Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.155.2017.2.BJ
z 7 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2017 r. (data wpływu – 5 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 4 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania umowy pożyczki. Jako rodzaj sprawy będącej przedmiotem wniosku wskazano podatek od czynności cywilnoprawnych. Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 19 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.155.2017.1.BJ wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 4 lipca 2017 r. W ww. uzupełnieniu Wnioskodawca rozszerzył zakres złożonego wniosku o podatek od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 12 maja 2017 r. została zawarta pomiędzy K. Sp. z o.o., zwanym dalej pożyczkodawcą, a M. A. (Wnioskodawcą) i S. K.-A., zwanymi dalej pożyczkobiorcami, umowa. Przedmiotem umowy było udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 200.000,00 PLN (dwieście tysięcy złotych). Pożyczka w ww. kwocie została przekazana pożyczkobiorcom 19 maja 2017 r. na rachunek bankowy pożyczkobiorców. Kwota pożyczki podlega oprocentowaniu w wysokości 7% rocznie.

Pożyczka została udzielona w ilości 80 równych rat, każda po 3.135,69 PLN, potrącana z wynagrodzenia Wnioskodawcy. W piśmie z 30 czerwca 2017 r. (data wpływu – 4 lipca 2017 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny i wskazał, że pożyczkodawca udzielił pożyczkobiorcy pożyczki ze środków obrotowych firmy. Pożyczkodawca jest podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem (po modyfikacji w uzupełnieniu wniosku) zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczkodawca podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług a więc zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatek nie powinien występować. Udzielenie pożyczki mieści się w zakresie odpłatnego świadczenia usług i zasadniczo podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie usługi te korzystają ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają ponadto czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności na podstawie odrębnych przepisów jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona od tego podatku (art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jeśli którakolwiek ze stron podlega opodatkowaniu bądź jest zwolniona, podatek od czynności cywilnoprawnych nie występuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie w dniu 03 sierpnia 2017 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.360.2017.2

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 12 maja 2017 r. została zawarta umowa pożyczki pomiędzy K. Sp. z o.o. (pożyczkodawcą), a pożyczkobiorcami m.in. Wnioskodawcą. Przedmiotem umowy było udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 200.000,00 PLN (dwieście tysięcy złotych). Pożyczka w ww. kwocie została przekazana pożyczkobiorcom 19 maja 2017 r. na rachunek bankowy pożyczkobiorców. Pożyczkodawca udzielił pożyczkobiorcy pożyczki ze środków obrotowych firmy. Pożyczkodawca jest podatnikiem VAT.

Z cytowanego przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają takie czynności, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania (dokonania tych czynności) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkiem określonych czynności, które w przedmiotowej sprawie nie występują).

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisana we wniosku umowa pożyczki podlega regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia udzielonej pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 03 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.360.2017.2 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „czynność udzielenia przez pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy pożyczki będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”.

A zatem otrzymana przez Wnioskodawcę pożyczka, na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy, jako na pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia omawianej umowy pożyczki, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ wskazuje, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa a więc niniejsza interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem i nie ma zastosowania do drugiego pożyczkobiorcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.