Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.152.2017.2.LM
z 27 lipca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 17 lipca 2017 r. (data wpływu 17 lipca 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 27 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 3 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT odpłatnej dostawy lokalu na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 27 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT odpłatnej dostawy lokalu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 17 lipca 2017 r. (data wpływu 17 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 27 czerwca 2017 r. znak nr 0114 – KDIP1 – 1. 4012. 152.2017.1.LM.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


Zgodnie z zapisami art. 14r Ustawy Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 749z późn. zm.) Bank S.A., dalej: Bank oraz Szkoła Języków Obcych, dalej: Wnioskodawcy, mający uczestniczyć w tym samym zdarzeniu przyszłym, występują z wspólnym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wnioskodawcy posiadają interes prawny w ustaleniu konsekwencji podatkowych transakcji sprzedaży nieruchomości na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054, z poźn. zm ), dalej: ustawa o VAT. W tym kontekście Wnioskodawcy zmierzają do ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT, czy też podlega opodatkowaniu VAT.

Bank jest właścicielem lokalu niemieszkalnego, stanowiącego odrębną własność (w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, Dz. U. 1994 nr 85 poz. 388 z późn. zm.; dalej jako lokal), oznaczonego nr 17, o powierzchni użytkowej 875,80 m2 oraz jednego pomieszczenia przynależnego w postaci garażu.

Dla lokalu Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.


Budynek, w którym mieści się lokal został wybudowany w 1983 r.


W dniu 4 stycznia 1995 r. Zarząd Spółdzielni - Mieszkaniowej, działając na podstawie art. 238 Prawa Spółdzielczego oraz statusu spółdzielni przydzielił lokal Wnioskodawcy na warunkach własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego.


Na podstawie umowy z dnia 9 maja 2011 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego zostało przekształcone w odrębną własność lokalu.


Bank nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lokalu.


Bank ponosił wydatki na ulepszenie lokalu, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wynika z posiadanych przez Bank kart środków trwałych zawartych w prowadzonej ewidencji w systemie informatycznym, wydatki te łącznie przekroczyły 30% jego wartości początkowej, na skutek modernizacji przeprowadzonej w 2005 r. W kolejnych okresach nie poniesiono wydatków na ulepszenie przekraczających próg 30% zaktualizowanej wartości początkowej lokalu.

Lokal stanowi środek trwały (ujęty w ewidencji środków trwałych od 1995 r.), od momentu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych do listopada 2013 r. był użytkowany przez Bank zgodnie z jego przeznaczeniem, do wykonywania głównego przedmiotu działalności (tzn. do działalności bankowej).


Od listopada 2013 r. lokal przestał być wykorzystywany do działalności bankowej, został przeznaczony do zbycia i wyłączony z ewidencji środków trwałych Banku.


Lokal nie był oddany do użytkowania osobie trzeciej na podstawie umowy najmu lub umowyo podobnym charakterze.


Od momentu przeprowadzenia modernizacji, której wartość przekroczyła próg 30% wartości początkowej lokalu (2005 r.), Bank do momentu przeznaczenia lokalu do zbycia (listopad 2013 r.) wykorzystywał nieprzerwanie lokal do czynności opodatkowanych (zgodnie z art. 43 ust. 7a UVAT).

Wnioskodawca w piśmie z dnia 17 lipca 2017 r. wskazał, że Bank ponosił wydatki na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej w związku z modernizacją przeprowadzoną w 2005 r. i w stosunku do tych wydatków Bankowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że po zakończonej modernizacji w 2005 r. Bank ponosił w dalszym okresie wydatki na ulepszenie lokalu, wobec których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jakkolwiek suma tych wydatków na ulepszenie nie przekroczyła progu 30% zaktualizowanej wartości początkowej lokalu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


Czy w powyższym stanie faktycznym odpłatna dostawa lokalu podlega zwolnieniuz opodatkowania podatkiem od towarów i usług?


Zdaniem Zainteresowanych,


W ocenie Wnioskodawców, odpłatna dostawa lokalu podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.


W ocenie Wnioskodawców, odpłatna dostawa lokalu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT.


W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnieniez opodatkowania należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem nieruchomości lokalowej nastąpiło pierwsze zasiedlenie.


Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Z kolei, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;

Ponieważ lokale znajdują się w budynkach, są ich częścią, należy uznać, że pojęcie „części budynku” obejmuje wydzielone części budynku, które mogą zostać zbyte jako lokale. Lokalem rozumianym jako część budynku mogą być przede wszystkim lokale, które stanowią odrębne nieruchomości lokalowe.


Z powyższego wynika, że w zakresie nieruchomości lokalowych, zwolnienie od VAT może mieć zastosowanie:

  1. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (gdy upłynęły 2 lata od pierwszego zasiedlenia lokalu i nie będzie miało miejsce „ponowne" pierwsze zasiedlenie w wyniku poniesienia nakładów ulepszających środek trwały o co najmniej 30 % wartości początkowej) lub
  2. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT - w zakresie w jakim art. 43 ust. 1 pkt 10 nie będzie miał zastosowania, gdy spełnione będą przesłanki odnośnie prawa do odliczenia oraz wartości wydatków na ulepszenie.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy Rady 2006/112/WE o podatku od wartości dodanej wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

W związku z powyższym, mając na uwadze fakt, że przepisy prawa krajowego powinny być interpretowane w świetle treści i celów Dyrektywy Rady 2006/112/WE, tak aby interpretacja przepisów krajowych, w zakresie w jakim jest to tylko możliwe, była najbardziej zbieżna z celami Dyrektywy (co potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej np. w wyroku z 4 lipca 2006 r. w sprawie Adeneler; sygn., akt: C-212/04, w wyroku z 22 listopada 2005 r. w sprawie Mangold; sygn. akt: C- 144/04, czy też w wyroku z 22 grudnia2008 r. w sprawie Magoora; sygn. akt: C-414/07), należy uznać, że wykorzystywanie nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, po jej wybudowaniu/nabyciu stanowi oddanie nieruchomości w ramach pierwszego zasiedlenia.

W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę, lub ich część (lokal) i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części (lokalu) przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Dostawa lokalu będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, albowiem po jego ulepszeniu powyżej progu doszło do „ponownego” pierwszego zasiedlenia na skutek zajęcia nieruchomości w stanie ulepszonym do dalszego wykorzystywania do działalności gospodarczej Banku, a od tego momentu minął okres dwóch lat. Brak pierwszego zasiedlenia oznaczałby, że dostawa nieruchomości korzystałaby ze zwolnienia obligatoryjnego z VAT.

W art. 12 ust. 2 w akapicie 2 Dyrektywy VAT mowa jest o tym, że „państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a,do „przebudowy budynków”. Ponieważ w ust. 1 lit. a mowa o dostawie przed pierwszym zasiedleniem, należy uznać, że owym kryterium dotyczącym przebudowy nieruchomości może być wyłącznie określenie sytuacji, w której nieruchomość została przebudowana,po przebudowie nie jest na nowo zasiedlona i dochodzi do jej sprzedaży. W stanie faktycznym, na skutek odebrania ulepszenia i kontynuowania wykorzystywania lokalu do działalności gospodarczej doszło do ponownego jego pierwszego zasiedlenia.

Przywołania w tym miejscu wymaga interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2016 r. o sygn. akt IPPP3/4512-873/15-3/S/RD oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 czerwca 2016 r. o sygn. akt ITPP3/4512-258/16/MD.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 kwietnia 2016 r.(sygn. IPPP3/4512-179/16-3/JŻ) uznał, w podobnym stanie faktycznym, że w przypadku budynków, do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie zajęcia pierwszego budynku (używania w prowadzonej działalności gospodarczej) przed jego nabyciem przez Wnioskodawcę, natomiast w przypadku drugiego budynku pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie jego zajęcia (używania) po dokonanym ulepszeniu, którego wartość wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej. Zatem „planowana dostawa tych obiektów nastąpi po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT oraz od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z tym, dostawa budynków znajdujących się na nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT”.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z poźn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Na mocy art. 7 przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust.1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.


Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.


Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 – 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.


Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.


I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle powyższego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.


Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej, została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy – przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. sygn I FSK 382/14. W przywołanym orzeczeniu sąd stwierdził: „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy Rady 2006/112/WE o podatku od wartości dodanej wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie.


Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.


Ponieważ przepisy prawa krajowego winny być interpretowane w świetle treści i celów Dyrektywy Rady 2006/112/WE, w taki sposób aby ich interpretacja, w najszerszym możliwym zakresie, była zbieżna z celami Dyrektywy, tzw. prounijna wykładnia przepisów prawa krajowego (vide: wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 4 lipca 2006 r. w sprawie C – 212/04, wyrok z dnia 22 listopada 2005 r. w sprawie C – 144/04, wyrok z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C – 414/07), należy przyjąć, iż przez „oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”, o którym mowa w definicji pierwszego zasiedlenia, rozumie się również zajęcie przez podatnika nieruchomości po jej wybudowaniu lub nabyciu na cele prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej.


Potwierdza to zarówno wykładnia językowa, systematyczna, jak i celowościowa przepisów wspólnotowych regulujących opodatkowanie dostawy nieruchomości podatkiem od wartości dodanej.


W świetle powyższego stwierdzić należy, że pierwsze zasiedlenie powstaje już w momencie używania (wykorzystywania) budynku przez podmiot w prowadzonej przez niego działalności.


Natomiast w przypadku poniesionych nakładów na ulepszenie w wysokości 30% wartości początkowej nieruchomości pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy zmodernizowany obiekt zostanie oddany w użytkowanie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem, jeżeli po ulepszeniu podatnik przyjmie do używania budynek w swojej działalności, to nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia.


Należy podkreślić, że sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” dotyczy czynności wymienionych w ww. art. 5 obecnie obowiązującej ustawy.


Natomiast pojęcie „oddanie do użytkowania”, o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 14 ustawy, należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwość dysponowania nimi, używania ich jak właściciel.


Tym samym należy stwierdzić, że zwolnienie z podatku od towarów i usług przewidziane w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w odniesieniu do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie dostawy są one zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 cyt. ustawy i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl art. 43 ust. 7a warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.


Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powołanego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione.


Z opisu sprawy wynika, że Bank jest właścicielem lokalu niemieszkalnego, stanowiącego odrębną własność (w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali Dz. U. 1994 nr 85 poz. 388 z późń. zm., dalej jako lokal), oznaczonego nr 17, o powierzchni użytkowej 875, 80 m² oraz jednego pomieszczenia przynależnego w postaci garażu.

Dla lokalu Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.


Budynek, w którym mieści się lokal został wybudowany w 1983 r.


W dniu 4 stycznia 1995 r. Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej - działając na podstawie art. 238 Prawa Spółdzielczego oraz statusu spółdzielni przydzielił lokal Wnioskodawcy na warunkach własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego.


Na podstawie umowy z dnia 9 maja 2011 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego zostało przekształcone w odrębną własność lokalu (Rep A).


Bank nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lokalu.


Bank ponosił wydatki na ulepszenie lokalu, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wynika z posiadanych przez Bank kart środków trwałych zawartych w prowadzonej ewidencji w systemie informatycznym, wydatki te łącznie przekroczyły 30% jego wartości początkowej, na skutek modernizacji przeprowadzonej w 2005 r. W odniesieniu do tych wydatków Bankowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. W kolejnych okresach nie poniesiono wydatków na ulepszenie przekraczających próg 30% zaktualizowanej wartości początkowej lokalu. Wobec tych wydatków Bankowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Lokal stanowi środek trwały (ujęty w ewidencji środków trwałych od 1995 r.), od momentu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych do listopada 2013 r. był użytkowany przez Bank zgodnie z jego przeznaczeniem, do wykonywania głównego przedmiotu działalności (tzn. do działalności bankowej).


Od listopada 2013 r lokal przestał być wykorzystywany do działalności bankowej, został przeznaczony do zbycia i wyłączony z ewidencji środków trwałych Banku.


Lokal nie był oddany do użytkowania osobie trzeciej na podstawie umowy najmu lub umowyo podobnym charakterze.


Od momentu przeprowadzenia modernizacji, której wartość przekroczyła próg 30% wartości początkowej lokalu (2005 r.), Bank do momentu przeznaczenia lokalu do zbycia (listopad 2013 r.) wykorzystywał nieprzerwanie lokal do czynności opodatkowanych (zgodnie z art. 43 ust. 7A UVAT).


Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia z opodatkowania odpłatnej dostawy lokalu.


Aby stwierdzić, czy w przedstawionej sprawie przy sprzedaży lokalu będzie przysługiwało zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, niezbędne jest ustalenie, czy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie.


Zwolnienie to ma bowiem zastosowanie dla dostawy obiektów, w odniesieniu do których miało miejsce pierwsze zasiedlenie, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i od momentu tego zasiedlenia upłynął okres co najmniej dwóch lat. Ze sprawy wynika, że planowana sprzedaż lokalu będzie dokonywana po jego ulepszeniu, tj. gdy wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości, a planowana sprzedaż będzie dokonywana po upływie co najmniej dwóch lat prowadzenia w danej nieruchomości działalności Wnioskodawcy.

Jak wskazał Wnioskodawca lokal będący przedmiotem sprzedaży na rzecz nabywcy był od momentu przeprowadzenia modernizacji, której wartość przekroczyła próg 30% wartości początkowej lokalu (2005 r.) do momentu przeznaczenia lokalu do zbycia (listopad 2013 r.), wykorzystywany przez Bank nieprzerwanie w działalności bankowej Wnioskodawcy.


Jednocześnie lokal nigdy nie był przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowyo zbliżonym charakterze.


Z powyższego wynika, że po ulepszeniu lokalu w 2005 r., w którym wydatki przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości nie nastąpiło wydanie lokalu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. najem).


W konsekwencji, dla przedmiotowego lokalu nie nastąpiło ponowne pierwsze zasiedlenie,a zatem nie będą spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1pkt 10 ustawy.


W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.


Zatem, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.


Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do dostawy lokalu.


Tym samym została spełniona pierwsza z przesłanek warunkujących zwolnienie dostawy przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.


Jak wskazał Wnioskodawca Bankowi nie przysługiwało także prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z poniesionymi na ulepszenie lokalu wydatkami przekraczającymi 30% jego wartości początkowej.


Wobec powyższych okoliczności, lokal może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zostały bowiem spełnione obie przesłanki warunkujące zwolnienie od podatku określone w tym przepisie.


Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że czynność dostawy lokalu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie może być zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w opisanym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.


Wnioskodawca wprawdzie wskazał, że dla transakcji sprzedaży ww. lokalu należy zastosować zwolnienie z podatku VAT, jednakże stanowisko to wywiódł z błędnej podstawy prawnej wskazując art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT jako podstawę do zwolnienia, a jak Organ wywiódł powyżej, dla transakcji sprzedaży lokalu znajdzie zastosowanie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.


Organ informuje, że interpretacja została wydana tylko w zakresie opodatkowania dostawy lokalu niemieszkalnego, natomiast opodatkowanie dostawy garażu nie zostało poddane ocenie Organu, gdyż nie stanowiło to przedmiotu zapytania Wnioskodawcy.


Interpretacja wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj