Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.370.2017.2.MD
z 8 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2017 r. (data wpływu – 13 listopada 2017 r.), uzupełnionym 2 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych/opłaty skarbowej w zakresie skutków podatkowych nabycia obrazu w 1985 roku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych/opłaty skarbowej w zakresie skutków podatkowych nabycia obrazu w 1985 roku. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 15 grudnia 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.370.2017.1.MD, 0111-KDIB4.4014.415.2017.1.MD, 0111-KDIB2-3.4011.256.2017.2.LG, 0111-KDIB3-1.4012.739.2017.2.IK. Wniosek uzupełniono 2 stycznia 2018 r. (data zaksięgowania wpłaty oraz wpływu pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W czerwcu 1985 r. Wnioskodawca zakupił obraz malarza włosko-francuskiego o rozmiarach 57,5 cm x 92 cm od najbliższej rodziny matki Wnioskodawcy – od jej brata, który był w tym czasie jedynym właścicielem, zgodnie z jego ustnym oświadczeniem oraz ówczesną wiedzą Wnioskodawcy. Zakup odbył się bez okazania analizy farby, rentgena, podczerwieni, opisu historyków sztuki z Polski czy krajów zachodnich – tzw. „zakup w ciemno”, z powodu zamiłowania do sztuki oraz bardzo ładnego wizerunku malowidła. W 1985 r. Wnioskodawca nie znał autorytetów, którzy byliby w stanie potwierdzić autentyczność tego obrazu – czego był świadom również brat matki, który ten obraz Wnioskodawcy sprzedał.

Umowa kupna-sprzedaży była ustna (ustalenie ceny, zapłata gotówką i przekazanie obrazu Wnioskodawcy). Od 1985 r. Wnioskodawca jest właścicielem tego obrazu (32 lata). W 1985 r. Wnioskodawca udał się także do Urzędu Skarbowego w celu zapytania, czy powinien płacić podatek od tego zakupu. Udzielono odpowiedzi, że od ustnej umowy kupna obrazu od brata matki podatku nie ma, z powodu braku jakiejkolwiek dokumentacji świadczącej, że obraz ma wartość, czyli że jest autentyczny. Brak potwierdzenia autentyczności przez znanych, uznawanych ekspertów w świecie sztuki oraz stwierdzenia wartości obrazu świadczy o tym, że nie ma podatku oraz to, że umowa kupna-sprzedaży nie była na piśmie, tylko była umową ustną.

Cena w tym czasie była ceną niewielką, wręcz symboliczną, a potrzebną bratu matki Wnioskodawcy.

Upłynęło 32 lata i obecnie Wnioskodawca uznał, że pojawili się znani, uznawani w świecie sztuki eksperci we Włoszech i Francji, którzy mogą potwierdzić autentyczność i wartość obrazu lub nie (uznać obraz za falsyfikat). Powodem zapytania jest fakt, iż Wnioskodawca potrzebuje pieniędzy na dokończenie ekspertyz innego obrazu, w kwestii którego występował już uprzednio o wydanie interpretacji (w 2009 r.).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

Czy w 1985 r., kiedy Wnioskodawca kupił obraz od brata matki, powinien był uiścić opłatę skarbową, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości?

Czy obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej w 1985 r. (o ile istniał) przedawnił się?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata skarbowa jest nienależna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych/opłaty skarbowej w zakresie skutków podatkowych nabycia obrazu w 1985 r. W pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W myśl art. 14 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) do czynności cywilnoprawnych dokonanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy obowiązujące w chwili dokonania czynności.

Z treści wniosku wynika, iż chwilą dokonania czynności był czerwiec 1985 r., a zatem będą miały do niej zastosowanie przepisy obowiązujące w tej dacie, tj. ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 45, poz. 226).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o opłacie skarbowej z 1975 r., opłatę skarbową pobiera się od czynności cywilnoprawnych bez względu na to, czy zostały stwierdzone pismem, a dotyczących odpłatnego przeniesienia przez osoby fizyczne lub osoby prawne niebędące jednostkami gospodarki uspołecznionej własności rzeczy lub praw, jeżeli nie następuje ono w wykonywaniu działalności zarobkowej w rozumieniu przepisów o podatku obrotowym.

Art. 3 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych oraz od dokumentów stwierdzających te czynności ciąży solidarnie na osobach biorących udział w tych czynnościach, z wyjątkiem opłaty skarbowej od rachunków stwierdzających sprzedaż rzeczy lub świadczenie usług w wykonywaniu działalności zarobkowej; w tym wypadku do uiszczenia opłaty skarbowej obowiązany jest sprzedawca rzeczy lub świadczący usługę (wystawca rachunku).

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o opłacie skarbowej, obowiązek podatkowy od czynności cywilnoprawnych niestwierdzonych pismem powstaje z chwilą dokonania tych czynności.

Zgodnie z art. 9 ww. ustawy, podstawę wymiaru opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych oraz od dokumentów stwierdzających te czynności stanowi wartość rynkowa przedmiotu czynności cywilnoprawnej w dniu dokonania tej czynności.

Stosownie do § 44 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie opłaty skarbowej (Dz.U. Nr 34, poz. 161) – które to rozporządzenie zostało wydane na mocy delegacji ustawowej zawartej m.in. w art. 7 ust. 1 ustawy o opłacie skarbowej – opłata skarbowa od sprzedaży innych niż wymienione w ust. 1 rzeczy ruchomych, jeżeli sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności wytwórczej, handlowej lub usługowej w rozumieniu przepisów o podatku obrotowym, wynosi:

1. 5% wartości przedmiotu, jeżeli sprzedaż jest stwierdzona pismem,
2. 7% wartości przedmiotu, jeżeli sprzedaż nie była stwierdzona pismem.
   
   

Zgodnie z § 45 ust. 3 pkt 5 cyt. rozporządzenia, zwalnia się od opłaty skarbowej przewidzianej m.in. w § 44 ust. 2 przeniesienie własności rzeczy ruchomych lub praw majątkowych o wartości jednostkowej rzeczy lub prawa nie przekraczającej 15.000 zł.

Z § 10 ust. 3 i 4 zarządzenia Ministra Finansów z 13 maja 1976 r. w sprawie sposobu pobierania, uiszczania i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposobu prowadzenia rejestrów tej opłaty (M.P. Nr 24, poz. 107) – które to zarządzenie zostało wydane na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 10 ust. 4 ustawy o opłacie skarbowej – wynikało, że jeżeli przedmiotem opłaty skarbowej jest czynność cywilnoprawna nie stwierdzona pismem osoby dokonujące czynności cywilnoprawnej – składają deklarację określającą uczestników czynności, datę, przedmiot czynności i jego wartość. Złożenie deklaracji organowi powinno nastąpić w terminie 14 dni od daty powstania obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej. Organ bezzwłocznie po złożeniu deklaracji wymierzy opłatę skarbową od zadeklarowanej wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej i powiadomi zgłaszającego ojej wysokości (wymiar doraźny).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w czerwcu 1985 r. Wnioskodawca zakupił od brata swojej matki obraz malarza włosko-francuskiego. Autentyczność obrazu nie była potwierdzona. Umowa kupna-sprzedaży tego obrazu była ustna, a cena zakupu niewielka, wręcz symboliczna. Wnioskodawca otrzymał informację w Urzędzie Skarbowym, iż podatek od transakcji nie należy się, z uwagi na niemożliwość ustalenia faktycznej wartości przedmiotu i niską jego cenę umówioną. W obecnej chwili Wnioskodawca chciałby sprzedać obraz będący przedmiotem wniosku.

Przenosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego na grunt ówczesnych przepisów zauważyć należy, iż zgodnie z powołanym wyżej art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z 1975 r. o opłacie skarbowej, opłacie skarbowej podlegało przeniesienie własności rzeczy bez względu na to, czy czynność została stwierdzona pismem. W przypadku jednak, gdy wartość jednostkowa rzeczy nie przekraczała 15.000 zł (wartość podana przed denominacją) to zgodnie § 45 ust. 3 pkt 5 cyt. rozporządzenia, zastosowanie znajdowało zwolnienie z opodatkowania.

Jeżeli zatem wartość rynkowa obrazu w chwili dokonania czynności nie przekraczała 15.000 zł, to czynność ta była zwolniona z opodatkowania. Przy czym zaznaczyć należy, iż podstawę wymiaru opłaty skarbowej stanowiła wartość rynkowa nie zaś cena zakupu, która w istocie mogła nie odzwierciedlać faktycznej wartości rynkowej obrazu. Jeżeli z kolei wartość rynkowa obrazu przekraczała 15.000 zł, to z tytułu dokonanej czynności winna zostać uiszczona opłata skarbowa.

Zaległość podatkowa z tego tytułu uległa jednak przedawnieniu, stosownie do art. 30 ust. 1 ustawy z 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. Nr 27, poz. 111), zgodnie z którym zaległości podatkowe jednostek gospodarki uspołecznionej przedawniają się z upływem 3 lat, a pozostałych podatników z upływem 5 lat – licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku.

W kontekście powyższych rozważań, Wnioskodawca nie jest obecnie zobowiązany do uiszczenia opłaty skarbowej z tytułu zakupu obrazu w 1985 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do oceny działań i informacji udzielonych przez inne organy podatkowe, w związku z powyższym Organ takiej oceny nie dokonał.

Zgodnie z nadanymi uprawnieniami wynikającymi z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Organ dokonał jedynie interpretacji przepisów prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.