Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4014.39.2017.2.LS
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 19 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia udziałów lub akcji w polskich spółkach kapitałowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia udziałów lub akcji w polskich spółkach kapitałowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest państwową osobą prawną. Podstawowym celem działalności Wnioskodawcy jest utrzymanie stabilnego poziomu cen, przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej Rządu, o ile nie ogranicza to podstawowego celu. Wnioskodawcy przysługuje wyłączne prawo emisji pieniądza oraz ustalania i realizowania polityki pieniężnej. Wnioskodawca odpowiada za wartość polskiego pieniądza. Do zadań Banku, w myśl art. 3 ust. 2 ustawy, należy także:

1. organizowanie rozliczeń pieniężnych;
   
2. prowadzenie gospodarki rezerwami dewizowymi;
   
3. prowadzenie działalności dewizowej w granicach określonych ustawami;
   
4. prowadzenie bankowej obsługi budżetu państwa;
   
5. regulowanie płynności banków oraz ich refinansowanie;
   
6. kształtowanie warunków niezbędnych dla rozwoju systemu bankowego;
   
7. działanie na rzecz stabilności systemu finansowego w zakresie instytucji finansowej w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym;
   
8. działanie na rzecz wyeliminowania lub ograniczania ryzyka systemowego, o którym mowa w art. 4 pkt 15 ustawy o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym;
   
9. opracowywanie statystyki pieniężnej i bankowej, bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej;
   
10. wykonywanie innych zadań określonych ustawami.
    
    

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, co do zasady Bank nie może być udziałowcem albo akcjonariuszem innych osób prawnych. Oznacza to, że generalnie Wnioskodawca nie może nabywać lub obejmować udziałów i akcji innych osób prawnych (w tym spółek kapitałowych). Wyjątek stanowi wskazane w tym samym przepisie uprawnienie Wnioskodawcy do bycia udziałowcem lub akcjonariuszem osób prawnych prowadzących działalność usługową na rzecz instytucji finansowych lub Skarbu Państwa, lub mających dla Wnioskodawcy istotne znaczenie w zakresie działania na rzecz stabilności krajowego systemu finansowego.

W praktyce powyższe oznacza, że w działalności Wnioskodawcy dochodzi oraz może w przyszłości dochodzić do transakcji nabycia przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji polskich spółek kapitałowych w zakresie określonym ww. uprawnieniem. Dla przykładu, spółki kapitałowe, których udziały lub akcje nabywał dotychczas Wnioskodawca, realizują działalność m.in. polegającą na prowadzeniu i nadzorowaniu systemu rejestracji papierów wartościowych oraz systemu rozrachunku transakcji zawieranych w obrocie instrumentami finansowymi lub świadczeniu usług w zakresie rozliczania płatności dla sektora bankowego i finansowego.

Jednym z podstawowych sposobów nabycia przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji spółek kapitałowych jest zawarcie umowy sprzedaży udziałów lub akcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nabycie przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji w polskich spółkach kapitałowych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży podlega zwolnieniu od PCC?

Zdaniem Wnioskodawcy,

W ocenie Banku, nabycie przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji w polskich spółkach kapitałowych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży podlega zwolnieniu z opodatkowania PCC.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o PCC, podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Z kolei stosownie do art. 4 pkt 1 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy w PCC, z zastrzeżeniem art. 5 tej ustawy, ciąży przy umowie sprzedaży na kupującym.

Treść powyższych regulacji wskazuje, że co do zasady umowa sprzedaży udziałów lub akcji polskich spółek kapitałowych podlega opodatkowaniu PCC po stronie kupującego.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy, Bank, na równi z jednostkami budżetowymi, korzysta ze zwolnienia od podatków oraz opłaty skarbowej.

W związku z powyższym, w celu ustalenia, czy nabycie przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji polskich spółek kapitałowych (stanowiących prawa majątkowe w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o PCC) w wyniku zawarcia umowy sprzedaży podlega zwolnieniu z opodatkowania PCC, należy rozważyć, czy analogiczna czynność wykonywana przez jednostkę budżetową byłaby zwolniona od PCC.

W tym zakresie, wskazać należy, że na podstawie art. 8 pkt 4 oraz pkt 5 ustawy o PCC, zwalnia się od PCC strony czynności cywilnoprawnych, w tym jednostki samorządu terytorialnego i Skarb Państwa.

Dodatkowo, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., zwolnieniem podmiotowym od PCC, na podstawie art. 8 pkt 2 ustawy o PCC, objęte były również jednostki budżetowe.

Zmiana w tym zakresie (tj. uchylenie art. 8 pkt 2 ustawy o PCC) wynikała z art. 2 pkt 8 Ustawy zmieniającej.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowa zmiana miała charakter wyłącznie porządkujący, który nie zawężał zakresu stosowania zwolnienia podmiotowego z PCC, lecz jedynie systematyzował przepisy podatkowe.

Wskazać należy, że art. 8 ustawy o PCC, zwalnia od PCC strony czynności cywilnoprawnych. Tym samym wykładnia tego przepisu wymaga ustalenia, kto jest stroną czynności cywilnoprawnych wykonywanych faktycznie przez jednostki budżetowe.

Jednostka budżetowa stanowi jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, zaliczaną do jednostek sektora finansów publicznych. Status takiej jednostki budżetowej wynika przede wszystkim z art. 11 ustawy o finansach publicznych. Cechą charakterystyczną jednostki budżetowej jest brak własnego mienia i dysponowanie jedynie wyodrębnioną i przekazaną w zarząd częścią majątku osoby prawnej, jaką jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. W stosunkach cywilnoprawnych jednostki budżetowe działają nie we własnym imieniu, lecz w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego (por. Komentarz do art. 11 Ustawy o finansach publicznych [w:] Misiąg, W. (red.), Nowak-Far, A., Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2015).

Innymi słowy, w przypadku czynności wykonywanych faktycznie przez jednostki budżetowe, na gruncie prawa cywilnego stroną stosunku prawnego nie jest ta jednostka, lecz osoby prawne, w imieniu i na rzecz której te jednostki budżetowe działają, tj. Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Stanowisko to znajduje uzasadnienie również w orzecznictwie. Sądy wskazują bowiem, że jednostki budżetowe są jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, którym żadna ustawa nie przyznaje również zdolności prawnej.

W konsekwencji jednostki budżetowe nie posiadają również zdolności sądowej (tj. prawa do bycia podmiotem postępowania sądowego) na gruncie przepisów postępowania cywilnego. W szczególności Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 9 kwietnia 1993 r., wskazał, że: „Jest więc uzasadnione przypisywanie poszczególnym jednostkom organizacyjnym gminy funkcji stationis municipii. W obrocie cywilno-prawnym i w procesie działają one /wyłączając komunalne osoby prawne/ w zastępstwie gminy. Zdolność prawną i zdolność sądową posiada gmina jako osoba prawne”. Analogiczne stanowisko przedstawił również Sąd Apelacyjny w postanowieniach z dnia 28 listopada 2014 r. oraz z dnia 10 września 2013 r..

Skoro zatem zwolnienie z art. 8 ustawy o PCC dotyczy strony czynności cywilnoprawnej, którą w przypadku czynności wykonywanej faktycznie przez jednostki budżetowe nie są te jednostki, lecz Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, to należy uznać, że zwolnienie dla jednostek samorządu terytorialnego (art. 8 pkt 4 ustawy o PCC) oraz dla Skarbu Państwa (art. 8 pkt 5 ustawy o PCC) obejmuje swoim zakresem również działalność jednostek budżetowych, które działają w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. To zaś oznacza, że - choć nie wynika to expressis oerbis z aktualnego brzmienia art. 8 ustawy o PCC - to jednak jednostki budżetowe korzystają ze zwolnienia podmiotowego w PCC.

Podkreślić należy również, że tych samych wniosków dostarcza analiza procesu legislacyjnego dotyczącego Ustawy zmieniającej. Dokumenty zgromadzone w trakcie tego procesu wskazują wyraźnie, że intencją ustawodawcy nie było objęcie PCC czynności cywilnoprawnych, których stroną są jednostki budżetowe, a jedynie uporządkowanie przepisów.

Jak wskazano bowiem w uzasadnieniu projektu Ustawy zmieniającej: „W projekcie zaproponowano: (...) zniesienie zwolnienia podmiotowego dla jednostek budżetowych jako nieuzasadnionego wobec występującego w ustawie zwolnienia obejmującego Skarb Państwa i jednostki samorządu terytorialnego (art. 2 pkt 8 projektu)” (druk sejmowy nr 736, Sejm RP VI Kadencji).

Analogicznie, w opinii o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (druk 736), przygotowanej na zlecenie Biura Analiz Sejmowych stwierdzono, że: „Na pełną aprobatę zasługuje uchylenie pkt 2, który do tej pory zwalniał z podatku jednostki budżetowe. Jednostki te nie mogły być w ogóle podatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych - jako stationes fisci nie były stronami czynności cywilnoprawnych. Należy się zgodzić z autorami projektu, że w przypadku umów zawieranych przez jednostki budżetowe całkowicie wystarcza zwolnienie z podatku Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego”.

Skoro zatem jednostki budżetowe korzystają z podmiotowego zwolnienia z PCC jako Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, to zwolnienie to powinno obejmować również Wnioskodawcę na gruncie art. 57 ust. 1 ustawy.

Dodatkowo, w ocenie Banku, za uznaniem Wnioskodawcy za podmiot podlegający zwolnieniu podmiotowemu od PCC przemawia również wykładnia art. 57 ust. ustawy z uwzględnieniem zasady zapewnienia skuteczności normy prawnej. Nie budzi wątpliwości Banku, że przepisy regulujące zwolnienia z podatków i opłat powinny być, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym, interpretowane ściśle jako wyjątki od zasady powszechności opodatkowania. Jednocześnie jednak, w ocenie Banku, nie może to oznaczać, że zastosowanie takiej reguły wykładni będzie skutkowało uznaniem, że przepis podlegający wykładni w ogóle nie będzie miał zastosowania. W ocenie Banku nie do pogodzenia z domniemaniem racjonalności ustawodawcy jest przyjęcie, że wprowadzona do porządku prawnego zostaje norma prawna, której przedmiotowy zakres zastosowania jest zbiorem pustym.

W ocenie Banku, na gruncie przedmiotowej sprawy odmówienie Wnioskodawcy prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego od PCC oznaczałoby w praktyce, że przepis art. 57 ust. 1 ustawy nie będzie w ogóle możliwy do zastosowania w odniesieniu do podatków. Jedyny przepis materialnego prawa podatkowego zwalniający od podatku podmiotowo wprost jednostki budżetowe, to art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Przepis ten nie ma zastosowania w odniesieniu do Wnioskodawcy na mocy art. 57 ust. 1 ustawy, gdyż zwolnienie podmiotowe Wnioskodawcy z CIT zostało uregulowane wprost w art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT i nie jest zasadne stosowanie wobec Wnioskodawcy zwolnienia przysługującego jednostkom budżetowym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2. Inne ustawy podatkowe nie przewidują natomiast zwolnień podmiotowych dla jednostek budżetowych.

Stanowisko Banku w zakresie konieczności wykładania przepisów dotyczących zwolnień podatkowych z uwzględnieniem zapewnienia ich skuteczności znajduje oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W szczególności Wojewódzki Sad Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 5 grudnia 2011 r., sygn. I SA/Wr 1409/11, wskazał, że: „ścisła interpretacja nie może być posunięta do tego stopnia, ażeby pozbawiała przepisy zwalniające zastosowania. Słusznie w tym zakresie podkreślała skarżąca spółka, że rygorystyczna interpretacja nie może powodować, iż w praktyce ze zwolnienia nie będzie można korzystać.”

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Banku nabycie przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji w polskich spółkach kapitałowych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży podlega zwolnieniu z opodatkowania PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także - na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy - zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 1 ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy z tytułu umowy sprzedaży powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży przy umowie sprzedaży na kupującym.

Na podstawie art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W powołanym przepisie jest mowa tylko o rzeczach jako przedmiotach materialnych (art. 45 Kodeksu cywilnego), jednakże zgodnie z art. 555 Kodeksu cywilnego przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii, praw oraz wody. Ustawa Kodeks cywilny nie zawiera w tym przedmiocie wyłączeń w odniesieniu do sprzedaży praw wynikających z papierów wartościowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, co do zasady Bank nie może być udziałowcem albo akcjonariuszem innych osób prawnych. Oznacza to, że generalnie Wnioskodawca nie może nabywać lub obejmować udziałów i akcji innych osób prawnych (w tym spółek kapitałowych). Wyjątek stanowi wskazane w tym samym przepisie uprawnienie Wnioskodawcy do bycia udziałowcem lub akcjonariuszem osób prawnych prowadzących działalność usługową na rzecz instytucji finansowych lub Skarbu Państwa, lub mających dla Wnioskodawcy istotne znaczenie w zakresie działania na rzecz stabilności krajowego systemu finansowego. W praktyce powyższe oznacza, że w działalności Wnioskodawcy dochodzi oraz może w przyszłości dochodzić do transakcji nabycia przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji polskich spółek kapitałowych w zakresie określonym ww. uprawnieniem. Dla przykładu, spółki kapitałowe, których udziały lub akcje nabywał dotychczas Wnioskodawca, realizują działalność m.in. polegającą na prowadzeniu i nadzorowaniu systemu rejestracji papierów wartościowych oraz systemu rozrachunku transakcji zawieranych w obrocie instrumentami finansowymi lub świadczeniu usług w zakresie rozliczania płatności dla sektora bankowego i finansowego. Jednym z podstawowych sposobów nabycia przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji spółek kapitałowych jest zawarcie umowy sprzedaży udziałów lub akcji.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabycie udziałów lub akcji w polskich spółkach kapitałowych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, należy wskazać, że na podstawie art. 8 pkt 4) i pkt 5) ww. ustawy, zwalnia się od podatku jednostki samorządu terytorialnego i Skarb Państwa.

Zgodnie z art. 163 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Podstawową jednostką samorządu terytorialnego jest gmina, zaś inne jednostki samorządu regionalnego albo lokalnego i regionalnego określa ustawa (art. 164 ust. 1 i 2 Konstytucji).

Podstawowym aktem prawnym ustalającym podział terytorialny państwa jest ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 96, poz. 603, ze zm.). Przewiduje ona w art. 1 ust. 2, że jednostki tego podziału stanowią gminy, powiaty i województwa.

Z powyższego wynika w sposób jednoznaczny, że ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 8 pkt 4 i pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych korzystają wyłącznie jednostki samorządu terytorialnego (czyli: gminy, powiaty, województwa) oraz Skarb Państwa. Omawianym zwolnieniem podatkowym nie są natomiast objęte jednostki organizacyjne (gminne, powiatowe, wojewódzkie) tworzone przez jednostki samorządu terytorialnego, czyli m.in. jednostki budżetowe. W obrocie prawnym działają one bowiem jako odrębne w stosunku do jednostek samorządu terytorialnego podmioty. Brak jest więc podstaw do utożsamiania jednostek budżetowych z osobami prawnymi jakimi są jednostki samorządu terytorialnego tylko z tego względu, że takie jednostki mogą być tworzone przez te osoby prawne lub na równi ze Skarbem Państwa.

Powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 57 ust. 1 ustawy zgodnie, z którym, Wnioskodawca, na równi z jednostkami budżetowymi, korzysta ze zwolnienia od podatków oraz opłaty skarbowej, normuje kwestię zwolnienia podmiotowego Wnioskodawcy od podatków i opłat.

Należy podkreślić, że ustawodawca w tym wypadku nie wskazał konkretnych podatków, których zwolnienie to dotyczy. Wskazał natomiast, że z powyższego zwolnienia Wnioskodawca korzysta wówczas, gdy korzysta z niego jednostka budżetowa. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870, z późn. zm.) jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Nie są one niezależne finansowo. Jak wynika z art. 11 ust. 3 ustawy o finansach publicznych jednostki budżetowe nie są samodzielne instytucjonalnie. Istotnie nie prowadzą one działalności gospodarczej. Zasady organizacji i funkcjonowania tych jednostek są zatem zupełnie odmienne niż w przypadku Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 34 kodeksu cywilnego Skarb Państwa to osoba prawna, która w stosunkach cywilnoprawnych jest podmiotem praw i obowiązków dotyczących mienia państwowego nienależącego do innych państwowych osób prawnych. Skarb Państwa jest reprezentowany przez organy administracji publicznej oraz inne podmioty uprawnione, zgodnie z ich właściwością określoną w przepisach prawa. Zasady te określa ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 2259).

Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nabycie udziałów lub akcji polskich spółek kapitałowych będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 8 pkt 4) oraz pkt 5) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z art. 57 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym czynność nabycia przez Wnioskodawcę udziałów lub akcji polskich spółek kapitałowych będzie opodatkowana na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych oraz sądów apelacyjnych – wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.