2017.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.270.2017.2.JF
z 24 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2017 r. (data wpływu 23 czerwca 2017 r.) uzupełnionym w dniu 20 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 lipca 2017 r. (doręczone w dniu 15 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

obowiązku rejestracji na terytorium Polski dla celów podatku od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe,

opodatkowania sprzedaży na terytorium Polski – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji na terytorium Polski dla celów podatku od towarów i usług, prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz opodatkowania sprzedaży na terytorium Polski. Wniosek został uzupełniony w dniu 20 lipca 2017 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 lipca 2017 r. (doręczone w dniu 15 lipca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka T. AB z siedzibą w Szwecji dokonała zakupu towarów handlowych od firmy W. Co. LTD (podatnik z Azji). Powyższe towary Wnioskodawca wprowadził na Polski obszar celny (wyładunku towarów dokonano w Gdyni). Od towarów wprowadzonych na Polski obszar celny Wnioskodawca zapłacił podatek VAT. Zapłaty podatku oraz opłat celnych dokonano w Izbie Celnej. Kwota podatku VAT wpłaconego w Organie celnym wyniosła 79.009 zł.

Powyższe towary po przekroczeniu granicy zostały na zasadach DDP przetransportowane do magazynu K. w M. Faktury sprzedażowe zostały wystawione na rzecz S. AG z siedzibą w Szwajcarii.

Podatnik chcąc odzyskać podatek VAT wpłacony do Organu celnego wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego o jego zwrot. Organ podatkowy w dniu 7 marca 2017 r. wydał decyzję, w której odmówił dokonania zwrotu podatku od towarów i usług w kwocie 79.009 zł. Naczelnik Urzędu Skarbowego na zakończenie decyzji uznał, iż T. AB będzie obowiązany do dopełnienia obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Podsumowując Spółka Szwedzka dokonała zakupu towarów z Chin, które zostały przywiezione do Polski. Towary zostały wprowadzone na Polski obszar celny. T. AB w Polsce zapłacił podatek VAT. Sprzedaży towarów dokonano na rzecz S. AG z siedzibą w Szwajcarii. Wszystkie transakcje były dokumentowane fakturami. Transakcja na rzecz S. AG z siedzibą w Szwajcarii nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. T. nie posiada dokumentów, z których wynikałoby, iż powyższe towary zostały wysłane i sprzedane przez S. AB poza granice Polski.

T. posiada dokumenty dot. współpracy z S. takie jak: warunki współpracy, umowa czy faktury. Wszystkie te dokumenty wraz z tłumaczeniem zostały dołączone do wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy i od kiedy Spółka T. AB może zarejestrować się jako czynny podatnik VAT w Polsce oraz odliczyć podatek naliczony wpłacony do Izby Celnej?
Czy Spółka będzie obowiązana do wykazania sprzedaży na rzecz S. AG ze Szwajcarii ze stawką 0 %, czy też „np.”?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), dalej jako ustawa o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowa zasada związana z uprawnieniem do odliczenia podatku naliczonego została wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniami nie mającymi znaczenia w opisywanej sprawie.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;
w przypadku importu towarów - kwota podatku:
1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;
zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
kwota podatku należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;
(uchylony);
różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37;
u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22% kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.

Artykuł 88 ust. 4 ustawy o VAT stanowi dopełnienie art. 86 ust. 1 określa status podatnika, umożliwiający realizację jego prawa do odliczenia, którym jest rejestracja jako podatnika VAT czynnego. Stosownie bowiem do tego przepisu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy dokonywane zakupy towarów i usług mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawową zasadą, na której opiera się konstrukcja podatku od towarów i usług, jest zasada neutralności tego podatku. Wyraża się ona w umożliwieniu podatnikowi pomniejszenia podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług związanych z jego działalnością gospodarczą.

Zasada ta sformułowana została w dawnym art. 17 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) zastąpionej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. Unii Europejskiej L 347/1), i w myśl ww. przepisów oznacza, że do odliczenia od podatku należnego lub zwrotu podatku płaconego przy zakupach dokonywanych na terenie każdego z Państw Członkowskich uprawnieni są zarówno podatnicy posiadający siedzibę w danym Państwie Członkowskim, podatnicy z innych Państw Członkowskich oraz podatnicy spoza Wspólnoty.

W przedmiotowej sprawie Spółka wystąpiła do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście o zwrot podatku VAT. W wydanej decyzji z dnia 7 marca 2017 r. numer 1436.PP-5 4213.5879514/5929381.2017.27741.MAKZ Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście odmówił prawa dokonania zwrotu podatku od towarów i usług w kwocie 79.009 zł. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście na zakończenie decyzji uznał, iż T. AB będzie obowiązany do dopełnienia obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. W decyzji nie wykazano od kiedy Wnioskodawca winien się zarejestrować jako podatnik podatku od towarów.

W orzecznictwie przyjmuje się, iż rejestracja jako czynny podatnik podatku od towarów i usług jest tylko wymogiem formalnym związanym z prawem do odliczenia podatku naliczonego. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2006 r. sygn. akt I FSK 378/06 czytamy, iż żaden z przepisów VI Dyrektywy nie uzależnia prawa do obniżenia podatku należnego od wymogu formalnego, jakim jest rejestracja w charakterze podatnika podatku VAT. Treść art. 17 i art. 18 VI Dyrektywy jak również bogate orzecznictwo ETS wskazuje wyraźnie na to, że decydującym o prawie podatnika do skorzystania z obniżenia podatku należnego o wynikający z faktur podatek naliczony jest powstanie obowiązku podatkowego w odniesieniu do podatku podlegającego odliczeniu oraz związek zakupu z działalnością opodatkowaną przy spełnieniu warunków formalnych związanych z realizacją tego prawa, opisanych w art. 18 VI Dyrektywy (posiadanie faktury).

Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, która umożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Gliwicach z dnia 11 maja 2009 r. sygn akt III SA/Gl 139/09, w którym czytamy, iż nie ma możliwości pozbawienia podatnika prawa do obniżenia podatku należnego poza przypadkami wynikającymi z VI Dyrektywy. Żaden z przepisów VI Dyrektywy nie uzależnia prawa do obniżenia podatku należnego od wymogu formalnego, jakim jest rejestracja w charakterze podatnika podatku VAT (a tym bardziej podatnika VAT czynnego). Treść art. 17 i art. 18 VI Dyrektywy, jak również bogate orzecznictwo ETS, wskazuje wyraźnie na to, że decydującym o prawie podatnika do skorzystania z obniżenia podatku należnego o wynikający z faktur podatek naliczony jest powstanie obowiązku podatkowego w odniesieniu do podatku podlegającego odliczeniu oraz związek zakupu z działalnością opodatkowaną przy spełnieniu warunków formalnych związanych z realizacją tego prawa, opisanych w art. 18 VI Dyrektywy (posiadanie faktury). Nie można w związku z tym podzielić stanowiska, że brak rejestracji, jako podatnika podatku VAT czynnego w okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, uniemożliwia podatnikowi skorzystanie z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur dokumentujących czynności opodatkowane, gdyż stanowiłoby to zaprzeczenie, wynikającej z art. 4 VI Dyrektywy, zasady neutralności podatku VAT.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W świetle art. 96 ust. 4 ustawy o VAT naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Na podstawie art. 96 ust. 4a ustawy o VAT dodany przez art. 1 pkt 10 lit. b ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. (Dz.U. z 2016 poz. 2024) zmieniającej niniejszą, ustawę z dniem 1 stycznia 2017 r. Naczelnik urzędu skarbowego nie dokonuje rejestracji podmiotu jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania podmiotu, jeżeli:

dane podane w zgłoszeniu rejestracyjnym są niezgodne z prawdą lub
podmiot ten nie istnieje, lub
mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z tym podmiotem albo jego pełnomocnikiem, lub
podmiot albo jego pełnomocnik nie stawia się na wezwania naczelnika urzędu skarbowego.

Jak wynika z art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3. rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży.
przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9. w przypadku utraty tego prawa;
przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Rejestracji należy więc dokonać przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy o VAT, przy czym przepis nie określa jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Rejestracja natomiast powinna nastąpić najpóźniej na dzień poprzedzający dokonanie pierwszej czynności opodatkowanej. Rejestracji dokonuje się w urzędzie skarbowym, którego właściwość określa art. 2 pkt 13 ustawy. W tym miejscu należy zauważyć, że w momencie złożenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnik spełni warunek formalny i od tego momentu może realizować uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R winien wskazać okres rozliczeniowy, od którego jest podatnikiem VAT czynnym, będzie rozliczał podatek od towarów i usług i będzie składać deklaracje dla potrzeb podatku VAT. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 marca 2017 r. numer 3063-ILPP3.4512 5.2017.2.JK.

Podsumowując podatnik ma prawo do złożenia deklaracji za wcześniejsze miesiące i dokonać rozliczenia podatku VAT zapłaconego do organu celnego. Powyższe prawo wynika wprost z zasady neutralności podatku VAT.

Ad 2

T. AB dokonała zakupu towaru i wprowadzenia go na Polski obszar celny. Towar był następnie sprzedany na rzecz firmy S. AG z siedzibą w Szwajcarii.

W związku z tym Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku od towarów i usług zapłaconego do Izby Celnej. Pozostaje zatem pytanie jak należy opodatkować dostawę na rzecz spółki z siedzibą w Szwajcarii.

Z dokumentów dostarczonych przez T. wynika, iż towar zamówiony przez S. ma być dostarczony do magazynu w M. Magazyn prowadzony przez S. S.A. (jednak to nie ten podmiot dokonuje zakupu towarów). Czyli do powyższej transakcji doszło w Polsce tzn. Wnioskodawca dostarczył towar do magazynów K. w M. Transakcja została wykonana w formule DDP. Wystawiona faktura na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług (załączono fakturę wraz z tłumaczeniem). W chwili dokonywania sprzedaży T. AB nie był zarejestrowany jako polski podatnik podatku VAT. T. nadal nie jest zarejestrowanym polskim podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów,
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stawka 0% VAT ma zastosowanie co do zasady wyłącznie w odniesieniu do eksportu towarów (wywozu na terytorium państwa trzeciego) lub wywozu do innego państwa członkowskiego UE (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów). W tym przypadku towary zostały dostarczone do magazynu K. w Polsce. W wyroku WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 23 lutego 2011 r. (sygn. I SA/Wr 1495/10) czytamy, że:

„Z powyższego należy wywieść, że zarówno ustawodawca wspólnotowy, jak i krajowy nie formułuje żadnego dodatkowego warunku, od którego spełnienia uzależniałby kwalifikację danej transakcji jako eksportu towarów. Takim warunkiem nie jest zatem przyjęta niejako w domyśle (bo niewypowiedziana wyraźnie w treści interpretacji) przesłanka, że wywóz towarów powinien nastąpić bezpośrednio po jego dostawie. A zatem odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że strona skarżąca dokonała dostawy towarów na rzecz kontrahenta rosyjskiego, jednakże wywóz przez nią towarów nastąpił w terminie późniejszym, co zostało udokumentowane dokumentem wywozu. Zatem z eksportem towarów mamy do czynienia w momencie spełnienia wszystkich wspomnianych wyżej przesłanek”.

Biorąc powyższe orzecznictwo pod uwagę w przypadku wywozu towaru przez S. AG z Polski należy uznać, iż mamy do czynienia z eksportem i opodatkować sprzedaż stawką zerową (0%). Podatnik nie posiada dokumentacji, z której wynikałoby, iż nastąpił wywóz towaru poza granice kraju. Tym samym dopiero uzyskanie tych dokumentów pozwoli na opodatkowanie tej transakcji stawką podatku 0%.

Podsumowując, w przypadku gdy T. uzyska informację (dokumenty), z których niezbicie będzie wynikać, iż towar był tylko magazynowany w Polsce, następnie został wywieziony poza granice kraju, będzie mógł zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 0%. Brak powyższych dokumentów uniemożliwia zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 0 %.

W przypadku gdy towar pozostaje w kraju podatek winien rozliczyć kupujący czyli S. AG. Bowiem to na nabywcy będzie spoczywał obowiązek rejestracji i rozliczenia podatku. Nabywca dokonał bowiem zakupu towaru od podmiotu z Szwecji. T. AB nie był podatnikiem VAT w Polsce.

Nabywca dokonuje rozliczenia podatku, jeżeli są następujące warunki łącznie spełnione:

dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4.
nabywcą jest:
- w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4.
dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (vide art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).

W opisanym przypadku T. AB nie posiadał siedziby w Polsce, tym samym to nabywca powinien rozliczyć podatek VAT w przypadku, gdy będzie dokonywał jego sprzedaży poprzez własną sieć sklepów. Wszystkie powyższe przesłanki zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy w przedmiotowym przypadku są spełnione.

Ponadto w tym miejscu należy podkreślić, iż kupujący podał numer identyfikacji dla celów VAT DE 249260936 czyli niemiecki. Z analizy dostarczonych umów jednoznacznie wynika, iż magazyny są związane z S. (są to centra dystrybucji firmy K.). Tym samym spółka poprzez spółki córki prowadzi działalność na terenie kraju Wnioskodawcy. Spółka poza magazynami posiada w kraju Wnioskodawcy sieć sklepów.

Podsumowując, w tym przypadku nabywca dokonuje zakupów w Polsce od podmiotu ze Szwecji i to on winien rozliczyć podatek VAT w kraju docelowym. S. AG winna rozliczyć podatek jako nabywca towarów. Nabywca bowiem będzie sprzedawał w Polsce zakupione towary. Tym samym zastosowanie stawki „np.” jest prawidłowe. Towary winien opodatkować nabywca tych towarów, który dokonuje ich sprzedaży na terenie kraju.

Podsumowując, w przypadku gdy nabywca powyższy towar sprzeda poza granice kraju Wnioskodawcy (Wnioskodawca będzie posiadać dokumenty o tym świadczące, warunek konieczny). Zastosowanie będzie miała stawka podatku VAT w wysokości 0% w przypadku gdy towary zostaną sprzedane na terytorium Polski podatek rozlicza nabywca czyli S. AG. Stawka podatku VAT na fakturze „np”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązku rejestracji na terytorium Polski dla celów podatku od towarów i usług oraz prawa do odliczenie podatku naliczonego jest prawidłowe, natomiast w zakresie opodatkowania sprzedaży na terytorium Polski jest nieprawidłowe.

Ad 1

Zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług( (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego” a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza zarejestrowanie.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku:

wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u podatników, o ile wykażą, że zakupy towarów lub usług są związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną. Ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku od zakupów poczynionych w czasie, gdy nie był zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, o ile nabyte towary i usługi były/są/będą wykorzystywane do bieżącej (przyszłej) działalności opodatkowanej. Warunek rejestracji jako podatnika VAT czynnego jest niezbędny natomiast do skorzystania przez podatnika z tego prawa tj. obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Rozróżnić bowiem należy moment powstania prawa do odliczenia, od momentu skorzystania z tego prawa. Realizacja tego prawa następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia podatku i aby skutecznie zrealizować powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako czynnego podatnika.

Wskazać należy, że z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. C-385/09 Nidera), wynika, że prawo do odliczenia VAT powstaje w momencie, w którym podatek ten stał się należny, a jego powstanie nie jest w żaden sposób uzależnione od formalnego uznania statusu podatnika przez organ skarbowy, ale od zaistnienia po stronie podatnika zamiaru, potwierdzonego obiektywnymi dowodami, prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dotyczących VAT.

Przeprowadzona analiza prawna wskazuje, że najpóźniej przed skorzystaniem z prawa do odliczenia podatku VAT (tj. złożeniem deklaracji podatkowej) podatnik powinien usunąć wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako czynnego podatnika. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy, powinien również najpóźniej w tym momencie złożyć pisemne zawiadomienie do naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy. Z kolei przepisy art. 86 ustawy (w szczególności ust. 10, ust. 10b pkt 1, ust. 11 i 13 ustawy) określają, za który okres podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego.

Z opisanej sprawy wynika, że Wnioskodawca z siedzibą w Szwecji dokonał zakupu towarów handlowych od podatnika z Azji. Nabyte towary Wnioskodawca wprowadził na polski obszar celny, zapłacił podatek VAT, a następnie dokonał sprzedaży towarów na rzecz S. AG z siedzibą w Szwajcarii. Towary po przekroczeniu granicy zostały przetransportowane do magazynu K. w M. Faktury sprzedażowe zostały wystawione na rzecz S. AG z siedzibą w Szwajcarii.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest obowiązek rejestracji jako czynny podatnik VAT w Polsce oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że prawo do obniżenia podatku należnego powstaje, o ile podatnik wykaże, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Należy bowiem rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika. Zatem należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych w czasie, gdy nie widniał on w rejestrze podatników podatku od towarów i usług, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej (oraz spełniają inne warunki określone w przepisach ustawy). Niemniej, ustawodawca narzucił podatnikowi, chcącemu dokonać odliczenia podatku VAT od zakupów, obowiązek rejestracji jako podatnika VAT czynnego.

Z uwagi zatem na powyższe, Wnioskodawca wcześniej niezarejestrowany, a prowadzący działalność gospodarczą może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim dokonane zakupy służą działalności opodatkowanej. Jednakże warunek rejestracji jest niezbędny do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Zatem w rozpatrywanej sprawie w celu odliczenia podatku naliczonego od importu towarów Wnioskodawca zobowiązany jest do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, w którym wskaże okres rozliczeniowy, od którego jako podatnik VAT czynny będzie rozliczać podatek od towarów i usług oraz będzie składać deklaracje dla potrzeb tego podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Powyższy przepis wymienia enumeratywnie czynności podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski. Są to m.in.: odpłatna dostawa na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis powyższy nie odwołuje się do przeniesienia prawa własności, co ma miejsce wyłącznie w związku ze zmianą właściciela. Przepis ten pozwala uznać za dostawę towaru przeniesienie faktycznego władztwa nad towarem, tj. rzeczywistego posiadania (dysponowania) towarem bez cech własności w sensie prawnym.

Z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, tzn., że odpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy dochodzi do niej na terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez eksport towarów - na podstawie art. 8 pkt 8 ustawy - rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (…).

Należy zwrócić uwagę, że najważniejszą cechą dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, poza jej odpłatnością, jest przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel. Wystarczającym jest zatem dysponowanie tym towarem i przekazanie takiej dyspozycji. Oczywiście dla powstania opodatkowania koniecznym jest również, aby dostawa odbyła się na terytorium Polski.

Z kolei w odniesieniu do eksportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wskazać należy, że do zaistnienia opodatkowania na terytorium kraju koniecznym jest ich wywóz. W przypadku eksportu towarów - wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej potwierdzony przez organ celny, a w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W przypadku dostawy dokonanej przez podatnika, który dokonał importu towaru, którego transport rozpoczął się w kraju trzecim należy zwrócić uwagę na art. art. 22 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Na podstawie tego przepisu uznaje się, że dostawa towaru transportowanego z kraju trzeciego dokonana jest na terytorium kraju importu.

W rozpatrywanej sprawie po przywiezieniu towarów do Polski, Wnioskodawca dokonał ich importu w Polsce i sprzedał towary S. AG z siedzibą w Szwajcarii dostarczając je do magazynu kontrahenta (S. AG) położonym na terytorium Polski (M...). Jednocześnie nabywca dla tej transakcji podał niemiecki numer identyfikacji podatkowej. Jednocześnie Wnioskodawca nie posiada dokumentów potwierdzających, że towary zostały wysłane i sprzedane przez S. AB poza granice Polski.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży na rzecz S. AG stawką 0% lub też wskazania na fakturze, że sprzedaż nie podlega opodatkowaniu przez dostawcę (Wnioskodawcę) na terytorium kraju.

Wnioskodawca wskazuje, że dostarcza towar do magazynu nabywcy na terytorium Polski na zasadzie DDP (Delivered Duty Paid). Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany był do dostarczenia towaru do określonego miejsca przeznaczenia po dokonaniu odprawy celnej importowej (opłaceniu cła). W takiej sytuacji towar uważa się za dostarczony bez rozładunku z ostatniego środka transportu. W tym przypadku Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za towar do momentu zakończenia transportu towarów, co miało miejsce w M.. Tym samym dopiero po zakończeniu transportu towarów doszło do ich dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem miejscem opodatkowania takiej dostawy na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 22 ust. 4 ustawy jako czynności dokonanej na terytorium kraju jest Polska. Wobec tego dostawę dokonaną przez Wnioskodawcę należy opodatkować na terytorium Polski.

Odnosząc się do tego kto powinien opodatkować przedmiotową dostawę należy ustalić status dostawcy i nabywcy towarów na terytorium Polski.

I tak zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Poza tym na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
nabywcą jest:
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powyższy przepis uprawnia dostawcę do nierozliczania podatku należnego i jednocześnie zobowiązuje nabywcę do rozliczenia podatku na terytorium kraju dostawy.

Jednakże ww. odwrotne obciążenie podatkiem należnym, tj. opodatkowanie dostawy towarów przez nabywcę ma miejsce wyłącznie w przypadku spełnienia warunków zarówno w odniesieniu do dostawcy jak i do nabywcy. Przede wszystkim należy wskazać, że opodatkowanie z zastosowaniem odwrotnego obciążenia podatkiem należnym jest wyjątkiem od zasady opodatkowania wynikającego z art. 5 ust. 1 ustawy, kiedy to do opodatkowania zobowiązany jest dostawca towaru - niezależnie czy jest to dostawa krajowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa czy też eksport. Z tego powodu zastosowanie opodatkowania przez nabywcę wymaga spełnienia wszystkich przewidzianych prawem warunków uprawniających do takiego opodatkowania.

Mianowicie dla zastosowania opodatkowania przez nabywcę koniecznym jest, aby dokonujący dostawy był podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a także nie był zarejestrowanym podatnikiem zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy. W rozpatrywanej sprawie ten warunek jest spełniony przez dostawcę, ponieważ Wnioskodawca nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej i nie wskazał, że posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednak w rozpatrywanej sprawie nabywca towarów Wnioskodawcy nie spełnia warunku wynikającego z art. 17 ust. 5 ustawy. Mianowicie nabywca nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Nie jest również osobą prawną niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowaną zgodnie z art. 97 ust. 4, ponieważ jako podatnik z siedzibą w Szwajcarii dla omawianej transakcji podał niemiecki numer identyfikacji podatkowej. Zatem nabył towary Wnioskodawcy jako niemiecki podatnik.

Należy zatem stwierdzić, że w przedstawionych okolicznościach nie zachodzą przesłanki zastosowania dla przedmiotowej dostawy art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Nie znajduje zatem zastosowania art. 17 ust. 2 ustawy zobowiązujący S. AB do rozliczenia podatku od nabycia towarów Wnioskodawcy. Tym samym to Wnioskodawca jest zobowiązany do opodatkowania dostawy towarów na rzecz S. AB. Zatem Wnioskodawca nie może wystawić faktury bez wykazywania kwoty podatku ze wskazaniem na fakturze, że sprzedaż nie podlega opodatkowaniu przez dostawcę (Wnioskodawcę) na terytorium kraju oraz że to nabywca jest zobowiązany do rozliczenia dostawy.

W kwestii zastosowania właściwej stawki podatku należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3, 4 i 6 ustawy stawka podatku wynosi 0% w:

wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, z zastrzeżeniem art. 42 (ust. 3),

w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a (ust. 4),

w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej (ust. 6).

Zatem do eksportu dochodzi w przypadku wywozu towaru z terytorium kraju, a warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w przypadku eksportu jest posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Podobnie w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu z zastosowaniem stawki 0% wówczas, gdy podatnik posiada dokumenty potwierdzające wywiezienie towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Brak dokumentów potwierdzających wywóz towarów w terminie złożenia deklaracji podatkowej (wskazanym w przepisach) zobowiązuje podatnika do zastosowania stawki właściwej dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy i art. 42 ust. 42 ust. 12 ustawy), a otrzymanie dowodów na wywiezienie towarów z terytorium kraju (przy spełnieniu pozostałych warunków wymienionych w ustawie) upoważnia podatnika do dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz wykazania dostawy towarów (wewnątrzwspólnotowej lub eksportu) ze stawką 0% (art. 41 ust. 9, art. 42 ust. 12a ustawy).

W przedstawionych okolicznościach dokonanie przez Wnioskodawcę dostawy towaru znajdującego się na terytorium Polski dla podatnika podającego dla tej transakcji niemiecki numer identyfikacji podatkowej wypełnia przesłankę wynikającą z art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy, której spełnienie przy spełnieniu pozostałych warunków, pozwala na zastosowanie dla takiej dostawy stawki 0%. Jednakże - jak wskazano - Wnioskodawca nie posiada dokumentów, z których wynikałoby, iż powyższe towary zostały wysłane i sprzedane przez S. AB poza granice Polski. Tym samym Wnioskodawca nie może uznać dostawy na rzecz S. AB za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z zastosowaniem stawki 0%.

Z tego samego powodu (brak dokumentów potwierdzających wysłanie i sprzedaż towarów przez S. AB poza granice Unii Europejskiej), dostawa na rzecz S. AB nie może być również uznana za eksport. Tym samym Wnioskodawca nie ma prawa zastosowania dla tej dostawy stawki 0% określonej w art. 41 ust. 4 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin