Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.179.2017.1.NK
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw i obowiązków do działki Rodzinnego Ogrodu Działkowego wraz z nasadzeniami, obiektami i urządzeniami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw i obowiązków do działki Rodzinnego Ogrodu Działkowego wraz z nasadzeniami, obiektami i urządzeniami.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącym stroną postępowania
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prezydium Zarządu Polskiego Związku Działkowców uchwałą z dnia 19 marca 1990 roku przyjęło w poczet członków Polskiego Związku Działkowców Zainteresowanych i przydzieliło im działkę w Pracowniczym Ogrodzie Działkowym o powierzchni 455 m². W dniu 24 kwietnia 2010 roku Zarząd Rodzinnego Ogrodu Działkowego na podstawie Uchwały Walnego Sprawozdawczo-Wyborczego Zebrania Członków Ogrodu wprowadził aktualizację przydziału działki i zmianę jej powierzchni użytkowej na aktualną, to jest 500 m².

Na podstawie art. 66 pkt 2) ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2014 poz. 40 - dalej Ustawa o ROD) uzyskane wcześniej prawo do użytkowania działki zostało przekształcone w prawo do działki ustanowione w drodze umowy dzierżawy działkowej. Na przedmiotowej działce Wnioskodawcy przez cały okres jej użytkowania dokonywali bieżących prac remontowych i pielęgnacyjnych w celu utrzymania jej w odpowiednim stanie, a także zbudowali na niej altanę, to jest budynek rekreacyjno-wypoczynkowy, oraz dokonywali nasadzeń. Wszelkie nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce stanowiły własność Wnioskodawców zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o ROD oraz były zgodne z obowiązującym prawem. Wszelkie wydatki związane z dzierżawioną nieruchomością Wnioskodawcy czynili z ich własnych, opodatkowanych dochodów.

W związku z brakiem możliwości dalszego pielęgnowania działki i utrzymywania jej w należytym stanie, Wnioskodawcy zawarli w dniu 19 maja 2017 roku Umowę przeniesienia praw do działki użytkowanej z podpisami notarialnie poświadczonymi, na mocy której przenieśli prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki oraz znajdujących się na tej działce nasadzeń, urządzeń i obiektów na rzecz nabywcy. Z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów nabywca zapłacił na rzecz Wnioskodawców kwotę 93.000,00 złotych (słownie: dziewięćdziesiąt trzy tysiące złotych 00/100) tytułem wynagrodzenia za znajdujące się na działce należące do nich nasadzenia, urządzenia i obiekty. Okoliczność ta wprost wynika z zawartej umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zawarciem umowy, o której mowa w art. 41 Ustawy o ROD to jest umowy przenoszącej prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki w rodzinnym ogrodzie działkowym oraz przenoszącej za cenę 93.000,00 zł własność nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce i będących własnością Zainteresowanych powstaje po ich stronie zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, a jeżeli tak, to jaka jest podstawa prawna dla opisanego zdarzenia jako źródła uzyskania przychodów?

Zdaniem Zainteresowanych, dochód otrzymany z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów, w wysokości 93.000,00 zł (słownie dziewięćdziesięciu trzech tysięcy złotych) nie będzie stanowił źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na treść art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. d) Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako UPDOF), z uwagi na fakt, że zbycie przez Wnioskodawców prawa własności nasadzeń, urządzeń i obiektów dokonane na mocy umowy z dnia 19 maja 2017 roku nastąpiło po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie.

Zdaniem wnioskodawców niewątpliwie będące przedmiotem Umowy nasadzenia, obiekty i urządzenia powinny zostać uznane za „inne rzeczy”, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. d) UPDOF.

Wnioskodawcy wskazują, że zawarli umowę, na podstawie której przenieśli na nabywcę — osobę trzecią — prawo do działki oraz własność znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów. Ma to uzasadnienie w art. 30 ust. 2 ustawy ROD stanowiącym o tym, iż nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność. Jest to niewątpliwie ustawowy wyjątek od zasady superficies solo cedit, która wyrażona jest w art. 48 i art. 191 Kodeksu cywilnego. W pierwszym z wymienionych przepisów zastrzeżono, w oparciu o istnienie normy szczególnej, możliwość odejścia od konstrukcji zakładającej, iż budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania stanowią części składowe gruntu. Takie wyjątkowe uregulowanie przewiduje między innymi art. 272 § 2 w zw. z art. 274 Kodeksu cywilnego, który dotyczy drzew i roślin zasadzonych i zasianych przez rolnicze spółdzielnie produkcyjne na gruntach Skarbu Państwa. W tym przypadku bowiem drzewa i rośliny stanowią rzeczy ruchome stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności. Z taką też szczególną regulacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, gdzie nasadzenia, urządzenia i inne obiekty stanowią rzeczy w rozumieniu art. 45 Kodeksu cywilnego, wobec istnienia szczególnego przepisu w postaci art. 30 ust. 2 ustawy ROD.

Jakakolwiek inna kwalifikacja prawna nasadzeń, urządzeń i obiektów, byłaby błędna i sprzeczna z obowiązującymi obecnie przepisami prawa. Przykładowo oceniając możliwość przyznania przedmiotowym rzeczom charakteru nakładów na cudzy grunt, trzeba mieć na uwadze, że pomiędzy działkowiczem a właścicielem gruntu, na którym znajduje się działka (Skarb Państwa, gmina) nie ma żadnych bezpośrednich relacji prawnych, co czyni taką koncepcję nieuzasadnioną. Pojęcie zwrotu nakładów występuje przede wszystkim w ramach różnych instytucji prawa cywilnego, które dotyczą korzystania z cudzych rzeczy. Przyjmuje się, że nakład w rozumieniu prawa cywilnego polega na dobrowolnym użyciu własnych przedmiotów majątkowych lub środków, w interesie drugiej strony lub na jej rzecz. W niniejszej sprawie, nie można uznać, że działkowiec działa w interesie lub na rzecz osoby trzeciej, albowiem realizuje on własne prawo własności. Należy uznać, że uprawnienie z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy ROD przyznające działkowcowi warunkowe prawo umownego przeniesienia praw i obowiązków wynikających z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej nie jest tożsame z prawem przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów, które są następstwem przysługującego działkowiczowi prawa własności tych rzeczy na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy ROD.

Ustawodawca wyraźnie rozgranicza prawo do działki i jego charakter od prawa własności nasadzeń, obiektów i urządzeń wykonanych lub nabytych ze środków finansowych działkowca.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy nabyli własność do nasadzeń, obiektów i urządzeń, które sprzedali na podstawie umowy z dnia 19 maja 2017 roku na długo przed zawarciem tej umowy (zbycie nastąpiło w okresie znacznie dłuższym niż pół roku po ostatnim dniu miesiąca, w którym nastąpiło nabycie) nie powstaje po ich stronie przychód będący przedmiotem opodatkowania.

Powyżej wyrażony pogląd jest w pełni poparty stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w uzasadnieniu orzeczenia z dnia 6 kwietnia 2017 roku (sygn. akt: II FSK 3660/16, publ SIP LEGALIS).

Zasadność takiej argumentacji została już utrwalona w orzecznictwie (vide Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Bydgoszczy z dnia 4 października 2016 r., sygn. akt: I SA/Bd 526/16, publ. SIP Legalis).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.