Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.184.2017.1.BC
z 26 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy darowizna niezabudowanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy darowizna niezabudowanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasta X (dalej: Gmina) jest jednostką samorządu terytorialnego – miastem na prawach powiatu w myśl art. 91 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 595, z późn. zm., dalej: UOSP). Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Zgodnie z art. 92 ust. 2 UOSP miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Jednocześnie, na podstawie art. 92 ust. 1 powołanej ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje Rada Miasta i Prezydent Miasta.

Na podstawie ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147, z późn. zm., dalej: UOGN) tworzy się zasoby nieruchomości: Skarbu Państwa, gminne, powiatowe i wojewódzkie. W myśl art. 21 UOGN, do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności Skarbu Państwa i nie zostały oddane w wieczyste użytkowanie oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego Skarbu Państwa. Zgodnie z art. 25 ust. 1 UOGN, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Natomiast zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, w myśl art. 23 ust. 1 UOGN, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1e, art. 43 ust. 2 i 4, art. 51, ust. 57 ust. 1, art. 58-60 tej ustawy, starostowie wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Starosta (w przypadku miast na prawach powiatu – prezydent miasta) jest więc statio fisci Skarbu Państwa (patrz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 888/05).

Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości oznaczonych jako działki nr 15/11 (o pow. 438 m²) oraz nr 15/12 (o pow. 332 m²). Działki są niezabudowane.

Skarb Państwa nabył własność Działek na podstawie Umowy przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz własności budynku (…), w trybie art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, w zamian za zaległe zobowiązania podatkowe z tytułu podatku VAT, tj. celem wygaszenia części tych zobowiązań. Przedmiotowa umowa została zawarta w związku z postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, wyrażającego zgodę na przekazanie przez (…) opisanych w akcie notarialnym nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, w zamian za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku VAT. Z uwagi na sposób nabycia Działek, Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia.

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…), Działki położone są na terenie oznaczonym symbolem KDD30 – Komunikacja drogowa i parkingi § 16, a zgodnie z wypisem z rejestru gruntów przedmiotowe działki posiadają oznaczenie Ti – inne tereny komunikacyjne.

Działki były przedmiotem dzierżawy, na podstawie umowy dzierżawy z dnia (…) zawartej pomiędzy Gminą a Skarbem Państwa oraz porozumienia z (…) rozwiązującego wskazaną umowę dzierżawy.

Prezydent Miasta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej na podstawie art. 11, art. 13 ust. 2, ust. 2a, art. 23 ust. 1 pkt 7 UOGN wystąpił do Wojewody z wnioskiem o wyrażenie zgody na zbycie Działek w drodze darowizny na rzecz Gminy. Darowizna Działek następuje z przeznaczeniem na realizację zadań własnych Gminy, tj. projektu inwestycyjnego pn. (…).

Decyzją (…) Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla Gminy w związku z planowaną inwestycją.

Stroną darowizny będzie Prezydent Miasta, statio fisci Skarbu Państwa, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, który po uzyskaniu zgody Wojewody wyrażonej w formie zarządzenia, dokona na jej podstawie darowizny Działek w formie aktu notarialnego.

Skarb Państwa nie ponosił wydatków na ulepszenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisana w zdarzeniu przyszłym czynność darowizny Działek spełnia przesłanki do uznania jej za dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT i jako taka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym czynność darowizny Działek nie spełnia przesłanki do uznania jej za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z generalnymi zasadami opodatkowania podatkiem VAT, aby dana transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT powinna ona (i) stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oraz (ii) zostać dokonana przez podatnika VAT działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej transakcji.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT z kolei, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT co do zasady podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny.

W określonych przypadkach jednak przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT może być również nieodpłatne zbycie towarów. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się również nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Powyższe oznacza, że darowiznę uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem, importem lub wytworzeniem tych towarów lub ich części składowych. W konsekwencji, niespełnienie tego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który towary te zostały przekazane (darowane).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zawiera autonomiczną definicję działalności gospodarczej, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 15 ust. 6 ustawy o VAT zawiera specyficzne uregulowania dotyczące organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy. W myśl tego przepisu, w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatnika, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., wykonywane w oparciu o umowy prawa cywilnego (nazwane i nienazwane). Jednostki samorządu terytorialnego wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatnika podatku VAT Natomiast w zakresie realizacji zadań własnych (działalności publicznoprawnej) nie są uznawane za podatnika, tym samym nie wykonują samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r, poz. 459), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna jest więc umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Mając na względzie powołane przepisy wskazać należy, że planowana czynność darowizny Działek będących własnością Skarbu Państwa na rzecz Gminy, co do zasady, mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wynika to z faktu, że czynność ta jest czynnością cywilnoprawną, która za przedmiot będzie miała – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – towar, i w wyniku tej czynności nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem (tą nieruchomością) jak właściciel. Jednakże, mając na uwadze wskazany w opisie zdarzenia przyszłego sposób nabycia Działek przez Skarb Państwa (nabycie w trybie art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w zamian za zaległe zobowiązania podatkowe podatnika), należy wskazać, że Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości ani w całości, ani w części. W konsekwencji należy uznać, że w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania Działek za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy planowana darowizna Działek będących własnością Skarbu Państwa na rzecz Gminy nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego dostawa, co do zasady, jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W związku z powyższym, sprzedaż własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Stosownie do brzmienia powyższego przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazywanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części. Powyższe oznacza, że darowiznę towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

W konsekwencji, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Jak wynika z powyższego, darowizna jest umową cywilnoprawną, uregulowaną w tytule XXXIII Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina Miasta jest jednostką samorządu terytorialnego – miastem na prawach powiatu w myśl art. 91 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 92 ust. 2 UOSP miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Jednocześnie, na podstawie art. 92 ust. 1 powołanej ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje Rada Miasta i Prezydent Miasta. Na podstawie ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami tworzy się zasoby nieruchomości: Skarbu Państwa, gminne, powiatowe i wojewódzkie. W myśl art. 21 UOGN, do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności Skarbu Państwa i nie zostały oddane w wieczyste użytkowanie oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego Skarbu Państwa. Zgodnie z art. 25 ust. 1 UOGN, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Natomiast zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, w myśl art. 23 ust. 1 UOGN, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1e, art. 43 ust. 2 i 4, art. 51, ust. 57 ust. 1, art. 58-60 tej ustawy, starostowie wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Starosta (w przypadku miast na prawach powiatu – prezydent miasta) jest więc statio fisci Skarbu Państwa (patrz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 888/05). Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości oznaczonych jako działki (…). Działki są niezabudowane. Skarb Państwa nabył własność Działek na podstawie Umowy przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz własności budynku, w trybie art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, w zamian za zaległe zobowiązania podatkowe z tytułu podatku VAT, tj. celem wygaszenia części tych zobowiązań. Przedmiotowa umowa została zawarta w związku z postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, wyrażającego zgodę na przekazanie opisanych w akcie notarialnym nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, w zamian za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku VAT. Z uwagi na sposób nabycia Działek, Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, Działki położone są na terenie oznaczonym symbolem KDD30 – Komunikacja drogowa i parkingi § 16, a zgodnie z wypisem z rejestru gruntów przedmiotowe działki posiadają oznaczenie Ti – inne tereny komunikacyjne. Działki były przedmiotem dzierżawy, na podstawie umowy dzierżawy, zawartej pomiędzy Gminą a Skarbem Państwa oraz porozumienia rozwiązującego wskazaną umowę dzierżawy. Prezydent Miasta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej na podstawie art. 11, art. 13 ust. 2, ust. 2a, art. 23 ust. 1 pkt 7 UOGN wystąpił do Wojewody z wnioskiem o wyrażenie zgody na zbycie Działek w drodze darowizny na rzecz Gminy. Darowizna Działek następuje z przeznaczeniem na realizację zadań własnych Gminy, tj. projektu inwestycyjnego pn. (…). Decyzją Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla Gminy w związku z planowaną inwestycją. Stroną darowizny będzie Prezydent Miasta, statio fisci Skarbu Państwa, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, który po uzyskaniu zgody Wojewody wyrażonej w formie zarządzenia, dokona na jej podstawie darowizny Działek w formie aktu notarialnego. Skarb Państwa nie ponosił wydatków na ulepszenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy darowizna niezabudowanych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy, wskazać należy, że planowana czynność darowizny nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa na rzecz Gminy co do zasady mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że czynność ta jest czynnością cywilnoprawną, która za przedmiot będzie miała – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – towar, i w wyniku której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel. Jednakże z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało w całości ani w części prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości. Zatem w analizowanej spawie nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania towaru (niezabudowanych nieruchomości) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Podsumowując, darowizna niezabudowanych działek nr (…) nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.