Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.273.2017.2.MP
z 27 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.), uzupełnionym z dniu 11 lipca 2017 r. na wezwanie Organu z dnia 6 lipca 2017 r. (doręczone w dniu 10 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczenia pieniężnego Najemcy z tytułu wyrażenia zgody na modyfikacje i przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. świadczenie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczenia pieniężnego Najemcy z tytułu wyrażenia zgody na modyfikacje i przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. świadczenie.

Wniosek uzupełniono poprzez uiszczenie dodatkowej odpłaty za wydanie interpretacji w dniu 11 lipca 2017 r. w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 6 lipca 2017 r. (doręczone w dniu 10 lipca 2017 r.

We wniosku złożonym przez przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

H. (dalej: „Wynajmujący” lub „H.”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa niemieckiego z siedzibą w Republice Federalnej Niemiec, w Hamburgu. Na podstawie niemieckiego kodeksu inwestycji kapitałowych, który stanowi podstawowy akt prawodawstwa niemieckiego regulujący zasady wspólnego inwestowania, H ma status spółki zarządzającej (Kapitalvervaltungsgesellschaft). Zgodnie z wypisem z Rejestru Handlowego B prowadzonym przez Sąd Rejonowy w Hamburgu, celem spółki inwestycyjnej jest w szczególności tworzenie i zarządzanie niemieckimi funduszami inwestycyjnymi.

W ramach wykonywania powyższej działalności, H zarządza niemieckimi funduszami inwestycyjnymi. Fundusze stanowią wyodrębniony majątek, którego cywilno-prawnym właścicielem - z uwagi na specyficzną konstrukcję prawną funduszu oraz obowiązujące uwarunkowania polskiego systemu prawnego - jest w Polsce H.

H posiada obecnie jedną nieruchomość oraz rozważa zakup kolejnych nieruchomości na terenie Polski. H nie posiada w Polsce żadnych pracowników. Wynajmujący jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT oraz dokonuje zakupów towarów i usług, w odniesieniu do których odlicza podatek naliczony stosownie do art. 86 ustawy o VAT.

H nabyła wspomnianą nieruchomość od podmiotu S Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych (dalej jako „S”). Przed transakcją sprzedaży nieruchomości na rzecz H, ówczesny właściciel nieruchomości - S - oraz C Sp. z o.o. (dalej jako: „Najemca”) zawarły w dniu 24 marca 2016 r. umowę najmu (dalej: „Umowa”), na podstawie której Najemca wynajmuje od S pomieszczenia biurowe, pomieszczenia magazynowe oraz miejsca parkingowe w budynku należącym na dzień podpisania umowy do S.

Zgodnie z Umową, wynajmujący jest zobowiązany do wykonania prac wykończeniowych pomieszczeń biurowych, polegających na wykończeniu pomieszczeń zgodnie z wykazem ustalonym przez strony Umowy. Najemca przejmuje pomieszczenia biurowe etapowo w terminach ustalonych w Umowie. Po zakończeniu wykonania prac wykończeniowych danego piętra budynku, następuje przekazanie pomieszczeń biurowych znajdujących się na danym piętrze Najemcy na podstawie protokołu odbioru. Przed datą odbioru, Najemca nie jest uprawniony do korzystania z pomieszczeń biurowych. Najemca jest uprawniony do wstępu na teren nieodebranych powierzchni biurowych jedynie w celu przeprowadzenia prac związanych z wstawieniem mebli, instalacji, sprzętu, wyposażenia i infrastruktury informatycznej, za zgodą wynajmującego w konkretnej dacie.

Co do zasady, okres najmu, zgodnie z Umową, wynosi 60 (sześćdziesiąt) miesięcy liczonych od daty odbioru pomieszczeń biurowych etapu I, z możliwością przedłużenia. Zgodnie z Umową, czynsz najmu za powierzchnie biurowe każdego etapu jest należny począwszy od daty ich odbioru.

Strony określiły w Umowie konkretne daty wykonania prac wykończeniowych przez wynajmującego oraz przekazania pomieszczeń biurowych znajdujących się na poszczególnych piętrach. Najemca dokonał odbioru pomieszczeń biurowych 1 i 2 etapu.

Zgodnie z Umową, Najemca ma prawo wprowadzić modyfikacje w zakresie prac wykończeniowych, co następuje poprzez pisemny wniosek Najemcy o wprowadzenie takich zmian. Najemca nie jest uprawniony do wprowadzenia modyfikacji, które mogłyby spowodować znaczące opóźnienie w odbiorze pomieszczeń. W takim przypadku, wynajmujący przekazuje Najemcy pisemną odmowę zgody na takie zmiany. Jeśli takie modyfikacje spowodują opóźnienie w odbiorze pomieszczeń biurowych, a wynajmujący wyrazi zgodę na takie zmiany, wynajmujący jest uprawniony do przełożenia daty odbioru.

Przed odbiorem pomieszczeń biurowych w etapie 3, Najemca po starannej analizie kierunków rozwoju prowadzonej działalności oraz potrzeb swoich pracowników postanowił wystosować do wynajmującego prośbę o wprowadzenie modyfikacji do zakresu prac wykończeniowych przewidzianego w Umowie. Modyfikacje polegały na wydzieleniu części konferencyjnej na powierzchni biurowej etapu 3. Zwiększenie ilości sal konferencyjnych w biurze Najemcy podyktowane było potrzebą dostosowania powierzchni biurowej do rosnącego zapotrzebowania pracowników Najemcy na oddzielne sale konferencyjne, służące wewnętrznym spotkaniom pracowników firmy, telekonferencjom oraz szkoleniom pracowników. Wewnętrzna analiza przeprowadzona przez Najemcę wykazała, że w najbliższym czasie wzrośnie liczba spotkań zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych w firmie, ze względu na prognozowany rozwój działalności gospodarczej Najemcy. W związku z tym, niezbędne stało się wydzielenie w biurze, które ma zajmować Najemca, dodatkowej, oddzielnej powierzchni konferencyjnej, podnoszącej komfort i ergonomię pracy pracowników Najemcy.

S wyraził zgodę, zgodnie z zapisami Umowy, na wprowadzenie modyfikacji w zakresie prac wykończeniowych. W konsekwencji, ze względu na konieczność przeprowadzenia dodatkowych prac wykończeniowych, odbiór pomieszczeń w terminie uzgodnionym przez strony w Umowie stał się niemożliwy, co oznacza, że przejęcie powierzchni przez Najemcę, a co za tym idzie, termin, od którego wynajmującemu należny jest czynsz najmu zgodnie z Umową, uległy odroczeniu.

S oraz Najemca uzgodnili, iż w zamian za wyrażenie przez wynajmującego zgody na dokonanie modyfikacji w pracach wykończeniowych oraz przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3, Najemca wypłaci wynajmującemu tzw. karę umowną.

W związku z powyższym, S oraz Najemca zawarli aneks do Umowy (dalej: „Aneks”). Zgodnie z Aneksem do Umowy, z uwagi na okoliczność wprowadzenia modyfikacji Najemcy, strony mają ustalić nowy termin odbioru powierzchni przez Najemcę. W związku z tą okolicznością, Najemca jest zobowiązany do wypłaty na rzecz wynajmującego środków pieniężnych nazwanych w Aneksie karą umowną w wysokości czynszu oraz innych opłat, za okres począwszy od daty, w której zgodnie z Umową Najemca powinien odebrać pomieszczenia biurowe etapu 3, do czasu faktycznego odbioru powierzchni przez Najemcę.

W związku z powyższym, S oraz Najemca wystąpili ze wspólnym wnioskiem o interpretację indywidualną w zakresie opodatkowania kary umownej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wpłacenie kary. W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 08 lutego 2017 r., sygn. 1462-IPPP1.4512.1077.2016.1.JL organ uznał stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe, potwierdzając, że świadczenie pieniężne (tzw. kara umowna) podlega opodatkowaniu VAT w stawce podstawowej, a Najemca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od S.

W związku z nabyciem przez H nieruchomości będącej przedmiotem najmu, H stała się stroną Umowy (w tym obowiązujące stały się również postanowienia Aneksu). Przejście praw i obowiązków na H nastąpiło na mocy odpowiednich przepisów Kodeksu Cywilnego. W związku ze zmianą stanu faktycznego w odniesieniu do interpretacji indywidualnej sygn. 1462-IPPP1.4512.1077.2016.1.JL polegającej na zmianie wynajmującego, Zainteresowani występują z wnioskiem o interpretację indywidualną potwierdzającą, iż zmiany stanu faktycznego nie wpłyną na prawidłowość stanowiska przedstawionego we wniosku i tym samym świadczenia pieniężne wypłacane przez Najemcę na rzecz Wynajmującego podlegają opodatkowaniu VAT w stawce podstawowej, a Najemcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących te świadczenia.

Najemca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Najemca świadczy usługi wsparcia biznesu na rzecz podmiotów z grupy. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka dokonuje zakupów towarów i usług, w odniesieniu do których odlicza podatek naliczony stosownie do art. 86 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenie pieniężne (tzw. kara umowna), którą wypłaca Najemca na rzecz Wynajmującego z tytułu wyrażenia zgody na modyfikacje Najemcy oraz przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3 zgodnie z Aneksem podlega opodatkowaniu VAT w stawce podstawowej ?
2. Czy w przypadku opodatkowania VAT świadczenia pieniężnego (tzw. kary umownej) wypłacanego przez Najemcę z tytułu wyrażenia zgody na modyfikacje Najemcy oraz przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3 zgodnie z Aneksem, Najemca otrzymując z tego tytułu faktury ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur ?
   
   

Stanowisko Zainteresowanych :

1. Zdaniem Wnioskodawców, świadczenie pieniężne (tzw. kara umowna), które wypłaca Najemca na rzecz Wynajmującego z tytułu wyrażenia zgody na modyfikacje Najemcy oraz przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu zgodnie z Aneksem podlega opodatkowaniu VAT w stawce podstawowej.
2. Najemca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od Wynajmującego z tytułu wyrażenia zgody na modyfikacje Najemcy oraz przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy (Zainteresowanych)

1. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. I ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W konsekwencji, pod pojęciem świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Zauważyć należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem, czynność podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być spełnione przy tym następujące warunki: w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, oraz świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto, gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie powyższe przesłanki zostały łącznie spełnione w przedmiotowej sprawie. Świadczenie pieniężne Najemcy wypłacane Wynajmującemu na podstawie Aneksu stanowi wynagrodzenie za wyrażenie przez Wynajmującego zgody na wprowadzenie modyfikacji w pracach wykończeniowych przez Najemcę, jak również wyrażenie zgody na przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3. Z uwagi na fakt, iż zgodnie z Umową czynsz najmu przysługuje Wynajmującemu od daty odbioru powierzchni przez Najemcę, płatność ta stanowi zabezpieczenie interesów Wynajmującego poprzez zagwarantowanie wypłaty dodatkowego wynagrodzenia w przypadku skrócenia okresu najmu w sytuacji, gdy Najemca nie wykona obowiązków w zakresie odbioru powierzchni biurowych etapu 3 w terminie określonym Umową. Zatem została spełniona przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą wskazanych należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowego wynagrodzenia należnego Wynajmującego nie można również uznać za zadośćuczynienie za utracone korzyści (pomimo iż w Aneksie zostało określone jako kara), stanowi ono bowiem formę wynagrodzenia za jego działanie - tj. wyrażenie zgody wprowadzenie przez Najemcę modyfikacji w zakresie prac wykończeniowych oraz na przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3. W konsekwencji czynność Wynajmującego w postaci wyrażenia zgody na modyfikacje prac wykończeniowych oraz przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3 stanowi odpłatne świadczenie usług przez Wynajmującego na rzecz Najemcy, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko Wynajmującego pośrednio potwierdzają wyroki NSA z dnia 7 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 1664/12, oraz z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. akt. I FSK 226/15 w zakresie opodatkowania podatkiem VAT według stawki podstawowej usługi polegającej na wyrażeniu zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, za które wynajmujący otrzymuje od najemcy swego rodzaju „odszkodowanie". W pierwszym z wskazywanych powyżej wyroków, NSA stanął na stanowisku, że: „samo stwierdzenie we wniosku, iż mamy do czynienia z odszkodowaniem nie przesądza samo w sobie, że tak właśnie jest.”

W wyroku z dnia 7 lipca 2016 r. NSA stanął na stanowisku, iż „(...) zgoda na wcześniejsze rozwiązanie umowy powinna być oceniana jako wyrażenie zgody na odstąpienie za wynagrodzeniem od egzekwowania skutków zawartej umowy. Takie zachowanie mieści się w pojęciu usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jest to bowiem zobowiązanie do powstrzymania się od dochodzenia od najemcy realizacji skutków umowy najmu, która łączyła strony."

Powyższe stanowisko w zakresie opodatkowania VAT usługi wyrażenia zgody na skrócenie okresu najmu potwierdzają również licznie interpretacje indywidualne (przykładowo: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP1/443-27/13/KJ z dnia 13 marca 2013 r., interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1/443-1242/12-2/PR z dnia 28 lutego 2013 r., interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP1/443-1072/12/LSz z dnia 9 stycznia 2013 r., interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IPPP2/443-1025/14/KO z dnia 13 stycznia 2015 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr IBPP1/443-1097/14-4/AW z dnia 12 marca 2015 r.).

W odniesieniu do stawki jakiej podlegać będzie powyższe wynagrodzenie, Wynajmujący wskazuje, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art, 110, wynosi 23%. Ustawa o VAT nie przewiduje również zwolnienia z VAT, które przysługiwałoby tego typu płatnościom. Wynagrodzenie, zdaniem Zainteresowanych, podlegać więc będzie opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawców, świadczenie pieniężne (kara umowna) otrzymywane przez Wynajmującego od Najemcy stanowi wynagrodzenie za usługę świadczoną na jego rzecz, opodatkowaną podatkiem VAT.

2. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dodatkowo zgodnie z art. 86 ust. 8 Ustawy o VAT podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą m.in. dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zdaniem Zainteresowanych prawo do odliczenia podatku naliczonego uzależnione jest od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

• odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług,
• wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT,
• wystąpienia związku (bezpośredniego lub pośredniego) podatku naliczonego, określonego w otrzymanych fakturach, dokumentujących odpłatne nabycie towarów lub usług, ze sprzedażą opodatkowaną u nabywcy stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT lub ze sprzedażą opodatkowaną poza terytorium kraju, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT (razem łącznie: sprzedaż opodatkowana, działalność opodatkowana lub czynności opodatkowane).
  
  

W przedmiotowej sprawie powyższe warunki będą spełnione, gdyż Najemca jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo, jak wskazano powyżej, kara umowna należna Wynajmującemu na podstawie Aneksu stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Usługa ta nie jest objęta żadnym ze zwolnień od podatku od towarów i usług, co oznacza, że do podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawianej przez Wynajmującego nie ma zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Zainteresowanych, spełniona jest również przesłanka odliczenia podatku naliczonego, jaką jest jej związek z wykonywanymi przez Najemcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Związek ten ma przy tym dwojaki aspekt. Po pierwsze, bezspornym jest, że przewidziane w art. 86 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług dotyczy nie tylko towarów i usług bezpośrednio wykorzystywanych do wykonywania konkretnej czynności opodatkowanej VAT (np. dostawy towaru), ale również towarów i usług wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, o ile polega ona na wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT. Przykładem takich usług, związanych z całokształtem działalności gospodarczej podatnika, są usługi najmu - nie ulega wątpliwości, że podatnik prowadzący, jak Najemca, działalność opodatkowaną VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w czynszu najmu lokalu wykorzystywanego w prowadzonej działalności. Umowa najmu powierzchni biurowych, z której wynika płatność kary służy wykonywaniu czynności opodatkowanych Najemcy. Zdaniem Najemcy, analogicznie należy traktować świadczenie pieniężne z tytułu wyrażenia przez Wynajmującego zgody na modyfikacje Najemcy w zakresie prac wykończeniowych oraz na przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3, którego zapłata pozostaje w związku z całokształtem działalności gospodarczej Najemcy, stanowiąc koszt racjonalny i uzasadniony z biznesowego punktu widzenia.

W pełni zasadne i zgodne z interesem gospodarczym Najemcy jest bowiem wprowadzenie modyfikacji do zakresu prac wykończeniowych oraz w konsekwencji przesunięcie terminu odbioru powierzchni biurowych etapu 3, z uwagi na konieczność dostosowania powierzchni biurowej do potrzeb prowadzonej przez Najemcę działalności gospodarczej ze względu na przewidywany wzrost wolumenu spotkań. Oznacza to, że uzyskanie zgody Wynajmującego na modyfikacje zaproponowane przez Najemcę miało na celu ulepszenie powierzchni biurowej oraz zapewnienie ergonomii pracy pracownikom Najemcy.

Zatem wypłata wynagrodzenia za wyrażenie zgody przez Wynajmującego na wprowadzenie modyfikacji w zakresie prac wykończeniowych oraz przesunięcie terminu odbioru jest pośrednio związana z wykonywaną działalnością opodatkowaną. Z zasady neutralności VAT, wielokrotnie podkreślanej w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości wynika, że przedsiębiorca prowadzący działalność opodatkowaną nie powinien ponosić kosztu nieodliczalnego podatku VAT, gdyż ma on obciążać ostatecznego konsumenta towarów i usług (por. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 Rompelman). Przy czym zasada ta dotyczy nie tylko wydatków bezpośrednio związanych z czynnościami opodatkowanymi, np. zakupu towarów w celu ich odsprzedaży, lecz również kosztów, które wprost nie przekładają się na sprzedaż opodatkowaną, ale są elementem prowadzonej działalności podatnika. W analogicznych sprawach, prawo do odliczenia VAT potwierdzają również polskie sądy administracyjne, np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 16 listopada 2010 r. (sygn. akt I FSK 1960/09) oraz z dnia 11 marca 2010 r. (sygn. akt I FSK 69/09). Potwierdza to również orzeczenie Trybunału w sprawie C-32/03 Fini HS, w którym Trybunał uznał za słuszne uprawnienie do odliczenia podatku VAT naliczonego przez podatnika, który zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, lecz który ze względu na zawartą umowę najmu nadal był zobowiązany do ponoszenia wydatków na czynsz i opłaty związane z pomieszczeniem wykorzystywanym uprzednio do tej działalności. Mając na uwadze wskazane wyżej orzecznictwo TSUE, nie ulega wątpliwości, że w przypadku Najemcy istnieje związek pomiędzy świadczeniem pieniężnym należnym Wynajmującemu od Najemcy a prowadzoną przez Najemcę działalnością usługową podlegającą opodatkowaniu VAT. Poniesiony koszt jest elementem ogólnej, opodatkowanej VAT działalności Najemcy.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawców, Najemca ma prawo do odliczenia VAT z faktur otrzymywanych od Wynajmującego z tytułu świadczenia pieniężnego (kary umownej) wypłacanego na podstawie Aneksu.

W związku z powyższym Zainteresowani wnoszą o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretacje przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się także, ze zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz.1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.