Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.172.2017.2.AL
z 8 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z 7 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT obowiązującej dla świadczonej usługi najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT obowiązującej dla świadczonej usługi najmu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 czerwca 2017 r. znak: 2461-KDIB3-2.4012.172.2017.1.AL.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 7 lipca 2017 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wraz z mężem są właścicielami lokali mieszkalnych i użytkowych, które wynajmują na własny rachunek, Przychody z najmu ww. lokali Wnioskodawczyni rozlicza sama na podstawie stosownego oświadczenia złożonego do urzędu skarbowego. Od 1 kwietnia 2017 r. Wnioskodawczyni stała się czynnym podatnikiem VAT z tytułu najmu lokali.

Jeden z lokali mieszkalnych, w pełni umeblowany i wyposażony, zlokalizowany w ... w budynku mieszkalnym jest od 16 lutego 2016 r. wynajmowany osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą polegająca m.in. na krótkotrwałym najmie lokali turystom.

Umowa najmu z tą firmą podpisana 16 lutego 2016 r. obowiązuje do 1 października 2017 r. Z umowy najmu wynika, że „wynajmujący oddaje a najemca bierze wymieniony lokal w najem wraz z wyposażeniem na cele mieszkalne.” Ustalono stały miesięczny czynsz najmu. W umowie znajduje się zapis o zgodzie wynajmującego na podnajem ww. lokalu. („Najemca jest uprawniony do oddania całości lub części przedmiotu umowy do bezpłatnego używania osobom trzecim, jak również do oddania całości lub części przedmiotu umowy w podnajem osobom trzecim bez konieczności pisemnej zgody wynajmującego.”) Jako wynajmujący Wnioskodawczyni nie ma informacji na temat tego czy lokal w danym czasie jest podnajmowany oraz czy oddany w bezpłatne użytkowanie. Wnioskodawczyni nie jest w posiadaniu umów najmu jakie najemca (firma) będzie zawierał lub zawiera ze swoimi podnajemcami.

Od dnia 1 kwietnia 2017 r. jako wynajmująca Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT. Na wystawionej najemcy fakturze VAT dotyczącej czynszu najmu za kwiecień 2017 r. Wnioskodawczyni zastosowała 23% stawkę VAT (w umowie najmu przewidziano możliwość doliczenia podatku VAT w momencie gdy wynajmujący stanie się czynnym podatnikiem VAT w trakcie trwania umowy najmu).

W dniu 12 kwietnia 2017 r. najemca w korespondencji elektronicznej pisemnie oświadczył co następuje: „Oświadczam, iż w mieszkaniu począwszy od 1 maja 2017 r. będę świadczył usługi wg symbolu PKWiU 55.20.19, polegające na dalszym krótkoterminowym wynajmie mieszkania w celach mieszkalnych,” prosząc jednocześnie Wnioskodawczynię o wystawianie faktur VAT ze stawką 8% począwszy od maja 2017 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż jako wynajmujący w momencie zawierania umowy najmu z najemcą Panem G. B. w dniu 16 lutego 2016 r. miała świadomość, iż wynajmowany przez Wnioskodawczynię lokal mieszkalny będzie służył do celów prowadzenia w nim przez ww. najemcę działalności gospodarczej polegającej na krótkoterminowym podnajmie turystom. Nie znany był natomiast Wnioskodawczyni szczegółowy kod PKWiU jakim w tym celu będzie posługiwał się najemca.

Jako wynajmujący Wnioskodawczyni nie zamierzała prowadzić w swoim lokalu mieszkalnym działalności gospodarczej w zakresie usług krótkotrwałego zakwaterowania sklasyfikowanych symbolem PKWiU 55. Z najemcą Wnioskodawczyni umówiła się na wynajem długoterminowy, ze stałym miesięcznym czynszem najmu.

Usługa najmu lokalu świadczona przez Wnioskodawczynię jako wynajmującego względem najemcy sklasyfikowana jest pod symbolem PKWiU 68.20.1 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Jako Wynajmujący Wnioskodawczyni nie świadczy usług krótkoterminowego zakwaterowania (PKWiU 55) ani w chwili obecnej, prowadząc działalność gospodarczą, którą zarejestrowała w maju 2017 r., ani nie świadczyła takich usług nigdy wcześniej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dla usługi najmu wyżej wymienionej właściwym będzie zastosowanie 8% stawki podatku VAT – zgodnie z art. 41 ust. 2, art. 146a oraz poz. 163 zał. nr 3 do ustawy, zgodnie z zasadą, że ważny jest cel zawarcia umowy, czyli deklarowany przez najemcę najem krótkotermionowy lokalu na cele mieszkalne oznaczony symbolem PKWiU 55.20.19?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko doprecyzowane w piśmie z 7 lipca 2017 r.), opisany powyżej lokal wynajmowany jest na cele mieszkalne. Jako wynajmujący Wnioskodawczyni wyraża zgodę na podnajem lub oddanie w bezpłatne użytkowanie w całości lub w części lokalu.

Usługa najmu, powinna być opodatkowana według Wnioskodawczyni 23% stawką podatku VAT, ponieważ najem jako usługa wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Z umowy najmu zawartej z najemcą w lutym 2016 r. nie wynika jednoznacznie, że lokal wprawdzie wynajmowany na cele mieszkaniowe, miałby być podnajmowany na cele mieszkaniowe w celu krótkotrwałego zakwaterowania (usługa sklasyfikowana wg PKWiU w grupowaniu 55. Ów podnajem lokalu w celu krótkotrwałego zakwaterowania według PKWiU 55.20.19 został zadeklarowany przez najemcę w osobnym pisemnym oświadczeniu wysłanym Wnioskodawczyni drogą e-mail w trakcie trwania umowy najmu.

Ponieważ z podpisanej z najemcą umowy najmu nie wynika jednoznacznie, iż podnajem lokalu będzie wyłącznie na cele mieszkaniowe – krótkotrwałe zakwaterowanie według PKWiU w grupowaniu 55, według Wnioskodawczyni należy zastosować 23% stawkę podatku VAT.

Wyrażając własne stanowisko w ww. sprawie Wnioskodawczyni uważa, iż nie ma przesłanek do zastosowania preferencyjnej stawki VAT 8%, ponieważ jako wynajmujący Wnioskodawczyni sama nie świadczy usług związanych z krótkoterminowym najmem lokalu mieszkalnego. Wynajmując przedmiotowy lokal mieszkalny Wnioskodawczyni świadczy usługi długotrwałego najmu własnego lokalu mieszkalnego na własny rachunek, sklasyfikowane pod PKWiU 68.20.1. Lokal ten jest następnie podnajmowany przez najemcę turystom w celu krótkotrwałego pobytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w myśl art. 5a ww. ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. W pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

W świetle powyższych przepisów usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT może zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawczyni, będąca osobą fizyczną, od 1 kwietnia 2017 r. stała się czynnym podatnikiem VAT z tytułu najmu lokali. Od dnia 16 lutego 2016 r. do 1 października 2017 r. Wnioskodawczyni dokonuje wynajmu lokalu mieszkalnego sobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą polegająca m.in. na krótkotrwałym najmie lokali turystom. W dniu 12 kwietnia 2017 r. najemca w korespondencji elektronicznej pisemnie poinformował Wnioskodawczynię, iż w mieszkaniu począwszy od 1 maja 2017 r. będzie świadczył usługi wg symbolu PKWiU 55.20.19, polegające na dalszym krótkoterminowym wynajmie mieszkania w celach mieszkalnych. Wnioskodawczyni wskazała, iż nie zamierzała prowadzić w swoim lokalu mieszkalnym działalności gospodarczej w zakresie usług krótkotrwałego zakwaterowania sklasyfikowanych symbolem PKWiU 55. Usługa najmu lokalu świadczona przez Wnioskodawczynię jako wynajmującego względem najemcy sklasyfikowana jest pod symbolem PKWiU 68.20.1 - wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Jako wynajmujący Wnioskodawczyni nie świadczy usług krótkoterminowego zakwaterowania (PKWiU 55) ani w chwili obecnej, prowadząc działalność gospodarczą, którą zarejestrowała w maju 2017 r., ani nie świadczyła takich usług nigdy wcześniej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione przesłanki do zwolnienia od podatku usług najmu lokalu wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Lokal mieszkalny służy do celów prowadzenia w nim przez najemcę działalności gospodarczej polegającej na krótkoterminowym podnajmie turystom.

Celem zachowania stawki istotna jest tożsamość usługi pomiędzy wynajmującym, a najemcą i pomiędzy najemcą, a podnajmującym.

Wnioskodawczyni wskazała, że świadczona przez nią usługa jest objęta PKWiU 68.20.1 – wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi, oraz podał, że nie zamierzał prowadzić w lokalu mieszkalnym działalności gospodarczej w zakresie usług krótkotrwałego zakwaterowania sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 55. Natomiast najemca prowadzi w wymienionym lokalu usługi krótkotrwałego zakwaterowania sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.

Nie zachodzi więc w przedmiotowej sprawie tożsamość usług pomiędzy wynajmującym, a najemcą i pomiędzy najemcą, a podnajmującym. Tym samym Wnioskodawczyni, z tytułu świadczonych usług, nie może korzystać z preferencyjnej stawki VAT na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, gdyż ta zarezerwowana jest wyłącznie dla usług objętych PKWiU 55 (usługi związane z zakwaterowaniem), tj. dla usług jakie świadczy najemca.

Wnioskodawczyni nie może więc korzystać z opodatkowania swojej usługi stawką VAT w wysokości 8%. W tej sytuacji dla świadczonych przez Wnioskodawczynię usług zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 23%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, iż nie ma przesłanek do zastosowania stawki VAT 8%, ponieważ jako wynajmujący Wnioskodawczyni sama nie świadczy usług związanych z krótkoterminowym najmem lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usługi dokonanej przez Wnioskodawczynię w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawczyni poprawnie zakwalifikowała świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.