Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.119.2017.3.RK
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14e § 1a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wyniku uwzględnienia w całości skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 lipca 2017 r. z urzędu zmienia interpretację indywidualną z dnia 5 lipca 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.119.2017.1.RK i uznaje, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zmiany formy opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zmiany formy opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w związku z uzyskanym przychodem za 2015 r. przekraczającym 1 200 000 Euro, a w konsekwencji zmianą prowadzonej począwszy od 2016 r. dokumentacji rachunkowej z podatkowej księgi przychodów i rozchodów na księgi rachunkowe, zobowiązany był do zawiadomienia o tym fakcie właściwych organów. Zawiadomienia dokonał poprzez wpis w CEIDG z dnia 18 stycznia 2016 r., poprzez oznaczenie poz. 20.1 formularza. Niestety w wyniku niestarannego, czy wręcz niedbałego wypełniania elektronicznego formularza Wnioskodawca dokonał również zaznaczenia poz. 18.1 tego formularza, co mogłoby wskazywać na jego zamiar rezygnacji z podatku liniowego (art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i powrót do zasad ogólnych (art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jest oczywiste, i w istocie nie wymaga merytorycznego uzasadnienia, że Wnioskodawca, którego dochody od wielu lat znacząco przekraczają wartości górnego limitu skali podatkowej i wciąż posiadają tendencję wzrostową, nie mógłby świadomie dokonać wyboru formy opodatkowania, która stanowiłaby dla Niego dodatkowe 13% obciążenie podatkowe (za 2016 r. ponad 130 000 zł).

Równie oczywistą jest okoliczność, że gdyby Wnioskodawca rzeczywiście zamierzał zrezygnować z liniowej formy opodatkowania podatkiem dochodowym, to nie narażałby się na dodatkowy uszczerbek majątkowy (odsetki, odpowiedzialność karno-skarbowa) i już począwszy od stycznia 2016 r. opłacałby zaliczki obliczane wg zasad ogólnych.

Powyższe okoliczności bezspornie dowodzą, że Wnioskodawca nie posiadał nawet świadomości popełnienia błędu na formularzu, że nie przeczytał wniosku w wersji roboczej, ani jego wersji końcowej podczas załatwiania sprawy w Urzędzie Miejskim w …, że złożył pod nim podpis nadając mu charakter urzędowego dokumentu, bez świadomości treści tego dokumentu. O treści swojego wpisu w CEIDG pozyskał wiedzę dopiero w czasie weryfikacji zeznania PIT-36L przez Urząd Skarbowy w ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy złożenie przez Wnioskodawcę zawiadomienia (wniosku) do CEIDG, w dacie 18 stycznia 2016 r., o treści oświadczenia o rezygnacji z wybranej uprzednio formy opodatkowania liniowej na rzecz zasad ogólnych, jest skuteczne prawnie i wywołało skutek co do zasad opodatkowania na rok 2016, skoro w tej dacie przepisy przewidywały dla tej czynności wyłącznie wariant bezpośredniego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego na piśmie o rezygnacji z liniowej formy opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w dacie złożenia wniosku do CEIDG (18 stycznia 2016 r.), art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) stanowił jednoznacznie, że wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2 (tj. wybór podatku liniowego - art. 30c u.p.d.o.f.) dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania.

Dopiero przepisy ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (dalej: u.s.d.g.) uchwalone w dniu 25 września 2015 r., ogłoszone 18 listopada 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1893), zrównały w skutkach wniosek do CEIDG (art. 25 ust. 5 pkt 4 u.s.d.g.) z brzmieniem przepisów u.p.d.o.f. o rezygnacji z liniowego sposobu opodatkowania i powrót do zasad ogólnych, poprzez dodanie do treści art. 9a ust. 4 u.p.d.o.f. zdania drugiego w brzmieniu „Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 (z liniowego) podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej”. Zmiana ta dokonana została na podstawie przepisu art. 3 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 25 września 2015 r., który wszakże wszedł w życie dopiero 19 maja 2016 r.

Analogiczne zmiany wprowadzone zostały do art. 1 u.d.s.g., który zmienił treść art. 25 ust. 5 pkt 4 u.d.s.g. w ten sposób, że do CEIDG można składać oświadczenia (wnioski) o rezygnacji z wybranej formy opodatkowania.

Znowelizowane przepisy ustaw u.p.d.o.f. i u.d.s.g. weszły w życie (art. 77 ustawy z dnia 25 września 2015 r.) dopiero 19 maja 2016 r., tj. w 6 miesięcy od daty opublikowania nowelizacji.

A contrario, do dnia wejścia w życie nowelizacji u.p.d.o.f. i u.s.d.g. - 19 maja 2016 r. rezygnacja z liniowego opodatkowania mogła nastąpić wyłącznie w trybie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego na piśmie (art. 9a ust. 4 u.p.d.o.f.), bez możliwości dokonania tej czynności drogą pośrednią, tj. poprzez wpis do CEIDG.

Zdaniem Wnioskodawcy, oświadczenie z dnia 18 stycznia 2016 r. nie wywołało więc i nie mogło wywołać skutku prawnego i zmienić począwszy od 2016 r. zasady opodatkowania Wnioskodawcy, albowiem pozostawało w rażącej sprzeczności formalnej z obowiązującymi przepisami. Nie bez znaczenia pozostają okoliczności faktyczne sprawy, że Wnioskodawca w istocie składał wniosek do CEIDG w związku z zawiadomieniem o zmianie rodzaju ksiąg podatkowych z podatkowej księgi przychodów i rozchodów na księgi rachunkowe. Wnioskodawca twierdzi, że nie zamierzał zmieniać formy opodatkowania (rezygnować z podatku liniowego) i do dnia złożenia zeznania rocznego za 2016 r. nie był nawet świadomy zmiany w ewidencjach. Wnioskodawca opłacał zaliczki za 2016 r. obliczane jako liniowe i złożył odpowiednio do tych zaliczek PIT-36L.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w dniu 5 lipca 2017 r. interpretację indywidualną, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.119.2017.1.RK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynęła do tutejszego Organu skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach w związku z wydaną interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 5 lipca 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.119.2017.1.RK, złożona na podstawie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.).

W wyniku ponownej analizy sprawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może z urzędu zmienić interpretację indywidualną w wyniku uwzględnienia skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.).

W myśl art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. W przypadku skargi na decyzję, uwzględniając skargę w całości, organ uchyla zaskarżoną decyzję i wydaje nową decyzję. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zmiany formy opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dniu 18 stycznia 2016 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu (art. 9a ust. 2 ww. ustawy).

Według natomiast art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z przepisem art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wszedł w życie w dniu 19 maja 2016 r., wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Powyższy znowelizowany przepis wszedł w życie w dniu 19 maja 2016 r., zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania, gdyż przyjmując za Wnioskodawcą, że zawiadomienie o zmianie formy opodatkowania zostało dokonane w dniu 18 stycznia 2016 r. zastosowanie będą miały przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 18 stycznia 2016 r.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze. Złożenie stosownego oświadczenia, w określonym w przepisach terminie, jest natomiast warunkiem koniecznym dla możliwości skorzystania z opodatkowania w formie tzw. podatku liniowego. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym na dzień 18 stycznia 2016 r. nakładają obowiązek złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. W świetle powyższego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że dokonana w dniu 18 stycznia 2016 r. przez Wnioskodawcę za pośrednictwem wniosku CEIDG zmiana sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i rezygnacja z opodatkowania w formie podatku liniowego nie wypełnia przesłanek skutecznego zawiadomienia, o którym mowa w art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 18 stycznia 2016 r. i zmiana ta nie wywołała skutku prawnego co do zasad opodatkowania na rok 2016.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.