.

Klasyfikacja elementu dominującego, to kod Polskiej Klasyfikacji Towarów i Usług (z 2008 r.), dalej PKWiU, 42.21.21.0 Roboty ogólnobudowlane związane z budową rurociągów przesyłowych.

Dokonując klasyfikacji do kodu PKWiU 42.21.21.0 uwzględniono uwagi do Sekcji F OBIEKTY BUDOWLANE I ROBOTY BUDOWLANE, z których wynika, że obejmuje ona m.in. prace polegające na przebudowie, remoncie, rozbiórce lub montażu obiektu budowlanego, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym.

Dostawa towarów jest wkalkulowana w wartość świadczonych robót budowlanych.

Jak wskazano we wniosku lider konsorcjum sam nie wykonuje żadnych prac budowlanych, jak i nie dokonuje zakupu towarów związanych z realizacją modernizacji stacji.

W istocie rzeczy pełni on rolę pośrednika, który fakturuje wykonaną usługę na rzecz zamawiającego, na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę.

Tak więc symbol PKWiU wykonywanej przez lidera usługi będzie taki sam jak w przypadku Wnioskodawcy, tj. 42.21.21.0.

Celem pełnego obrazu sprawy należy dodać, że lider konsorcjum firma W jako pełnomocnik pozostałych uczestników konsorcjum, wykonuje przede wszystkim czynności związane z uczestnictwem w przetargu, lecz nie są to usługi świadczone na rzecz zamawiającego, a na rzecz pozostałych członków konsorcjum.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że jako podwykonawca świadczył na rzecz firmy W roboty budowlane polegające na: modernizacji stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych (…)?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w fakturze dokumentującej wykonie robót budowlanych polegających na: modernizacji stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych (…), wystawionej na rzecz lidera konsorcjum firmy W, winien zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca przyjął, że realizacja zadania nazwanego jako „Modernizacja stacji przygotowywania emulsji do obudów zmechanizowanych (…)”, dalej w skrócie modernizacja stacji emulsji, stanowi jedno świadczenie złożone obejmujące zarówno roboty budowlane, jak i dostawę towarów.

W ocenie Wnioskodawcy, dostawa towarów stanowi świadczenie pomocnicze, umożliwiające wykonanie świadczenia głównego jakim jest modernizacja stacji emulsji. Wnioskodawca wziął pod uwagę rozważania Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawarte w motywach 14-19 wyroku z dnia 27 września 2012 r., w sprawie C-392/11:

Na wstępie należy przypomnieć, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, jak wynika z art. 1 ust. 2 akapit drugi dyrektywy VAT (zob. podobnie wyroki: z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN, Zb.Orz. s. I 2697, pkt 22; z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed, Zb.Orz. s. I 11079, pkt 35; z dnia 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere, Zb.Orz. s. I 12359, pkt 21).
Jednakże jeżeli transakcja obejmuje wiele elementów, powstaje pytanie, czy należy uznać, iż składa się ona z jednego świadczenia, czy też z kilku odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku VAT. Z orzecznictwa Trybunału wynika bowiem, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są one niezależne (wyrok z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb.Orz. s. I 897, pkt 51).
W tym zakresie Trybunał orzekł, że jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jednolite nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (zob. podobnie wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen i OV Bank, Zb.Orz. s. I 9433, pkt 22; ww. wyrok w sprawie Everything Everywhere, pkt 24, 25).
Ponadto jest tak również, jeżeli jednolite lub kilka świadczeń należy uznać za świadczenie główne, natomiast pozostałe świadczenie lub świadczenia stanowią świadczenie lub świadczenia dodatkowe, traktowane z punktu widzenia podatkowego tak jak świadczenie główne. W szczególności świadczenie należy uznać za dodatkowe w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego (zob. podobnie wyrok z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 CPP, Rec. s. 1973, pkt 30; ww. wyrok w sprawie Part Service, pkt 52; a także wyrok z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 Bog i in., Zb.Orz. s. I 1457, pkt 54).
Uwzględniając dwie okoliczności – po pierwsze, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, oraz po drugie, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT – należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy dane świadczenia stanowią kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jednolite świadczenie (zob. podobnie ww. wyroki: w sprawie CPP, pkt 29; w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 20; w sprawie Aktiebolaget NN, pkt 22; w sprawie Everything Everywhere, pkt 21, 22; a także w sprawach połączonych Bog i in., pkt 53).
Niemniej jednak brak jest bezwzględnej zasady dotyczącej ustalania zakresu danego świadczenia z punktu widzenia podatku VAT, a co za tym idzie, w celu ustalenia zakresu danego świadczenia należy wziąć pod uwagę ogół okoliczności (zob. ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 27).

Jak podano w pkt 7 objaśnień podatkowych z dnia 17 marca 2017 r., dotyczących odwrotnego obciążenia podatkiem VAT, w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych, „Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. Należy mieć na uwadze, że jeżeli „generalny/główny wykonawca” zleci wykonanie usług w ramach swojej umowy zawartej z inwestorem kolejnemu podatnikowi – wówczas ten podatnik staje się jego podwykonawcą. Każdy kolejny podatnik w takim szeregu zleceń staje się podwykonawcą w stosunku do „generalnego/głównego wykonawcy”, niezależnie od liczby dalszych podzleceń usługi. Podzlecone usługi budowlane zostaną opodatkowane na zasadzie odwróconego obciążenia, zatem przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca „podzlecający” usługę kolejnemu podatnikowi jest – w stosunku do tego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia)”.

W świetle powyższych objaśnień, zarówno na pytanie nr 1 i 2, należy udzielić odpowiedzi twierdzącej. Wnioskodawca przyjął od głównego wykonawcy – lidera konsorcjum firmy W – zlecenie wykonania prac budowlanych oraz dostawy niezbędnych materiałów do wykonania tych prac. W przedstawionym schemacie Wnioskodawca występuje zatem w charakterze podwykonawcy, a lider konsorcjum firma W jako główny wykonawca względem zamawiającego, tj. X. Nie ma przy tym znaczenia, że Wnioskodawca sam osobiście nie wykonuje tych prac, lecz podzleca ich wykonanie pozostałym członkom konsorcjum.

W konsekwencji Wnioskodawca, w fakturze dokumentującej wykonie robót budowlanych, polegających na modernizacji stacji, wystawionej na rzecz lidera konsorcjum firmy W winien zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że dla prawidłowości opodatkowania danej czynności istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania czynności, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usługi świadczonej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczoną usługę do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania usługi do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej usługi) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy – w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że w praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia. Występują różne modele konsorcjów, z których każde może mieć indywidualny charakter. To z postanowień konkretnej umowy konsorcjum wynika sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), w ramach tzw. swobody umów. W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Konsorcjum nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców, zatem tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez generalnego wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że fakt zgłoszenia, lub nie, inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług świadczonych w ramach konsorcjum trzeba mieć na uwadze, że wprowadzane zmiany w zakresie reverse charge dla usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Podwykonawca to zatem dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Należy wskazać, że o uznaniu danego podmiotu za głównego wykonawcę bądź podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, nie może przesądzać samo „nazewnictwo” jakim posłużono się w zawartej umowie czy też deklaracje podmiotów podpisujących umowę o tym, w jakim charakterze będzie działać dany podmiot. O statusie głównego wykonawcy czy też podwykonawcy świadczą postanowienia umowy dotyczące zakresu wykonywanych przez nich usług, warunków ich świadczenia bądź okoliczności jakie mają miejsce w danym przypadku oraz charakter wykonywanych czynności.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że to strony konsorcjum określają w umowie konsorcjum sposób rozliczeń między sobą jak i zamawiającym (inwestorem), tj. sposób wystawiania faktur, należnego wynagrodzenia, terminów wykonania prac oraz kwestii odpowiedzialności za przydzielone im zadania z tytułu realizacji celu nałożonego na nich przez inwestora (zamawiającego) w ramach zlecenia/przetargu. W praktyce w umowie konsorcjum strony mogą wyznaczyć lidera konsorcjum (który m.in. pełni funkcję reprezentacyjną oraz prowadzi rozliczenia z inwestorem), ale także mogą ustanowić, że każdy z nich jest, tzw. uczestnikiem konsorcjum i świadczy usługi bezpośrednio na rzecz inwestora.

W zależności od przyjętego przez konsorcjum modelu, o którym mowa powyżej, inne są rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że X, jako zamawiający, zawarła umowę z konsorcjum firm, jako wykonawcą, której przedmiotem jest „Modernizacja stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych (…)”. W skład konsorcjum wchodzą cztery podmioty: lider firma W, oraz trzech uczestników, którymi są Wnioskodawca oraz firmy A i C.

Przedmiotem świadczenia członków konsorcjum na rzecz zamawiającego jest świadczenie polegające na modernizacji stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych dla (…).

Przedmiot zamówienia obejmuje zakup i zabudowę 2-ch zbiorników o poj. 10 m3 każdy – na wodę o ciśnieniu roboczym do 6 bar. Zbiorniki powinny posiadać dodatkowe króćce na zabudowę wężownicy na gorącą wodę, zakup i zabudowę ok. 300 mb rurociągu preizolowanego w technologii PE o średnicy 100 mm, ciśnienie robocze do 6 bar na istniejących słupach estakady od stacji przygotowania emulsji do szybu III, zakup i zabudowę armatury m.in. elektrozawory DN100 – 2 szt., DN50 – 6 szt., przetworniki ciśnienia – 6 szt., czujniki temperatury – 8 szt., mechaniczne czujniki poziomu – 8 szt. oraz wymiana obecnych połączeń pomp wykonywanych rurociągami stalowymi na rurociągi w technologii PE (ok. 50 mb od Ø 50 do Ø 100 mm do 6 bar), zakup i wykonanie instalacji sterowania i automatyki z urządzeniem monitorująco-archiwizującym oraz przesyłaniem sygnału umożliwiającego odczyt parametrów stacji na odległość ok. 350 m. Całość prac wykonywana jest na powierzchni.

Roboty budowlane obejmują wycinanie w budynku stacji części starej instalacji (pozostaje część pompowa), która zastępowana jest nowymi częściami (armaturą). Instalacja sterowania i automatyki, wykonywana jest w budynku stacji. Prace modernizacyjne nie ingerują w istniejący budynek stacji. Rurociąg (ok. 300 m) będzie montowany w miejsce istniejącego, na istniejących słupach podporowych i zostanie połączony z fragmentem istniejącego rurociągu doprowadzającego emulsję na dół kopalni. Zbiorniki stanowią nową dotychczas nieistniejącą część instalacji. Zostaną one posadowione na płytach betonowych, bez fundamentów, poza budynkiem stacji.

Lider konsorcjum wystawia na rzecz zamawiającego faktury dokumentujące wykonanie poszczególnych etapów przedmiotowej usługi, stosując podstawową stawkę podatku od towarów usług w wysokości 23%. Lider konsorcjum sam osobiście nie wykonuje żadnych prac – zleca ich wykonanie Wnioskodawcy. Wnioskodawca również sam nie wykonuje żadnych prac – zleca ich wykonanie podwykonawcom będącym pozostałymi uczestnikami konsorcjum, tj. firmom A i C. Firmy A i C, jako podwykonawcy, wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury z zastosowaniem odwrotnego obciążenia podatkiem VAT.

Wszyscy członkowie konsorcjum, jak i zamawiający są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT. Zakupione usługi i towary są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Elementem dominującym, w ramach wyżej opisanych czynności, przyjmując kryterium funkcjonalności, są prace budowlane związane z rurociągiem przesyłowym, który bezpośrednio jest połączony z instalacją w budynku stacji. Znajdujące się w budynku stacji urządzenia, np. takie jak aparatura sterująca lub pompy, współpracują z rurociągiem. Także zbiorniki wymienione w opisie wykonywanych czynności, mają charakter „pomocniczy” w stosunku do rurociągu, bowiem w nich gromadzony jest zapas wody, na wypadek ewentualnych zakłóceń dostawy wody zużywanej w procesie technologicznym wytwarzania emulsji przesyłanej do obudów zmechanizowanych.

Wnioskodawca sam nie wykonuje czynności związanych z modernizacją, lecz zleca ich wykonanie pozostałym członkom konsorcjum, tj. firmom A i C, które pełnią funkcję podwykonawców. Wnioskodawca, na rzecz lidera konsorcjum, firmy W, wykonuje jedno świadczenie obejmujące modernizację przedmiotowej stacji.

Klasyfikacja elementu dominującego, to PKWiU 42.21.21.0 Roboty ogólnobudowlane związane z budową rurociągów przesyłowych. Dostawa towarów jest wkalkulowana w wartość świadczonych robót budowlanych. Lider konsorcjum sam nie wykonuje żadnych prac budowlanych, jak i nie dokonuje zakupu towarów związanych z realizacją modernizacji stacji. W istocie rzeczy pełni on rolę pośrednika, który fakturuje wykonaną usługę na rzecz zamawiającego, na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę. Symbol PKWiU wykonywanej przez lidera usługi jest taki sam jak w przypadku Wnioskodawcy, tj. 42.21.21.0. Lider konsorcjum firma W jako pełnomocnik pozostałych uczestników konsorcjum, wykonuje przede wszystkim czynności związane z uczestnictwem w przetargu, lecz nie są to usługi świadczone na rzecz zamawiającego, a na rzecz pozostałych członków konsorcjum.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy świadcząc roboty budowlane polegające na modernizacji stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych (…) na rzecz firmy W działa on jako podwykonawca, oraz czy w wystawionej na rzecz lidera konsorcjum firmy W fakturze dokumentującej wykonanie tych czynności winien on zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT.

W celu zastosowania właściwych regulacji prawnych w rozpatrywanej sprawie należy rozstrzygnąć, jak dla celów podatku VAT zakwalifikować wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, obejmujące dostawę towarów i świadczenie usług – wykonywanie robót budowlanych.

Należy wskazać, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika traktowane są – co do zasady – jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

O tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C‑349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach modernizacji stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych roboty budowlane wraz z dostawą towarów stanowią czynność złożoną, którą należy rozpoznać jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, przedmiotem świadczenia jest jedno świadczenie polegające na modernizacji stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych, gdzie elementem dominującym w ramach wykonywanych czynności są, przyjmując kryterium funkcjonalności, prace budowlane związane z rurociągiem przesyłowym, natomiast dostarczane towary mają charakter pomocniczy. Ponadto, dostawa towarów jest wkalkulowana w wartość świadczonych robót budowlanych.

Odnosząc się do kwestii uznania Wnioskodawcy za podwykonawcę należy stwierdzić, że skoro to lider konsorcjum firma W wystawia dla zamawiającego faktury dokumentujące wykonanie poszczególnych etapów przedmiotowej usługi na rzecz zamawiającego, których lider konsorcjum firma W osobiście nie wykonuje, a zleca ich wykonanie Wnioskodawcy (lider konsorcjum firma W fakturuje wykonaną usługę na rzecz zamawiającego na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę), to należy uznać, że Wnioskodawca w tej sytuacji występuje jako podwykonawca lidera konsorcjum firmy W, działającego w takim przypadku jako główny wykonawca względem zamawiającego.

W załączniku nr 14 do ustawy pod poz. 7 wymienione zostały „Roboty ogólnobudowlane związane z budową rurociągów przesyłowych” o symbolu PKWiU 42.21.21.0.

Jak wynika z opisu sprawy, zarówno Wnioskodawca na rzecz lidera konsorcjum firmy W, jak również lider konsorcjum firma W na rzecz zamawiającego świadczą usługę sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 42.21.21.0, tj. mieszczącą się pod poz. 7 załącznika nr 14 do ustawy. Wszyscy członkowie konsorcjum są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami VAT.

Należy zatem stwierdzić, że do świadczonej przez Wnioskodawcę – jako podwykonawcę – usługi (wymienionej w poz. 7 załącznika nr 14 do ustawy) na rzecz lidera konsorcjum firmy W ma zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy, a zatem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu jej wykonania jest lider konsorcjum firma W, jako nabywca tej usługi.

Stosownie do art. 106a pkt 1 ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Ponadto jak wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy – faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
– wyrazy „metoda kasowa”;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zgodnie z art. 106 ust. 4 pkt 1 ustawy – faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że z tytułu świadczonej usługi Wnioskodawca jest zobowiązany wystawić fakturę dla lidera konsorcjum firmy W, która winna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”, jednak nie powinna zawierać stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że jako podwykonawca świadczył na rzecz firmy W roboty budowlane polegające na modernizacji stacji przygotowania emulsji dla obudów zmechanizowanych (…) oraz że w fakturze dokumentującej wykonie tych robót budowlanych wystawionej na rzecz lidera konsorcjum firmy W, Wnioskodawca winien zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin