Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.234.2017.2.JS
z 17 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2017 r. (data wpływu 16 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 23% stawki podatku VAT dla dostawy betonu dla podwykonawcy w branży budowlanej oraz zastosowania 8% stawki podatku VAT dla usługi budowlanej świadczonej dla klienta indywidualnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 23% stawki podatku VAT dla dostawy betonu dla podwykonawcy w branży budowlanej oraz zastosowania 8% stawki podatku VAT dla usługi budowlanej świadczonej dla klienta indywidualnego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 lipca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska oraz wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT zobowiązanym do składania deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług miesięcznie oraz ma zamiar w przyszłości nadal składać w zakresie rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług ww. deklaracje miesięczne. Przedsiębiorstwo jest zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych na zasadach określonych ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 372). Ma zamiar także prowadzić księgi rachunkowe w następnych latach podatkowych.

Spółka zajmuje się m.in. produkcją betonu towarowego (PKWiU 23.63 – produkcją masy betonowej prefabrykowanej), który sprzedaje ze stawką 23%, bądź też wykonuje usługę betonowania na potrzeby budownictwa mieszkaniowego – w myśl art. 41 ust. 12, 12a-c dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, po spełnieniu warunków określonych w ww. artykule Spółka korzysta i zamierza korzystać z preferencyjnej stawki VAT – obecnie 8%, m.in. dla klientów indywidualnych – zgodnie z powyższym.

Beton dostarczany jest na budowę specjalistycznym samochodem: gruszką do betonu lub pompo-gruszką, która pompuje beton na długie odległości. Poprzez dostawę, wylewanie i pompowanie betonu wykonywana jest usługa betonowania (fundamentu, stropu) sklasyfikowana w grupowaniu w PKWiU 43.99.40.0 jako „roboty betoniarskie”, które podlegają również zawibrowaniu, wyrównaniu, rozłożeniu i wygładzeniu wylanego betonu, co ma miejsce w przypadku powyższych usług dla klientów objętych społecznym programem mieszkaniowym.

Spółka wykonuje czynności polegające na wyprodukowaniu betonu, jego dostarczaniu, wylaniu przez specjalistyczną pompę lub pompo-gruszkę (ewentualnie bezpośrednio z gruszki za pomocą rynien), bez dodatkowych obróbek tj. bez zawibrowania, wyrównania, tylko samo dostarczenie i wylanie masy betonowej do określonego umową miejsca, która to dostawa betonu jest wykonywana m.in. na zamówienie podwykonawców w branży budowlanej.

Spółka taką dostawę betonu traktuje jako dostawę towarów i stosuje stawkę podstawową w podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Spółka postanowiła i uważa, iż w wykonaniu usługi betoniarskiej ma zastosowanie stawka preferencyjna w wysokości 8% podatku od towarów i usług dla klientów objętych społecznym programem mieszkaniowym – jest to stan faktyczny i odnoszący się do przyszłych zdarzeń. Spółka zajmuje również stanowisko, iż do zamówień objętych podwykonawstwem, stosuje stawkę podstawową w podatku od towarów i usług tj. 23%, stanowią one tylko dostawę betonu.

Preferencyjną stawkę podatkową, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 ww. przepisu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług. Obiekty budownictwa mieszkaniowego, o których mówi powołany przepis stanowią budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług).

Do budownictwa, objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, nie zalicza się (art. 41 ust. 12b ustawy):

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
  

• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
  
  

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b ustawy stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że analiza powyższych regulacji na tle przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, iż zastosowanie preferencyjnej stawki VAT (tj. obecnie 8%) w tym przypadku, uzależnione jest z jednej strony od równoczesnego spełnienia dwóch przesłanek, tzn.:

• zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy,
  

• budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
  

z drugiej zaś strony – określenia, czy Spółka świadczy usługę.

Podwykonawcy, o których mowa we wniosku są czynnymi podatnikami VAT, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221).

Pod pojęciem „podwykonawcy” Wnioskodawca rozumie firmy budowlane, które działają na rzecz generalnego wykonawcy.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi budowlane, objęte zapytaniem są wykonywane w ramach budowy, remontu, modernizacji, termoizolacji bądź też przebudowy obiektów budowlanych. Klasyfikacja statystyczna dla obiektów objętych zapytaniem jest PKOB 111.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opodatkowanie 23% stawką podatku VAT dostawy betonu dla odbiorcy będącego podwykonawcą usług budowlanych, a dla klienta objętego społecznym programem mieszkaniowym, jako kompleksowa usługa budowlana stawką 8% podatku VAT, jest prawidłowe? – zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), beton dostarczany jest na budowę specjalistycznym samochodem: gruszką do betonu lub pompo-gruszką, która pompuje beton na długie odległości. Poprzez dostawę, wylewanie i pompowanie betonu wykonywana jest usługa betonowania (fundamentu i stropu) sklasyfikowana w grupowaniu w PKWiU 43.99.40.0 jako „roboty betoniarskie”, które polegają również na zawibrowaniu, wyrównaniu, rozłożeniu i wygładzeniu wylanego betonu, co ma miejsce w przypadku powyższych usług dla klientów objętych społecznym programem mieszkaniowym.

Spółka wykonuje czynności polegające na wyprodukowaniu betonu, jego dostarczeniu, wylaniu przez specjalistyczną pompę lub pompo-gruszkę (ewentualnie bezpośrednio z gruszki za pomocą rynien), bez dodatkowych obróbek tj. bez zawibrowania, wyrównania, tylko samo dostarczenie i wylanie masy betonowej do określonego umową miejsca, która to dostawa betonu jest wykonywana m.in. na zamówienie podwykonawców w branży budowlanej.

Spółka taką dostawę traktuje jako dostawę towarów i stosuje podstawową stawkę od towarów i usług w wysokości 23%.

Spółka postanowiła i uważa, iż w wykonaniu usługi betoniarskiej ma zastosowanie stawka preferencyjna w wysokości 8% podatku od towarów i usług dla klientów objętych społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12, 12a-c, jest to stan faktyczny i stan odnoszący się do przyszłych zdarzeń.

Zgodnie z PKWiU roboty betoniarskie sklasyfikowane są w grupowaniu 43.99.40.0 (dział 43 obejmuje „Roboty budowlane specjalistyczne”), natomiast masa betonowa prefabrykowana sklasyfikowana została w dziale 23.62 „Masa betonowa prefabrykowana”.

Oznacza to, że w sytuacji świadczenia przez Spółkę usługi betoniarskiej, do której używa wyprodukowanego przez siebie betonu, czynność ta sklasyfikowana byłaby w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0. Zatem wykonanie tej usługi w obiekcie budowlanym zaliczonym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowane byłoby 8% stawką VAT. Z kolei sprzedaż betonu sklasyfikowana jest w grupie 23.63, co oznacza, że podlega opodatkowaniu 23% VAT.

Spółka uważa takie stanowisko za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy).

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się natomiast obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

Natomiast w myśl ust. 12b powołanego powyżej art. 41 ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług przy klasyfikowaniu obiektów odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332).

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykułu przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 powołanego powyżej artykułu. Zgodnie z jego treścią przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja z kolei, to według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie następujących przesłanek: zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części oraz budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Odnosząc się do kwestii zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% dla usługi budowlanej świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz klienta indywidualnego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie spełnione są/będą przesłanki do zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 8%. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że poprzez dostawę, wylewanie i pompowanie betonu wykonywana jest usługa betonowania (fundamentu, stropu) sklasyfikowana w grupowaniu w PKWiU 43.99.40.0 jako „roboty betoniarskie”, które podlegają również zawibrowaniu, wyrównaniu, rozłożeniu i wygładzeniu wylanego betonu. Ponadto ww. usługa budowlana wykonywana jest/będzie w ramach czynności wskazanych w art. 41 ust. 12 ustawy w obiekcie objętym społecznym programem mieszkaniowym. Zatem stwierdzić należy, że kompleksowa usługa budowlana świadczona na rzecz klienta indywidualnego – stosownie do art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 oraz w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy – podlega/będzie podlegała opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Z kolei w odniesieniu do kwestii zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% dla czynności, które Wnioskodawca klasyfikuje jako dostawę towarów (tj. dostawę betonu) dla podwykonawcy w branży budowlanej należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie są/nie będą spełnione przesłanki do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, bowiem czynności te nie stanowią usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy. Tym samym dostawa betonu podlega/będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

I w sytuacji, gdy ta dostawa ww. betonu dla firm budowalnych będących podwykonawcami usług budowalnych, nie będzie dokonywana w ramach czynności, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, to sprzedaż ta podlega/będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował wykonywane czynności do odpowiednich grupowań PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.