Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.126.2017.1.RK
z 10 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2017 r., który wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 24 maja 2017 r. (identyfikator poświadczenia …), uzupełnionym pismem, które wpłynęło za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 26 maja 2017 r., (identyfikator poświadczenia …), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sporządzenia informacji PIT-8C w związku z wypłatą odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast w dniu 26 maja 2017 r., za pośrednictwem platformy ePUAP (identyfikator poświadczenia …) wpłynęło uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej), nadane 26 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Gmina … dokonała w 2016 r. wypłaty odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego wynika z przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1610). Zgodnie z art. 18 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku sądowego, właścicielowi lokalu przysługuje roszczenie odszkodowawcze od gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Odszkodowanie wypłacone zostało na podstawie nakazów zapłaty.

Lokal, za który wypłacono odszkodowanie znajduje się w budynku położonym na nieruchomości przy ul. …. Współwłaścicielami tej nieruchomości w częściach ułamkowych według księgi wieczystej Nr … są:

• … 6/96,
  

• … 12/96,
  

• … 4/96,
  

• … 4/96,
  

• … 4/96,
  

• … i … 6/96,
  

• … 12/96,
  

• … 24/96,
  

• … 24/96.
  
  

W 2016 r. pani …, jedna ze współwłaścicieli ww. nieruchomości, posiadająca udział w nieruchomości w wysokości 24/96, dwukrotnie występowała do Sądu z roszczeniem zapłaty przez Gminę odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego …, zamieszkałej ul. ….. Uprawnienie pani … do otrzymania lokalu socjalnego wynika z wyroku Sądu Rejonowego w … z dnia 14 czerwca 2011 r., sygn. akt ….

Wysokość odszkodowania została rozstrzygnięta przez Sąd Rejonowy w … w sprawach z powództwa jednego ze współwłaścicieli - pani … przeciwko Gminie … w postępowaniu nakazowym, sygn. akt … z dnia 18 stycznia 2016 r. oraz … z dnia 23 sierpnia 2016 r. Zgodnie z nakazami zapłaty Gmina … była zobowiązana zapłacić powodowi - pani … kwotę należności głównej wraz z odsetkami i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego. Odszkodowanie wynikające z ww. nakazów zapłaty, Gmina wypłaciła zgodnie z nakazem zapłaty jednej osobie tj. pani … w 2016 r. wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

Zgodnie z przepisem art. 42a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, dokonujące wypłaty należności lub świadczeń zaliczanych do tzw. innych źródeł przychodów (art. 20 ust. 1 ww. ustawy), od których nie mają obowiązku poboru zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są zobowiązane po zakończeniu roku podatkowego w terminie do końca lutego, sporządzić informację według określonego wzoru i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika. W lutym 2017 r. wystawiono informację PIT-8C za 2016 r. w zakresie odszkodowania wraz z odsetkami, za brak lokalu socjalnego na każdego współwłaściciela w proporcjach wynikających z posiadanych udziałów w nieruchomości, pomimo tego, że odszkodowanie zostało zasądzone i wypłacone tylko jednemu ze współwłaścicieli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zasądzone na rzecz jednego ze współwłaścicieli i jemu wypłacone odszkodowanie za brak lokalu socjalnego w nieruchomości dla której nie ma wyodrębnionych lokali mieszkalnych stanowi przychód wszystkich współwłaścicieli i po zakończeniu roku podatkowego informacja PIT-8C winna być sporządzona przez Wnioskodawcę dla każdego współwłaściciela w proporcjach wynikających z posiadanych udziałów, czy też należało wystawić PIT-8C tylko dla osoby, której wypłacono odszkodowanie?
2. Czy w informacji PIT-8C należało wykazać w przychodach łącznie z odszkodowaniem i odsetkami również koszty postępowania, w skład których wchodziły koszty zastępstwa procesowego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego Nr 1. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzone na rzecz jednego ze współwłaścicieli odszkodowanie za brak lokalu socjalnego w nieruchomości, która nie posiada wyodrębnionych lokali stanowi przychód wszystkich współwłaścicieli i należało za 2016 r. sporządzić informację PIT-8C dla każdego w proporcjach wynikających z posiadanych udziałów.

Wypłacone odszkodowanie osobom uprawnionym nie jest odszkodowaniem za poniesioną stratę, ale dotyczy utraconych korzyści - korzyści, które osoba je otrzymująca mogłaby uzyskać, gdyby bez przeszkód mogła dysponować swoją własnością, lokalem mieszkalnym.

Na mocy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1610) roszczenie odszkodowawcze wobec gminy przysługuje właścicielowi. Jeżeli własność danego lokalu przysługuje kilku współwłaścicielom, to uprawnionym do odszkodowania jest każda z nich. W przypadku, gdy odszkodowanie wypłacane jest na rzecz kilku współwłaścicieli wysokość przychodu uzyskanego przez współwłaściciela należy ustalić proporcjonalnie do przypadającego udziału. W takiej sytuacji, Organ wypłacający odszkodowania ma obowiązek, zgodnie z art. 42a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) wystawić na rzecz każdego ze współwłaścicieli informację o wysokości uzyskanego przez niego przychodu (PIT-8C), ustalonego proporcjonalnie do posiadanego udziału w nieruchomości. Należy przy tym wskazać, że nie ma znaczenia, w jaki sposób współwłaściciel otrzymuje odszkodowanie - czy jest ono wypłacane bezpośrednio, czy też za pośrednictwem innego właściciela lub zarządcy - bowiem w świetle przepisów podatkowych, to on jest podatnikiem i to on otrzymuje przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów wymienione zostały w art. 10 wyżej wskazanej ustawy. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 jednym ze źródeł przychodów są „inne źródła”. Katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, bowiem przepisy art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, poprzez zwrot „w szczególności” wskazują najbardziej typowe przychody z tego źródła. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. Przychodem z innych źródeł będą więc także świadczenia otrzymane przez osoby fizyczne tytułem odszkodowania lub zadośćuczynienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Ustawodawca nałożył na podmioty, które dokonują wypłaty świadczeń, o których mowa w przedmiotowej sprawie, obowiązek sporządzenia jedynie informacji rocznej o wysokości tych dochodów w celu umożliwienia podatnikowi wypełnienia obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r.,poz. 1610), jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 i 585).

W związku z powyższym, na mocy ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego roszczenie odszkodowawcze wobec gminy przysługuje właścicielowi. Zatem, jeżeli właścicieli jest kilku wówczas przychody i koszty powinny być określone proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w nieruchomości wspólnej.

Z przepisu art. 417 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) wynika, że za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Jeżeli wykonywanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono, na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa (art. 417 § 2 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Należy zauważyć, że współwłasność normują przepisy ustawy Kodeks cywilny. Przepis art. 195 ww. ustawy wskazuje, współwłasność ma miejsce wtedy, kiedy własności tej samej rzeczy przysługuje więcej niż jednej osobie. W myśl art. 196 § 1 tej ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Przepis art. 207 powyższego Kodeksu stanowi, że pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Stosownie do art. 209 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni współwłaściciele nieruchomości.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Powyższy przepis nakazuje podatnikom określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw w udziale w zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał wypłaty odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego. Wysokość odszkodowania została rozstrzygnięta przez Sąd Rejonowy z powództwa jednego ze współwłaścicieli nieruchomości przeciwko Wnioskodawcy w postępowaniu nakazowym. Zgodnie z nakazami zapłaty Wnioskodawca był zobowiązany wypłacić jednemu ze współwłaścicieli nieruchomości kwotę należności głównej wraz z odsetkami i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego. Odszkodowanie wynikające z ww. nakazów zapłaty, Wnioskodawca wypłacił zgodnie z nakazem zapłaty jednej osobie tj. jednemu ze współwłaścicieli nieruchomości wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

W przedmiotowej sprawie, przyjmując za Wnioskodawcą, że odszkodowanie zostało zasądzone i wypłacone jednej osobie wskazanej w nakazie zapłaty, uznać należy, że osoba wskazana w nakazie zapłaty jest jedyną osobą uprawnioną do otrzymania przedmiotowego odszkodowania.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, Wnioskodawca był zobligowany nakazem zapłaty do wypłaty świadczenia konkretnej osobie wskazanej w tym nakazie zapłaty. Podkreślić należy, że inni współwłaściciele nieruchomości nie zostali wskazani w ww. nakazie zapłaty i nie otrzymali faktycznie świadczenia. Jeśli bowiem osoby te nie były uprawnione do otrzymania przedmiotowego odszkodowania lub też mimo uprawnienia, takiego odszkodowania nie otrzymały od Wnioskodawcy, to po ich stronie nie powstało przysporzenie finansowe, a tym samym nie uzyskali z powyższego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca proporcjonalne określanie przychodu w zależności od ilości posiadanych udziałów przez wszystkich współwłaścicieli, a Wnioskodawca nie miał podstawy wystawienia informacji PIT 8C współwłaścicielom nieruchomości z zastosowaniem proporcji wynikających z posiadanych udziałów, bowiem Wnioskodawca dokonał wypłaty świadczenia na podstawie posiadanego nakazu zapłaty osobie wskazanej w tym nakazie zapłaty zasądzającym przedmiotowe odszkodowanie i jemu był zobowiązany wystawić informację PIT-8C. Pozostali współwłaściciele nie uzyskali od Wnioskodawcy żadnego świadczenia, zatem nie uzyskali z tego tytułu przysporzenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, gdyż nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że zasądzone na rzecz jednego ze współwłaścicieli odszkodowanie stanowi przychód wszystkich współwłaścicieli i należało sporządzić informację PIT-8C dla każdego w proporcjach wynikających z posiadanych udziałów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.