2017.12.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.577.2017.2.JK
z 28 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne użyczenie pomieszczeń przez jednostkę organizacyjną Powiatu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne użyczenie pomieszczeń przez jednostkę organizacyjną Powiatu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie adresu e-PUAP Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Powiat będąc podatnikiem VAT składa do właściwego urzędu skarbowego deklaracje VAT-7. Jednostka nie odlicza podatku VAT naliczonego.

Jednostki budżetowe, będące jednostkami organizacyjnymi Powiatu, mają w trwałym zarządzie nieruchomości, w tym budynki stanowiące własność Powiatu.

Jedna ze szkół ponadgimnazjalnych za zgodą Zarządu Powiatu zawarła umowę użyczenia pomieszczeń z Polskim Stowarzyszeniem na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym prowadzącym Warsztaty Terapii Zajęciowej, które realizują zadania dla mieszkańców Powiatu zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587).

Obecnie czynność użyczenia pomieszczeń Powiat opodatkowuje stawką 23%, jednakże na szkoleniu, które odbyło się 26 września 2017 r. Wnioskodawca uzyskał informację, że czynności użyczenia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto w piśmie z dnia 13 grudnia 2017 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca poinformował, że:

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868), działalność Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym jest związana z realizacją zadań własnych Powiatu, do których należy m.in. wspieranie osób niepełnosprawnych.

Użyczenie pomieszczeń na rzecz Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Powiatu.

Powiat wykonuje działalność gospodarczą, która nie jest realizowana w warunkach wolności gospodarczej, zakres przedmiotowy tej działalności wyznaczają zadania publiczne wynikające z ustawy o samorządzie powiatowym, w związku z tym nie jest ona ukierunkowana na osiąganie zysku tylko nakierowana na zaspokajanie potrzeb mieszkańców powiatu. W umowie użyczenia zawartej pomiędzy Powiatem, w imieniu którego działa jednostka organizacyjna, a Polskim Stowarzyszeniem na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym nie ma wskazanego żadnego zobowiązania do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za nieodpłatne użyczenie pomieszczeń budynku, jednak Powiat chcąc realizować ww. zadanie własne, które miało określone finansowanie ze środków publicznych, zdecydował się na takie rozwiązanie i Uchwałą Zarządu z dnia 22 lutego 2017 r. zmienioną Uchwałą z dnia 11 kwietna 2017 r. wyraził zgodę na zawarcie umowy użyczenia.

Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym prowadzące Warsztaty Terapii Zajęciowej (na podstawie art. 10a i 10b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2046, z późn. zm.) w użyczonych pomieszczeniach świadczą usługi na rzecz osób niepełnosprawnych w całości finansowane ze środków PFRON, dotacji z Budżetu Powiatu i darowizn. Użyczone pomieszczenia służą do rehabilitacji społecznej i zawodowej uczestników warsztatów – (są to świadczenia nieodpłatne) i składają się na nie:

pracownia gospodarstwa domowego – w pomieszczeniu tym odbywają się zajęcia terapeutyczne polegające na rozwijaniu samodzielności i zaradności w życiu codziennym poprzez naukę przyrządzania posiłków, bezpiecznego posługiwania się sprzętem i przyborami kuchennymi, dokonywania prostych zakupów, naukę czynności przydatnych w domu, tj. prania, prasowania, sprzątania,
pracownia stolarska – rozwój zdolności manualnych, orientacji przestrzennej, wyrabianie precyzji i dokładności oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej itp.,
pracownia komputerowa – ogólne poznanie i umiejętności poruszania się w środowisku Windows,
pracownia ogrodnicza – wykonywanie prac ogrodniczych i pielęgnacja roślin, nabywanie umiejętności ogrodniczych,
pracownia rzeźbiarska – zapoznanie uczestników z poszczególnymi etapami tworzenia wyrobów ceramicznych,
pracownia umiejętności społecznych – przygotowanie uczestników do jak najbardziej samodzielnego, świadomego i aktywnego życia w makro i mikro społeczeństwie, pomoc w zdobywaniu umiejętności i ukształtowaniu podstaw, które są niezbędne do autonomicznego życia i przejawiania zachowań prospołecznych,
pracownia plastyczna – przygotowywanie do praktycznych umiejętności wykonywanie prostych czynności technicznych, posługiwania się różnymi narzędziami, tj.: gilotyną, nożyczkami, klejem, papierem itp.,
pracownia krawiecka – przygotowanie do posługiwania się podstawowymi przyborami krawieckimi, tj. nożyczkami, igłą, drutami, żelazkiem itp.

Oprócz ww. pomieszczeń znajdują się jeszcze pomieszczenia biurowe i socjalne dla uczestników i pracowników Warsztatów Terapii Zajęciowej.

Powiatowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem, budową, rozbudową, modernizacją pomieszczeń, które są przedmiotem czynności użyczenia.

Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym nie jest jednostką organizacyjną Powiatu i nie podlega centralizacji rozliczeń podatku VAT. Jest to odrębny podmiot posiadający osobowość prawną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, nieodpłatne użyczenie pomieszczeń przez jednostkę organizacyjną Powiatu dla Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle zaistniałych zdarzeń, Powiat uważa, że nieodpłatne użyczenie pomieszczeń dla Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym przez jednostkę organizacyjną nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko Powiatu wynika z przepisów art. 8 ust 2 ustawy o VAT, w którym nieodpłatne świadczenie usług uznawane jest za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, przy założeniu spełnienia wymienionych w przepisie warunków, tj.:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że Powiat nie spełnia ww. warunków z uwagi na fakt wykonywania przez Warsztaty Terapii Zajęciowej różnych celów społecznych dla niepełnosprawnych mieszkańców Powiatu, które wchodzą w zakres zadań własnych Powiatu oraz braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w chwili nabycia budynku będącego w trwałym zarządzie jednostki organizacyjnej przez Powiat (nabycie nastąpiło z dniem 1 stycznia 1999 r. na mocy przepisów ustawy z 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872, z późn. zm.)).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosowanie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że wyłączenie przewidziane w tym przepisie dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, oraz odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa, do realizacji których zostały one powołane.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868, z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Katalog zadań publicznych o charakterze ponadgminnym, wykonywanych przez powiat został określony w art. 4 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie powiatowym.

Zadania publiczne obejmują między innymi sprawy wspierania osób niepełnosprawnych (art. 4 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy), jak i współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 60 i 573) (art. 4 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Powiat jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Powiat będąc podatnikiem VAT składa do właściwego urzędu skarbowego deklaracje VAT-7. Jednostka nie odlicza podatku VAT naliczonego.

Jednostki budżetowe, będące jednostkami organizacyjnymi Powiatu, mają w trwałym zarządzie nieruchomości, w tym budynki stanowiące własność Powiatu.

Jedna ze szkół ponadgimnazjalnych, za zgodą Zarządu Powiatu, zawarła umowę użyczenia pomieszczeń z Polskim Stowarzyszeniem na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym prowadzącym Warsztaty Terapii Zajęciowej, które realizują zadania dla mieszkańców Powiatu zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, działalność Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym jest związana z realizacją zadań własnych Powiatu, do których należy m.in. wspieranie osób niepełnosprawnych.

Użyczenie pomieszczeń na rzecz Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Powiatu.

Powiat wykonuje działalność gospodarczą, która nie jest realizowana w warunkach wolności gospodarczej, zakres przedmiotowy tej działalności wyznaczają zadania publiczne wynikające z ustawy o samorządzie powiatowym, w związku z tym nie jest ona ukierunkowana na osiąganie zysku tylko nakierowana na zaspokajanie potrzeb mieszkańców powiatu. W umowie użyczenia zawartej pomiędzy Powiatem, w imieniu którego działa jednostka organizacyjna, a Polskim Stowarzyszeniem na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym nie ma wskazanego żadnego zobowiązania do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za nieodpłatne użyczenie pomieszczeń budynku, jednak Powiat chcąc realizować ww. zadanie własne, które miało określone finansowanie ze środków publicznych, zdecydował się na takie rozwiązanie i Uchwałą Zarządu z dnia 22 lutego 2017 r., zmienioną Uchwałą z dnia 11 kwietna 2017 r. wyraził zgodę na zawarcie umowy użyczenia.

pracownia gospodarstwa domowego – w pomieszczeniu tym odbywają się zajęcia terapeutyczne polegające na rozwijaniu samodzielności i zaradności w życiu codziennym poprzez naukę przyrządzania posiłków, bezpiecznego posługiwania się sprzętem i przyborami kuchennymi, dokonywania prostych zakupów, naukę czynności przydatnych w domu, tj. prania, prasowania, sprzątania,
pracownia stolarska – rozwój zdolności manualnych, orientacji przestrzennej, wyrabianie precyzji i dokładności oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej itp.,
pracownia komputerowa – ogólne poznanie i umiejętności poruszania się w środowisku Windows,
pracownia ogrodnicza – wykonywanie prac ogrodniczych i pielęgnacja roślin, nabywanie umiejętności ogrodniczych,
pracownia rzeźbiarska – zapoznanie uczestników z poszczególnymi etapami tworzenia wyrobów ceramicznych,
pracownia umiejętności społecznych – przygotowanie uczestników do jak najbardziej samodzielnego, świadomego i aktywnego życia w makro i mikro społeczeństwie, pomoc w zdobywaniu umiejętności i ukształtowaniu podstaw, które są niezbędne do autonomicznego życia i przejawiania zachowań prospołecznych,
pracownia plastyczna – przygotowywanie do praktycznych umiejętności wykonywanie prostych czynności technicznych, posługiwania się różnymi narzędziami tj.: gilotyną, nożyczkami, klejem, papierem itp.,
pracownia krawiecka – przygotowanie do posługiwania się podstawowymi przyborami krawieckimi, tj. nożyczkami, igłą, drutami, żelazkiem itp.

Oprócz ww. pomieszczeń znajdują się jeszcze pomieszczenia biurowe i socjalne dla uczestników i pracowników Warsztatów Terapii Zajęciowej.

Powiatowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem, budową, rozbudową, modernizacją pomieszczeń, które są przedmiotem czynności użyczenia.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy nieodpłatne użyczenie pomieszczeń przez jednostkę organizacyjną Powiatu dla Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Przez umowę użyczenia w świetle regulacji art. 710–719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną (odpłatnym świadczeniem usług), a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Z ww. art. 8 ust. 2 ustawy wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi mieć miejsce brak związku świadczonych usług z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Niedopełnienie warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej przepisów o samorządzie powiatowym należy stwierdzić, że zakres aktywności podejmowanej przez powiat należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady – realizacja zadań ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb lokalnej wspólnoty samorządowej. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że – w ocenie tut. Organu – każde działanie podejmowane przez jednostki samorządu terytorialnego w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia powiatu (w tym również nieruchomości) należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Mając powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczenie polegające na nieodpłatnym użyczeniu pomieszczeń przez jednostkę organizacyjną Powiatu dla Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym, odbywać się będzie w związku z prowadzoną przez Powiat działalnością, tj. w ramach zadań własnych. Jak wskazał Zainteresowany, zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, działalność Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym jest związana z realizacją zadań własnych Powiatu, do których należy m.in. wspieranie osób niepełnosprawnych. Użyczone pomieszczenia służą do rehabilitacji społecznej i zawodowej uczestników warsztatów – są to świadczenia nieodpłatne. W umowie użyczenia zawartej pomiędzy Powiatem, w imieniu którego działa jednostka organizacyjna, a Polskim Stowarzyszeniem na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym nie ma wskazanego żadnego zobowiązania do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za nieodpłatne użyczenie pomieszczeń budynku, jednak Powiat chcąc realizować ww. zadanie własne, które miało określone finansowanie ze środków publicznych, zdecydował się na takie rozwiązanie i Uchwałą Zarządu z dnia 22 lutego 2017 r., zmienioną Uchwałą z dnia 11 kwietna 2017 r. wyraził zgodę na zawarcie umowy użyczenia.

Tym samym, w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem nieodpłatne wykorzystanie odbywa się w związku z wykonywaniem przez Powiat zadań publicznych we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne użyczenie pomieszczeń przez jednostkę organizacyjną Powiatu dla Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych z Upośledzeniem Umysłowym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin