Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.464.2017.2.AP
z 28 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 7 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z darowizną gospodarstwa rolnego na rzecz córki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął to tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z darowizną gospodarstwa rolnego na rzecz córki. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 4 grudnia 2017 r. poprzez przeformułowanie pytań oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym. Prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni około 16 ha. Od 2008 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik – płatnik VAT. Składa kwartalnie rozliczenie deklaracji do Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca zajmuje się produkcją rolną oraz hodowlą krów, jałówek i bydła. Sprzedaje mleko do mleczarni, bydło. Kupuje bydło i środki do produkcji rolnej. W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego Wnioskodawca zamierza przekazać gospodarstwo rolne w całości następcy (córce) w ramach darowizny. Gospodarstwo będzie przekazane w formie aktu notarialnego. Przedmiotem przekazania będzie całe gospodarstwo (przedsiębiorstwo) – w postaci całego gospodarstwa rolnego – ziemia wraz z budynkami, zakupionymi maszynami, inwentarzem i wszystkimi zapisami na zasadzie darowizny w formie aktu notarialnego. Wnioskodawca – Darczyńca – nie zamierza kontynuować działalności rolniczej jako zarejestrowany podatnik VAT. Natomiast obdarowany od dnia przejęcia gospodarstwa (córka darczyńcy) zostanie zarejestrowany jako czynny płatnik podatku VAT i będzie kontynuować prowadzoną działalność rolniczą w takim samym zakresie; przekazany majątek będzie służył nadal działalności opodatkowanej.

Od 2008 r. Wnioskodawca dokonywał zakupu maszyn wobec których korzystał z ulgi w odliczeniu podatku VAT. Od części maszyn minął już 5 letni okres odliczenia podatku, skorzystanie z ulgi. Natomiast w stosunku do 5 maszyn których zakup dokonywany był:

• paszowóz – lipiec 2013 r., kwota VAT 13.800 zł,
• kosiarka rotacyjna – marzec 2014 r., kwota VAT 5.290 zł,
• przewracarka do siana – czerwiec 2015 r., kwota VAT 4.674,80 zł,
• przyczepa do balotów – grudzień 2015 r., kwota VAT 4.140 zł,
• owijarka do balotów – lipiec 2017 r., kwota VAT 4.600 zł

nie minął jeszcze 5 letni okres ich użytkowania od chwili skorzystania z ulgi w podatku VAT.

Maszyny te wykorzystywane są do produkcji rolnej w gospodarstwie i są niezbędne do przygotowania pasz i prowadzenia gospodarstwa. Następca nadal będzie korzystał z tych maszyn, które będą służyły do produkcji kontynuowanej przez następcę. Maszyny te nie będą sprzedane, ale nadal będą służyć do prac w przejętym gospodarstwie.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 4 grudnia 2017 r.:

1. W odpowiedzi na pytanie: „Czy przedmiotem darowizny będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
   1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Przedmiotem darowizny będzie gospodarstwo rolne, którego definicja została zawarta w art. 55 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Zatem warunki wyszczególnione w tym punkcie nie zostaną spełnione, bowiem przedmiotem darowizny nie będzie przedsiębiorstwo”.
2. W odpowiedzi na pytanie: „Czy majątek będący przedmiotem darowizny spełni wymogi wskazane w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa sformułowanej w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), tj. czy majątek ten będzie wyodrębniony:
   1. na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. czy stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych?
   2. na płaszczyźnie finansowej, tj. czy posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym oraz czy na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań do wyodrębnionych działalności, przez co możliwe jest określenie wyniku finansowego?
   3. na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. czy stanowi potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze?
   4. czy przedmiotowy zespół składników majątkowych i niemajątkowych będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań, a prowadzenie działalności przez wydzieloną część przedsiębiorstwa nie będzie wymagało udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa podmiotu zbywającego?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Jako osoba fizyczna prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1892). W związku z powyższym:
      • gospodarstwo to stanowi zespół składników, które służą do produkcji rolnej, której zakres opisano w części G, w poz. 75 wniosku z dnia 20 października 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej,
      • gospodarstwo rolne funkcjonuje jako samodzielna jednostka, nie prowadzi ewidencji przychodów i kosztów (podatkowej księgi przychodów i rozchodów) nie posiada wyodrębnionych działalności i nie określa wyniku finansowego. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, przepisy ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) przepisy tej ustawy nie mają tutaj zastosowania,
      • gospodarstwo rolne jest niezależne i samodzielnie realizuje swoje zadania dotyczące produkcji rolnej”.
3. W odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca, to należy wskazać czy po zbyciu przez Wnioskodawcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa pozostaną u Wnioskodawcy jakiekolwiek składniki materialne i niematerialne? – jeśli tak, to należy wskazać jakie?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Gospodarstwo rolne zostanie przekazane w całości wraz ze wszystkimi składnikami materialnymi i niematerialnymi”.
4. W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawca przekaże gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 55³ ustawy Kodeks cywilny?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Gospodarstwo rolne zostanie przekazane w oparciu o art. 55 ustawy Kodeks cywilny, tj. grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami, urządzeniami i inwentarzem, bowiem stanowi ono zorganizowaną całość gospodarstwa rolnego, wraz z prawami związanymi z prowadzeniem przedmiotowego gospodarstwa rolnego”.
5. W odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli przekazane gospodarstwo rolne nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, to czy od wszystkich nabytych składników majątkowych (będących przedmiotem darowizny) Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?” – Wnioskodawca wskazał, że: „Przekazywane gospodarstwo rolne nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks Cywilny, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług i nie od wszystkich nabytych składników majątkowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Odliczenia dokonywane były od zakupionych maszyn rolniczych, paliwa, nawozów i środków do produkcji rolnej”.
6. W odpowiedzi na pytanie: „Czy Zainteresowany był dotychczas zobowiązany do dokonywania korekt, o których mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeśli tak to od jakich wydatków?” – Wnioskodawca wskazał, że: „W okresie kiedy byłem zarejestrowany jako podatnik VAT nie byłem zobowiązany do dokonywania żadnych korekt o których mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 4 grudnia 2017 r.)

Czy Wnioskodawca, jako podatnik VAT, przekazując gospodarstwo rolne w formie darowizny, winien zwrócić bądź dokonać korekty podatku VAT naliczonego (który został odliczony w deklaracji VAT) od maszyn, które zostały zakupione w okresie 5 lat (maszyn, gdzie od daty ich zakupu nie minęło 5 lat)?

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo że od zakupu maszyn nie minęło 5 lat, jednak będą one przekazane w całości wraz ze wszystkimi składnikami majątkowymi gospodarstwa i będą dalej służyć do produkcji rolnej w tym gospodarstwie, wobec czego nie będzie wiązało się ze zwrotem podatku VAT ani też korektą podatku naliczonego zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ponadto, stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2. wszelkie inne darowizny

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 55² ustawy Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 55³ ustawy Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Wprawdzie w przepisach ustawy Kodeks cywilny, gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa, to jednak można przyjąć, że spełnia ono określone w tej ustawie wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy przyjąć, że gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w ustawie Kodeks cywilny), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Natomiast, w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem, wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Należy zatem wskazać, że nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

W przeciwnym razie nie można uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym. Prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni około 16 ha. Gospodarstwo stanowi zespół składników, które służą do produkcji rolnej. Gospodarstwo rolne funkcjonuje jako samodzielna jednostka, Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przychodów i kosztów, nie posiada wyodrębnionej działalności i nie określa wyniku finansowego. Gospodarstwo rolne jest niezależne i samodzielnie realizuje swoje zadania dotyczące produkcji rolnej.

Od 2008 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik – płatnik VAT. Składa kwartalnie rozliczenie deklaracji do Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca zajmuje się produkcją rolną oraz hodowlą krów, jałówek i bydła. Sprzedaje mleko do mleczarni, bydło, kupuje bydło i środki do produkcji rolnej. W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego Wnioskodawca zamierza przekazać gospodarstwo rolne w całości następcy (córce) w ramach darowizny. Gospodarstwo będzie przekazane w formie aktu notarialnego. Przedmiotem przekazania będzie całe gospodarstwo (przedsiębiorstwo) – w postaci całego gospodarstwa rolnego – ziemi wraz z budynkami, zakupionymi maszynami, inwentarzem i wszystkimi zapisami na zasadzie darowizny w formie aktu notarialnego. Wnioskodawca – Darczyńca – nie zamierza kontynuować działalności rolniczej jako zarejestrowany podatnik VAT. Natomiast obdarowany od dnia przejęcia gospodarstwa (córka darczyńcy) zostanie zarejestrowany jako czynny płatnik podatku VAT i będzie kontynuować prowadzoną działalność rolniczą w takim samym zakresie; przekazany majątek będzie służył nadal działalności opodatkowanej. Od 2008 r. Wnioskodawca dokonywał zakupu maszyn wobec których korzystał z ulgi w odliczeniu podatku VAT. Od części maszyn minął już 5 letni okres odliczenia podatku. Natomiast w stosunku do 5 maszyn których zakup dokonywany był: paszowóz – lipiec 2013 r., kwota VAT 13.800 zł, kosiarka rotacyjna – marzec 2014 r., kwota VAT 5.290 zł, przewracarka do siana – czerwiec 2015 r., kwota VAT 4.140 zł, przyczepa do balotów – grudzień 2015 r., kwota VAT 4.140 zł, owijarka do balotów – lipiec 2017 r., kwota VAT 4.600 zł; nie minął jeszcze 5 letni okres ich użytkowania od chwili skorzystania z ulgi w podatku VAT. Maszyny te wykorzystywane są do produkcji rolnej w gospodarstwie i są niezbędne do przygotowania pasz i prowadzenia gospodarstwa. Następca nadal będzie korzystał z tych maszyn, które będą służyły do produkcji kontynuowanej przez następcę. Maszyny te nie będą sprzedane, ale nadal będą służyć do prac w przejętym gospodarstwie. Gospodarstwo rolne zostanie przekazane w całości wraz ze wszystkimi składnikami materialnymi i niematerialnymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w przypadku przekazania córce gospodarstwa rolnego będzie on zobowiązany do korekty podatku VAT naliczonego od zakupionych maszyn, od których wcześniej Zainteresowany odliczył podatek VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem darowizny będzie gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 55³ ustawy Kodeks Cywilny. W świetle powyższego odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy obejmujących zakres zadanego pytania należy przeanalizować przepisy art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Ponadto, zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Według art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Na mocy art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

W myśl art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Jednocześnie, na mocy art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy zaznaczyć, że do korekt, o których mowa w art. 91 ustawy, zobowiązany jest nabywca przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w sytuacji, gdy nabyte przez niego składniki majątku nie będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lub wyłącznie do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Odnosząc zatem brzmienie cytowanych wyżej przepisów do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że o ile przedmiotem przekazania przez Wnioskodawcę jest gospodarstwo rolne, to czynność ta w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, jest wyłączona spod opodatkowania. Oznacza to więc, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, gdyż ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego będzie ciążyć na nabywcy przedsiębiorstwa, o czym stanowi art. 91 ust. 9 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca w myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku przekazania córce gospodarstwa rolnego (wraz ze wszystkimi składnikami materialnymi i niematerialnymi) – nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego od zakupionych maszyn, od których wcześniej odliczył podatek VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z darowizną gospodarstwa rolnego na rzecz córki (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 3 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie w dniu

28 grudnia 2017 r. znak sprawy: 0112-KDIL2-2.4012.563.2017.1.AP

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.