2017.07.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.266.2017.1.AS
z 21 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania terapii i sesji mających na celu profilaktykę, zachowanie, przywracanie i poprawę zdrowia prowadzonych przez psychologów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terapii i sesji mających na celu profilaktykę, zachowanie, przywracanie i poprawę zdrowia prowadzonych przez psychologów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący spółką jawną nie posiadającą statusu podmiotu leczniczego planuje rozszerzenie skali prowadzonej działalności gospodarczej o działania z zakresu profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania oraz poprawy zdrowia psychicznego. Przedmiotem działalności będą szeroko rozumiane usługi pomocy psychologicznej, w tym w szczególności w zakresie poradnictwa psychologicznego, którego celem będzie rozwiązywanie kryzysów życiowych i rozwojowych, interwencji kryzysowej w przypadkach traumatycznych oraz kryzysowych, prewencyjne, mające na celu zapobieganie nawrotom zaburzeń emocjonalnych, a także promocji i rozwoju cech, które sprzyjają kształtowaniu i utrwalaniu zachowań pomocnych w podtrzymaniu zdrowia psychicznego.

Wnioskodawca planuje świadczenie, za pośrednictwem osób posiadających wymagane kwalifikacje (psychologów), usług polegających w szczególności na profesjonalnej pomocy psychologicznej, psychoterapii, diagnozie psychologicznej oraz opiniowaniu na rzecz osób indywidualnych, par, a także całych rodzin. Sesje psychologiczne będą dedykowane w szczególności klientom z zaburzeniami nastroju, emocjonalnymi diagnozowanymi jako zaburzenia nerwicowe, osobowości, odżywiania. Wnioskodawca dopuszcza także możliwość świadczenia pomocy psychologicznej dla osób z chorobami psychosomatycznymi. Świadczona pomoc psychologiczna będzie miała na celu profilaktykę, zachowanie, przywracanie i poprawę zdrowia osób korzystających z pomocy psychologicznej i psychoterapii (dalej pacjentów).

Wnioskodawca planuje organizować spotkania dla osób które wychowywały się w rodzinach z problemem alkoholowym tzw. DDA lub innymi dysjunkcjami, jak na przykład przemoc fizyczna (tzw. DDD) oraz spotkania psychoedukacyjne pomagające w rozpoznawaniu problemów osobistych i umiejętności radzenia sobie z nimi.

W ramach profilaktyki zdrowia Wnioskodawca planuje uruchomienie treningów i warsztatów relaksacji oraz redukcji stresu. Wnioskodawca zamierza organizować w ramach wsparcia psychologicznego spotkania indywidualne oraz grupowe dla osób doświadczających kryzysu w życiu osobistym lub zawodowym.

Wnioskodawca będzie działać w następujących obszarach:

kłopoty i trudności w relacjach międzyludzkich
problemy z radzeniem sobie z emocjami oraz stresem
sytuacje około-rozwodowe
samotne wychowywanie dzieci
depresja
zaburzenia nastroju
poczucie izolacji
poczucie odrzucenia
wsparcie psychologiczne w chorobach przewlekłych
stany traumy (np. po utracie bliskiej osoby, w skutek gwałtu)
konflikty (np. dzieci-rodzice)
problemy wychowawcze
problemy adaptacyjne
trudności w nauce
nadpobudliwość psychoruchowa
pomoc psychologiczna w uzależnieniach
pomoc psychologiczna przy zaburzeniach:
snu
odżywiania
zachowań (np. agresja)
osobowości
afektywno-dwubiegunowych
borderline
nerwicach
stanach lękowych

Terapie oraz sesje organizowane przez Wnioskodawcę będą prowadzone jedynie przez psychologów, o których mowa w ustawie z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz.U. 2001 Nr 73, poz. 763) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1145).

Prowadzący terapię i sesje będą posiadali ustawowo określone kwalifikacje do wykonywania psychoterapii potwierdzone odpowiednimi dokumentami. Dobór przez Wnioskodawcę psychologów, jako specjalistów prowadzących terapie i sesje z pacjentami, będzie dokonywany w oparciu o odpowiednie kwalifikacje oraz doświadczenie w świadczeniu pomocy w konkretnych obszarach.

Terapie na rzecz wskazanych przez Wnioskodawcę pacjentów będą mogli świadczyć psychologowie związani z Wnioskodawcą stosunkiem pracy, umową o świadczenie usług lub w wypadku prowadzenia przez psychologa działalności gospodarczej, na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej między przedsiębiorcami. Stosunek prawny łączący Wnioskodawcę z psychologiem będzie prawnie i faktycznie indyferentny. Psycholog będzie świadczył usługi na rzecz pacjentów wskazanych przez Wnioskodawcę w imieniu własnym i na rachunek Wnioskodawcy.

Osoby wykazujące inne zakłócenia czynności psychicznych, osoby chore psychicznie lub upośledzone umysłowo, które zgodnie ze stanem wiedzy medycznej zaliczane są do zaburzeń psychicznych, a osoba ta wymaga świadczeń zdrowotnych udzielanych w szpitalach lub oddziałach psychiatrycznych, będą kierowane do właściwych podmiotów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym wyżej stanem faktycznym organizowane w przyszłości przez Wnioskodawcę terapie i sesje na rzecz pacjentów, mające na celu profilaktykę, zachowanie, przywracanie i poprawę ich zdrowia, prowadzone przez osoby posiadające kwalifikacje, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d, tj. przez psychologów, będą korzystały ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizowane w przyszłości przez Wnioskodawcę terapie i sesje na rzecz pacjentów, mające na celu profilaktykę, zachowanie, przywracanie i poprawę ich zdrowia, prowadzone przez osoby posiadające kwalifikacje, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d, tj. przez psychologów, będą korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT.

Zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 19a jest zgodne z ustanowioną w Szóstej Dyrektywie zasadą neutralności podatkowej, stosownie do której świadczenie usług z zakresu profilaktyki, zachowania, przywracania oraz poprawy zdrowia podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT. Zwolnienie od opodatkowania usług szczególnie istotnych dla społeczeństwa ma zastosowanie niezależnie od formy organizacyjnej podmiotu (podatnika), który świadczy je za pośrednictwem osób o odpowiednich kwalifikacjach. Ochrona dobra wspólnego, jakim jest zdrowie ludzkie, jest jednym z głównych argumentów za odciążeniem tych czynności od podatku VAT, co bezpośrednio przekłada na się koszt, który muszą ponieść odbiorcy tych usług, a tym samym pozytywnie wpływa na ich dostępność i powszechność. Przyjęta regulacja i zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT ww. usług nabytych przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osób trzecich ma na celu realizację interesu publicznego jakim jest ochrona zdrowia ludzkiego (art. 132 Dyrektywy 112). W praktyce obrotu gospodarczego często występują sytuacje, w których pomiędzy świadczeniodawcą a pacjentem istnieje pośrednik, który nabywa usługę lub usługi medyczne do świadczeniodawcy i zbywa je na rzecz pacjenta.

Do zastosowania ww. zwolnienia od podatku VAT koniecznym jest spełnienie przesłanek o charakterze podmiotowym i przedmiotowym. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 19a, zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT podlegają usługi nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osób trzecich. Wskazać należy, że ww. norma prawna nie determinuje możliwości zastosowania przedmiotowego zwolnienia od statusu podatnika jako podmiotu leczniczego. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 nabyte i świadczone usługi obejmują swoim zakresem opiekę medyczną, służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodu psychologa. Warunkiem koniecznym do skorzystania z ww. zwolnienia jest zachowanie wymogu, zgodnie z którym ww. usługi są świadczone przez osoby o wymaganych kwalifikacjach, tj. przez lekarza i lekarza dentystę, pielęgniarkę i położną, osoby wykonujące zawód medyczny, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 618 z późn. zm.) lub jak w wypadku Wnioskodawcy, przez psychologa.

Za podmiot trzeci uznaje się pacjenta w szeroko rozumianym znaczeniu, tj. osobę, która w celu zachowania, ratowania, przywracania i poprawy zdrowia korzysta z pomocy osób posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe.

Wskazać także należy, że ww. sesje nie będą obejmowały swoim zakresem poradnictwa zawodowego, coachingu, jak także nie będą miały charakteru badań profilaktycznych potwierdzających zdolności psychofizyczne wymagane do wykonywania określonych zawodów, w tym w szczególności kierowców, operatorów maszyn i urządzeń oraz ochroniarzy. Celem organizowanych przez Wnioskodawcę sesji prowadzonych przez posiadających odpowiednie kwalifikacje psychologów będzie profilaktyka, zachowanie, przywracanie oraz poprawa zdrowia klientów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f. Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Powyższe zwolnienie od podatku, adresowane jest do podmiotów leczniczych, które świadczą usługi opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dokonują dostawy towarów i świadczenia usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczonych w ramach wykonywania zawodów:

lekarza i lekarza dentysty,
pielęgniarki i położnej,
medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
psychologa.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy, zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie cyt. art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, ustawodawca odwołał się do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, osobą wykonującą zawód medyczny jest osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Z kolei przez świadczenia zdrowotne rozumie się działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania (art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Analizując powołane regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia,
przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Nie każde zatem świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń wykonywanych przez lekarza, lekarza dentystę, pielęgniarkę, położną, psychologa lub osobę wykonującą inny zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący spółką jawną nieposiadającą statusu podmiotu leczniczego planuje rozszerzenie skali prowadzonej działalności gospodarczej o działania z zakresu profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania oraz poprawy zdrowia psychicznego. Przedmiotem działalności będą szeroko rozumiane usługi pomocy psychologicznej, w tym w szczególności w zakresie poradnictwa psychologicznego, którego celem będzie rozwiązywanie kryzysów życiowych i rozwojowych, interwencji kryzysowej w przypadkach traumatycznych oraz kryzysowych, prewencyjne, mające na celu zapobieganie nawrotom zaburzeń emocjonalnych, a także promocji i rozwoju cech, które sprzyjają kształtowaniu i utrwalaniu zachowań pomocnych w podtrzymaniu zdrowia psychicznego.

Za pośrednictwem osób posiadających wymagane kwalifikacje (psychologów) Wnioskodawca planuje świadczenie usług polegających w szczególności na profesjonalnej pomocy psychologicznej, psychoterapii, diagnozie psychologicznej oraz opiniowaniu na rzecz osób indywidualnych, par, a także całych rodzin. Sesje psychologiczne będą dedykowane w szczególności klientom z zaburzeniami nastroju, emocjonalnymi, diagnozowanymi jako zaburzenia nerwicowe, osobowości, odżywiania. Wnioskodawca dopuszcza także możliwość świadczenia pomocy psychologicznej dla osób z chorobami psychosomatycznymi. Świadczona pomoc psychologiczna będzie miała na celu profilaktykę, zachowanie, przywracanie i poprawę zdrowia osób korzystających z pomocy psychologicznej i psychoterapii (dalej pacjentów).

Wnioskodawca będzie działać w następujących obszarach: kłopoty i trudności w relacjach międzyludzkich, problemy z radzeniem sobie z emocjami oraz stresem, sytuacje około-rozwodowe, samotne wychowywanie dzieci, depresja, zaburzenia nastroju, poczucie izolacji, poczucie odrzucenia, wsparcie psychologiczne w chorobach przewlekłych, stany traumy (np. po utracie bliskiej osoby, w skutek gwałtu), konflikty (np. dzieci-rodzice), problemy wychowawcze, problemy adaptacyjne, trudności w nauce, nadpobudliwość psychoruchowa, pomoc psychologiczna w uzależnieniach, pomoc psychologiczna przy zaburzeniach: snu, odżywiania, zachowań (np. agresja), osobowości, afektywno-dwubiegunowych, borderline, nerwicach, stanach lękowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy opisanych terapii i sesji na rzecz pacjentów.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy zwolnieniu z opodatkowania VAT podlegają m.in. usługi, o których mowa w pkt 19, jeżeli usługi nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osób trzecich.

Natomiast warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, jak już wyżej wskazano, jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym, tj. usługi te muszą być świadczone w ramach wykonywania zawodów: lekarza i lekarza dentysty, pielęgniarki i położnej, medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej i psychologa oraz przesłanki przedmiotowej dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. muszą to być usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W kwestii spełnienia przez Wnioskodawcę przesłanki podmiotowej zauważyć należy, że zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, iż pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Zasady wykonywania zawodu psychologa zostały uregulowane w ustawie z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. z 2001 r., nr 73, poz. 763 z późn. zm.)

Jak wynika z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, wykonywanie zawodu psychologa polega na świadczeniu usług psychologicznych, a w szczególności na:

diagnozie psychologicznej,
opiniowaniu,
orzekaniu, o ile przepisy odrębne tak stanowią,
psychoterapii,
udzielaniu pomocy psychologicznej.

Zatem na podstawie przepisów ww. ustawy, udzielanie świadczeń zdrowotnych zastrzeżonych dla zawodu psychologa wykonywać mogą jedynie osoby posiadające określone ustawowo kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami.

Jak wskazał Wnioskodawca, organizowane terapie oraz sesje będą prowadzone jedynie przez psychologów, o których mowa w ustawie z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz.U. 2001 Nr 73, poz. 763) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1145).

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy ustawodawca wskazał wprost osoby wykonujące zawód psychologa. Wobec tego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie wypełniona została przesłanka podmiotowa, uprawniająca do korzystania ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a w zw. z pkt 19 lit. d) ustawy.

Co również istotne w analizowanej sprawie, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-141/00 w sprawie Ambulanter Pflegedienst Kugler GMBH, „zwolnienie przyznane w art. 13(A)(1)(c)b szóstej dyrektywy (aktualnie art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE Rady) nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie”.

W wyroku tym TSUE wyjaśnił również: „W dosłownej interpretacji, przepis ten (art. 132 ust. 1 lit. c dyrektywy nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe”.

Powyższe oznacza więc, że zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do usług opieki medycznej, świadczonych w ramach wykonywania zawodów medycznych niezależnie od formy organizacyjno-prawnej podatnika świadczącego taką usługę.

Rozpatrując kwestię zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskodawcę pod kątem spełnienia przesłanki przedmiotowej, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, przez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Z kolei interpretując termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia „przywracanie zdrowia”, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, odpowiada zakresowi zwolnienia wynikającego z przepisu art. 132 ust. 1 lit. c Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Zauważyć należy, że interpretacji zwolnień od podatku powinno dokonywać się w pierwszej kolejności w oparciu o regulacje ww. Dyrektywy 2006/112/WE w kontekście celu tych zwolnień oraz przy uwzględnieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

W kontekście przedstawionych regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy wskazać, że w odniesieniu do zakresu stosowania zwolnienia od podatku dla usług opieki medycznej, z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (które było uwzględniane przy określaniu zakresu usług zwolnionych) jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku nie powinny podlegać takie usługi, których celem nie jest ochrona zdrowia. Dla przykładu, w wyroku z dnia 8 czerwca 2006 r. w sprawie L.u.P. GmbH, Trybunał stwierdził: „(…) pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia” (C-106/05, pkt 27). Również w wyroku z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie d’Ambrumenil Trybunał podkreślał: „Jeżeli chodzi o pojęcie świadczenia opieki medycznej (…), pojęcia tego nie można poddać wykładni, która obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.” (C-307/01, pkt 57).

Zdefiniowany w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy o podatku od towarów i usług zakres zwolnienia (usługi opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia) odpowiada, co do zasady, używanym przez Trybunał określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. Ponadto, również z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok TS UE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem TSUE, zwolnienia zawarte w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Jak więc wynika z przytoczonej powyżej argumentacji Trybunału Sprawiedliwości UE cel, w jakim przeprowadzone zostają terapie oraz sesje organizowane przez Wnioskodawcę, ma zasadnicze znaczenie dla stwierdzenia, czy usługa ta podlega zwolnieniu od podatku.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy będą usługi pomocy psychologicznej, w tym w szczególności w zakresie poradnictwa psychologicznego, którego celem będzie rozwiązywanie kryzysów życiowych i rozwojowych, interwencji kryzysowej w przypadkach traumatycznych oraz działania prewencyjne, mające na celu zapobieganie nawrotom zaburzeń emocjonalnych, a także promocję i rozwój cech, sprzyjających kształtowaniu i utrwalaniu zachowań pomocnych w podtrzymaniu zdrowia psychicznego. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że planowane sesje i terapie na rzecz pacjentów nie będą obejmowały swoim zakresem poradnictwa zawodowego, coachingu, nie będą miały charakteru badań profilaktycznych potwierdzających zdolności psychofizyczne wymagane do wykonywania określonych zawodów, lecz ich celem będzie wyłącznie profilaktyka, zachowanie, przywracanie oraz poprawa zdrowia klientów.

W konsekwencji, przenosząc powołane przepisy prawa, jak również wnioski płynące z ww. orzeczeń TSUE na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przedstawione w opisie sprawy usługi opieki medycznej, obejmujące prowadzenie terapii i sesji przez psychologów spełniają zarówno przesłankę podmiotową jak i przedmiotową, wobec czego będą korzystały ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d) ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin