Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.42.2017.2.DR
z 22 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 15 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest:

• 68.10.z - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny użytek;
• 68.20.z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;

W dniu 28 grudnia 2016 r. (pieczęć Urzędu Miejskiego) Wnioskodawca złożył deklarację na podatek od nieruchomości na 2017 r. wraz z załącznikiem (nr 3 do uchwały nr XXIII/236/2016 Rady Miejskiej z dnia 25 października 2016 r.) informującym o danych o nieruchomościach stanowiącym integralną część do deklaracji. Obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości został w jednorazowej kwocie zapłacony przelewem na konto bankowe gminy w grudniu 2016 r.

Podstawą do wymiaru podatku od nieruchomości jest deklaracja. Urząd Miasta nie wydaje decyzji ustalającej.

W przypadku wieczystego użytkowania nie ma obowiązku corocznego składania deklaracji w zakresie wysokości opłaty za wieczyste użytkowanie. Opłata ta jest ustalana jednorazowo i obowiązuje do czasu jej zmiany przez wiele lat. Zmianę wysokości opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie Wnioskodawca otrzymuje w postaci aktualizacji lub informacji w sprawie opłat rocznych za wieczyste użytkowanie gruntów. Za poniesienie kosztów uznaje się moment zapłaty. Wnioskodawca za wieczyste użytkowanie za 2017 r. zapłacił w 2016 r.

W piśmie z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów stosując uproszczoną metodę ewidencjonowania kosztów. Przedmiotem wniosku są nieruchomości nabyte w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu 2016 r. podatek od nieruchomości zapłacony w 2016 r., na podstawie deklaracji złożonej w 2016 r. za 2017 r.?
2. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w 2016 r. podatek od wieczystego użytkowania zapłacony w 2016 r. za 2017 r. na podstawie potwierdzenia zapłaty z 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku podatku od nieruchomości dokumentem uprawniającym do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu jest deklaracja na podatek od nieruchomości za 2017 r., która została złożona w 2016 r. Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodu wydatki z chwilą ich poniesienia, która w jego przypadku jest tożsama z datą dokumentu uprawniającego do zaliczenia ich do kosztów podatkowych.

W przypadku opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie gruntów dokumentem uprawniającym do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu jest potwierdzenie zapłaty z dnia 30 grudnia 2016 r., zatem zdaniem Wnioskodawcy skoro złożył deklarację w 2016 r. za 2017 r. i zapłacił wieczyste użytkowanie w 2016 r. za 2017 r. uprawniony jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ww. kosztów w 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W świetle powyższego podatnik posiada uprawnienie do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z posiadanym majątkiem (nieruchomościami, gruntami), w tym utrzymaniem tego majątku. Wydatki te stanowią element kosztów stałych, ich poniesienie wynika z faktu posiadania przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą majątku.

Podatek od nieruchomości nie został wymieniony w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przepis ten wskazuje, że w przypadku nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntów, podatnik ma prawo do bezpośredniego zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów.

Podkreślenia wymaga jednak, iż warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest związek wydatku z działalnością gospodarczą jako źródłem przychodu. Z cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, iż ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodu ze źródłem tego przychodu.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Przy tym - co do zasady - możliwość zaliczenia określonej wartości do kosztów uzyskania przychodów nie jest uzależniona od faktycznego wydatkowania sumy pieniężnej.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 22 ust 6 ww. ustawy zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Natomiast przepis art. 22 ust. 6b ww. ustawy stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zgodnie z § 12 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 728) podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
   1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:




1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
   
2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dotyczącymi transakcji określonych w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, 1948, 1997 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 460) dokonanych bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
   
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
   
4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub




2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:




1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych


- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W myśl § 13 ww. rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny użytek oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów stosując uproszczoną metodę ewidencjonowania kosztów. Przedmiotem wniosku są nieruchomości nabyte w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W dniu 28 grudnia 2016 r. (pieczęć Urzędu Miejskiego) Wnioskodawca złożył deklarację na podatek od nieruchomości na 2017 r. wraz z załącznikiem informującym o danych o nieruchomościach stanowiącym integralną część do deklaracji. Obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości został w jednorazowej kwocie zapłacony przelewem na konto bankowe gminy w grudniu 2016 r. Podstawą do wymiaru podatku od nieruchomości jest deklaracja. Urząd Miasta nie wydaje decyzji ustalającej.

W przypadku wieczystego użytkowania nie ma obowiązku corocznego składania deklaracji w zakresie wysokości opłaty za wieczyste użytkowanie. Opłata ta jest ustalana jednorazowo i obowiązuje do czasu jej zmiany przez wiele lat. Zmianę wysokości opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie Wnioskodawca otrzymuje w postaci aktualizacji lub informacji w sprawie opłat rocznych za wieczyste użytkowanie gruntów. Za poniesienie kosztów uznaje się moment zapłaty. Wnioskodawca za wieczyste użytkowanie za 2017 r. zapłacił w 2016 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca rozliczający się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów ma prawo zaliczyć podatek od nieruchomości oraz opłatę roczną za wieczyste użytkowanie gruntów w całości do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w dacie ich poniesienia.

W przypadku podatku od nieruchomości, skoro - jak wskazano w treści wniosku - Wnioskodawca zobowiązany jest do składania deklaracji podatkowej, datą poniesienia kosztu jest data złożenia tej deklaracji, bowiem stanowi ona podstawę do zaksięgowania kosztu. Zatem jeśli Wnioskodawca złożył deklarację na podatek od nieruchomości za 2017 r. w grudniu 2016 r., może zaliczyć ten podatek do kosztów uzyskania przychodu w 2016 r.

Natomiast w odniesieniu do opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu, Wnioskodawca wskazał, że jest ona ustalana jednorazowo i obowiązuje przez wiele lat do czasu jej ewentualnej zmiany (o której Wnioskodawca jest powiadamiany w formie aktualizacji bądź informacji w sprawie opłat rocznych za użytkowanie wieczyste). W związku z tym datą poniesienia kosztu jest data zapłaty, bowiem podstawę księgowania stanowi w tym przypadku potwierdzenie zapłaty. Zatem jeśli Wnioskodawca zapłacił opłatę roczną za wieczyste użytkowanie gruntu za 2017 r. w grudniu 2016 r. i posiada dowód zapłaty (potwierdzający datę), może zaliczyć tą opłatę do kosztów uzyskania przychodu w 2016 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie potrącalności kosztu uzyskania przychodu na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest jej przedmiotem ocena prawidłowości rozliczenia podatku od nieruchomości oraz rocznej opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.