Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB3/423-149/14/17-S/DS
z 28 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1015/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 16 października 2017 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1853/15 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia (działalność strefowa), a w konsekwencji przedmiotowe odpisy amortyzacyjne nie powinny być uwzględniane w kalkulacji dochodów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia (działalność strefowa), a w konsekwencji przedmiotowe odpisy amortyzacyjne nie powinny być uwzględniane w kalkulacji dochodów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 30 czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB3/423-149/14-2/KS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia (działalność strefowa), a w konsekwencji przedmiotowe odpisy amortyzacyjne nie powinny być uwzględniane w kalkulacji dochodów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 czerwca 2014 r. nr ILPB3/423-149/14-2/KS wniósł pismem z 15 lipca 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 13 sierpnia 2014 r. nr ILPB3/423W-46/14-2/BN stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 30 czerwca 2014 r. nr ILPB3/423-149/14-2/KS złożył skargę z 16 września 2014 r. (data wpływu 19 września 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1015/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 30 czerwca 2014 r. nr ILPB3/423-149/14-2/KS.

W ocenie Sądu – nabywanie półproduktów i materiałów (komponentów) wykorzystywanych przez Spółkę do produkcji wyrobów strefowych od podmiotów zewnętrznych samo w sobie nie może wpływać na wielkość zwolnienia podatkowego dla Spółki z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE. Z wniosku o wydanie interpretacji wynika, że nabywane komponenty są niezbędne do prowadzenia działalności strefowej. Ponadto muszą one spełniać ściśle określone wymagania jakościowe i technologiczne przyjęte przez Spółkę w ramach realizacji procesu produkcji wyrobów strefowych. W takiej sytuacji, w ocenie Sądu pierwszej instancji, towary produkowane przez Spółkę zyskują nową jakość dodaną. Nabycie komponentów stanowi jedną z faz produkcji produkowanych i sprzedawanych przez podmiot strefowy wyrobów, a produkcja i sprzedaż wyrobów mieści się w zakresie określonym w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE i istnieje ścisły, funkcjonalny i nierozerwalny związek między czynnościami podstawowymi wykonanymi na terenie strefy a czynnościami wykonanymi poza strefą, przy czym te ostatnie mają charakter pomocniczy (akcesoryjny) wobec tych wykonanych na terenie strefy.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji na zaprezentowaną ocenę prawną nie mogło mieć wpływu to, że wykorzystywane przez Spółkę komponenty wytwarzane są dzięki udostępnionym w tym celu środkom trwałym. Samo udostępnienie przez Spółkę środka trwałego innemu podmiotowi, który przy jego wykorzystaniu wytwarza komponenty, nie jest tożsame z prowadzeniem działalności gospodarczej poza terenem SSE. WSA zatem podzielił stanowisko Spółki, że dochody uzyskiwane przez nią ze sprzedaży wyrobów strefowych, dla wytworzenia których nabywane są komponenty od dostawców, pochodzą z działalności prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE, przy czym działalność ta (zgodnie z deklaracją Spółki) mieści się w zakresie uzyskanego zezwolenia, wobec czego dochody te są wolne od podatku.

Końcowo WSA wskazał, że w zaskarżonej interpretacji Organ dokonał wadliwej interpretacji art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1015/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, złożył skargę kasacyjną z 14 kwietnia 2015 r. nr ILRP-46-159/15-2/EŚ do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 9 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1853/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

Rozpoznając niniejszą skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna jest niezasadna.

Sąd kasacyjny wyjaśnił, że w rozpoznawanej sprawie istota sporu sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych przekazanych dostawcom na opisanych przez Spółkę zasadach stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej na podstawie odpowiedniego zezwolenia na terenie SSE.

Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że w niniejszej sprawie Spółka wyraźnie podkreśliła, że jej dostawcy wykorzystują udostępnione im przez Spółkę i należące do niej środki trwałe, wyłącznie przy wytwarzaniu produktów nabywanych następnie przez Spółkę. Dostawcy – jak zaznaczono we wniosku – nie mają żadnej możliwości wykorzystania wspomnianych środków trwałych do produkcji na rzecz innych podmiotów. Wytworzenie przez dostawców niezbędnych dla realizacji działalności strefowej komponentów nie byłoby jednocześnie możliwe bez udostępnienia im wspomnianych, specjalistycznych środków trwałych. Powstałe w ten sposób produkty są nabywane przez Spółkę i następnie wykorzystywane w całości i wyłącznie do produkcji wyrobów strefowych, czyli do prowadzenia działalności na terenie SSE i w zakresie udzielonego zezwolenia. Istotnym elementem jest – w ocenie NSA – że cena wytwarzanych w ten sposób produktów uwzględnia fakt wykorzystywania środków trwałych przez dostawców, a zatem cena ta jest odpowiednio niższa i uwzględnia wydatki nieponiesione przez dostawców na nabycie środków trwałych we własnym zakresie. Niższą cenę Spółka gwarantuje sobie zawierając z dostawcami stosowne porozumienia.

Jednocześnie Sąd kasacyjny wskazał, że przedstawiony we wniosku opis sprawy nie pozostawia wątpliwości, że Spółka wykorzystuje wskazane środki trwałe we własnej działalności gospodarczej i w celu osiągnięcia zysku. Oceny tej nie zmienia fakt, że to nie sama Spółka fizycznie wykonuje określoną produkcję. Z uwagi na specyfikę tych środków dostawca może wykorzystywać je wyłącznie do produkcji określonych komponentów na rzecz Spółki. Środki te są zatem wykorzystywane przez Spółkę w formie udostępnienia ich dostawcom do produkcji wyłącznie na potrzeby Spółki, w celu zwiększenia jej zysków, i z tego względu mogą zostać uznane przez Spółkę za środki trwałe podlegające amortyzacji. W ocenie NSA nie ma racjonalnego uzasadnienia dla różnego traktowania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wykorzystywanych bezpośrednio przez Spółkę w celu wykonania czynności niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej (np. do produkcji towarów) oraz przez podmiot trzeci wykonujący przy ich pomocy określone czynności na zlecenie właściciela środków trwałych.

Zatem w ślad za Sądem pierwszej instancji Sąd kasacyjny przyznał, że dochody uzyskiwane przez Spółkę ze sprzedaży wyrobów strefowych, których wytworzenie wymagało skorzystania z komponentów wyprodukowanych przez dostawców, pochodzą z działalności prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE i w zakresie uzyskanego zezwolenia. Na uwolnienie od podatku tak uzyskanych dochodów nie ma wpływu fakt, że Spółka, prowadząc działalność gospodarczą na terenie SSE, dokonuje zakupu komponentów od dostawców zlokalizowanych poza obszarem strefy, którym udostępniane są środki trwałe stanowiące własność Spółki.

Końcowo Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że, Sąd pierwszej instancji postąpił właściwie przyjmując w zaskarżonym wyroku, że Organ dokonał wadliwej interpretacji art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 16 października 2017 r. wpłynął do Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1015/14.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia (działalność strefowa), a w konsekwencji przedmiotowe odpisy amortyzacyjne nie powinny być uwzględniane w kalkulacji dochodów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie odpowiedniego zezwolenia (dalej: Zezwolenie). Przedmiotem działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę na terenie SSE jest między innymi działalność produkcyjna w zakresie wyrobów objętych Zezwoleniem (dalej: Wyroby Strefowe). W związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE dochód osiągany przez Spółkę z działalności polegającej na wytwarzaniu Wyrobów Strefowych korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych.

Wytwarzanie wielu półproduktów i materiałów (dalej: Komponenty) wykorzystywanych przez Spółkę do produkcji Wyrobów Strefowych zostało zlecone podmiotom zewnętrznym (dalej: Dostawcy). W związku ze specjalistyczną produkcją Komponentów realizowaną na zlecenie Spółki Dostawcy często nie dysponują odpowiednimi środkami trwałymi, takimi jak maszyny i urządzenia, w tym matryce, formy i wzorniki (dalej: Środki Trwałe), które są niezbędne do produkcji Komponentów na rzecz Spółki. W rezultacie decyzji biznesowych ustala się, że Środek Trwały zostanie nabyty przez Spółkę i udostępniony Dostawcy wyłącznie w celu produkcji Komponentów. Najczęściej Dostawca nabywa lub wytwarza we własnym zakresie odpowiednie Środki Trwałe, a następnie odsprzedaje je Spółce. Spółka staje się właścicielem Środków Trwałych i ujmuje je w ewidencji środków trwałych Spółki, przy czym fizycznie Środki Trwałe pozostają u Dostawcy, który wykorzystuje je wyłącznie do produkcji Komponentów, które następnie są sprzedawane wyłącznie Spółce i wykorzystywane w produkcji Wyrobów Strefowych.

Fakt wykorzystywania przez Dostawców Środków Trwałych należących do Spółki wpływa na wysokość ceny, po jakiej wytworzone Komponenty są sprzedawane Spółce. Dostawcy opierają bowiem kalkulację ceny za wytwarzane Komponenty o koszty ponoszone w związku z ich wytwarzaniem. Jeżeli Dostawcy nabywaliby Środki Trwałe we własnym zakresie, ich koszt stanowiłby element kalkulacji ceny, która byłaby wtedy odpowiednio wyższa (o koszt Środków Trwałych i narzut/marżę Dostawcy). Spółka zawiera z Dostawcami porozumienia regulujące zasady korzystania przez Dostawców ze Środków Trwałych oraz potwierdzające, że fakt wykorzystania Środków Trwałych przez Dostawców do produkcji ma wpływ na cenę sprzedaży Komponentów.

Jak wskazano powyżej dochody uzyskiwane przez Spółkę ze sprzedaży Wyrobów Strefowych, dla potrzeb wytworzenia których nabywane są Komponenty od Dostawców, pochodzą z działalności prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE, przy czym działalność ta mieści się w zakresie uzyskanego Zezwolenia – w konsekwencji omawiane dochody są wolne od podatku. Powyższego nie zmienia fakt, że Spółka prowadząc działalność gospodarczą (produkcyjną) na terenie SSE dokonuje zakupu Komponentów od Dostawców zlokalizowanych poza obszarem strefy, którym udostępniane są Środki Trwałe stanowiące własność Spółki, gdyż fakt wykorzystywania przez Dostawców Środków Trwałych stanowiących własność Spółki dla potrzeb produkcji Komponentów, które następnie są sprzedawane Spółce i wykorzystywane przez nią w produkcji Wyrobów Strefowych, nie oznacza, że to Spółka prowadzi działalność poza obszarem strefy (działalność taką prowadzą bowiem Dostawcy).

Spółka pragnie wskazać, iż fakt udostępnienia Środków Trwałych Dostawcom w celu produkcji Komponentów wyłącznie na rzecz Spółki jest rezultatem decyzji biznesowych podyktowanych specjalistycznym charakterem procesu produkcji Komponentów i koniecznością spełnienia przez nie ściśle określonych wymagań jakościowych i technologicznych przyjętych przez Spółkę w ramach realizacji procesu produkcji Wyrobów Strefowych. Co więcej, fakt udostępniania Środków Trwałych Dostawcom wpływa na wysokość ceny, po jakiej Komponenty są sprzedawane Spółce. W przeciwnym bowiem razie, jeżeli Dostawcy nabywaliby Środki Trwałe we własnym zakresie, ich koszt stanowiłby element kalkulacji ceny, która byłaby odpowiednio wyższa. W konsekwencji fakt udostępnienia Środków Trwałych Dostawcom prowadzącym działalność gospodarczą poza terenem SSE nie jest tożsamy z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę (fakt udostępnienia Środków Trwałych nie stanowi bowiem, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w lokalizacjach Dostawców).

Spółka posiada interpretację indywidualną z 5 listopada 2012 r. o sygn. ILPB3/423-301/12-2/JS, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że Spółka ma prawo traktować jak koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych (takie jak matryce, formy, wzorniki), które stanowią własność Spółki, a jednocześnie są wykorzystywane przez Dostawców Spółki, na zasadach analogicznych do wskazanych powyżej zasad korzystania przez Dostawców z Środków Trwałych. Organ potwierdził w szczególności, że ,,odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Form wykorzystywanych przez Dostawców do produkcji komponentów na rzecz Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeżeli fakt korzystania przez Dostawcę z Form będących własnością Spółki jest uwzględniony przez Dostawcę przy kalkulacji ceny sprzedaży komponentów na rzecz Spółki niezależnie od faktu uregulowania tej kwestii w formie pisemnego porozumienia”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia (działalność strefowa), a w konsekwencji przedmiotowe odpisy amortyzacyjne nie powinny być uwzględniane w kalkulacji dochodów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Równocześnie, w przypadku uznania przez tut. organ podatkowy, że zaprezentowane przez Spółkę stanowisko jest nieprawidłowe, Spółka prosi o wskazanie prawidłowego sposobu alokowania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Środków Trwałych do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz dochodu zwolnionego z podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. W konsekwencji przedmiotowe odpisy amortyzacyjne nie powinny być uwzględniane przez Spółkę w kalkulacji dochodów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższe uzasadniają w szczególności zaprezentowane poniżej argumenty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

1. przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód (ust. 1);
2. dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (ust. 2).
   
   

Jednocześnie stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się między innymi:

1. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (pkt 1);
2. kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład (pkt 2).
   
   

Katalog dochodów wolnych od podatku został zawarty w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wolne od podatku są między innymi, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Odnosząc powyższe przepisy do zaprezentowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka pragnie wskazać, że w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE na podstawie Zezwolenia Spółka korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu Spółka nie uwzględnia, stosownie do wskazanego powyżej art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy, wolnych od podatku przychodów z działalności polegającej na produkcji Wyrobów Strefowych. W konsekwencji zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka nie powinna również uwzględniać przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu kosztów uzyskania przychodów z działalności prowadzonej na terenie SSE.

Jednocześnie Spółka pragnie zauważyć, że uzyskana przez nią interpretacja indywidualna o sygn. ILPB3/423-301/12-2/JS potwierdza, że odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Środków Trwałych wykorzystywanych przez Dostawców do produkcji Komponentów na rzecz Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, że odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Środków Trwałych należy zakwalifikować właśnie jako koszty uzyskania przychodów z działalności prowadzonej na terenie SSE (działalność strefowa).

Powyższy wniosek uzasadniają w szczególności następujące argumenty:

• Środki Trwałe są wykorzystywane przez Dostawców tylko i wyłącznie przy wytwarzaniu Komponentów nabywanych następnie przez Spółkę. Jednocześnie Spółka wykorzystuje Komponenty wyłącznie do produkcji Wyrobów Strefowych. W konsekwencji odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Środków Trwałych stanowią koszty ponoszone przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia, która polega na wytwarzaniu Wyrobów Strefowych (działalność strefowa);
• nabycie Środków Trwałych jest w praktyce dodatkowym kosztem, jaki ponosi Spółka w związku z nabyciem od Dostawców Komponentów, służących z kolei do wytworzenia Wyrobów Strefowych, ze sprzedaży których Spółka osiąga przychody korzystające ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (alternatywnie w przypadku nabycia Środków Trwałych przez Dostawcę, poniesione przez niego koszty stanowiłyby element kalkulacyjny ceny jego usług/produktów nabywanych przez Spółkę na potrzeby działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia);
• udostępniane Środki Trwałe, chociaż faktycznie znajdą się poza siedzibą Spółki, są wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z jej działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie SSE. Z uwagi na specyfikę Środków Trwałych Dostawca może wykorzystywać je wyłącznie do produkcji określonych Komponentów na rzecz Spółki – nie ma możliwości wykorzystania ich do produkcji na rzecz innych podmiotów. Tym samym należy uznać, że Środki Trwałe są wykorzystywane przez Spółkę w formie udostępnienia ich Dostawcom do produkcji wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej Spółki prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia;
• ponadto Spółka pragnie podkreślić, że przy pomocy Środków Trwałych Dostawcy nie wytwarzają Komponentów, które byłyby następnie wykorzystywane przez Spółkę do działalności produkcyjnej nieobjętej Zezwoleniem, a zatem nie sposób połączyć odpisów amortyzacyjnych od Środków Trwałych z działalnością opodatkowaną Spółki.
  
  

W konsekwencji uznając, że Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej poza SSE, brak jest podstaw do uznania odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej środków trwałych za koszty podatkowe działalności innej niż działalność produkcyjna prowadzona na terytorium SSE w ramach Zezwolenia, będąca źródłem dochodów zwolnionych od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przyjmując bowiem zasady ogólne kwalifikacji określonych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów (w tym przychodów zwolnionych) wynikające z art. 15 ust. 1 ww. ustawy do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu wystarczające jest wykazanie jego związku z przychodami, a związek ten – z przychodami zwolnionymi na podstawie powołanych wcześniej regulacji – został, w opinii Spółki, bezsprzecznie wykazany, gdyż wydatki na nabycie Środków Trwałych, zaliczane w ciężar kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne, związane są z działalnością produkcyjną prowadzoną przez Spółkę na terenie SSE i poniesione zostały w celu uzyskania przychodu z tej działalności.

Dodatkowo tylko Spółka zaznacza, iż przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzenie, iż fakt korzystania z usług podwykonawców (Dostawców) spoza SSE, nie oznacza, iż Spółka prowadzi działalność poza terenem SSE znajduje swoje potwierdzenie także w podejściu organów podatkowych (np. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 15 stycznia 2014 r. sygn. IBPB1/423-1356/13/AP, gdzie organ stwierdził, iż „Sam fakt wykorzystania w procesie produkcji usług podmiotów zewnętrznych zlokalizowanych poza terenem strefy nie może być utożsamiany z częściowym prowadzeniem działalności przez Wnioskodawcę poza terenem strefy”, jak również wskazał, iż „wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz kooperantów ponoszone w związku z wytworzeniem wyrobu strefowego należy traktować jako koszty uzyskania przychodów mające wpływ na wysokość dochodu podlegającego zwolnieniu od PDOP”).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że odpisy amortyzacyjne od Środków Trwałych są kosztami podatkowymi Spółki związanymi z działalnością prowadzoną przez Spółkę na terenie SSE na podstawie Zezwolenia, ponoszonymi w celu osiągnięcia przychodów z tej działalności.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności produkcyjnej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE na podstawie Zezwolenia, a w konsekwencji przedmiotowe odpisy amortyzacyjne nie powinny by uwzględniane przez Spółkę w kalkulacji dochodów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w dacie wydania pierwotnej interpretacji, ponieważ niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.