Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.70.2017.1.MAZ
z 26 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 maja 2017 r. (data wpływu -30 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania akcyzą surowców nabywanych i zużywanych, w ramach ustalonych norm, do produkcji kosmetyków samochodowych oraz obowiązków formalno-administracyjnych w tym względzie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania akcyzą surowców nabywanych i zużywanych, w ramach ustalonych norm, do produkcji kosmetyków samochodowych oraz obowiązków formalno-administracyjnych w tym względzie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje m.in. różnego rodzaju kosmetyki samochodowe (dalej również jako: „kosmetyki”). Produkcja kosmetyków polega na mieszaniu, w odpowiednich proporcjach, wyrobów akcyzowych - benzyn specjalnych klasyfikowanych do kodów CN 2710 12 21 lub 2710 12 25 albo benzyny średniej klasyfikowanej do kodu CN 2710 19 29 (dalej również jako: „surowce”) oraz innych składników, takich jak przykładowo alkohol izopropylowy, olej sylikonowy, inhibitor korozji, środki ścierne, emulgatory, woski, środki zobojętniające itp., przy zachowaniu odpowiednich warunków technologicznych. Całość procesu produkcji kosmetyków odbywa się poza składem podatkowym Spółki. Wyprodukowane przez Wnioskodawcę kosmetyki mogą być zarówno:

• wyrobami akcyzowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, jednak z uwagi na ich klasyfikację wg kodów CN nie są wyrobami wymienionymi w załączniku nr 2 do tej ustawy, a jednocześnie są wyrobami energetycznymi, w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, innymi jednak niż określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 tej ustawy;
• wyrobami nie akcyzowymi.
  
  

Kosmetyki będące wyrobami akcyzowymi są przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. W konsekwencji, na podstawie art. 89 ust. 2c ustawy o podatku akcyzowym, stawka akcyzy na takie kosmetyki wynosi 0 zł.

Spółka w dniu 14 stycznia 2016 r. złożyła aktualizację zgłoszenia AKC-R, w którym wskazała, jako zakres wykonywanej działalności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych m.in. wyroby objęte zerową stawką akcyzy ze względu na przeznaczenie.

Wnioskodawca posiada decyzje ustalające normy zużycia surowców do produkcji innych wyrobów na wszystkie dotychczas produkowane kosmetyki samochodowe. Niemniej, Spółka nie wyklucza wdrożenia nowych receptur produkcji kosmetyków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego w związku z nabyciem lub zużyciem surowców, gdy surowce te są nabywane i zużywane, w ramach ustalonych norm, do celów produkcji kosmetyków?
2. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki zero złotych dla całości surowców nabywanych i zużywanych do celów produkcji kosmetyków, w przypadku wdrożenia nowych receptur, do czasu uzyskania dla tych nowych receptur decyzji, o której mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym?
3. Czy w związku z nabyciem i zużyciem surowców do produkcji kosmetyków nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki o charakterze formalno-administracyjnym - w szczególności takie jak: obowiązek informowania organu podatkowego o nabyciu tych wyrobów, czy też prowadzenia ewidencji ich zużycia w procesie produkcji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka stoi na stanowisku, że:

1. nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku akcyzowego w związku z nabyciem lub zużyciem surowców, gdy te surowce są nabywane i zużywane, w ramach ustalonych norm, do celów produkcji kosmetyków;
2. będzie miała prawo do zastosowania stawki zero złotych dla całości surowców nabywanych i zużywanych do celów produkcji kosmetyków, w przypadku wdrożenia nowych receptur, do czasu uzyskania dla tych nowych receptur decyzji, o której mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym;
3. w związku z nabyciem i zużyciem surowców do produkcji kosmetyków nie ciążą na niej obowiązki o charakterze formalno-administracyjnym - w szczególności takie jak: obowiązek informowania organu podatkowego o nabyciu tych wyrobów, czy też prowadzenia ewidencji ich zużycia w procesie produkcji.
   
   

Poniżej Spółka przedstawia argumenty na poparcie swojego stanowiska.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1.

Surowce nabywane i zużywane przez Spółkę do celów produkcji kosmetyków zostały wymienione w poz. 20 załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. Jednocześnie takie surowce, wykorzystywane do celów innych niż do napędu silników spalinowych lub opałowych nie zostały wymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z tym, na podstawie art. 89 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, surowce wykorzystywane przez Spółkę do produkcji kosmetyków są opodatkowane stawką zero. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wykonuje oraz planuje wykonywanie czynności opodatkowanej akcyzą, o których mowa w art. 8 ust. 4 pkt 1 cytowanej ustawy, a więc zużycie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do tej czynności, w okolicznościach stanu faktycznego, jak to wskazane powyżej, stawka podatku akcyzowego dla surowców wynosi zero złotych. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie jest on zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego w związku z nabyciem lub zużyciem surowców, gdy surowce te są nabywane i zużywane, w ramach ustalonych norm, do celów produkcji kosmetyków.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2.

Surowce nabywane i zużywane przez Spółkę do celów produkcji kosmetyków, zostały wymienione w poz. 27 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, który stanowi wykaz wyrobów akcyzowych oraz w poz. 20 załącznika nr 2 do tejże ustawy. Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, wyroby objęte pozycją CN 2710 zaliczane są do wyrobów energetycznych. Stawki dla wyrobów energetycznych określa art. 89 cytowanej ustawy. W myśl ust. 2 tego przepisu, na niektóre wyroby energetyczne, gdy są one przeznaczone do celów, o których mowa w tym przepisie obowiązuje zerowa stawka akcyzy. Z dniem 1 stycznia 2016 r. przepis ten wprowadził zamknięty katalog okoliczności, których wystąpienie daje prawo do zastosowania względem tych wyrobów zerowej stawki akcyzy. Jedną z tych okoliczności jest to, że wyroby te są w posiadaniu podmiotu, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy. Zerowa stawka akcyzy dla tych wyrobów jest stosowana wyłącznie, gdy ich zużycie odbywa się w ramach dopuszczalnych norm określonych w drodze decyzji właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Stosownie bowiem do treści art. 89 ust. 4 pkt 2 wskazanej ustawy, w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2, ustalonych dla wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów, stosuje się odpowiednio stawkę określoną w ust. 1 pkt 14, a w przypadku zużycia tych wyrobów do celów opałowych - stawkę określoną w ust. 1 pkt 15.

W konsekwencji, w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm użycia, wyroby akcyzowe - w ilości zużytej ponad normę - podlegają opodatkowaniu wg sankcyjnej stawki wynoszącej maksymalnie 1 822 zł za 1 000 litrów.

Zatem, aby Wnioskodawca mógł korzystać ze stawki 0 zł, wyroby akcyzowe, o których mowa powyżej, powinny być zużywane:

• do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych;
• w ilościach nieprzekraczających dopuszczalne normy zużycia.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, będzie on spełniał pierwszy z wymienionych powyżej warunków zastosowania zerowej stawki akcyzy. Kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje natomiast zużywanie przez Wnioskodawcę wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2, w ilościach nieprzekraczających dopuszczalnych norm ich zużycia w okresie, w którym takie normy dla nowych receptur nie zostaną ustalone.

Jak wynika z treści art. 85 ust.2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, właściwy naczelnik urzędu skarbowego, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego. W dniu 14 stycznia 2016 r. Spółka złożyła aktualizację zgłoszenia AKC-R, w którym wskazała, jako zakres wykonywanej działalności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych m.in. wyroby objęte zerową stawką akcyzy ze względu na przeznaczenie. Właściwy dla Wnioskodawcy naczelnik urzędu celnego wydał decyzje ustalające normy zużycia surowców dla produkowanych przez Spółkę kosmetyków. Niemniej, przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie regulują kwestii związanych z zużyciem wyrobów akcyzowych do produkcji innych wyrobów w okresie od wdrożenia nowej receptury produkcji kosmetyków do czasu otrzymania dla takiej nowej receptury dopuszczalnych norm zużycia. Przepisy te nie nakładają jakichkolwiek obowiązków natury administracyjnych/informacyjnych na podmioty zużywające w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyroby akcyzowe opodatkowane zerową stawką akcyzy ze względu na przeznaczenie.

W konsekwencji brak podjęcia przez właściwy organ działań na podstawie art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, nie może wywoływać negatywnych dla podatników skutków. W szczególności brak ustalenia przez właściwy organ dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, nie może rodzić konsekwencji w postaci opodatkowania tych wyrobów stawką sankcyjną, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 2 tej ustawy, jeżeli są one zużyte do produkcji kosmetyków. Zatem w omawianym zdarzeniu przyszłym i obowiązującym stanie prawnym, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania wstawki 0 zł do wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2 cytowanej ustawy, zużywanych do produkcji innych wyrobów, do czasu otrzymania decyzji właściwego naczelnika urzędu skarbowego ustalającej normy zużycia wyrobów akcyzowych do produkcji innych wyrobów. Nie można bowiem przekroczyć norm zużycia, jeżeli te normy nie zostały ustalone.

Dlatego też należy stwierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie spełniał również drugi ze wskazanych powyżej warunków zastosowania zerowej stawki podatku akcyzowego, tj. będzie zużywał wyroby akcyzowe określone w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowy, w ilościach nieprzekraczających dopuszczalnych norm zużycia. W konsekwencji, w takim przypadku nie będzie mogła być zastosowana sankcyjna stawka akcyzy.

W konsekwencji Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania stawką 0 zł całość surowców nabywanych i zużywanych do celów produkcji kosmetyków, na podstawie nowych receptur, do czasu uzyskania decyzji, o której mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, podczas gdy po uzyskaniu takiej decyzji Spółka będzie zobowiązana do opodatkowania akcyzą jedynie nadwyżki tych surowców ponad ustalone normy zużycia.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 3.

Ustawa o podatku akcyzowym nakłada na niektóre podmioty, uczestniczące w obrocie wyrobami akcyzowymi określonymi w art. 89 ust. 2 tej ustawy, pewne obowiązki natury administracyjnej. Takie obowiązki zostały nałożone m.in. na podmiot prowadzący skład podatkowy oraz zarejestrowanego wysyłającego. Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy, żaden z przepisów ustawy o podatku akcyzowym nie nakłada jakichkolwiek obowiązków natury administracyjnej na podmiot, który zużywa wyroby, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy. Takich obowiązków nie nakładają również przepisy wykonawcze do tej ustawy.

W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku prowadzenia działalności opisanej w zdarzeniu przyszłym nie będą ciążyły na nim obowiązki o charakterze formalno-administracyjnym, w szczególności takie jak: obowiązek informowania organu podatkowego o nabyciu tych wyrobów, czy też prowadzenia ewidencji ich zużycia w procesie produkcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 43, ze zm.; dalej jako: „ustawa”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W ww. załączniku nr 1 do ustawy pod pozycją 27, z kodem CN 2710, umieszczono oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

W załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.Urz. UE.L 1992 Nr 76, str. 1), pod pozycją 20 ujęto wyroby z kodu CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 - oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów.

Równocześnie w świetle uregulowań art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycją CN 2710.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej "WIA", stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
   
2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;
2. dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
3. sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
4. nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.
   
   

Przedmiotem opodatkowania akcyzą, w myśl art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy, jest również zużycie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 8 ust. 6 ustawy.

W myśl art. 47 ust. 1 ustawy, produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, w tym opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem produkcji:

1. wyrobów akcyzowych, z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona w wysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, albo z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, pod warunkiem że wyprodukowany wyrób jest również wyrobem akcyzowym zwolnionym od akcyzy ze względu na przeznaczenie;
   
2. mniej niż 1000 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, win uzyskanych z winogron pochodzących z upraw własnych, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz.U. z 2016 r. poz. 859);
   
3. piwa, wina i napojów fermentowanych, wytwarzanych domowym sposobem przez osoby fizyczne na własny użytek i nieprzeznaczonych do sprzedaży;
   
4. mniej niż 10 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, alkoholu etylowego, dokonywanej przez gorzelnie prawnie i ekonomicznie niezależne od wszelkich innych gorzelni oraz niedziałające na podstawie licencji uzyskanej od innego podmiotu;
   
5. wyrobów akcyzowych, od których została zapłacona przedpłata akcyzy;
   
6. energii elektrycznej;
   
7. wyrobów węglowych;
   
8. suszu tytoniowego;
   
9. wyrobów gazowych.
   
   

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

Stawki podatku akcyzowego na wyroby energetyczne zostały określone w art. 89 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie w art. 89 ust. 2 ustawy przyjęto zasadę, że stawka akcyzy na wyroby energetyczne wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł, jeżeli wyroby te są:

1. w posiadaniu podmiotu, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy;
2. przemieszczane na terytorium kraju poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy na podstawie dokumentu dostawy ze składu podatkowego do podmiotu, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy, lub do składu podatkowego od podmiotu, który posiadał je w celu zużycia do tych celów;
3. przemieszczane na terytorium kraju poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy na podstawie dokumentu dostawy do składu podatkowego w przypadku niedostarczenia ich do podmiotu, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy;
4. nabywane wewnątrzwspólnotowo na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego lub dokumentu handlowego przez podmiot, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy;
5. nabywane wewnątrzwspólnotowo przez zarejestrowanego odbiorcę w celu dostarczenia ich do podmiotu, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy i przemieszczane do tego podmiotu na terytorium kraju poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy na podstawie dokumentu dostawy;
6. importowane przez podmiot, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy;
7. przeznaczone do sprzedaży detalicznej w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 5 litrów lub wadze do 5 kilogramów;
8. importowane lub nabywane wewnątrzwspólnotowo w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 5 litrów lub wadze do 5 kilogramów przez osobę fizyczną w celach innych niż prowadzenie działalności gospodarczej lub innych niż cele handlowe.
   
   

Natomiast w myśl art. 89 ust. 2c ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne niewymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Zgodnie z art. 89 ust. 4 pkt 2 ustawy, w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2, ustalonych dla wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów, stosuje się odpowiednio stawkę określoną w ust. 1 pkt 14, a w przypadku zużycia tych wyrobów do celów opałowych - stawkę określoną w ust. 1 pkt 15.

Stosownie do art. 85 ust. 2 ustawy, właściwy naczelnik urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 7, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów:

1. może ustalić:
1. normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych,
   
2. dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych
• o których mowa w ust. 1;
2. ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów;
3. ustala dopuszczalne normy zużycia napojów alkoholowych, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 i 3, w przypadku ich użycia przez podmiot zużywający.
   
   

W myśl art. 85 ust. 5, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. wysokość maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych powstających w czasie wykonywania niektórych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
2. szczegółowy zakres i sposób ustalania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych;
3. sposób rozliczania ubytków wyrobów akcyzowych, w szczególności w przypadkach rozpoczęcia czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych, lub zmiany warunków technicznych i technologicznych przy dokonywaniu tych czynności, do czasu ustalenia w tych przypadkach przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.
   
   

Stosownie do art. 85 ust. 7 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, normy dopuszczalnych ubytków niektórych albo wszystkich wyrobów akcyzowych, uwzględniając rodzaj wyrobów akcyzowych, specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych, warunki techniczne i technologiczne, w tym środki transportu, występujące w danym przypadku.

Na mocy przywołanego powyżej art. 85 ust. 5 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2175; dalej jako: „rozporządzenie”). Stosownie do § 8 ust. 1 rozporządzenia, podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego wysokości norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest:

1. wysokość rzeczywistych ubytków wyrobów akcyzowych lub rzeczywistego zużycia wyrobów akcyzowych w ostatnim okresie obrachunkowym lub
2. badanie rzeczywistych ubytków wyrobów akcyzowych lub rzeczywistego zużycia wyrobów akcyzowych, lub
3. ocena zaawansowania technologicznego stosowanych urządzeń i technologii.
   
   

W przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca będzie nabywał i zużywał do produkcji kosmetyków samochodowych benzyny specjalne o kodach CN 2710 12 21 lub 2710 12 25 oraz benzyny średnie o kodzie CN 2710 19 29. Surowce te wymienione są w załączniku nr 2 do ustawy. Wnioskodawca oświadczył, że posiada decyzje ustalające normy zużycia surowców na wszystkie produkowane kosmetyki samochodowe. Produkowane przez Wnioskodawcę kosmetyki będą:

• wyrobami akcyzowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, jednak z uwagi na ich klasyfikację wg kodów CN nie są wyrobami wymienionymi w załączniku nr 2 do tej ustawy, a jednocześnie są wyrobami energetycznymi, w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, innymi jednak niż określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 tej ustawy;
• wyrobami nieakcyzowymi.
  
  

W myśl zasady przyjętej w art. 89 ust. 2 pkt 1 ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł, jeżeli wyroby te są w posiadaniu podmiotu, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy.

Jednocześnie z uwagi na to, że produkowane kosmetyki będą również wyrobami akcyzowymi, zaliczanymi do wyrobów energetycznych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, innych niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczonych do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, zastosowanie znajdzie przepis art. 89 ust. 2c ustawy i stawka akcyzy będzie wynosiła 0 zł.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy, właściwy naczelnik urzędu skarbowego, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów, ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Z kolei w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2, ustalonych dla wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów, stosuje się odpowiednio stawkę określoną w ust. 1 pkt 14, a w przypadku zużycia tych wyrobów do celów opałowych - stawkę określoną w ust. 1 pkt 15 – art. 89 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym, w przypadku nabycia i zużycia surowców w ramach ustalonych norm, do produkcji kosmetyków będących wyrobami energetycznymi, niewymienionymi w załączniku nr 2 do ustawy, innymi niż określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy oraz również wyrobami nieakcyzowymi, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W przypadku wdrożenia przez Wnioskodawcę nowych receptur do produkcji kosmetyków samochodowych, zastosowanie znajdzie przepis art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy, tj. właściwy naczelnik urzędu skarbowego, w drodze decyzji wydanej z urzędu, ustali dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Szczegółowy zakres i sposób ustalania dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych określony został w ww. rozporządzeniu Ministra Finansów. W myśl § 8 ust. 1 rozporządzenia, podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego wysokości norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest:

1. wysokość rzeczywistych ubytków wyrobów akcyzowych lub rzeczywistego zużycia wyrobów akcyzowych w ostatnim okresie obrachunkowym lub
2. badanie rzeczywistych ubytków wyrobów akcyzowych lub rzeczywistego zużycia wyrobów akcyzowych, lub
3. ocena zaawansowania technologicznego stosowanych urządzeń i technologii.
   
   

Reasumując, w opisanym stanie zdarzeniu przyszłym, w przypadku nabycia i zużycia surowców według nowych receptur, do produkcji kosmetyków będących wyrobami energetycznymi, innymi niż określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki 0 zł do czasu uzyskania decyzji naczelnika urzędu skarbowego, ustalającej dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych. Brak decyzji określającej normy zużycia dla produktów wytwarzanych wg nowych receptur nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do zastosowania zerowej stawki akcyzy dla całości nabywanych i zużywanych surowców do ich produkcji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu organ pragnie wskazać, że posiadanie przez Wnioskodawcę decyzji, określającej dopuszczalne normy zużycia, stanowi ochronę prawną dla Wnioskodawcy, który może korzystać z opodatkowania zerową stawką akcyzy ilości mieszczącej się w określonych normach. Przyjmuje się bowiem, że zużycie wyrobów akcyzowych, takich jak objęte wnioskiem, do ilości określonej jako dopuszczalne normy zużycia stanowi zużycie zgodnie z przeznaczeniem. W przypadku natomiast braku posiadania decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia, Wnioskodawca podczas ewentualnej kontroli może na, wezwanie organu podatkowego, być zobowiązany wykazać, że dana ilość wyrobów objętych zerową stawką akcyzy została zużyta do celów uprawniających do zastosowania tej stawki. Tym samym Wnioskodawca dla zabezpieczenia własnych interesów powinien prowadzić odpowiednią dokumentację, z której możliwe będzie określenie ilości nabytych i zużytych wyrobów do produkcji kosmetyków wg nowych receptur. Pozwoli to na wyeliminowanie ewentualnych sporów z organem podatkowym.

W zakresie przedmiotu działalności Spółki, opisanego w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, ustawa nie nakłada na Wnioskodawcę jakichkolwiek obowiązków o charakterze informacyjno-ewidencyjnym lub też administracyjnym.

Tym samym, w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w przypadku nabycia i zużycia surowców do produkcji kosmetyków, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki o charakterze formalno-administracyjnym, w tym w szczególności takie jak obowiązek informowania organu podatkowego o nabyciu tych wyrobów, czy też prowadzenia ewidencji ich zużycia w procesie produkcji, na gruncie przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę:

• zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.