Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.418.2017.1.BS
z 11 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2017 r. (data wpływu 8 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku z wykonywaniem usług zarządzania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku z wykonywaniem usług zarządzania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą (dalej: „Zarządzający”, „ Przedsiębiorca”), który prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. usługi określone w kodzie 70.22.Z, tj. świadczy usługi doradztwa w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej i zarządzania. W związku z prowadzoną działalnością jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W dniu 27 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług zarządzania. Zgodnie z umową Zarządzającemu powierzono świadczenie usług zarządzania polegających na osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności spółki przypisanymi do funkcji Wiceprezesa Zarządu ora zgodnie z każdorazowo obowiązującymi regulacjami wewnętrznymi określającymi podział kompetencji, wraz z reprezentacją Spółki wobec podmiotów trzecich.

W kolejnym, § 2 Umowy, zobowiązano Zarządzającego do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania z należytą starannością i sumiennością ocenianą przy uwzględnieniu profesjonalnego charakteru działalności wnioskodawcy oraz charakteru i zakresu działalności spółki, z zachowaniem lojalności wobec spółki i troski o materialne i niematerialne interesy spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań.

Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub przepisów prawa, co zostało wskazane w § 4 Umowy. Odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności członka zarządu przewidzianej w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (k.s.h).

Co istotne, w przypadku gdy osoba trzecia zgłosi do spółki roszczenia majątkowe lub niemajątkowe o naruszenie przez Zarządzającego w ramach wykonywania przedmiotu Umowy jej praw autorskich lub wytoczy przeciwko spółce proces o naruszenie przez Zarządzającego w ramach wykonywania umowy jej praw autorskich. Zarządzający zobowiązuje się do przejęcia odpowiedzialności Spółki wobec osób trzecich oraz pokrycia kosztów zastępstwa procesowego, kosztów sądowych oraz zapłacić zasądzone odszkodowanie lub koszty polubownego załatwienia sprawy (§ 7 ust. 5 i 6 umowy).

Wnioskodawca wykonuje powierzone Umową usługi w wybranym przez siebie czasie i miejscach, które wymagają jego obecności z uwagi na działalność spółki, ale podstawowym miejscem wykonywania czynności zarządczych jest siedziba spółki oraz jej jednostki organizacyjne. W celu zapewnienia poufności informacji, działania zgodnie z procedurami służącymi ochronie informacji oraz w celu należytego wykonywania usług, spółka udostępniła zarządzającemu powierzchnię biurową wraz z wyposażeniem, w tym przenośnym komputerem osobistym z bezprzewodowym dostępem do sieci internet, środków łączności, w tym telefonu komórkowego oraz telefonu stacjonarnego i samochodu.

W związku z realizowaną Umową, Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie, wynagrodzenie składa się z części ryczałtowej, wypłacanej w stałej miesięcznej wysokości oraz w części zmiennej, wypłacane po zakończeniu roku kalendarzowego zarządzanej spółki.

Wynagrodzenie w stałej kwocie miesięcznej przysługuje w związku ze świadczeniem przez Przedsiębiorcę usług zarządczych oraz za przeniesienie autorskich praw majątkowych i wykonywanie praw zgodnie z Umową (§ 5 ust. 1 Umowy).

Ponadto Wnioskodawcy przysługuje prawo do przerw w wykonywaniu przedmiotu umowy. Wykorzystanie tego uprawnienia nie modyfikuje w żaden sposób jakiegokolwiek uprawnienia do wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy (§ 6 ust 1-2). Zarządzający uprawniony jest do samodzielnego wskazywania i wyznaczania okresów przerw w świadczeniu usług wynikających z Umowy, jednakże podejmując powyższą decyzję Zarządzający zobowiązany jest do poinformowania o terminie przerwy pozostałych członków zarządu spółki z co najmniej 2 dniowym wyprzedzeniem, za wyjątkiem choroby (§ 6 ust. 1).

Wynagrodzenie zmienne jest uzależnione od realizacji celów zarządczych postawionych Zarządzającemu w danym roku kalendarzowym. Cele zarządcze określa każdorazowo uchwała Zgromadzenia Wspólników w sprawie ustalenia wysokości wynagrodzenia członków zarządu, która określa szczegółowo cele zarządcze, wagi tych celów oraz obiektywne i mierzalne kryteria realizacji i rozliczenia celów zarządczych (§ 2 ust. 5 umowy). Warunkiem wypłaty wynagrodzenia zmiennego Przedsiębiorcy jest po pierwsze zatwierdzenie przez Zgromadzenie Wspólników sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego spółki za rok kalendarzowy, którego wynagrodzenie dotyczy oraz po drugie udzielenie zarządzającemu absolutorium z wykonywania przez niego obowiązków członka zarządu spółki w roku kalendarzowym, którego wynagrodzenie dotyczy (§ 5 ust. 8 Umowy). Wnioskodawcy przysługuje również uprawnienie do żądania zwrotu lub pokrycia przez Spółkę wydatków związanych bezpośrednio z realizacją umowy przez zarządzającego, jak np. koszty podróży służbowych (§ 3 ust. 2 lit c, d,e).

Stan faktyczny opisany we wniosku ma charakter powtarzalny i będzie występował również w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca świadcząc usługi w zakresie zarządzania jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usługi i w związku z tym powinien dokumentować świadczone na rzecz spółki usługi (wynagrodzenia ryczałtowego i dodatkowych) fakturą z wykazanym podatkiem należnym, ustalonym wg. stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane na podstawie Umowy stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 u.p.t.u., a co za tym idzie jest podatnikiem podatku od towarów i usług i w związku z tym powinien dokumentować świadczone na rzecz Spółki usługi (zarówno w zakresie wynagrodzenia ryczałtowego i zmiennego) fakturą z wykazanym podatkiem należnym, ustalonym według stawki 23%.

Dla oceny, czy Zarządzający jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 u.p.t.u. istotna jest treść art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u. a w konsekwencji analiza postanowień kontraktu łączącego Zamawiającego ze spółką. W myśl art. 15 ust.3 pkt 3 u.p.t.u. za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 1., nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 ust. 2-9 u.p.d.o.f., jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. W art. 13 ust.9 u.p.d.o.f. wymienione zostały między innymi przychody z kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze. Kontrakty menadżerskie mieszczą się więc w zakresie czynności o jakich mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u.. Jednak aby można było uznać, że nie stanowią one samodzielnej działalności w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u. spełnione powinny być przesłanki o jakich mowa w art. 15 ust.3 pkt 3 tej ustawy.

W uchwale siedmiu sędziów z dnia 12.01.2009 w sprawie I FPS 3/08 9 NSA i WSA 2009/3/46) NSA stwierdził, że zawarte w przepisie art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u. odwołanie do przychodów enumeratywnie wyliczonych w art. 13 ust 2-9 u.p.d.o.f. nie oznacza, że tego rodzaju przychody automatycznie nie zostają wliczone do samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u. ustanowiono dodatkową przesłankę, przy zaistnieniu której dopuszczalne było wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem VAT. Z oczywistych powodów przesłanki te muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że podmiot uzyskujący przychody ze źródeł wymienionych w art. 13 ust. 2-9 u.p.d.o.f. dla wyłączenia tych przychodów z opodatkowania podatkiem VAT musi spełnić również drugie kryterium precyzujące warunki wyłączenia tych czynności spod opodatkowania, wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług podlegają bowiem czynności, których zgodnie z art. 15 ust.3 pkt 3 u.p.t.u. nie uznaje się za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy, pod warunkiem , że podmioty uzyskujące te przychody związane są ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego za wykonywanie tych czynności wobec osób trzecich. Przepis ten stanowi implementację art. 4 ust. 4 VI Dyrektywy (obecnie 10 dyrektywy Rady UE 2006/112/WE z 28 listopada 2006). Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust 4 VI Dyrektywy, warunkiem posiadania statusu podatnika jest prowadzenie działalności gospodarczej samodzielnie i niezależnie. Wyjaśnienie terminu samodzielnie ma na celu wyłączenie z opodatkowania pracowników i innych osób, jeśli są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzy między pracodawcą a pracownikiem co do warunków wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Naczelny Sąd Administracyjny, powołując się na orzecznictwo TSUE wskazał, że TSUE wyznaczył dość wyraźne kryteria interpretacji pojęcia samodzielna działalność gospodarcza. Za taką działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która nie powoduje ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy a ponadto nie przewiduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalone jest stanowisko, co do możliwości podwójnego charakteru stosunku prawnego osoby pełniącej funkcję członka zarządu spółki z o.o. (art. 201 k.s.h). Osobę tę może wiązać ze spółką stosunek organizacyjno-prawny i stosunek pracy lub umowa cywilnoprawna. Pierwszy z nich podlega regulacji spółek handlowych, drugi w zależności od charakteru tego stosunku, przepisom prawa pracy lub kodeksu cywilnego. Rozwiązanie jednego z tych stosunków nie powoduje automatycznie rozwiązania drugiego (por. wyrok SN z 11 maja 2009 I UK 15/09, wyrok SN z 23 marca 2012 II PK 169/11).

W piśmiennictwie podkreśla się, że pozycja członka zarządu, z którym spółka zawarła kontrakt menadżerski jest szczególna. W następstwie kontraktu menadżerskiego (umowy o zarządzanie), członek zarządu nie przejmuje zarządzania spółką we własnym imieniu i na własny rachunek. Zarządzanie spółką nadal realizowane jest przez członka zarządu w ramach członkowstwa w zarządzie. Rola kontraktu menadżerskiego (umowy o zarządzanie) ograniczona jest do ustalenia wynagrodzenia za wykonywanie funkcji w zarządzie (i innych czynności określonych w umowie),szczególnych (kwalifikowanych w stosunku do k.s.h. i wewnętrznego prawa spółki) obowiązków dotyczących zarządzania spółką, zakazów konkurencji oraz podejmowania dodatkowej działalności (tak Z. Kubot Kwalifikacje prawne kontraktów menadżerskich członków zarządu spółek kapitałowych PiZS 2002, n 3 2 s. 2 i n).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk,w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.