Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.50.2017.1.KK
z 24 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego w ramach programu rozwoju szkolnej infrastruktury sportowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego w ramach programu rozwoju szkolnej infrastruktury sportowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2017 r. Gmina planuje złożyć wniosek do Ministra Sportu i Turystyki, a następnie zawrzeć umowę o dofinansowanie zadania inwestycyjnego ze środków funduszu rozwoju kultury fizycznej w ramach programu rozwoju szkolnej infrastruktury sportowej. Zadanie inwestycyjne polegać będzie na: budowie boiska sportowego (obiekt nr 1) przy jednej ze szkół podstawowych (zadanie pierwsze dotyczące jednostki organizacyjnej nr 1) oraz remoncie hali sportowej (obiekt nr 2) i budowie bieżni (obiekt nr 3) przy zespole szkół (zadanie drugie dotyczące jednostki organizacyjnej nr 2).

Obiekty będą wykorzystywane zarówno przez jedną jak i drugą jednostkę organizacyjną do realizacji ich zadań statutowych, tj. edukacyjnych. Obiekt nr 2 jest oddany jednostce nr 2 w trwały zarząd. Obiekt nr 1 będzie oddany w trwały zarząd jednostce nr 1 po wybudowaniu boiska, a obiekt nr 3 po wybudowaniu bieżni. W przyszłości Gmina ani jednostki organizacyjne nie zamierzają wykorzystywać obiektów w celach gospodarczych wynajmując ww. obiekty lub ich części.

Obecnie jednostka organizacyjna nr 2 sporadycznie wynajmuje salę gimnastyczną (sportową), zwaną na potrzeby umowy o dofinansowanie halą sportową. Taką możliwość dopuszcza uchwała podjęta przez Radę Gminy w 2015 r. określająca dla obiektu nr 2 stawki za wynajem klasopracowni, sali komputerowej, sali gimnastycznej, auli. W związku z remontem obiektu nr 2 Rada Gminy ma zamiar wydać nową uchwałę, zgodnie z którą sala gimnastyczna ma być wykorzystywana tylko do celów statutowych Gminy (zgodnie z założeniami ma służyć jako centrum kulturalne Gminy).

Ww. uchwała (tak jak i obecna) dopuszczać będzie nieodpłatne udostępnienie (użyczenie) sali gimnastycznej takim podmiotom jak kluby sportowe, organizacje pozarządowe mającym siedzibę na terenie Gminy, realizującym zadania publiczne powierzone przez Gminę. Mając na względzie powyższe jednostka organizacyjna nr 2 udostępnia i będzie w przyszłości nieodpłatnie udostępniać salę gimnastyczną na rzecz organizacji pozarządowych. Również bieżnia wykorzystywana będzie jedynie do działań statutowych, może być nieodpłatnie udostępniana klubom sportowych i organizacjom pozarządowym.

Również jednostka nr 1 zamierza w przyszłości nieodpłatnie udostępniać obiekt lub jego część klubom sportowych i organizacjom pozarządowym.

W jednostce nr 1 jak i nr 2 występują działania statutowe oraz wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W jednostce nr 1 występuje najem części powierzchni dachu budynku szkoły (sali sportowej) pod urządzenia do przesyłu internetu. Ze względu na występowanie ww. transakcji opodatkowanej VAT część ponoszonych przez jednostkę wydatków będzie miała charakter mieszany (służyła zarówno działalności statutowej jak i gospodarczej). Boisko będzie jednak odrębnym od obecnego budynku szkoły obiektem, stąd wydatków związanych z budową i utrzymaniem boiska nie można przyporządkować do tej grupy wydatków, która służy sprzedaży mieszanej. Wydatki związane z budową i utrzymaniem boiska będą wydatkami służącymi jedynie działalności statutowej.

W jednostce nr 2, poza sporadycznym najmem części obiektu, organizowane są również obozy i kolonie dla dzieci z poza Gminy. Takie transakcje są opodatkowane przez jednostkę nr 2 - 8% stawką podatku VAT. Ponadto w jednostce nr 2 wydawane są także odpłatnie posiłki na rzecz uczniów, nauczycieli oraz kadry administracyjnej - jest to transakcja opodatkowana podatkiem VAT i jednocześnie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 26 ustawy o VAT, jako element stanowiący część składową usługi edukacyjnej. Posiłki wydawane na rzecz kadry administracyjnej szkoły podlegają opodatkowaniu stawką 8%. Tym samym część ponoszonych przez jednostkę wydatków będzie miała charakter mieszany (służyła zarówno działalności statutowej jak i gospodarczej).

Sala (hala) gimnastyczna znajduje się w budynku szkoły, w wydzielonym skrzydle. Remont obejmować będzie termomodernizację budynku poprzez docieplenie ścian stropodachu oraz wymianę stolarki okiennej, wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, instalacji przeciw-pożarowej, elektrycznej, wymianę parkietu na sali gimnastycznej, remont pomieszczeń sanitarnych, remont szatni, remont sal korekcyjnych oraz remont posadzek ścian i sufitów. Docelowo planowane jest zainstalowanie odrębnych liczników ma media dostarczane do hali sportowej w celu umożliwienia faktycznego określenia kosztów utrzymania hali. W przyszłości hala sportowa nie będzie odpłatnie udostępniana (wynajmowana) przez jednostkę organizacyjną nr 2, stąd wydatki ponoszone na remont hali nie będą związane z czynnościami opodatkowanymi VAT. Hala sportowa nie będzie także udostępniana uczestnikom kolonii. Zgodnie z postanowieniami umów, które będą zawierane, uczestnicy kolonii będą mogli korzystać z boiska do piłki nożnej i do koszykówki (Orlika), który znajduje się obok budynku szkoły. Podobnie będzie z bieżnią, również nie będzie odpłatnie udostępniana (wynajmowana) przez jednostkę organizacyjną nr 2 zarówno uczestnikom kolonii, jak i innym podmiotom.

W budynku szkoły są realizowane czynności opodatkowane VAT, np. wydawanie posiłków personelowi czy organizacja kolonii, jednak nie można powiązać wydatków na remont sali gimnastycznej z działalnością stołówki szkolnej. Tym samym ponoszone przez jednostkę nr 2 wydatki na remont, a potem na utrzymanie sali nie będą miały charakteru mieszanego (tj. nie będą służyły zarówno działalności statutowej jak i gospodarczej). Wydatki związane będą jedynie z działalnością statutową jednostki organizacyjnej nr 2.

Dzięki odrębnym licznikom na media, jednostka nr 2 ma możliwość jednoznacznego powiązania i przypisania wydatków dotyczących hali sportowej celom statutowym.

Wydatki związane z budową i remontem przedmiotowych obiektów ponoszone będą przez Gminę, nie będą ponoszone przez jednostki organizacyjne. To Gmina, a nie jednostki organizacyjne będzie w swoich sprawozdaniach finansowych ujmować wydatki z tego tytułu. To Gmina, a nie jednostki posiada środki na sfinansowanie wydatków. Beneficjentem środków dla projektu, jak również wykonawcą inwestycji będzie Gmina.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina w zaistniałym stanie faktycznym w związku z budową obiektu nr 1, obiektu nr 3 oraz remontem obiektu nr 2, ma prawo do częściowego obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach zakupowych, wyliczonego z zastosowaniem wskaźnika proporcji sprzedaży i tzw. prewskaźnika (art. 90 ust. 3 i art. 86 ust. 2b ustawy o VAT) oraz na podstawie których danych ewidencyjnych, tj. z działalności jednostek czy też opartych o dane z działalności urzędu Gmina powinna oprzeć swoje prawo?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., nr 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5, w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

• zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
• obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W przedmiotowej sprawie podstawową działalnością jednostek organizacyjnych jest działalność publiczna polegającą na wykonywaniu zadań statutowych, a więc zgodnych z celem powołania i istnienia danej jednostki. Jednakże w pewnym zakresie będzie też prowadzona przez nie działalność gospodarcza. Ww. podmioty realizują wydawanie posiłków i obiadów dla uczniów i nauczycieli, a także wynajem części budynku, organizują kolonie itp., pobierając za te czynności stosowne opłaty.

Powyższe zatem wskazuje, że jednostki w budynkach lub terenie objętym inwestycją będą wykonywały czynności nieobjęte ustawą o podatku VAT (statutowe zadania publiczne), czynności opodatkowane podatkiem (wynajmy, organizowanie kolonii), a także czynności zwolnione od podatku (na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług), jak chociażby wspomniane wyżej wydawanie posiłków. Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizowanymi przez Gminę projektami jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

Jak już nadmieniano wcześniej, zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Mając na względzie stan faktyczny przedmiotowej sprawy, zdaniem Gminy, taki związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami na budowę i remont obiektów nie istnieje, a tym samym Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych na budowę boiska, bieżni oraz remontu hali gimnastycznej. Nie można bowiem za czynności opodatkowane VAT traktować nieodpłatnego udostępnienia obiektów klubom sportowym czy organizacjom pozarządowym. Także nieodpłatne korzytanie przez mieszkańców z obiektów nie będzie generowało obowiązków w zakresie podatku VAT, tj. Gmina z tego tytułu nie ma obowiązku traktowania takich czynności jako opodatkowanych, a tym samym nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku. Jednocześnie niezależnie od powyższego stwierdzenia, Gmina stoi na stanowisku, że skoro przedmiotowe wydatki ponoszone są przez Gminę, to (w razie uznania), iż istnieje związek pomiędzy wydatkami a czynnościami opodatkowanymi, to podatek VAT powinien być odliczany wg prewskaźnika obliczonego dla urzędu Gminy, a nie jednostek oświatowych, którym obiekty będą lub są oddane w trwały zarząd. Wynika to z faktu, iż to Gmina a nie te jednostki faktycznie ponoszą wydatki z tego tytułu. To Gmina, a nie jednostki organizacyjne będzie w swoich sprawozdaniach finansowych ujmować wydatki z tego tytułu. To Gmina a nie jednostki posiada środki na sfinansowanie wydatków. Beneficjentem środków dla projektu, jak również wykonawcą inwestycji będzie Gmina.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów w § 3 ust. 1 wymieniono jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl § 2 pkt 8 rozporządzenia, przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego rozumie się:

1. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
2. jednostkę budżetową,
3. zakład budżetowy.

Przez jednostkę budżetową, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia, rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową.

Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku jednostki budżetowej sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X = −−−−−−−−−

D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 przywołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wynika z treści wniosku - Gmina ani jej jednostki organizacyjne nie zamierzają wykorzystywać przedmiotowych obiektów w celach gospodarczych, to nie będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków w ramach zadania inwestycyjnego polegającego na budowie boiska sportowego (obiekt nr 1), remoncie hali sportowej (obiekt nr 2) i budowie bieżni (obiekt nr 3), gdyż nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Rozstrzygnięcie kwestii sposobu ustalenia wskaźnika proporcji sprzedaży celem zastosowania prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na ww. inwestycję stało się zatem bezprzedmiotowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.