Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.243.2017.2.MW
z 24 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017r. (data wpływu 19 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2017r. (data wpływu 29 czerwca 2017r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowych za odszkodowaniem i braku obowiązku dokumentowania transakcji fakturą, tj.:

• działki nr 1098/4
  

• działki nr 1100/4
  

• działki nr 1101/4
  

• działki nr 1655/4
  

–jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

• podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowych za odszkodowaniem i braku obowiązku dokumentowania transakcji fakturą, tj.:
  • działki nr 1098/4
    
  • działki nr 1100/4
    
  • działki nr 1101/4
    
  • działki nr 1655/4

• podatku dochodowego od osób fizycznych.
  

Wniosek został uzupełniony w dniu 29 czerwca 2017r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne i jest czynnym podatnikiem podatku VAT (działalność przeważająca: uprawa zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu - PKD 0111Z, działalność pozostała: obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania- PKD 5520Z). Wnioskodawczyni pozostaje z mężem w rozdzielności majątkowej.

Dnia 19 grudnia 2016 r. zostało nadane pismo z dnia 15 grudnia 2016 r. od Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o ustaleniu odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości położonych w obrębie gm. … oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr 1098/4, 1100/4, 1101/4 i 1655/4 (znak sprawy: …). Decyzją z dnia 15 grudnia 2016 r. ustalono odszkodowanie w ogólnej wysokości 56.538,30 zł (z czego 28.269,15 zł przyznano na rzecz Wnioskodawczyni, a 28.269,15 zł na rzecz męża Wnioskodawczyni … - każdemu po ½ części we współwłasności nieruchomości).

GDDKiA zwróciło się z prośbą o przekazanie w formie oświadczenia informacji o przyjęciu odszkodowania. Oświadczenie o wyrażeniu zgody na przyjęcie odszkodowania Wnioskodawczyni złożyła dnia 28 grudnia 2016 r. Wypłata odszkodowania nastąpiła dnia 18 stycznia 2017 r. na numer rachunku bankowego: ….

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad w swoim piśmie załączyła pouczenie, że w przypadku, gdy uprawniony do otrzymania odszkodowania jest płatnikiem podatku VAT w powyższym zakresie, konieczne jest wystawienie faktury VAT dla GDDKiA i odprowadzenie podatku należnego do właściwego urzędu skarbowego.

Wnioskodawczyni zwróciła się z zapytaniem ustnym do Urzędu Skarbowego w …, czy jako płatnik podatku VAT w zakresie gospodarstwa rolnego, jest zobowiązana wystawić powyższą fakturę dla GDDKiA, jeśli powyższe działki nie zostały przez nią zakupione, a zostały odziedziczone kilkadziesiąt lat temu po rodzicach. Wnioskodawczyni udzielono odpowiedzi, że nie ma takiego obowiązku.

W uzupełnieniu wniosku wskazano: Dnia 19 grudnia 2016 r. zostało nadane pismo od Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, że w związku z decyzją Wojewody … (na podstawie art. 12 ust. 4a, ust. 4f, ust. 5, art, 18 ust. 1, ust. 1e pkt 1 i art. 22 ust.1 ustawy z dnia10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - tekst jedn. Dz.U. z 2015r. poz. 2031 z późn. zm.; art. 128 ust. 1, art. 130 ust. 2, art. 134 ust. 1, 2 i 3, art. 135 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 z późn. zm. oraz § 36 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego - Dz.U. Nr 207 z 2004 r., poz. 2109 z późn. zm.) z dnia 15 grudnia 2016r. (znak sprawy: …) o ustaleniu odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości położonych w obrębie Gminy … oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr 1098/4, 1100/4, 1101/4 oraz 1655/4, GDDKiA zwraca się z prośbą o przekazanie, w formie załączonego oświadczenia, informacji o przyjęciu przedmiotu świadczenia (odszkodowania) wraz z podaniem numeru konta bankowego, na które zostanie przekazane odszkodowanie.

Oświadczenie o wyrażeniu zgody na przyjęcie odszkodowania złożył z notarialnie potwierdzonym podpisem mąż Wnioskodawczyni … dnia 28 grudnia 2016r. Wypłata odszkodowania nastąpiła dnia 18 stycznia 2017 r. na numer rachunku bankowego: ….

Decyzją z dnia 15 grudnia 2016 r. ustalono odszkodowanie w ogólnej wysokości 56.538,30 zł, z czego 28.269,15 zł przyznano na rzecz Wnioskodawczyni, a 28.269,15 zł - na rzecz męża Wnioskodawczyni … - każdemu po 1/2 części we współwłasności nieruchomości - mimo że Wnioskodawczyni wyjaśniła i udostępniła akt notarialny, na podstawie którego małżonkowie pozostają w rozdzielności majątkowej, a przedmiotowe działki należą do Wnioskodawczyni, co zostało opisane w dalszej części.

Uzasadnieniem decyzji Wojewody … z dnia 15 grudnia 2016 r. było to, że wraz z decyzją z dnia 30 marca 2016 r. zezwolono na realizację inwestycji drogowej, polegającej na budowie drogi ekspresowej …, decyzja zawierała klauzulę rygoru natychmiastowej wykonalności i stała się ostateczna w dniu 25 maja 2016 r. Powołana decyzja zatwierdziła podział nieruchomości dokonany w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji ww. inwestycji drogowej. Dotyczy to podziału działek oznaczonych w ewidencji gruntów jako działka nr 1098 na działki 1098/4, 1098/5 i 1098/6; działka 1100 na działki 1100/4, 1100/5 i 1100/6; działka 1101 na działki 1101/4, 1101/5 i 1101/6; działki 1655 na działki 1655/4, 1655/5 i 1655/6. Na realizację ww. inwestycji przeznaczone zostały działki 1098/4, 1100/4, 1101/4 i 1655/4. W oparciu o materiał dowodowy organ ustalił, że przedmiotowe działki były niezabudowane, użytkowane rolniczo z nasadzeniami (4-letnia plantacja porzeczki czarnej). Działki położone były w terenie nieuzbrojonym, z brakiem dostępu do drogi publicznej. Ponadto organ ustalił, że aktualny sposób użytkowania ww. działki, wynikający z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy …, to tereny upraw polowych, teren zieleni izolacyjnej oraz w przeważającej części drogi krajowej, a alternatywny wynikający z celu wywłaszczenia - droga publiczna. Wydzielona pod inwestycję działka położona jest w liniach rozgraniczających drogi ekspresowej ustalonych ww. decyzją z dnia 30 marca 2016 r. i w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r., przeszła z mocy prawa na własność Skarbu Państwa. Za przejętą z mocy prawa nieruchomość, stosownie do art. 12 ust. 4f ustawy dnia 10 kwietnia 2003 r., dotychczasowym właścicielom nieruchomości przysługuje odszkodowanie. W myśl art. 18 ust. 1 powołanej ustawy, wysokość odszkodowania ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania. W stosunku do nieruchomości przejętych pod drogi krajowe wysokość odszkodowania ustala wojewoda (art. 12 ust. 4a w związku z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r.) w drodze decyzji, na zasadach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami (art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.).

Powołana w toku postępowania przez Wojewodę … biegła rzeczoznawca majątkowy …, sporządziła operat szacunkowy określający wartość odtworzeniową działek na kwotę 53.846,00 zł.

Jak wynika z przedłożonej opinii, stosownie do art. 134 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wartość przedmiotowej nieruchomości biegła określiła jako wartość odtworzeniową, według aktualnego sposobu jej użytkowania, gdyż przeznaczenie nieruchomości zgodnie z celem wywłaszczenia, nie powoduje zwiększenia jej wartości. Określona wartość jednostkowa gruntu znajduje się w przedziale cen nieruchomości uzyskanych na rynku lokalnym. Mnożąc cenę jednostkową przez wywłaszczoną powierzchnię, otrzymano wartość gruntu w kwocie 28.188,00 zł. Wartość odtworzeniową składników roślinnych określono w podejściu kosztowym, według zasad wynikających z art. 135 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz na podstawie cennika opracowanego przez … na kwotę 25.658,00 zł.

W związku z powyższym, wysokość odszkodowania za przejętą nieruchomość ustalono w wysokości jej wartości odtworzeniowej, tj. w kwocie 53.846,00 zł. Zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r., w przypadku, w którym dotychczasowy właściciel wyda tę nieruchomość niezwłocznie, odszkodowanie powiększa się o kwotę 5% wartości nieruchomości, z uwagi na co odszkodowanie zostało powiększone o kwotę 2.692,30 zł, zatem łączna kwota odszkodowania wynosi 56.538,30 zł. Do wypłaty odszkodowania zobowiązana jest GDDKiA, gdyż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, koszty nabycia nieruchomości pod drogi, w tym odszkodowania, finansowane są m.in. na podstawie przepisów o drogach publicznych, a w myśl art. 19 ust. 2 pkt 1, w związku z art. 18a ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 1440), właściwy zarządca drogi nabywa nieruchomości pod pasy drogowe dróg publicznych i gospodaruje nimi w ramach posiadanego prawa do tych nieruchomości.

Właścicielem przedmiotowych działek Wnioskodawczyni stała się w sposób opisany poniżej:

Dnia 31 stycznia 1996 r. została sporządzona, przed notariuszem … w Kancelarii w …, umowa darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której … małż. … darowali działki gruntu rolnego - działki nr 1098, 1100, 1101, 1224, 1225, 1226 oraz 1656 małoletniemu wnukowi …. … w imieniu własnym i żony … oraz małoletniego syna … oświadczył, że umowę darowizny zawiera na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników i że darowiznę tę przyjmuje z przeznaczeniem nieruchomości na cele rolne.

Dnia 26 maja 2004 r. została sporządzona, przed notariuszem … w Kancelarii Notarialnej w …, umowa darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której … darowała nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu rolnego oznaczoną nr 1655 w ewidencji gruntów na rzecz małoletniego …, w imieniu którego darowiznę tę przyjmuje ojciec ….

Dnia 18 marca 2009r. została sporządzona, przed notariuszem … w Kancelarii Notarialnej w …, umowa darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której … (syn …) darował nieruchomość stanowiącą niezabudowane działki gruntu rolnego oznaczone nr 1098, 1100, 1101, 1224, 1225, 1226, 1655 oraz 1656 na rzecz rodziców … małżonków …, a obdarowani darowiznę tę przyjęli i zostali właścicielami na zasadach wspólności ustawowej.

Dnia 06 stycznia 2010 r. została sporządzona, przed notariuszem … w Kancelarii Notarialnej w … umowa darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której … z nieruchomości stanowiącej niezabudowane działki gruntu rolnego daruje cały swój udział w przedmiotowych działkach wynoszący 1/2 części na rzecz żony …, a obdarowana darowiznę tę przyjęła.

Dnia 06 stycznia 2010 r. została sporządzona, przed notariuszem … w Kancelarii Notarialnej w … umowa majątkowa małżeńska w formie aktu notarialnego, na podstawie której … małżonkowie …, zgodnie z treścią art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ustanawiają z dniem 06 stycznia 2010r. rozdzielność majątkową, w której każde z nich zarządza samodzielnie swoim majątkiem.

Działki 1098/4, 1100/4, 1101/4 oraz 1655/4 Wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy darowizny, przy której nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Były one wykorzystywane do działalności rolniczej. Nasadzone były porzeczką czarną, która jeszcze nie zaczęła owocować i w związku z tym nie były dokonywane jeszcze dostawy produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016r., poz. 710 z późn. zm.).

Ww. nieruchomości gruntowe nie były udostępniane osobom trzecim. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości i nie planuje w przyszłości sprzedaży kolejnych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku pytanie nr 1) Czy jako czynny podatnik VAT (rezygnacja ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy) prowadzący gospodarstwo rolne, Wnioskodawczyni jest zobowiązana odprowadzić z tego tytułu podatek należny do urzędu skarbowego i w związku z tym wystawić fakturę VAT dla GDDKiA?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powstanie obowiązek odprowadzenia podatku VAT należnego do urzędu skarbowego i w związku z tym wystawienia faktury VAT dla GDDKiA, ponieważ zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Poza tym ziemia została odziedziczona kilkadziesiąt lat temu, nie została nabyta w celu sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Należy podkreślić, że co do zasady, warunkiem uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z cyt. wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności towarów w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2016 r., poz. 2147 z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W świetle art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2031 z późn. zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Na tle powyższego należy uznać, że w przypadku realizacji inwestycji drogowych w trybie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydana na podstawie art. 11a tej ustawy zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 poz. 1073).

Należy przy tym mieć na uwadze przepis art. 11i ust. 1 i ust. 2 ustawy, który stanowi, że w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, z wyjątkiem art. 28 ust. 2, natomiast w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisów ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. poz. 1777).

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.

Nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

– z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Jednocześnie, w myśl art. 12 ust. 4a i ust. 4b ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18 (art. 12 ust. 5 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Jak już wyżej wskazano, z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, natomiast odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Należy podkreślić, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Działalność rolnicza, zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, obejmuje rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, że działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Tym samym rolnicy wykonujący działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy, prowadzą działalność gospodarczą , o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i są podatnikami tego podatku, z tym, że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika podatku VAT, a w przypadku braku rejestracji – są podatnikami zwolnionymi – rolnikami ryczałtowymi.

W przypadku zatem, gdy dostawy gruntu należącego do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, to czynność ta realizowana jest w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez tego podatnika.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne i jest czynnym podatkiem podatku VAT. Działki będące przedmiotem wniosku (działki nr 1098/4, 1100/4, 1101/4 i 1655/4) wykorzystywała do działalności rolniczej. Decyzją Wojewody z dnia 15 grudnia 2016 r. ustalono na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości. Uzasadnieniem ww. decyzji było to, że wraz z decyzją z dnia 30 marca 2016 r. zezwolono na realizację inwestycji drogowej, polegającej na budowie drogi ekspresowej. Decyzja zawierała klauzulę rygoru natychmiastowej wykonalności i stała się ostateczna w dniu 25 maja 2016 r. Powołana decyzja zatwierdziła podział nieruchomości dokonany w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji ww. inwestycji drogowej. Nieruchomości będące przedmiotem rozstrzygnięcia stały się własnością Wnioskodawczyni w drodze darowizny dokonanej w dniu 18 marca 2009 r. przez syna Wnioskodawczyni oraz w dniu 6 stycznia 2010 r. przez męża Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni przy nabyciu ww. nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii ustalenia, czy dostawa nieruchomości gruntowych działki nr 1098/4, nr 1100/4, nr 1101/4 i nr 1655/4 za odszkodowaniem podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i winna być udokumentowana fakturą.

Mając na uwadze wyżej przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że grunt będący przedmiotem wywłaszczenia, wykorzystywany był przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (gospodarstwie rolnym).

Wskazane wyżej okoliczności wskazują na ścisły związek ww. gruntu z prowadzoną działalnością rolniczą Wnioskodawczyni, która działalność tę prowadzi jako zarejestrowany, czynny podatnik VAT, a zatem stanowią składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest również działalność rolnicza.

Powyższe oznacza, że dostawa ww. nieruchomości, nie nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni, lecz stanowiła zbycie dokonane w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (działalności rolniczej), w zamian za odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość.

W konsekwencji dostawa ww. nieruchomości gruntowych stanowiącej część gospodarstwa rolnego, w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, stanowi zatem dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa gruntu za odszkodowaniem, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Jak już wcześniej wskazano, w przypadku realizacji inwestycji drogowych w trybie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydana na podstawie art. 11a tej ustawy zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Odnosząc powyższe do niniejszej sytuacji należy wskazać, że to decyzja wydana na podstawie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (art. 11a tej ustawy) przez właściwy organ, a dotycząca zezwolenia na realizację inwestycji drogowej przesądza o charakterze przedmiotowych działek jako przeznaczonych pod zabudowę.

W rezultacie, dostawa przedmiotowych nieruchomości niezabudowanych w zamian za odszkodowanie, dla których – jak wynika z opisu stanu faktycznego – dnia 30 marca 2016r. została wydana decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem zgodnie z decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, nieruchomości te stanowią teren budowlany.

Podkreślić w tym miejscu należy, że jeżeli nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany) to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Zwolnienie rolnika ryczałtowego od podatku VAT ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Zwolnieni od podatku są tylko rolnicy ryczałtowi i tylko w zakresie wyraźnie wskazanym w przepisie. Oznacza to, iż:

1. świadczenie usług rolniczych oraz dostawa produktów rolnych przez podmioty inne niż rolnicy ryczałtowi podlega opodatkowaniu,
2. innego rodzaju działalność prowadzona przez rolnika ryczałtowego, nie uprawniająca go do zwolnienia przedmiotowego (np. agroturystyka, działalność handlowa, dostawa produktów rolnych innych niż własnej produkcji), co do zasady podlegać będzie opodatkowaniu według stawek właściwych dla tych czynności.
   
   

Rolnicy ryczałtowi mogą zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2 ustawy (art. 43 ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych (art. 96 ust. 2 ustawy).

Natomiast art. 96 ust. 3 ustawy stanowi, że podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że rolnik ryczałtowy rezygnując ze zwolnienia od podatku i dokonując zgłoszenia rejestracyjnego, zgodnie z art. 96 ust. 1 i 2 ustawy – przestaje wykonywać czynności zwolnione od podatku, bowiem będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, w przypadku dostawy towarów (produktów rolnych) dokonuje, co do zasady, sprzedaży opodatkowanej.

Zgodnie art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, stawka podatku wynosi 5 %.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności rolniczej (rezygnacja ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustaw). Jak wskazała Wnioskodawczyni, grunty będące przedmiotem wniosku były wykorzystywane w działalności rolniczej.

Tym samym, biorąc pod uwagę powyższe nie można uznać, że ww. grunty były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię od momentu nabycia do momentu jego zbycia wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, bowiem grunty te były wykorzystywane w działalności rolniczej, z tytułu prowadzenia której Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W związku z tym, nie został spełniony jeden z warunków z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, uprawniający do zastosowania zwolnienia od podatku.

Reasumując, dostawa nieruchomości niezabudowanych będących przedmiotem wywłaszczenia (działki gruntu nr 1098/4, 1100/4, 1101/4 oraz 1655/4) w zamian za odszkodowanie nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym, dokonana ww. dostawa przedmiotowych nieruchomości za odszkodowaniem podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług w wysokości 23 % na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a -106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości gruntowych niezabudowanych jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT, to Wnioskodawczyni jest zobowiązana, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, do wystawienia faktury dokumentującej ww. czynność.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jako czynny podatnik VAT prowadzący gospodarstwo rolne (rezygnacja ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy), z tytułu dostawy nieruchomości będących przedmiotem wniosku w ramach wywłaszczenia za odszkodowaniem jest zobowiązana odprowadzić podatek należny do urzędu skarbowego i wystawić fakturę dla GDDKiA.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy art. 113 ustawy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy, ma prawo do korzystania z ww. zwolnienia do momentu przekroczenia tej kwoty, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, rezygnując ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, stała się czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i tym samym przepisy art. 113 ustawy nie mają do niej zastosowania. Ponadto zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, nie stosuje się do podatników, którzy dokonują dostawy terenów budowlanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawczynię. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Tym samym, tut. Organ nie jest uprawniony do weryfikacji opisanego stanu faktycznego.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.