Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4018.2.2017.1.MD
z 31 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie nadania Wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej NIP – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie nadania Wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej NIP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Wnioskodawcy może na podstawie przepisów kodeksu cywilnego przystąpić do spółki cywilnej, jako jej wspólnik (spółka cywilna os. prawnych). Będzie to nowy podmiot, w przypadku konieczności zawiązania konsorcjum w formie spółki cywilnej. Spółka taka nie będzie samodzielnie zatrudniała pracowników (nie będzie płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne), nie będzie płatnikiem podatku od towarów i usług (w tym ze względu na wykonywanie usług zwolnionych podmiotowo z tego podatku/ze względu na sprzedaż usług generujących wartość nieprzekraczającą limitów określonych w art. 113 ustawy o VAT). Spółka nie będzie również samodzielnym podatnikiem lub płatnikiem innego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji spółka będzie zobowiązana do posiadania numeru identyfikacyjnego NIP?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opisanej sytuacji dla podmiotu – spółki cywilnej, która nie będzie płatnikiem składek pobieranych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, nie będzie płatnikiem podatku VAT, ani innego podatku, nie jest możliwe uzyskanie numeru identyfikacji podatkowej (NIP). Na moment złożenia ewentualnego wniosku o jego nadanie Wnioskodawca (wspólnicy spółki) przewidują, że spółka ta nie będzie w kręgu podmiotów zobowiązanych do jego posiadania na podstawie art. 2.1, 2.2 i 2.3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników, a zatem wnioskowanie o jego nadanie jest bezprzedmiotowe. Spółka cywilna nie będzie płatnikiem, ani podatnikiem. Dopiero wraz z wystąpieniem zdarzenia powodującego znalezienie się spółki w kręgu podmiotów zobowiązanych do jego posiadania na podstawie ww. przepisów, obowiązkiem wspólników spółki będzie wystąpienie o nadanie spółce takiego identyfikatora (np. zatrudnienie pracowników lub dla celów zarejestrowania spółki jako czynnego płatnika podatku VAT). Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z orzecznictwem (np. wyrok NSA sygn. II FSK 2375/12 z dnia 12 kwietnia 2013 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Spółka cywilna jest instytucją prawa cywilnego, uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Umowa spółki powinna być stwierdzona pismem (art. 860 § 2 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego, wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku.

Jak wynika z powyższych przepisów, zawarcie umowy spółki prowadzi do powstania trwałego stosunku o charakterze obligacyjnym pomiędzy wspólnikami, którzy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu, najczęściej zysku, przez prowadzenie działalności gospodarczej.

Tym samym spółka cywilna jest niczym innym jak umową prawa cywilnego podobną do innych umów. Tym samym nie można umowie spółki cywilnej nadawać podmiotowości. Umowa nie może zaciągać zobowiązań, być stroną innej umowy, prowadzić działalności. W związku z tym, iż umowa spółki cywilnej nie posiada podmiotowości ustawodawca nie nadał jej osobowości prawnej. Stroną czynności cywilnoprawnych są wyłącznie wspólnicy spółki.

Brak podmiotowości prawnej nie stoi jednak na przeszkodzie w traktowaniu przez odrębne przepisy spółki cywilnej jako podmiotu uregulowanych w nich stosunków prawnych.

Regulacją uznającą spółkę cywilną za podmiot jest ustawa z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 869).

Ustawa o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w art. 1 ust. 1 określa zasady ewidencji:

1. podatników,
2. płatników podatków,
3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”.
   
   

W art. 1 ust. 2 ustawa określa zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej NIP.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

W myśl art. 2 ust. 3 ustawy obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dotyczy podmiotów, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami lub płatnikami podatków. Obowiązek ewidencyjny obejmuje również co do zasady podmioty korzystające w całości lub w części ze zwolnień podatkowych, bowiem posiadają one status podatników.

W myśl art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosowanie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanego art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tym samym na gruncie ustawy, spółka cywilna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej jest podatnikiem.

Zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:

1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   
   • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
     
   • wyrobów tytoniowych,
     
   • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   
   
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   
4. terenów budowlanych,
   
5. nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Spółka cywilna na gruncie ww. ustawy działa pod własnym numerem NIP, nadanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego, odmiennym od numerów wspólników. Swoista podmiotowość spółki cywilnej na gruncie podatku od towarów i usług nie oznacza, że spółka ta nabywa osobowość prawną.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka Wnioskodawcy może na podstawie przepisów kodeksu cywilnego przystąpić do spółki cywilnej, jako jej wspólnik (spółka cywilna os. prawnych). Jak wskazał Wnioskodawca będzie to nowy podmiot, w przypadku konieczności zawiązania konsorcjum w formie spółki cywilnej. Spółka nie będzie samodzielnie zatrudniała pracowników (nie będzie płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne), nie będzie płatnikiem podatku od towarów i usług (w tym ze względu na wykonywanie usług zwolnionych podmiotowo z tego podatku/ze względu na sprzedaż usług generujących wartość nieprzekraczającą limitów określonych w art. 113 ustawy o VAT). Spółka nie będzie również samodzielnym podatnikiem lub płatnikiem innego podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy w opisanej sytuacji Spółka Cywilna będzie zobowiązana do posiadania numeru identyfikacyjnego NIP.

Należy powtórzyć, że zgodnie z ww. art. 2 ust. 1 tej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników m.in. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na gruncie przepisów ustawy o VAT spółce cywilnej jako organizacji wspólników przyznano podmiotowość prawnopodatkową. Tym samym wszelkie uprawnienia i obowiązki podatników podatku VAT, wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług odnoszą się do spółek cywilnych. To spółka cywilna jest zobowiązana do prowadzenia rozliczeń z tytułu VAT. W takim stanie prawnym nie może budzić wątpliwości, że spółka cywilna jako podatnik dokonuje zgłoszenia identyfikacyjnego. Spółka cywilna jako podmiot wymieniony w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy nie ma wprawdzie obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, co wynika z art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, jednakże będąc podatnikiem zwolnionym od podatku ze względu na nieprzekroczenie limitu obrotów, o którym mowa w art. 113 ust. 1, spółka cywilna uzyskuje status podatnika zwolnionego z VAT.

Jak wcześniej wykazano spółka cywilna na gruncie ustawy o VAT, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej jest podatnikiem, konsekwencją czego jest nadanie spółce cywilnej numeru identyfikacji podatkowej – NIP.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji Spółka Cywilna powinna wystąpić o nadanie numeru identyfikacji podatkowej – NIP. Tym samym Wnioskodawca powinien złożyć we właściwym dla Wnioskodawcy urzędzie skarbowym zgłoszenie identyfikacyjne w celu nadania numeru identyfikacji podatkowej NIP zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

W konsekwencji w niniejszej sprawie, nieprawidłowe jest twierdzenie Wnioskodawcy, że dla podmiotu – Spółki Cywilnej nie jest możliwe uzyskanie numeru identyfikacji podatkowej NIP oraz, że dopiero wraz z wystąpieniem zdarzenia powodującego znalezienie się spółki w kręgu podmiotów zobowiązanych do jego posiadania na podstawie przepisów, obowiązkiem wspólników spółki będzie wystąpienie o nadanie spółce takiego identyfikatora.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.