INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.12.2011 r. (data wpływu 19.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi personalizacji kart płatniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.12.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi personalizacji kart płatniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług personalizacji kart płatniczych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - prawo bankowe (Dz. U. Z 2002 r., nr 72, poz. 665 ze zm., dalej: prawo bankowe), tj. kart identyfikujących wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniających do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a niekiedy także do dokonywania wypłaty lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu. Usługa personalizacji kart płatniczych jest usługą kompleksową i polega na nanoszeniu danych posiadacza karty lub innych danych alfanumerycznych na kartę płatniczą oraz na kodowaniu paska magnetycznego i mikroprocesora.

Obejmuje ona przede wszystkim następujące czynności:

1. Wykonanie personalizacji obejmującej:
   1. nanoszenie określonych danych na kartę (awers i rewers),
   2. nanoszenie danych na pasek magnetyczny (kodowanie paska magentycznego),
   3. nanoszenie danych na mikroprocesor (kodowanie mikroprocesora),
2. Nanoszenie na kartę płatniczą dodatkowych informacji: zdjęcia, zeskanowanego podpisu posiadacza karty), kodu kreskowego,
3. Pakowanie spersonalizowanych kart płatniczych w sposób uzgodniony z bankiem lub inną instytucją finansową
4. Przygotowanie raportów w formie elektronicznej odnośnie ilości spersonalizowanych kart płatniczych.
   
   

Usługi w zakresie personalizacji kart są świadczone przez spółkę na rzecz banków i instytucji finansowych. Są to usługi mające na celu organizację i obsługę bezgotówkowego obrotu pieniężnego dokonywanego przy użyciu kart. Ich celem jest umożliwienie realizowania transakcji finansowych przy użyciu kart płatniczych. Świadczone przez spółkę kompleksowe usługi personalizacji kart płatniczych stanowią element usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych świadczonych przez banki lub inne instytucje Finansowe. Personalizacja kart płatniczych stanowi przy tym warunek sine qua non wprowadzania kart do używania w bezgotówkowym obrocie pieniężnym.Za wykonanie usług będących przedmiotem niniejszego wniosku Spółka nalicza aktualnie 23 % stawkę podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze stan faktyczny, charakter prawny oraz funkcję usług personalizacji kart płatniczych, świadczonych przez Spółkę, w świetle art. 43 ustawy o VAT Spółka może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT z tytułu świadczenia przedmiotowych usług...

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), zwalnia się od podatku VAT usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej we wskazanym wyżej pkt 40, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z pkt 40. Z kolei art. 43 ust 14 ustawy o VAT stanowi, że wspomnianego w ust. 13 zwolnienia nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element pośrednictwa, o których mowa w pkt 40. Ponadto art. 43 ust. 15 ustawy o VAT wprowadza regulację zgodnie z którą zwolnienia z ust. 1 pkt 40 oraz ust. 13 nie znajdą zastosowania w odniesieniu do czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że usługi świadczone przez banki bądź inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w procesie transakcji dokonywanej przy użyciu karty płatniczej należą do usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych wymienionych w art. 43 ust. 11 pkt 40 ustawy o VAT. Aby ustalić szczegółowy zakres przedmiotowy usług opisanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, należy odnieść się również do treści innych regulacji ustawowych - jest to uzasadnione brakiem definicji legalnych w/w usług w samej znowelizowanej ustawie o VAT. Przede wszystkim określenie precyzyjnej dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT jest możliwe poprzez sięgnięcie do odpowiednich regulacji ustawy prawo bankowe oraz ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych, które zawierają szczegółowe regulacje pozwalające na odtworzenie przedmiotowego zakresu usług, opisanych w/w przepisie ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 prawa bankowego czynnościami bankowymi są m.in. prowadzenie rachunków bankowych, przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych oraz wydawanie kart płatniczych i wykonywanie operacji przy ich użyciu. Z kolei art. 63 prawa bankowego stanowi, że rozliczenia pieniężne dokonywane za pośrednictwem banków przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Natomiast w myśl art. 3 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych (dalej: ustawa o EIP) zasady udostępniania, sposób korzystania z karty płatniczej oraz rodzaje operacji, które mogą być dokonywane przy użyciu takiej karty przez jej posiadacza, do których ustawa o EIP zalicza wypłatę gotówki, wydanie polecenia przelewu lub polecenia zapłaty albo dokonanie zapłaty przy użyciu elektronicznego instrumentu płatniczego, określa umowa o elektronicznych instrumentach płatniczych zawierana pomiędzy wydawcą karty a jej posiadaczem.

Powołane powyżej regulacje wskazują jednoznacznie, że do usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych zaliczyć można usługi w zakresie rozliczenia i przekazywania środków pieniężnych oraz inne usługi związane, które są świadczone przez banki bądź inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w transakcji, która dokonywana jest przy użyciu karty płatniczej, w związku z dokonaniem płatności przy użyciu takiej karty. Jednocześnie przedmiotowe usługi świadczone przez banki lub inne instytucje finansowe nie mogą być uznane za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.Przepisy prawa powszechnie obowiązującego nie definiują jak należy rozumieć zwrot „usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług” co uniemożliwia sięgnięcie do definicji legalnej tego pojęcia.

Uzasadnia to zastosowanie reguł wykładni literalnej (językowej) pojęcia „pośrednictwo”, która w sposób pełny oddaje jego zakres pojęciowy - słownik PWN określa pośrednictwo jako:

1. Działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się pomiędzy stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, bądź
2. Kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwienie kontaktu uczestnikom rynku pracy (www.sjp.pwn.pl).
   
   

Mając na uwadze przytoczoną definicję pośrednictwa, czynności banku lub instytucji finansowej w zakresie rozliczenia i przekazywania środków pieniężnych oraz inne usługi związane, świadczone w konsekwencji dokonania zapłaty przy użyciu karty płatniczej nigdy nie mogą być uznawane za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów płatniczych.

Oczywistym jest, że omawiane usługi banków oraz innych instytucji finansowych nie mogą być traktowane również jako usługi ściągania długów, w tym factoringu, usługi doradztwa bądź usługi w zakresie leasingu wyłączone ze zwolnienia od opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT świadczone przez Wnioskodawcę kompleksowe usługi personalizacji kart płatniczych powinny być natomiast traktowane jako usługi pomocnicze do usług z ust. 1 pkt 40. Usługi personalizacji kart płatniczych są bowiem usługami stanowiącymi integralny element podstawowych usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, świadczonych przez banki lub inne instytucje finansowe. Usługi personalizacji kart płatniczych są funkcjonalnie związane z usługą podstawową i służą do realizacji celu tej usługi. Usługa pomocnicza stanowi przy tym wyodrębnioną całość, która pomaga wypełnić funkcję usługi podstawowej. Usługa ta jest częścią procesu wprowadzania kart płatniczych do obiegu, bez której nie ma żadnej możliwości dokonywania transakcji płatniczych przy użyciu takich kart. Brak usługi personalizacji kart płatniczych w procesie przeprowadzania transakcji finansowej przy użyciu karty płatniczej czyniłby niemożliwym dokonanie zapłaty za towary lub usługi przy użyciu takiej karty. Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT usługa personalizacji kart płatniczych jest zatem niezbędnym elementem usługi z pkt 40 jako takiej. Ponadto jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tej usługi wykonywanej przez banki lub instytucje finansowe, a zarazem stanowi dającą się wyodrębnić całość, w konsekwencji jest usługą pomocniczą, o której mowa w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Za uznaniem personalizacji kart płatniczych za usługi pomocnicze przemawia także przebieg prac parlamentarnych w komisji finansów publicznych sejmu RP nad jego uchwaleniem, podczas których wprost wskazano, że regulacja prawna dotyczy usług pomocniczych (Kancelaria Sejmu, Biuro Komisji Sejmowych, Biuletyn z posiedzenia Komisji Finansów Publicznych nr 4075/VI kad. 04.08.2010 r., s. 111 n.).

Reasumując, usługi personalizacji kart płatniczych spełniają wymagania dla usług pomocniczych do usługi finansowej, przewidzianej w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, a dla zastosowania zwolnienia nie mają znaczenia żadne inne kryteria, jak np. status prawny podmiotu świadczącego przedmiotowe usługi, sposób wykonania usługi czy więzy prawne łączące takiego usługodawcę z bezpośrednim konsumentem usługi. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 1582/08) zwrócono uwagę na fakt, że dokonując kwalifikacji danej czynności na potrzeby podatku VAT należy się przede wszystkim kierować jej funkcją prawną.

Prawidłowość stosowania zwolnienia od opodatkowania VAT w stosunku do usług personalizacji kart płatniczych była już przedmiotem oceny organów podatkowych w podobnej sprawie, w której swoje stanowisko wyraził w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów z dnia 22.09.2011 r. (sygn. IPPP3/443-976/11-2/JK).

W tym stanie sprawy Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146 a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy wskazano, iż zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 13 znowelizowanej ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Powyższego przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14).

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka świadczy usługi personalizacji kart płatniczych, tj. kart identyfikujących wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniających do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a niekiedy także do dokonywania wypłaty lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu. Usługa personalizacji kart płatniczych polega na nanoszeniu danych posiadacza karty lub innych danych alfanumerycznych na kartę płatniczą oraz na kodowaniu paska magnetycznego i mikroprocesora. Obejmuje ona przede wszystkim następujące czynności: wykonanie personalizacji obejmującej: nanoszenie określonych danych na kartę (awers i rewers), nanoszenie danych na pasek magnetyczny (kodowanie paska magnetycznego), nanoszenie danych na mikroprocesor (kodowanie mikroprocesora), nanoszenie na kartę płatniczą dodatkowych informacji: zdjęcia, zeskanowanego podpisu posiadacza karty, kodu kreskowego, pakowanie spersonalizowanych kart płatniczych w sposób uzgodniony z bankiem lub inną instytucją finansową, przygotowanie raportów w formie elektronicznej odnośnie ilości spersonalizowanych kart płatniczych. Usługi w zakresie personalizacji kart są świadczone przez Spółkę na rzecz banków i instytucji finansowych.

W ocenie Wnioskodawcy świadczone przez Spółkę usługi personalizacji kart płatniczych są usługami kompleksowymi i stanowią element usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych świadczonych przez banki lub inne instytucje finansowe.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem VAT powinno być traktowane jak odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Kwestia kompleksowości usług była rozstrzygana przez Trybunał Sprawiedliwości UE, który wypowiedział się w tym zakresie w sprawach C349/96 CPP, C-41/04 Levob, C-111/05 Aktiebolaget NN. Na tle dotychczasowego dorobku orzeczniczego TSUE sformułowane zostały kryteria przesądzające o tym, kiedy występuje świadczenie złożone. Ma ono miejsce w sytuacji, gdy (i) świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, (ii) poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, (iii) kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych, (iv) kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie tut. organu, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż wskazane w opisie stanu faktycznego czynności spełniają przesłanki do uznania ich za jedną całość, bowiem są ściśle związane są z usługą personalizacji kart i ich samoistne istnienie nie ma ekonomicznego uzasadnienia. Zatem czynności te stanowią kompleksową usługę personalizacji kart płatniczych.

W celu określenia, czy usługi personalizacji kart płatniczych mogą korzystać ze zwolnienia, konieczna jest ich ocena pod kątem spełnienia dyspozycji wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 40 i art. 43 ust. 13 ustawy.

Ustawa o VAT nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz. U. 2002r, Nr 72, poz. 665 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz art. 6 czynnościami bankowymi są prowadzenie innych rachunków bankowych oraz przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych. W myśl art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy czynnością bankową jest również (…) wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu.

Biorąc powyższe uregulowania pod uwagę, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż do usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, zaliczyć należy usługi w zakresie rozliczenia i przekazania środków pieniężnych oraz inne usługi związane, które są świadczone przez banki bądź inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w procesie transakcji dokonywanej przy użyciu karty płatniczej w związku z dokonaniem płatności przy użyciu takiej karty.

Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi personalizacji kart płatniczych, jakkolwiek związane z wyżej wskazanymi usługami finansowymi, poprzez obsługę pewnych procesów związanych z transakcjami płatniczymi, same w sobie jednak takimi usługami nie są. Usługodawcy nie uczestniczą w żadnym stopniu w świadczeniu usług w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, a jedynie udostępniają Wnioskodawcy określone rozwiązania wykorzystywane przez banki bądź instytucje finansowe w prowadzonej działalności.

Brak jest również podstaw do twierdzenia, iż świadczone usługi mieszczą się w pojęciu usług pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, bowiem usługodawcy nie podejmują jakichkolwiek działań zmierzających do zawarcia przez bank umów z innymi podmiotami. W żadnym przypadku usługodawcy nie występują jako przedstawiciel lub pełnomocnik banku bądź instytucji finansowej w relacjach z jego potencjalnymi lub istniejącymi klientami.

W konsekwencji należy uznać, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi personalizacji kart płatniczych nie są objęte zwolnieniem od podatku VAT przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, kluczowym jest zatem ustalenie, czy opisane usługi stanowią odrębną całość oraz są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej, tj. czy mogą stanowić usługi pomocnicze do usług finansowych w rozumieniu art. 43 ust. 13 ustawy.

W trakcie oceny, czy dane usługi można uznać za pomocnicze dla usługi finansowej nie sposób pominąć wniosków płynących z orzecznictwa TSUE. W wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, TSUE wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) B(d) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). Sprawa dotyczyła usług świadczonych przez SDC (stowarzyszenie) przede wszystkim na rzecz banków oraz innych jednostek podłączonych do jego systemu informatycznego. SDC świadczyło usługi przetwarzania danych związanych z transakcjami prowadzonymi przez jego klientów, a także pewnych usług związanych ze sprawami administracyjnymi swoich członków. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej. Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Należy też wskazać, iż TSUE w ww. orzeczeniu dodał, że „Sam fakt, że jakiś element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa którą dany element reprezentuje jest zwolniona.”

Podobne stanowisko zostało przedstawione przez Trybunał w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd. W wyroku tym TSUE stwierdził, iż „obrót papierami wartościowymi polega na działaniach zmieniających sytuację prawną i finansową między stronami i działania te są porównywalne do przypadków przeniesienia lub płatności. Dostawa zwykłej usługi technicznej lub administracyjnej, nie zmieniającej sytuacji prawnej lub finansowej nie wydaje się więc być objęta zwolnieniem ustalonym w art. 13 część B lit. d pkt 5 Szóstej dyrektywy (…) Wynika z tego więc, że usługi o charakterze administracyjnym nie zmieniające prawnej bądź finansowej pozycji stron nie są objęte zwolnieniem ustalonym w art. 13 część B lit. d pkt 5”.

Uwzględniając wskazania określone w art. 43 ust. 13 ustawy oraz wnioski płynące z przytoczonego orzecznictwa TSUE należy uznać, że aby transakcje mogły zostać uznane na zwolnione, czynności te muszą stanowić element usługi finansowej, muszą mieć odrębny od tej usługi charakter, jak również muszą być niezbędne do wykonania usługi finansowej oraz dla niej właściwe, czyli specyficzne.

Usługi personalizacji kart niewątpliwie stanowią element usługi finansowej „w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych”, wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 40, bowiem ich celem jest umożliwienie realizowania transakcji finansowych przy użyciu kart płatniczych. Usługi powyższe mogą być potraktowane jako odrębna całość, o czym świadczy fakt, iż są świadczone przez odrębny podmiot niż bank, bądź instytucja finansowa. Wskazać również należy, że jak słusznie zauważył Wnioskodawca, brak usługi personalizacji kart płatniczych w procesie przeprowadzania transakcji finansowej przy ich użyciu, czyniłby niemożliwym dokonanie zapłaty przy użyciu karty. Usługa personalizacji kart jest częścią procesu wprowadzania kart płatniczych do obiegu, która stanowi warunek niezbędny do wprowadzenia karty do używania w bezgotówkowym obrocie pieniężnym. Stanowi więc właściwy (specyficzny dla usługi finansowej) i konieczny element procesu przeprowadzania i rozliczania każdej płatności dokonywanej przy użyciu karty płatniczej.

Reasumując wskazać należy, że usługi personalizacji kart płatniczych, jako usługi pomocnicze do usług finansowych, mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.