Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.126.2017.1.PP
z 14 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą odszkodowania na podstawie ugody pozasądowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 grudnia 2016 r. Komendant Wojewódzki Policji w … zawarł ugodę z osobą pokrzywdzoną przez Policję, której przedmiotem było finansowe pokrycie szkody wyrządzonej przez Policję, związanej z działaniami w dniu 17 listopada 2010 r. – funkcjonariusza Komisariatu Policji I w …, polegającymi na tymczasowym zajęciu mienia ruchomego od Poszkodowanej w ramach prowadzonego postępowania przygotowawczego.

Szkoda zaistniała w mieniu Poszkodowanej wynosiła ogółem 1 576 zł 80 gr, z tego:

1. zwrot zajętego mienia –1 420 zł,
2. wyliczone odsetki bankowe od dnia zajęcia do dnia 9 lutego 2016 r. – 69 zł 11 gr,
3. odsetki ustawowe od dnia 16 lutego 2016 r. do dnia 27 grudnia 2016 r. – 87 zł 69 gr.
   
   

W dniu 16 listopada 2010 r. funkcjonariusze Komisariatu Policji I w … dokonali zatrzymania Poszkodowanej w ramach prowadzonego postępowania przygotowawczego. W dniu 17 listopada 2010 r., w trakcie przesłuchania Poszkodowanej, funkcjonariusz dokonał zajęcia mienia ruchomego w postaci gotówki w kwocie 1 420 zł, którego fakt został potwierdzony protokołem tymczasowego zajęcia (kopia protokołu u Poszkodowanej). W związku z brakiem wpłaty zatrzymanej gotówki na konto sum depozytowych zostało przeprowadzone postępowanie wyjaśniające. Przedmiotowe postępowanie nie ujawniło w aktach, sporządzonego w dniu 17 listopada 2010 r., protokołu tymczasowego zajęcia mienia ruchomego, jak również dowodu wpłaty zatrzymanego mienia na konto sum depozytowych. Wyjaśnienia dotyczącego zatrzymanego mienia nie można było także uzyskać od funkcjonariusza realizującego powyższą czynność, ze względu na jego zgon w 2011 r. Zgodnie z art. 9 ust. 1 – ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Celno-Skarbowej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego – w razie wyrządzenia szkody osobie trzeciej przez funkcjonariusza przy wykonywaniu obowiązków służbowych, wyłącznie obowiązany do naprawienia szkody, na zasadach określonych przepisami Kodeksu cywilnego, jest Skarb Państwa reprezentowany przez organ lub jednostkę, o których mowa w art. 1 ust. 1, w których funkcjonariusz pełnił służbę w chwili wyrządzenia szkody.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca dokonał zwrotu zajętego mienia, powiększonego o odsetki bankowe oraz odsetki ustawowe, w oparciu o ugodę pozasądową zawartą w dniu 27 grudnia 2016 r.

Mając na względzie wypełnienie obowiązków nałożonych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca wystawił druk deklaracji PIT-8C za 2016 r., w którym ujął całą wypłaconą Poszkodowanej kwotę, tj. 1 576 zł 80 gr. W dniu 27 marca 2017 r. Poszkodowana wezwała Wnioskodawcę do niezwłocznego dokonania korekty otrzymanej deklaracji PIT-8C, gdyż według Niej kwota 1 420 zł stanowiła zajęte mienie będące Jej majątkiem, a nie stanowiące finansowe pokrycie szkody. Zgodnie z informacją otrzymaną od Poszkodowanej PIT-8C Wnioskodawca powinien wykazywać wyłącznie kwotę wypłaconą z tytułu odsetek, tj. 156 zł 80 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym przypadku Wnioskodawca prawidłowo postąpił, uznając całość przekazanych środków finansowych za przychody podlegające opodatkowaniu (zgodnie z art. 20 ust. 1) i tym samym wystawiając informację o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C (zgodnie z art. 42a)?

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił On prawidłowo sporządzając informację o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C oraz przekazał ją podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. W przedstawionym przypadku doszło do powstania szkody wyrządzonej przez funkcjonariusza Policji przy wykonywaniu obowiązków służbowych, do której naprawienia zobowiązany był Skarb Państwa, reprezentowany przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w …. Odpowiedzialność ta wynika z art. 415 i art. 417 Kodeksu cywilnego. Zasady i wysokość odszkodowania ustalana jest zgodnie z art. 363 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego. W celu zaspokojenia roszczenia Poszkodowanej zawarta została ugoda pozasądowa, w której określony został sposób pokrycia szkody, tj. poprzez zapłatę zatrzymanej kwoty pieniężnej, powiększonej o odsetki bankowe oraz ustawowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata odpowiedniej sumy pieniężnej będąca formą odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez funkcjonariusza Policji przy wykonywaniu obowiązków służbowych odpowiada definicji przychodu, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten należy potraktować jako przychód z tzw. „innych źródeł”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sadowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznane odszkodowanie w oparciu o ugodę pozasądową nie podlega więc zwolnieniu z opodatkowania. Stosownie do art. 42a ww. ustawy Wnioskodawca sporządził informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów oraz przekazał ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Z przytoczonych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychód jest w istocie przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Nie mogą być uznane za przychód takie świadczenia, które mają charakter zwrotny.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 – ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Celno-Skarbowej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego (Dz. U. z 2015 r., poz. 620, z późn. zm.) – w razie wyrządzenia szkody osobie trzeciej przez funkcjonariusza przy wykonywaniu obowiązków służbowych, wyłącznie obowiązany do naprawienia szkody, na zasadach określonych przepisami Kodeksu cywilnego, jest Skarb Państwa reprezentowany przez organ lub jednostkę, o których mowa w art. 1 ust. 1, w których funkcjonariusz pełnił służbę w chwili wyrządzenia szkody.

Zgodnie z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), strony zawierające ugodę, czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Z analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 27 grudnia 2016 r. zawarł ugodę z osobą pokrzywdzoną, której przedmiotem było finansowe pokrycie wyrządzonej szkody, związanej z działaniami funkcjonariusza, polegającymi na tymczasowym zajęciu mienia ruchomego od Poszkodowanej w ramach prowadzonego postępowania przygotowawczego. Szkoda zaistniała w mieniu Poszkodowanej składała się ze zwrotu zajętego mienia, wyliczonych odsetek bankowych i odsetek ustawowych.

W dniu 16 listopada 2010 r. funkcjonariusze dokonali zatrzymania Poszkodowanej w ramach prowadzonego postępowania przygotowawczego. W dniu 17 listopada 2010 r., w trakcie przesłuchania Poszkodowanej, funkcjonariusz dokonał zajęcia mienia ruchomego w postaci gotówki, którego fakt został potwierdzony protokołem tymczasowego zajęcia. W związku z brakiem wpłaty zatrzymanej gotówki na konto sum depozytowych zostało przeprowadzone postępowanie wyjaśniające. Przedmiotowe postępowanie nie ujawniło w aktach, sporządzonego w dniu 17 listopada 2010 r., protokołu tymczasowego zajęcia mienia ruchomego, jak również dowodu wpłaty zatrzymanego mienia na konto sum depozytowych. Wyjaśnienia dotyczącego zatrzymanego mienia nie można było także uzyskać od funkcjonariusza realizującego powyższą czynność, ze względu na jego zgon w 2011 r. Zgodnie z art. 9 ust. 1 – ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Celno-Skarbowej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego – w razie wyrządzenia szkody osobie trzeciej przez funkcjonariusza przy wykonywaniu obowiązków służbowych, wyłącznie obowiązany do naprawienia szkody, na zasadach określonych przepisami Kodeksu cywilnego, jest Skarb Państwa reprezentowany przez organ lub jednostkę, o których mowa w art. 1 ust. 1, w których funkcjonariusz pełnił służbę w chwili wyrządzenia szkody. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca dokonał zwrotu zajętego mienia, powiększonego o odsetki bankowe oraz odsetki ustawowe, w oparciu o ugodę pozasądową oraz wystawił informację o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C za 2016 r., w którym ujął całą wypłaconą Poszkodowanej kwotę. W dniu 27 marca 2017 r. Poszkodowana wezwała Wnioskodawcę do niezwłocznego dokonania korekty otrzymanej deklaracji PIT-8C, gdyż według Niej kwota stanowiła zajęte mienie będące Jej majątkiem, a nie stanowiące finansowe pokrycie szkody. Zgodnie z informacją otrzymaną od Poszkodowanej PIT-8C Wnioskodawca powinien wykazywać wyłącznie kwotę wypłaconą z tytułu odsetek.

Mając powyższe na uwadze, należy zauważyć, że zwrot pieniędzy przez Wnioskodawcę w części odpowiadającej zwrotu zajętego mienia nie doprowadził do powstania po stronie Poszkodowanej przysporzenia majątkowego i tym samym nie może być uznany za przychód podatkowy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić należy, że zwrot zajętego mienia miał na celu jedynie przywrócenie stanu majątku Poszkodowanej, nie doprowadził do powiększenia jej majątku, a jedynie do odzyskania przez nią własnych środków pieniężnych.

W związku z powyższym, o ile zwrot dokonany przez Wnioskodawcę na rzecz Poszkodowanej na podstawie ugody pozasądowej był jedynie działaniem o charakterze restytucyjnym, czyli przywracającym stan sprzed zajęcia mienia, to nie spowodował on po stronie Poszkodowanej przysporzenia majątkowego, a tym samym nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do odsetek bankowych i odsetek ustawowych stwierdzić należy, że po stronie Poszkodowanej powstało przysporzenie majątkowe. W następstwie ich wypłaty mamy do czynienia z realnym przyrostem mienia Poszkodowanej. W związku z powyższym, ich wypłata Poszkodowanej powoduje powstanie u niej przychodu z innych źródeł podlegającego opodatkowaniu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że kwota wypłacona w 2016 r. przez Wnioskodawcę na rzecz Poszkodowanej w części odpowiadającej zwrotowi zajętego mienia nie stanowi dla niej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pozostała kwota dotycząca odsetek bankowych i odsetek ustawowych podlega opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia i przesłania Poszkodowanej oraz właściwemu naczelnikowi urzędowi skarbowego informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C), w której winien wykazać kwotę ww. odsetek wypłaconych na podstawie ugody pozasądowej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega cała kwota wypłacona Poszkodowanej na podstawie ugody pozasądowej, tj. zwrot zajętego mienia oraz odsetki bankowe i odsetki ustawowe, należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.