Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.145.2017.1.KK
z 9 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych otrzymania przez Spółkę kwoty z tytułu partycypacji w kosztach inwestycji ‒ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych otrzymania przez Spółkę kwoty z tytułu partycypacji w kosztach inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. („Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prywatnej opieki medycznej. Działalność swoją prowadzi gównie w wynajmowanych lokalach, w których w zamian za umówiony czynsz prowadzi działalność medyczną. Kliniki muszą być w odpowiedni sposób urządzone i zaadaptowane. Koszty adaptacji ponosi Spółka. Rozpoznaje je jako koszty inwestycji w obcym środku trwałym związane z konkretnym lokalem (Kliniką). Z chwilą zakończenia nakładów adaptacyjnych Spółka rozpoznaje zakończoną inwestycję w obcym środku trwałym, od której zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonuje odpisów amortyzacyjnych, konstytuujących koszt uzyskania przychodów. Z uwagi na to, że nakłady adaptacyjne/wykończeniowe przedstawiają istotną dla Spółki wartość, a umowy zawierane są na okres 10 lat, Wynajmujący w trakcie negocjacji wyraża wolę partycypowania w kosztach adaptacji zgodnie z zapotrzebowaniem Spółki. Zgodnie z zawieranymi umowami po wykonaniu prac wykończeniowych do określonej kwoty i po przedstawieniu kopii faktur, wynajmujący zwraca Spółce część poniesionych kosztów związanych z adaptacją pomieszczeń. Zwrot taki następuje na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę wynajmującemu. Dodatkowo wynajmujący zaznaczył w umowie, że 90% kwoty zwracanych wydatków będzie zwracana Spółce po przekroczeniu określonej kwoty prac wykończeniowych, a 10% po dokonaniu odbioru tych prac.

Reasumując zwrot kosztów będzie dokonany przed oddaniem inwestycji do użytkowania. Wystawiając fakturę VAT wynajmującemu, na podstawie której Spółka żąda wypłaty swoistego rodzaju „zwrotu nakładów”, Spółka nie dokonuje korekty (zmniejszenia) wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym. Wystawiając przedmiotową fakturę Spółka nie rozpoznaje jednorazowo przychodu należnego w kwocie netto żądanego zwrotu nakładów, uważając że zaistniały stan faktyczny spowoduje zaistnienia przesłanki wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 48 w powiązaniu z art. 12 ust 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej CIT). Powstała wątpliwość, czy takie działanie Spółki jest prawidłowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym Spółka prawidłowo postępuje nie rozpoznając przychodu podatkowego w dacie wystawienia faktury bez pomniejszania wartości początkowej inwestycji w obce środki trwałe?

Stanowisko Wnioskodawcy, otrzymana kwota z tytułu partycypacji w kosztach inwestycji nie jest przychodem, natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości początkowej środka trwałego, która została zwrócona nie są kosztem podatkowym.

Ustawa CIT nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną ‒ przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. Przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ustawy). I tak, stosownie do tego przepisu, do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a).

Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 6a omawianej ustawy określenie „inne wydatki” koresponduje natomiast z poprzedzającym go punktem 6 art. 12 ust. 4, dotyczącym zwrotu określonego rodzaju wydatków. Przez inne wydatki należy zatem rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Innymi słowy, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym. Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy CIT wydatki poniesione na ulepszenie lokalu stanowią dla najemcy środek trwały i podlegają amortyzacji, jako tzw. inwestycja w obcym środku trwałym. Jako inwestycję w obcym środku trwałym należy rozumieć ogół kosztów poniesionych przez Spółkę na przystosowanie używanego środka trwałego niebędącego własnością Spółki do stanu zdatnego do wykorzystania. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przytoczonego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, z tytułu zużycia środków trwałych od tej ich części, która m.in. została podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócona. Oznacza to, że wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty oraz otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych wchodzą w zakres postanowień powołanego art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy. Sytuacja taka niewątpliwie występuje w opisanym stanie faktycznym, ponieważ wynajmujący dokonał częściowego zwrotu wartości ulepszenia poniesionego przez Spółkę. W konsekwencji, jeżeli zwracane przez wynajmującego wydatki nie stanowią przychodu, to nie można rozpoznać również kosztów uzyskania tego przychodu.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że skoro otrzymane od wynajmującego kwoty stanowiące w istocie częściowy zwrot wydatków prac wykończeniowych poniesionych na adaptację pomieszczeń w obcym środku trwałym, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT, będą skutkowały wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wytworzonych składników majątku trwałego, to będą one objęte dyspozycją art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko takie potwierdzają: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 kwietnia 2013 roku (sygn. IPPB3/423-44/13-5/GJ); interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 stycznia 2011 roku (sygn. ILPB4/423-253/10-2/ŁM); interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2008 roku (sygn. IBPB3/423- 918/08/AP).

Zgodnie z powyższym Spółka uważa, że w dacie wystawienia faktury VAT dokumentującej żądanie zwrotu nakładów nie powstanie przychód podatkowy, a otrzymana kwota zwrotu wydatków nie będzie miała wpływu na określenie wartości początkowej „inwestycji w obcych środkach trwałych”, ponieważ odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości początkowej „inwestycji w obcych środkach trwałych”, która została zwrócona Wnioskodawcy, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.