Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.141.2017.2.PG
z 1 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz sprostowanie pomyłki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy darowizny (przekazania) z dnia 4 listopada 2009 r. do majątku objętego wspólnością ustawową Wnioskodawca stał się wraz z małżonką właścicielem nieruchomości niezabudowanej o nr działki 105/2 o powierzchni 1.000 ha. (1 jeden hektar). Nieruchomość stanowi grunty orne. Na podstawie uchwały Rady Gminy nastąpiła zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka nr 105/2 znalazła się w obszarze oznaczonym na rysunku planu zagospodarowania symbolem AG, tj. przeznaczonym pod działalność gospodarczą.

Dnia 26 lipca 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości. Umowa przyrzeczona przenosząca własność na rzecz osoby prawnej ma nastąpić do dnia 29 grudnia 2017 r. Warunkiem spełnienia się umowy sprzedaży jest uzyskanie interpretacji podatkowej.

Na nieruchomości tej Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej, ani rolniczej. Za powyższą działkę odprowadzany jest podatek rolny. Sprzedaż tej działki jest jednorazowa (będzie jednorazowa) wykonywana w ramach zwykłego zarządu własnym majątkiem, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży przeznaczone będą na zaspokojenie potrzeb własnych.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą oraz jest osobą odprowadzającą podatek VAT. Zakres jego działalności gospodarczej obejmuje naprawę i sprzedaż części samochodowych używanych (reflektory samochodowe).

Ponadto w piśmie z dnia 16 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.) – będącym uzupełnieniem wniosku – Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość o której mowa we wniosku od chwili otrzymania w formie darowizny od rodziców, aż do momentu sprzedaży nie jest przez Wnioskodawcę wykorzystywana gdyż nie ma takiej potrzeby.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy Wnioskodawca występował w jakikolwiek sposób o objęcie ww. nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub zmianę tego planu?” Wnioskodawca wskazał, że: Nie.

Natomiast w odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i czy Zainteresowany o nią występował?” Wnioskodawca wskazał, że: Nie.

W odpowiedzi na pytanie o treści „Czy Wnioskodawca dokonał/zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym poniósł/zamierza ponieść jakiekolwiek nakłady, w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży (np. podział, ogrodzenie, uzbrojenie w media, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek)? Jeśli tak, to jakie to był/będą czynności i nakłady?” Wnioskodawca wskazał, że: Nie.

Na pytanie tut. Organu o treści „Czy Wnioskodawca ogłaszał/będzie ogłaszał sprzedaż nieruchomości będącej przedmiotem zapytania w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu bądź podejmował inne działania marketingowe wykraczające poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie?” Wnioskodawca odpowiedział: Nie.

W odpowiedzi na pytanie o treści: „Czy Wnioskodawca udostępniał/udostępnia przedmiotową nieruchomość innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.? Jeżeli tak, to czy były/są to umowy odpłatne i kiedy zostały zawarte?” Wnioskodawca wskazał, że: Nie.

Na pytanie tut. Organu o treści „Czy Wnioskodawca planuje jeszcze w przyszłości sprzedaż kolejnych działek, jeżeli tak to w jakiej ilości i czy dla jednego nabywcy?” Wnioskodawca odpowiedział: Nie.

Z kolei na pytanie tut. Organu o treści: „W jaki sposób Wnioskodawca wykorzysta otrzymane ze sprzedaży przedmiotowej działki środki finansowe?” Wnioskodawca odpowiedział, że otrzymane środki finansowe ze sprzedaż przedmiotowej działki wykorzysta na zaspokojenie potrzeb własnych.

Ponadto w piśmie tym Wnioskodawca poinformował, że jedynym warunkiem wymaganym przez kupującego od Wnioskodawcy czyli sprzedającego jest uzyskanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług (VAT) w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Z przedwstępnej umowy sprzedaży zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i jego żoną a kupującym w formie aktu notarialnego w sposób jasny wynika, że kupujący kupi nieruchomość grunt niezabudowany opisany w księdze wieczystej jako grunty orne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości oznaczonej nr ewidencyjnym działki 105/2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. działki (nr 105/2) nie podlega podatkowi VAT.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, prowadzi działalność gospodarczą, natomiast nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości (w tym gruntów). Jego działalność gospodarcza ogranicza się wyłącznie do sprzedaży części samochodowych używanych od dnia jej otwarcia, tj. od 2004 r.

Działka jest majątkiem osobistym, nie nabytym do działalności. Nie było także zamiarem Wnioskodawcy jej odsprzedaż w momencie jej nabycia, jako darowizna od rodziców Wnioskodawcy.

Sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, więc transakcja przyszła nie powinna podlegać temu podatkowi. Potwierdził to także Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że na podstawie umowy darowizny do majątku objętego wspólnością ustawową Wnioskodawca stał się wraz z małżonką właścicielem nieruchomości niezabudowanej o nr działki 105/2.

Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące tego, czy sprzedaż nieruchomości oznaczonej nr ewidencyjnym działki 105/2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, na przedmiotowej działce Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej, ani rolniczej. Ponadto w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży (np. podział, ogrodzenie, uzbrojenie w media). Przedmiotowa nieruchomość nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. Wnioskodawca nie planuje w przyszłości sprzedaży kolejnych działek. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca wykorzysta na zaspokojenie potrzeb własnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że planowane przez Zainteresowanego zbycie działki nr 105/2, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanych okolicznościach sprzedaż nieruchomości oznaczonej nr ewidencyjnym działki nr 105/2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), ponieważ Wnioskodawca z tytułu tej czynności nie będzie podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.