Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.86.2017.1.PP
z 9 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą świadczeń pieniężnych posiadaczom Karty Polaka – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą świadczeń pieniężnych posiadaczom Karty Polaka.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z nowelizacją ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 1187, z późn. zm.), Gmina będzie dokonywała wypłaty świadczeń pieniężnych dla osób, które będą posiadały ważną Kartę Polaka. Powyższa nowelizacja wprowadziła do ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka nowy rozdział, dotyczący świadczeń pieniężnych dla osób osiedlających się w Polsce i posiadających Kartę Polaka. Zgodnie z rozdziałem 2a powyższej ustawy osobie, która posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe, na jej wniosek, może być przyznane świadczenie pieniężne przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej. Świadczenie pieniężne będzie przyznawane na okres do 9 miesięcy.

Zgodnie art. 8b ustawy, powyższe świadczenie przyznawane będzie w drodze decyzji wydanej przez wojewodę, natomiast wypłaty będzie dokonywał w okresach miesięcznych starosta wskazany przez wojewodę w decyzji przyznającej świadczenie pieniężne. Ponieważ zadanie starosty jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej, w przypadku decyzji o przyznaniu świadczenia pieniężnego wypłata będzie realizowana przez Prezydenta Miasta.

Na podstawie art. 8c ustawy, świadczenie pieniężne będzie wypłacane w wysokości:

1. w okresie pierwszych 3 miesięcy - równowartość 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w roku złożenia wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego - na wnioskodawcę i jego małżonka oraz równowartość 50% tej kwoty na każde małoletnie dziecko pozostające pod władzą rodzicielską wnioskodawcy lub jego małżonka;
2. w okresie od 4. do 9. miesiąca - odpowiednio 60% kwot określonych w pkt 1.
   
   

Zgodnie z art. 8c ust. 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka, powyższego świadczenia pieniężnego nie wlicza się do dochodu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty wypłacanych świadczeń pieniężnych dla osób, które posiadają ważną Kartę Polaka i zamierzają osiedlić się na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na płatniku nie ciąży obowiązek obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, źródłem przychodów są inne źródła, natomiast zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, (...) oraz przychody nieznajdujące pokrycie w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innym źródeł ma charakter otwarty i można do niej zaliczyć również inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem z innych źródeł, zdaniem Wnioskodawcy, może być również przysporzenie majątkowe mające charakter świadczenia pieniężnego, a w tym konkretnym przypadku - wypłacane świadczenie pieniężne przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów utrzymania dla osób mających ważną Kartę Polaka i zamierzających osiedlić się na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże, ze względu na charakter wypłacanego świadczenia, będzie korzystało ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy, wolne od podatku są świadczenia z pomocy społecznej.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji „pomocy społecznej”, w tym zakresie można się odnieść do przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 930, z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 cyt. powyższej ustawy - pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79, wyłącznie do świadczeń otrzymanych na zasadach i w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej. A zatem, pomoc społeczna może być rozumiana jako wszelka działalność mająca na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Wskazane w art. 8a ustawy o Karcie Polaka przeznaczenie wypłacanego świadczenia, tj. na częściowe pokrycie kosztów utrzymania i zagospodarowania w Rzeczypospolitej Polskiej, można zakwalifikować do katalogu zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kolejną przesłanką przemawiającą za zastosowaniem zwolnienia z opodatkowania wypłacanych świadczeń, o którym mowa powyżej, jest wskazanie w art. 8c ust. 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka, że wypłacanego świadczenia pieniężnego nie wlicza się do dochodu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

W świetle powyższego:

Gmina stoi na stanowisku, że:

• świadczenia pieniężne wypłacane dla osób posiadających ważną Kartę Polaka i zamierzających osiedlić się na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - kwalifikują się do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie stanowią przychodu dla osoby otrzymującej świadczenie;
• Wnioskodawca jako płatnik, nie jest obowiązany do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy oraz do wystawienia informacji PIT-8C.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła. W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zawarte w powyższym przepisie sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy zatem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 omawianej ustawy.

W świetle powyższego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia.

Stosownie do treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z nowelizacją ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka, Wnioskodawca (Gmina) będzie dokonywała wypłaty świadczeń pieniężnych dla osób osiedlających się w Polsce i posiadających ważną Kartę Polaka, z przeznaczeniem na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 8a ust. 1-2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U z 2014 r., poz. 1187, z późn. zm.) osobie, która złoży wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały z powołaniem się na okoliczność, o której mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650, z późn. zm.), na jej wniosek, może być przyznane świadczenie pieniężne przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „świadczeniem pieniężnym”. Świadczenie pieniężne przyznaje się na okres do 9 miesięcy. Wniosek o przyznanie świadczenia pieniężnego składa się do wojewody, do którego został złożony wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały, o którym mowa w ust. 1.

W związku z tym świadczenie to może być przyznane osobie, która posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.

Z kolei, na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o Karcie Polaka, Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki:

• wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów;
• w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej lub wojewody, albo wyznaczonego przez niego pracownika, złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego;
• wykaże, że jest narodowości polskiej lub posiadała obywatelstwo polskie, lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej lub posiadało obywatelstwo polskie, albo przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej działającej na terenie jednego z państw, o których mowa w art. 2 ust. 2, potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat;
• złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów.
  
  

Zatem, omawiane świadczenie może otrzymać osoba zamierzająca osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe i która:

• jest narodowości polskiej lub ma polskie obywatelstwo,
• ma polskie korzenie (Polką/Polakiem był przynajmniej jeden z rodziców, dziadków lub obydwoje pradziadkowie),
• przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej działającej na terenie jednego z państw wymienionych w przypisie, potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat.
  
  

Zgodnie z art. 8b ust. 2 ustawy o Karcie Polaka, wypłaty świadczenia pieniężnego dokonuje w okresach miesięcznych starosta wskazany przez wojewodę w decyzji przyznającej świadczenie pieniężne jako właściwy ze względu na miejsce pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby uprawnionej do świadczenia pieniężnego.

W myśl natomiast art. 8c ust. 3 ustawy o Karcie Polaka, świadczenia pieniężnego nie wlicza się do dochodu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 163, z późn. zm.).

Przechodząc na grunt postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zauważyć należy, że podstawową zasadą podatku dochodowego jest zasada powszechności opodatkowania wynikająca z art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c (ustawowy katalog zwolnień przedmiotowych) oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 108 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty pomocy pieniężnej i wartość innych świadczeń finansowanych ze środków budżetowych, przyznawanych repatriantom oraz osobom, które ubiegają się o udzielenie ochrony międzynarodowej.

Jak wynika z definicji słownikowej (Słownik języka polskiego PWN), repatriacja to powrót do ojczyzny osób, które z różnych przyczyn zwykle niezależnych od ich woli, znalazły się poza granicami swego kraju.

Podkreślić należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 108 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera odesłania do ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1392, z późn. zm.). Tym samym, uznać należy, że zaniechanie w omawianym przepisie wyraźnego odwołania do przepisów ustawy o repatriacji, należy odczytywać jako świadomy cel ustawodawcy podatkowego. Brzmienie zwolnienia przedmiotowego wskazuje, że w zamiarze ustawodawcy leżało rozszerzenie pojęcia „repatriant” w odniesieniu do definicji zawartej w art. 1 ust. 2 ustawy o repatriacji.

Analiza sposobu określenia zwolnionego świadczenia prowadzi do wniosku, że zostało ono zdefiniowane w sposób szeroki, bez odwoływania się do konkretnych regulacji. Jedynym wyznacznikiem rodzaju zwolnionego świadczenia pozostaje jego finansowanie ze środków budżetowych. Powyższe względy przemawiają za tym, aby definicji wyrażenia „repatriant” poszukiwać w odniesieniu do pojęcia słownikowego wyrazu „repatriacja”.

Tym samym świadczenia przyznawane na podstawie art. 8a ust. 1 ustawy o Karcie Polaka mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 108 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że ww. świadczenia, których wypłat dokonywał będzie Wnioskodawca, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i z tego tytułu Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, jak również nie będzie miał obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Przy czym zauważyć należy, że ww. świadczenia – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie będą korzystały ze zwolnienia od opodatkowania, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Albowiem zgodnie z przywołanym powyżej przepisem, wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej. Porównując zatem oba zwolnienia przedmiotowe, tj. zwolnienie wskazane przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 108 oraz w art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy, uznać należy, że w okolicznościach omawianej sprawy bardziej adekwatne jest zastosowanie zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 108 ustawy, gdyż w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę przepis ten przybiera charakter normy szczególnej mającej pierwszeństwo nad normą generalną.

Mając zatem na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, w związku z powołaniem przez Wnioskodawcę błędnej podstawy prawnej we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.