INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2011r. (data wpływu 9 sierpnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ponownego prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2011r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ponownego prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni posiada świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów Rzeczpospolitej Polskiej, na podstawie którego, stosownie do art. 76a ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości jest uprawniona do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada Pani natomiast uprawnień do zawodowego wykonywania czynności doradztwa podatkowego. Z dniem 10.06.2002 r. Strona rozpoczęła prowadzenie działalności w zakresie biura rachunkowego, w ramach której wykonuje czynności sklasyfikowane wg PKD 2007 r. 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 2008 r. 69.20.23.0 „Usługi rachunkowo-księgowe”. Od dnia 01.03.2006 r. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem dla celów podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonego biura rachunkowego Strona świadczy wyłącznie usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU z 2008 r. 69.20.23.0 „Usługi rachunkowo- księgowe” polegające na

1. prowadzeniu i przechowywaniu dokumentacji księgowej i podatkowej (zgodnie z aktualną formą opodatkowania zleceniodawcy):
   • ksiąg rachunkowych (handlowych),
   • podatkowej księgi przychodów j rozchodów,
   • ewidencji przychodów dla potrzeb ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
   • ewidencji (rejestrów) dla potrzeb podatku od towarów i usług – VAT,
   • ewidencji wynagrodzeń,
   • ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   • ewidencji wyposażenia oraz innych ewidencji, jeśli obowiązek taki wynika z przepisów prawa podatkowego przeznaczonych do ewidencjonowania osiągniętych przychodów i kosztów oraz faktur sprzedaży i zakupu VAT w ramach prowadzonej przez zleceniodawcę działalności gospodarczej,
2. sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych,
3. sporządzanie na podstawie dowodów księgowych wprowadzonych do rejestrów VAT deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług,
4. obliczanie/rozliczanie na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych informacji/deklaracji podatkowych,
5. podpisywanie i składanie deklaracji/informacji w imieniu przedsiębiorców w urzędach skarbowych,
6. obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie, podpisywanie i składanie stosownych deklaracji/raportów w ZUS,
7. sporządzanie list płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników oraz akt osobowych pracowników,
8. branie udziału w postępowaniach kontrolnych prowadzonych przez organy kontroli dotyczących okresu prowadzenia przez biuro kompleksowej obsługi księgowej zleceniodawców i odnoszących się wyłącznie do czynności wykonywanych przez biuro w ramach zawartych umów.
   
   

Wszystkie ww. usługi są świadczone a określone czynności wykonywane na podstawie i w ramach zawartych umów z firmami na kompleksową obsługę księgową. Biuro nie bierze udziału w postępowaniach kontrolnych zlecanych jako odrębne, jednorazowe zlecenia obejmujące czynności i okres wykraczające poza zawartą umowę na kompleksową obsługę księgową lub zlecane przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz podmioty gospodarcze, których biuro rachunkowe nie obsługuje. W ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie świadczy usług w zakresie doradztwa podatkowego (żadnych usług o charakterze doradczym nie udziela, nie będzie udzielać porad lub opinii prawnych) a w zakresie zaleceń, porad lub opinii swoich klientów odsyła do wykwalifikowanych w tym zakresie podmiotów. Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży opodatkowanej w roku podatkowym 2011 r. nie przekroczy łącznie kwoty 150 000 zł bez kwoty podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonując wyłącznie ww. czynności sklasyfikowane na podstawie udzielonej przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi interpretacji z dnia 15 lipca 2011r. - kopia decyzji wraz z wnioskiem z dnia 12.07.2011 roku w załączeniu) mieszczące się w grupie PKWiU z 2008 r. 69.20.23.0 – „Usługi rachunkowo - księgowe” nie wykonując usług w zakresie doradztwa podatkowego ani innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług oraz spełniając warunek wynikający z art. 113 ust. 1 (wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w roku podatkowym 2011 kwoty 150.000 zł bez kwoty podatku) w świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego prawidłowym będzie od dnia 01.01.2012 roku powrót do zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakres świadczonych usług w ramach prowadzenia działalności gospodarczej nie kwalifikuje się do czynności o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w związku z tym możliwe jest korzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni świadczy kompleksowe usługi księgowe (w tym sporządzanie i podpisywanie deklaracji podatkowych) na rzecz konkretnego zleceniodawcy które mieszczące się w PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.23.2 – „Usługi rachunkowo-księgowe”.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że świadczone usługi nie mieszczą się w zakresie usług doradztwa, gdyż zawodowe wykonywanie czynności doradztwa podatkowego zastrzeżone są wyłącznie dla podmiotów do tego uprawnionych. Według ustawy o doradztwie podatkowym, osobami uprawnionymi do wykonywania czynności doradczych są:

1. osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych,
2. adwokaci i radcowie prawni,
3. biegli rewidenci.
   
   

Jednocześnie Strona nadmienia, iż takich uprawnień nie posiada. Zdaniem Podatniczki czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie można utożsamiać z czynnościami doradztwa podatkowego, które to mieści się w PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.31 – „Usługi doradztwa podatkowego i przygotowywania deklaracji podatkowych dla przedsiębiorstw”. Natomiast zgodnie z interpretacją przedstawioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2011 r. sygnatura: IPPP2-443-134/11-2/IZ: czynności doradztwa podatkowego zgodnie z art. 2 ust 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym obejmują:

1. Udzielanie podatnikom, płatnikom, inkasentom, na zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych (celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnejzwiązanej z tymi obowiązkami,
2. Prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
3. Sporządzanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,
4. Reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1
   
   

Treść przytoczonego przepisu wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa, wydawania opinii i porad prawnych, nie będzie także brać udziału w postępowaniach kontrolnych zlecanych jako odrębne, jednorazowe zlecenia obejmujące czynności i okres wykraczające poza zawartą umowę na kompleksową obsługę księgową lub zlecane przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz podmioty gospodarcze, z którymi nie zawarła umowy na kompleksową obsługę księgową oraz innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Strona spełnia warunek wynikający z art. 113 ust. 1 (wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w roku podatkowym 2011 r. kwoty 150 000 zł bez kwoty podatku). Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawczyni uważa, iż od dnia 1.01.2012 roku możliwe jest korzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy. Podobne stanowisko w tej sprawie zostało przedstawione w interpretacji wydanej przez Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2011 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosowana była Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Od dnia 1 stycznia 2011 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…). Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i ust. 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od chwili utraty prawa do zwolnienia lub rezygnacji z niego, musi upłynąć okres 1 roku, licząc od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował,

• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,

• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, „doradzać” znaczy udzielać porady, podać, wskazać sposób postępowania w takiej sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Tut. Organ wskazuje, iż jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

- o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie biura rachunkowego, w ramach której wykonuje czynności sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 2008 r. 69.20.23.0 „Usługi rachunkowo-księgowe”. Od dnia 01.03.2006 r. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem dla celów podatku od towarów i usług. Wszystkie usługi są świadczone na podstawie i w ramach zawartych umów z firmami na kompleksową obsługę księgową. W ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie świadczy usług w zakresie doradztwa podatkowego a w zakresie zaleceń, porad lub opinii swoich klientów odsyła do wykwalifikowanych w tym zakresie podmiotów. Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży opodatkowanej w roku podatkowym 2011 r. nie przekroczy łącznie kwoty 150 000 zł bez kwoty podatku.

Mając na uwadze powołany stan prawny oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni ponownie przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dniem 1 stycznia 2012 r. Powyższe wynika z faktu, że:

• łączna wartość sprzedaży opodatkowanej u Zainteresowanej w roku 2011 nie przekroczy limitu wskazanego w ww. przepisie, tj. kwoty 150 000 zł,

• od końca roku, w którym Wnioskodawczyni utraciła prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku (lub zrezygnowała z tego zwolnienia) upłynął rok oraz

• Zainteresowana – jak oświadczyła – nie świadczy usług doradczych i nie ma uprawnień doradczych, ale wykonuje usługi księgowo-rachunkowe (PKWiU 69.20.2).
  
  

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.