Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.120.2017.2.MH
z 27 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 19 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2017 r. został złożony do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 14 czerwca 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.120.2017.1.MH, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 czerwca 2017 r. (data doręczenia 20 czerwca 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 26 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo rolne i jest czynnym podatnikiem podatku vat (działalność przeważająca: „uprawa zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu – PKD 0111Z; działalność pozostała: obiekty noclegowe, turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania – PKD 5520Z).

Dnia 19 grudnia 2016 r. do Wnioskodawczyni zostało nadane pismo od Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (dalej: „GDDKiA”), że w związku z decyzją Wojewody …. (na podstawie art. 12 ust. 4a, ust. 4f, ust. 5, art. 18 ust. 1, ust. 1e pkt 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2031, z późn. zm.), art. 128 ust. 1, art. 130 ust. 2, art. 134 ust. 1, 2 i 3, art. 135 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 1774, z późn. zm.) oraz § 36 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207 z 2004 r., poz. 2109, z późn. zm.)) z dnia 15 grudnia 2016 r., znak sprawy …. o ustaleniu odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości położonych w obrębie gminy …. oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr 1098/4, 1100/4, 1101/4 oraz 1655/4. GDDKiA zwróciło się z prośbą o przekazanie, w formie załączonego oświadczenia, informacji o przyjęciu przedmiotu świadczenia (odszkodowania) wraz z podaniem numeru konta bankowego, na które zostanie przekazane odszkodowanie. Oświadczenie o wyrażeniu zgody na przyjęcie odszkodowania złożył, z notarialnie potwierdzonym podpisem, mąż Wnioskodawczyni …. w dniu 28 grudnia 2016 r. Wypłata odszkodowania nastąpiła dnia 18 stycznia 2017 r. na numer rachunku bankowego: …...

Decyzją z dnia 15 grudnia 2016 r. ustalono odszkodowanie w ogólnej wysokości 56 538 zł 30 gr - z czego 28 269 zł 15 gr przyznano na rzecz Wnioskodawczyni, a 28 269 zł 15 gr na rzecz Jej męża …. – każdemu po 1/2 części we współwłasności nieruchomości – mimo, że Wnioskodawczyni wyjaśniła i udostępniła akt notarialny, na podstawie którego pozostaje w rozdzielności majątkowej, a przedmiotowe działki należą do Niej.

Uzasadnieniem decyzji Wojewody …. z dnia 15 grudnia 2016 r. było to, że wraz z decyzją z dnia 30 marca 2016 r. zezwolono na realizację inwestycji drogowej, polegającej na budowie drogi ekspresowej S17 ….. Decyzja zawierała klauzulę rygoru natychmiastowej wykonalności i stała się ostateczna w dniu 25 maja 2016 r. Powołana decyzja zatwierdziła podział nieruchomości dokonany w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji ww. inwestycji drogowej. Dotyczy to podziału działek oznaczonych w ewidencji gruntów jako działka: nr 1098 na działki: 1098/4, 1098/5 i 1098/6; działka 1100 na działki: 1100/4, 1100/5 i 1100/6; działka 1101 na działki: 1101/4, 1101/5 i 1101/6; działka 1655 na działki: 1655/4, 1655/5 i 1655/6. Na realizację ww. inwestycji przeznaczone zostały działki 1098/4, 1100/4, 1101/4 i 1655/4. W oparciu o materiał dowodowy organ ustalił, że przedmiotowe działki były niezabudowane, użytkowane rolniczo z nasadzeniami. Działki położone były w terenie nieuzbrojonym, z brakiem dostępu do drogi publicznej. Ponadto organ ustalił, że aktualny sposób użytkowania ww. działki wynikający z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy …. to tereny upraw polowych, teren zieleni izolacyjnej oraz w przeważającej części drogi krajowej, a alternatywny wynikający z celu wywłaszczenia – droga publiczna.

Wydzielona pod inwestycję działka położona jest w liniach rozgraniczających drogi ekspresowej ustalonych ww. decyzją z dnia 30 marca 2016 r. i w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, przeszła z mocy prawa na własność Skarbu Państwa. Za przejętą z mocy prawa nieruchomość, stosownie do art. 12 ust. 4f ww. ustawy, dotychczasowym właścicielom nieruchomości przysługuje odszkodowanie. W myśl art. 18 ust. 1 powołanej ustawy wysokość odszkodowania ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania. W stosunku do nieruchomości przejętych pod drogi krajowe, wysokość odszkodowania ustala wojewoda (art. 12 ust. 4a w związku z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.) w drodze decyzji, na zasadach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami (art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.).

Powołana w toku postępowania przez Wojewodę …. biegła rzeczoznawca majątkowy ……sporządziła operat szacunkowy określający wartość odtworzeniową działek na kwotę 53 846 zł. Jak wynika z przedłożonej opinii, stosownie do art. 134 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wartość przedmiotowej nieruchomości biegła określiła jako wartość odtworzeniową według aktualnego sposobu jej użytkowania, gdyż przeznaczenie nieruchomości zgodne z celem wywłaszczenia nie powoduje zwiększenia jej wartości. Określona wartość jednostkowa gruntu znajduje się w przedziale cen nieruchomości uzyskanych na rynku lokalnym. Mnożąc cenę jednostkową przez wywłaszczoną powierzchnię otrzymano wartość gruntu w kwocie 28 188 zł. Wartość odtworzeniową składników roślinnych określono w podejściu kosztowym, według zasad wynikających z art. 135 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz na podstawie cennika opracowanego przez ….., na kwotę 25 658 zł. W związku z powyższym wysokość odszkodowania za przejętą nieruchomość ustalono w wysokości jej wartości odtworzeniowej, tj. w kwocie 53 846 zł. Zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. w przypadku, w którym dotychczasowy właściciel wyda tą nieruchomość niezwłocznie, odszkodowanie powiększa się o kwotę 5% wartości nieruchomości z uwagi na co odszkodowanie zostało powiększone o kwotę 2 692 zł 30 gr., zatem łączna kwota odszkodowania wynosi 56 538 zł 30 gr.

Do wypłaty odszkodowania zobowiązana jest GDDKiA, gdyż zgodnie z art. 22 ust 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, koszty nabycia nieruchomości pod drogi, w tym odszkodowania, finansowane są m.in. na podstawie przepisów o drogach publicznych, a w myśl art. 19 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 18a ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440), właściwy zarządca drogi nabywa nieruchomości pod pasy drogowe dróg publicznych i gospodaruje nimi w ramach posiadanego prawa do tych nieruchomości.

Wnioskodawczyni stała się właścicielem przedmiotowych działek w sposób opisany poniżej. Dnia 31 stycznia 1996 r. została sporządzona przed notariuszem …. w kancelarii w … umowa darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której …. małż. …. darowali działki gruntu rolnego nr 1098, 1100, 1101, 1224, 1225, 1226 oraz 1656 małoletniemu wnukowi ….. …. w imieniu własnym i żony …. oraz małoletniego syna …..oświadczył, że umowę darowizny zawiera na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników i że darowiznę tę przyjmuje z przeznaczeniem nieruchomości na cele rolne. Dnia 26 maja 2004 r. została sporządzona przed notariuszem …. w kancelarii notarialnej w …. umowa darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której …. darowała nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu rolnego oznaczoną nr 1655 w ewidencji gruntów na rzecz małoletniego …., w imieniu którego darowiznę tę przyjmuje ojciec …... Dnia 18 marca 2009 r. została sporządzona przed notariuszem ….. w kancelarii notarialnej w ….. umowa darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której …. (syn ….) darował nieruchomość stanowiącą niezabudowane działki gruntu rolnego oznaczone nr 1098, 1100, 1101. 1224, 1225, 1226, 1655 oraz 1656 na rzecz rodziców …. małżonków ….., a obdarowani darowiznę tę przyjęli i zostali właścicielami na zasadach wspólności ustawowej. Dnia 6 stycznia 2010 r. została sporządzona przed notariuszem …. w kancelarii notarialnej w …. umowa darowizny w formie aktu notarialnego, na podstawie której …. z nieruchomości stanowiącej niezabudowane działki gruntu rolnego daruje cały swój udział w przedmiotowych działkach wynoszący ½ części na rzecz żony …., a obdarowana darowiznę tę przyjęła. Dnia 6 stycznia 2010 r. została sporządzona przed notariuszem …. w kancelarii notarialnej w ….. umowa majątkowa małżeńska w formie aktu notarialnego, na podstawie której …. małżonkowie ….. zgodnie z treścią art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ustanawiają z dniem 6 stycznia 2010 r. rozdzielność majątkową, w której każde z nich zarządza samodzielnie swoim majątkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy wypłacone odszkodowanie od GDDKiA korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 9 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, wypłacone odszkodowanie od GDDKiA wolne jest od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości, (które odbywa się na podstawie art. 128 i nast. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami) pod budowę drogi publicznej zwolnione jest z opodatkowania. Zwolnienie to obejmuje odszkodowania przyznane na podstawie tzw. „specustawy” drogowej, bowiem stosuje się do nich odpowiednio przepisy o gospodarowaniu nieruchomościami (art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Treść zacytowanego przepisu wskazuje, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy, jest uzyskanie przychodu m.in. z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W przypadku nabywania nieruchomości pod drogi, na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2031, z późn. zm.) – zwanej również „specustawą” drogową, prawodawca zdecydował się na całkowite oddzielenie od siebie postępowań o wywłaszczenie i o odszkodowanie. Z chwilą wejścia w życie ww. ustawy, do katalogu zawartego w art. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147, z późn. zm.) dodany został zapis, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, w tym omawianej ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.

Przywołany art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami zawiera ogólne wyłączenie stosowania jej przepisów, ale tylko w takim zakresie, w jakim nie narusza to zasad określonych w wymienionych ustawach. Ustawodawca przyznał zatem pierwszeństwo w stosowaniu regulacjom zawartym w ustawach wymienionych w tym przepisie, przed zasadami wynikającymi z ustawy o gospodarce nieruchomościami. Powyższy przepis ma charakter normy kolizyjnej co oznacza, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami mają charakter uzupełniający w stosunku do innych ustaw, w zakresie spraw nieuregulowanych w tych ustawach. Tym samym, nabywanie nieruchomości pod drogi, na zasadach określonych w „specustawie” drogowej ma charakter szczególny wobec wywłaszczenia regulowanego przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami; przepisy ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowią lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

O takiej relacji wymienionych wyżej aktów prawnych świadczy również kompleksowość regulacji zawartej w „specustawie” drogowej oraz odesłanie zawarte w art. 23 tej ustawy, zgodnie z którym w zakresie nieuregulowanym w jej rozdziale 3 (nabywanie nieruchomości pod drogi), stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich, stosownie do treści art. 11a ust. 1 ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wojewoda wydaje decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11d ust. 5 ww. ustawy – wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wysyłają zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wnioskodawcy, właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie tej decyzji na adres wskazany w katastrze nieruchomości, a w przypadku, o którym mowa w art. 11a ust. 2, wojewodom albo starostom, na których obszarze właściwości znajdują się nieruchomości lub ich części objęte wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, oraz zawiadamiają pozostałe strony w drodze obwieszczeń, odpowiednio w urzędzie wojewódzkim lub starostwie powiatowym, a także w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi, w urzędowych publikatorach teleinformatycznych – Biuletynie Informacji Publicznej tych urzędów i w prasie lokalnej. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości jest skuteczne.

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy, zawiera w szczególności m.in. oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl przepisu art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Natomiast decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami – ustawa określa zasady wywłaszczania nieruchomości i zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.

W myśl art. 6 pkt 1 ww. ustawy – celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne.

Zgodnie z art. 112 ust. 1 przywołanej ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Z art. 128 ust. 1 ww. ustawy wynika, że – wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W myśl art. 130 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami – ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości.

W sprawach, w których wydano odrębną decyzję o odszkodowaniu, zapłata odszkodowania następuje jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna (art. 132 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami). Do zapłaty odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości zobowiązany jest organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz tej jednostki (art. 132 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Stosownie do art. 134 ust. 1 ww. ustawy – podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem art. 135, wartość rynkowa nieruchomości.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 1e ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – w przypadku, w którym dotychczasowy właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej odpowiednio wyda tę nieruchomość lub wyda nieruchomość i opróżni lokal oraz inne pomieszczenia niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 30 dni od dnia:

1. doręczenia zawiadomienia o wydaniu decyzji, o której mowa w art. 17,
2. doręczenia postanowienia o nadaniu decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygoru natychmiastowej wykonalności albo
3. w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna

- wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości lub wartości prawa użytkowania wieczystego.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów należy uznać, że opisane we wniosku odszkodowanie zostało przyznane (wypłacone) stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć jednak na względzie, że zwolnienie przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
  

• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  

Zatem zwolnienie nie będzie przysługiwać, gdy powyższe warunki dotyczące okresu nabycia oraz ceny nabycia będą spełnione łącznie. W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden z nich (albo nie będzie spełniony żaden z nich), wówczas zwolnienie będzie podatnikowi przysługiwać.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że decyzją Wojewody z dnia 15 grudnia 2016 r. ustalono na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości. Podstawą prawną wydania decyzji jest art. 12 ust. 4a, ust. 4f, ust. 5, art. 18 ust. 1, ust. 1e pkt 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2031, z późn. zm.), art. 128 ust. 1, art. 130 ust. 2, art. 134 ust. 1, 2 i 3, art. 135 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 1774, z późn. zm.) oraz § 36 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207 z 2004 r., poz. 2109, z późn. zm.). Uzasadnieniem ww. decyzji było to, że wraz z decyzją z dnia 30 marca 2016 r. zezwolono na realizację inwestycji drogowej, polegającej na budowie drogi ekspresowej. Decyzja zawierała klauzulę rygoru natychmiastowej wykonalności i stała się ostateczna w dniu 25 maja 2016 r. Powołana decyzja zatwierdziła podział nieruchomości dokonany w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji ww. inwestycji drogowej. Dotyczy to podziału działek oznaczonych w ewidencji gruntów jako działka: nr 1098 na działki: 1098/4, 1098/5 i 1098/6; działka 1100 na działki: 1100/4, 1100/5 i 1100/6; działka 1101 na działki: 1101/4, 1101/5 i 1101/6; działka 1655 na działki: 1655/4, 1655/5 i 1655/6. Na realizację ww. inwestycji przeznaczone zostały działki 1098/4, 1100/4, 1101/4 i 1655/4.

Do wypłaty przedmiotowego odszkodowania zobowiązana była Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad. Wypłata odszkodowania nastąpiła dnia 18 stycznia 2017 r.

Nieruchomości będące przedmiotem rozstrzygnięcia (działki nr 1098/4, 1100/4, 1101/4 i 1655/4) stały się własnością Wnioskodawczyni w drodze darowizny dokonanej w dniu 18 marca 2009 r. przez syna Wnioskodawczyni oraz w dniu 6 stycznia 2010 r. przez męża Wnioskodawczyni.

W przedmiotowej sprawie prawo własności wywłaszczonych działek Wnioskodawczyni nabyła w 2009 r. i 2010 r. w drodze darowizny, a więc ich nabycie miało charakter nieodpłatny. Zatem nie wystąpiła sytuacja, w której cena nabycia nieruchomości była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania, bowiem w ogóle nie wystąpiła cena nabycia.

Ponadto wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego nastąpiło w 2016 r. czyli po upływie okresu wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że nie zostały spełnione dwa warunki wyłączające zastosowanie omawianego zwolnienia, o których mowa w ww. przepisie.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu odszkodowania wypłaconego w 2017 r. na zasadach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami w związku z przejęciem przez Skarb Państwa własności działek o nr 1098/4, 1100/4, 1101/4 i 1655/4 korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek uiszczenia z tego tytułu podatku dochodowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.