Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.175.2017.1.IZ
z 10 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania komandytariusza za podatnika z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych oraz uznania tych czynności za odpłatne świadczenie usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania komandytariusza za podatnika z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych oraz uznania tych czynności za odpłatne świadczenie usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako „Komandytariusz”) jest jedynym komandytariuszem w spółce komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka Komandytowa”). Komplementariuszem w Spółce Komandytowej jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka z o.o. lub Komplementariusz”), w której Wnioskodawca posiada 50% udziałów. Drugie 50% udziałów w Spółce z o.o. posiada żona Wnioskodawcy.

Spółka Komandytowa działa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami. Czas trwania Spółki Komandytowej jest nieograniczony. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki Komandytowej jest PKD 70.22.Z – Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Wkład Komplementariusza do Spółki Komandytowej wynosi 50 złotych. Wkład Komandytariusza wynosi 4.950 złotych. Udziały kapitałowe wspólników odpowiadają wartości rzeczywiście wniesionych wkładów. Wspólnicy uczestniczą w zysku i stratach Spółki Komandytowej proporcjonalnie do ich wkładów rzeczywiście wniesionych do Spółki Komandytowej.

Komplementariusz reprezentuje Spółkę Komandytową samodzielnie. Komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw Spółki Komandytowej. Za prowadzenie spraw Spółki Komplementariusz otrzymuje wynagrodzenie.

Z umowy Spółki Komandytowej wynika, że Wnioskodawca, jako Komandytariusz może prowadzić sprawy Spółki Komandytowej, w szczególności w zakresie świadczenia przez Spółkę Komandytową usług doradczych.

Spółka Komandytowa będzie świadczyć usługi doradcze na rzecz podmiotów niepowiązanych z Wnioskodawcą.

Wiedzę (know-how) w zakresie usług doradczych, które będzie świadczyć Spółka Komandytowa posiada Wnioskodawca. Wnioskodawca będzie prowadził sprawy Spółki Komandytowej w zakresie usług doradczych świadczonych na rzecz podmiotów niepowiązanych (podmiotów,z którymi Spółka Komandytowa będzie miała zawarte umowy o świadczenie usług doradczych) w imieniu i na rzecz Spółki Komandytowej, jako jej wspólnik.

Spółkę Komandytową i Wnioskodawcę łączył będzie wyłącznie stosunek spółki komandytowej. Spółka Komandytowa i Wnioskodawca nie zamierzają zawierać odrębnych umów, takich jak umowa o pracę, czy umowa o świadczenie usług.

Wnioskodawca za prowadzenie spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług doradczych nie będzie otrzymywać odrębnego wynagrodzenia. Jedynym przysporzeniem Wnioskodawcy będzie jego udział w zysku Spółki Komandytowej, osiąganego przede wszystkim z usług, które ta spółka świadczyć będzie na rzecz podmiotów niepowiązanych.

Wnioskodawca nie będzie reprezentował Spółki Komandytowej, ani nie będzie zarządzał/ kierował nią. Zarządzaniem Spółką Komandytową zajmował się będzie, w imieniu Komplementariusza (Spółki z o.o.), niepowiązany z Wnioskodawcą menedżer – jedyny członek zarządu Spółki z o.o. Za zarządzenie Spółką Komandytową Komplementariuszowi (Spółce z o.o.) będzie należało się stosowane wynagrodzenie.

Wnioskodawca nie będzie miał zarejestrowanej działalności gospodarczej. Pozarolniczą działalność gospodarczą będzie prowadziła Spółka Komandytowa i to ona jest przedsiębiorcą wpisanym do właściwego rejestru.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka Komandytowa będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu prowadzenia spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych Komandytariusz będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 uptu?
2. Czy prowadzenie przez Komandytariusza spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 uptu przez Komandytariusza?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

1. Z tytułu prowadzenia spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych Komandytariusz nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 uptu, natomiast podatnikiem tym będzie Spółka Komandytowa.
   
2. Prowadzenie przez Komandytariusza spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych nie będzie stanowić dla Komandytariusza odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 uptu. Podatnikiem podatku od towarów i usług odpłatnie świadczącym usługi będzie Spółka Komandytowa.
   
   

1. Uzasadnienie
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 uptu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z kolei w świetle art. 8 ust. 1 uptu przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 uptu, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę,w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Niezależnie od powyższego, na podstawie art. 8 ust. 2 uptu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Artykuł 8 ust. 2a uptu stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z art. 15 ust. 1 uptu wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą,o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – o czym stanowi art. 15 ust. 2 uptu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 15 ust. 3 uptu za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

• z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1–6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (art 15 ust. 3 pkt 1 uptu);
  

• z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2–9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (art 15 ust. 3 pkt 3 uptu).
  
  
  

Na wstępie należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie nie znajdą zastosowania art. 15 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 uptu, jako że Komandytariusza i Spółkę Komandytową nie będzie łączył żaden ze stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1-6 oraz art. 13 pkt 1 – 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności Komandytariusza i Spółkę Komandytową nie będzie łączyła umowa zlecenia, umowa o dzieło, czy też którakolwiek z umów wymienionych w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym ostatnim przepisem za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej- z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 7 updof. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Komandytariusz nie będzie zarządzał/kierował Spółką Komandytową. Czynności te zostały w całości powierzone Komplementariuszowi, za co ten ostatni otrzymywać będzie od Spółki Komandytowej stosowne wynagrodzenie.

Mając na względzie powyższe przepisy, w ocenie Wnioskodawców, kluczowym zagadnieniem w rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym jest odpowiedź na pytanie, czy Komandytariusz wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 uptu. Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że Komandytariusz takiej samodzielnej działalności nie wykonuje, ponieważ prowadzi ją Spółka Komandytowa.

Za takim stanowiskiem przemawiają następujące fakty/argumenty:

• po pierwsze, Komandytariusz prowadząc sprawy Spółki Komandytowej w zakresie świadczenia przez nią usług nie ponosi odpowiedzialności za własne działania (odpowiedzialność tę ponosi subsydiarnie Spółka Komandytowa i Komplementariusz),
  

• po drugie „na zewnątrz” – z punktu widzenia nabywców usług – występuje Spółka Komandytowa a nie Komandytariusz. Nabywcy usług traktują Komandytariusza i Spółkę Komandytową jako jedną całość,
  

• po trzecie, to Spółka Komandytowa jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą, będąc przy tym przedsiębiorcą oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
  
  
  

Odnosząc się do kwestii ewentualnego odpłatnego świadczenia usług przez Komandytariusza, należy wskazać, że „przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do kategorii usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie” (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 marca 2016 r., sygn. IPPP1/4512-15/16-2/AŻ).

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Komandytariusza i Spółkę Komandytową, poza umową spółki, nie będzie łączył żaden stosunek zobowiązaniowy typu stosunek pracy czy świadczenia usług.

Jakkolwiek Spółka Komandytowa może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta czynności w postaci prowadzenia jej spraw przez Komandytariusza, to jednak brak jest bezpośredniego związku „pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności”.

W ocenie Wnioskodawców udział Komandytariusza w zysku Spółki Komandytowej, stanowiący jedyne jego przysporzenie, nie może stanowić płatności (ekwiwalentu) za prowadzenie przez Komandytariusza spraw spółki. Udział w zysku jest bowiem nieprzewidywalny, a wypłaty zysku niepewne. Co więcej Komandytariusz będzie prowadził sprawy Spółki Komandytowej niezależenie od tego, czy Spółka Komandytowa osiągnie zysk i mu go wypłaci czy też nie. Komandytariusz nie będzie bowiem zwolniony z prowadzenia spraw Spółki Komandytowej, jeżeli ta będzie ponosić straty.

Powyższe argumenty, w ocenie Wnioskodawców, przesądzają o tym, że:

1. Z tytułu prowadzenia spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych Komandytariusz nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 uptu, natomiast podatnikiem tym będzie Spółka Komandytowa.
2. Prowadzenie przez Komandytariusza spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych nie będzie stanowić dla Komandytariusza odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 uptu. Podatnikiem podatku od towarów i usług odpłatnie świadczącym usługi będzie Spółka Komandytowa.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt,że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie – znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę musi istnieć stosunek zobowiązaniowy pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, który jest beneficjentem tej czynności. Należy jednak zauważyć, że czynność ta musi mieć charakter odpłatny. Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zaznaczyć należy, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem, że wykonywane są przez podatnika podatku VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie wszystkie jednak czynności wykonywane przez osoby fizyczne traktuje się jako wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą.

W oparciu o art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą,o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Na podstawie art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

pkt 8) przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

pkt 9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej– z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jedynym komandytariuszem w spółce komandytowej z siedzibą w Polsce. Komplementariuszem w Spółce Komandytowej jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca posiada 50% udziałów. Drugie 50% udziałów w Spółce z o.o. posiada żona Wnioskodawcy.

Spółka Komandytowa działa na obszarze Polski i poza jej granicami. Czas trwania Spółki Komandytowej jest nieograniczony. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki Komandytowej jest PKD 70.22.Z – Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Wkład Komplementariusza do Spółki Komandytowej wynosi 50 złotych. Wkład Komandytariusza wynosi 4.950 złotych. Udziały kapitałowe wspólników odpowiadają wartości rzeczywiście wniesionych wkładów. Wspólnicy uczestniczą w zysku i stratach Spółki Komandytowej proporcjonalnie do ich wkładów rzeczywiście wniesionych do Spółki Komandytowej.

Komplementariusz reprezentuje Spółkę Komandytową samodzielnie. Komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw Spółki Komandytowej. Za prowadzenie spraw Spółki Komplementariusz otrzymuje wynagrodzenie.

Z umowy Spółki Komandytowej wynika, że Wnioskodawca, jako Komandytariusz może prowadzić sprawy Spółki Komandytowej, w szczególności w zakresie świadczenia przez Spółkę Komandytową usług doradczych.

Spółka Komandytowa będzie świadczyć usługi doradcze na rzecz podmiotów niepowiązanych z Wnioskodawcą.

Wiedzę (know-how) w zakresie usług doradczych, które będzie świadczyć Spółka Komandytowa posiada Wnioskodawca. Wnioskodawca będzie prowadził sprawy Spółki Komandytowej w zakresie usług doradczych świadczonych na rzecz podmiotów niepowiązanych (podmiotów,z którymi Spółka Komandytowa będzie miała zawarte umowy o świadczenie usług doradczych) w imieniu i na rzecz Spółki Komandytowej, jako jej wspólnik.

Spółkę Komandytową i Wnioskodawcę łączył będzie wyłącznie stosunek spółki komandytowej. Spółka Komandytowa i Wnioskodawca nie zamierzają zawierać odrębnych umów, takich jak umowa o pracę, czy umowa o świadczenie usług.

Wnioskodawca za prowadzenie spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług doradczych nie będzie otrzymywać odrębnego wynagrodzenia. Jedynym przysporzeniem Wnioskodawcy będzie jego udział w zysku Spółki Komandytowej, osiąganego przede wszystkim z usług, które ta spółka świadczyć będzie na rzecz podmiotów niepowiązanych.

Wnioskodawca nie będzie reprezentował Spółki Komandytowej, ani nie będzie zarządzał/ kierował nią. Zarządzaniem Spółką Komandytową zajmował się będzie, w imieniu Komplementariusza (Spółki z o.o.), niepowiązany z Wnioskodawcą menedżer – jedyny członek zarządu Spółki z o.o. Za zarządzenie Spółką Komandytową Komplementariuszowi (Spółce z o.o.) będzie należało się stosowane wynagrodzenie.

Wnioskodawca nie będzie miał zarejestrowanej działalności gospodarczej. Pozarolniczą działalność gospodarczą będzie prowadziła Spółka Komandytowa i to ona jest przedsiębiorcą wpisanym do właściwego rejestru.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka Komandytowa będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy z tytułu prowadzenia spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych Komandytariusz nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług oraz czy prowadzenie przez Komandytariusza spraw Spółki Komandytowej w zakresie świadczonych przez nią usług na rzecz podmiotów niepowiązanych nie będzie stanowić dla Komandytariusza odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2009 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U.z 2016 r. poz. 1578 z późn. zm.), Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz),a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Art. 103 § 1 ww. ustawy stanowi, że w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W myśl art. 117 ustawy Ksh, Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki.

Komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej – art. 121 § 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 123 § 1 ustawy Ksh, komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Stosownie do zapisu art. 46 ustawy Ksh, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Okoliczności przedstawione w złożonym wniosku pozwalają na stwierdzenie, że czynności polegającej na prowadzeniu sprawy Spółki Komandytowej w zakresie usług doradczych świadczonych na rzecz podmiotów niepowiązanych nie można uznać za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym za czynność wymienioną w dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że będzie prowadził sprawy Spółki wyłącznie jako jej wspólnik. Nie będzie zawierał umów z podmiotami zewnętrznymi na świadczenie usług doradczych, gdyż umowy te zawierać będzie Spółka. Wnioskodawcy nie będzie łączyła ze Spółką żadna umowa cywilnoprawna na wykonywanie przedmiotowych czynności, typu umowa o pracę, umowa o świadczenie usług. Wnioskodawca nie będzie również otrzymywał wynagrodzenia z tytułu prowadzenia spraw Spółki w zakresie usług doradczych, a jedynym wynagrodzeniem jakie będzie otrzymywał będzie wynagrodzenie wynikające z podziału zysków Spółki komandytowej, w której jest komandytariuszem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 uznać należy za prawidłowe.

Wnioskodawcy nie można również za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą.

Z tytułu prowadzenia spraw Spółki w zakresie usług doradczych, podatnikiem podatku od towarów i usług jest Spółka i to ten podmiot dokumentuje wykonywane usługi fakturami. Jak wskazano powyżej w zakresie świadczenia ww. usług Wnioskodawcy nie łączy żaden stosunek zobowiązaniowy ze Spółką. To Spółka będzie zawierała umowy z kontrahentami na świadczenie usług doradczych. Jak wskazał Wnioskodawca nie będzie On ponosił odpowiedzialności za własne działania, ponieważ odpowiedzialność tę ponosi subsydiarnie Spółka Komandytowa i Komplementariusz).

Wobec powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznać należy za prawidłowe.

Należy podkreślić, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.