2017.08.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.112.2017.4.BB
z 21 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 kwietnia 2017 r. (data wpływu – 5 maja 2017 r.), uzupełnionym 4 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu dzieł sztuki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu dzieł sztuki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 7 czerwca 2017 r. znak:0111-KDIB4.4014.112.2017.1.BB, 0111-KDIB2-3.4011.47.2017.2.HK, wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 4 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, w celu lokaty posiadanego kapitału jest zainteresowany skorzystaniem z usług oferowanych od wielu lat przez szwedzkiego przedsiębiorcę na terytorium Polski, polegających na umożliwieniu zakupu dzieł sztuki do majątku prywatnego Wnioskodawcy oraz pomocy w późniejszej sprzedaży tych dzieł sztuki z zyskiem. Przez dzieła sztuki należy rozumieć obrazy, kolaże, płyty dekoracyjne, rysunki, pastele, rzeźby itp.

Oferty dotyczące możliwości nabycia określonych dzieł sztuki będą przedstawiane Wnioskodawcy w galerii szwedzkiego przedsiębiorcy położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W momencie zawierania umów sprzedaży, dzieła sztuki będą znajdowały się w jednej z kilku galerii szwedzkiego przedsiębiorcy mieszczących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na obszarze pozostałych państw Unii Europejskiej. Nabyte w ten sposób dzieła sztuki Wnioskodawca będzie pozostawiał na przechowanie szwedzkiemu przedsiębiorcy w należących do niego galeriach sztuki. Koszt przechowania dzieł sztuki przez szwedzkiego przedsiębiorcę będzie wliczony w cenę sprzedaży danego dzieła.

W dniu zawarcia, bądź kilka dni po zawarciu umowy sprzedaży danego dzieła sztuki przez szwedzkiego przedsiębiorcę na rzecz Wnioskodawcy, pomiędzy stronami zostanie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży dotycząca tego samego dzieła sztuki nabytego przez Wnioskodawcę na podstawie ww. umowy sprzedaży, w której Wnioskodawca zobowiąże się do sprzedaży tego dzieła sztuki ponownie na rzecz szwedzkiego przedsiębiorcy, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy za kwotę wyższą np. o 10/20/30% niż pierwotna cena jego zakupu. Po upływie 6 miesięcy Wnioskodawca zawrze umowę sprzedaży dzieła sztuki, na podstawie której przeniesie jego własność na przedsiębiorcę szwedzkiego na określonych w umowie przedwstępnej warunkach.

Wszystkie umowy pomiędzy stronami będą zawierane za pośrednictwem korespondencji w ten sposób, że podpisane przez szwedzkiego przedsiębiorcę dwa egzemplarze danej umowy, będą przesyłane przez niego ze Szwecji do jednej z jego galerii znajdującej się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Następnie w celu podpisania oraz odbioru własnego egzemplarza umowy Wnioskodawca będzie stawiał się osobiście w galerii szwedzkiego przedsiębiorcy położonej na obszarze Polski. Podpisany przez Wnioskodawcę w ww. sposób egzemplarz umowy będzie odsyłany szwedzkiemu przedsiębiorcy do jego siedziby na terenie Szwecji. Jako miejsce zawarcia każdej z umów strony będą wskazywały miejscowość położoną na terytorium Szwecji będącą siedzibą szwedzkiego przedsiębiorcy.

W piśmie z 28 czerwca 2017 r. (wpływ do Organu – 4 lipca 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż dzieła nie obejmuje przeniesienia na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do dzieł sztuki ani udzielenia Wnioskodawcy licencji zezwalającej na korzystanie z dzieła sztuki.

Wnioskodawca wskazał, że opisane we wniosku umowy sprzedaży podlegają prawu polskiemu i będą zgodnie z nim interpretowane. Miejsce zawarcia umowy wskazuje sprzedawca, który przebywa na obszarze Szwecji i tam podpisuje umowę sprzedaży dzieła sztuki, którą następnie przesyła do Polski.

W ocenie Wnioskodawcy Strony umowy sprzedaży nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy dzieła sztuki pozostają w galeriach sztuki należących do sprzedawcy, właściwe do rozliczenia podatku VAT przez sprzedawcę będą przepisy VAT w państwie położenia galerii sztuki, przy czym Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat zasad rozliczeń podatku VAT przez sprzedawcę.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nabycie przez Wnioskodawcę od szwedzkiego przedsiębiorcy dzieła sztuki znajdującego się w momencie zawarcia umowy poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku gdy umowa sprzedaży będzie zawarta poza granicami Polski, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze treść art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nabycie dzieła sztuki znajdującego się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie umowy sprzedaży zawartej poza granicami Polski, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do podatku od czynności cywilnoprawnych. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowy sprzedaży podlegają generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym.

Należy jednak wskazać, iż w świetle cytowanego wyżej art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowy sprzedaży rzeczy znajdujących się za granicą w chwili dokonania czynności podlegają temu podatkowi, jeżeli spełnione są łącznie warunki: nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jako, że z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zawierane umowy sprzedaży podlegają prawu polskiemu, to dla oceny miejsca dokonania czynności zastosowanie ma przepis art. 70 § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.), zgodnie z którym umowę poczytuje się za zawartą w miejscu otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu, a jeżeli dojście do składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu nie jest wymagane albo oferta jest składana w postaci elektronicznej – w miejscu zamieszkania albo w siedzibie składającego ofertę w chwili zawarcia umowy.

Zgodnie z komentarzem do analizowanego przepisu (Kodeks cywilny. Komentarz – autorzy: Ciszewski J. (red.), Jędrej K., Karaszewski G., Knabe J., Nazaruk P., Ruszkiewicz B., Sikorski G., Stępień-Sporek A., opublikowano: LexisNexis, 2014) w sytuacji komunikowania się za pomocą środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość strony umowy mogą same określić miejsce jej zawarcia, przy czym powinno ono uwzględniać realne miejsca, w których dokonywane są czynności składające się na zawarcie umowy. W razie wątpliwości reguła interpretacyjna przewidziana w art. 70 § 2 wskazuje jako miejsce zawarcia umowy miejsce otrzymania przez oferenta oświadczenia woli o przyjęciu oferty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest zainteresowany skorzystaniem z usług oferowanych przez szwedzkiego przedsiębiorcę na terytorium Polski, polegających na umożliwieniu zakupu dzieł sztuki do majątku prywatnego Wnioskodawcy oraz pomocy w późniejszej sprzedaży tych dzieł sztuki z zyskiem. Przez dzieła sztuki należy rozumieć obrazy, kolaże, płyty dekoracyjne, rysunki, pastele, rzeźby itp.

Sprzedaż dzieła nie obejmuje przeniesienia na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do dzieł sztuki, ani udzielenia Wnioskodawcy licencji zezwalającej na korzystanie z dzieła sztuki.

W ocenie Wnioskodawcy w wyżej opisanym zdarzeniu nabycie dzieł sztuki następuje na podstawie umowy sprzedaży zawartej poza granicami Polski w związku z tym nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Miejsce zawarcia umowy zależy od konkretnej sytuacji. Gdy sprzedający i kupujący znajdują się jednocześnie w tym samym miejscu, sprzedający składa ofertę, a kupujący ją przyjmuje bez zastrzeżeń, czyli umowa zostaje zawarta w tym właśnie miejscu. W pozostałych przypadkach, m.in. w przypadku będącym przedmiotem interpretacji w razie komunikowania się za pomocą środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość, czy w wypadku oferty złożonej między nieobecnymi w tym wypadku za pomocą poczty/kuriera, określenie miejsca zawarcia umowy może budzić wątpliwości. Strony mogą określić w umowie miejsce jej zawarcia, przy czym powinno ono uwzględniać realne miejsce, w którym dokonywane są czynności składające się na zawarcie umowy. W razie wątpliwości reguła interpretacyjna przewidziana w art. 70 § 2 Kodeksu cywilnego wskazuje, jako miejsce zawarcia umowy miejsce otrzymania przez sprzedającego oświadczenia woli o przyjęciu oferty.

W sytuacji podpisywania umowy na odległość strony same mogą określić miejsce jej zawarcia, przy czym powinno ono uwzględniać realne miejsce, w którym dokonywane są czynności składające się na zawarcie umowy, a w razie wątpliwości (co ma miejsce w niniejszej sprawie) reguła opisana w art. 70 § 2 Kodeksu cywilnego wskazuje, jako miejsce zawarcia umowy miejsce otrzymania przez oferenta oświadczenia woli o przyjęciu oferty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że oferty dotyczące nabycia określonych dziel sztuki będą przedstawiane Wnioskodawcy w galerii szwedzkiego przedsiębiorcy położonej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Po przyjęciu wybranych ofert przez Wnioskodawcę, umowy będą sporządzane w Szwecji i przekazywane za pośrednictwem korespondencji (dwa egzemplarze umowy sporządzone przez szwedzkiego przedsiębiorcę) do jednej z galerii znajdującej się w Polsce.

Zatem zgodnie z brzmieniem art. 70 § 2 Kodeksu cywilnego umowę poczytuje się za zawartą w miejscu otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu, czyli w galerii szwedzkiego przedsiębiorcy znajdującej się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przy czym w takiej sytuacji należy zwrócić także uwagę na postanowienia art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z tym przepisem podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Przy czym pod pojęciem podatku od towarów i usług należy – zgodnie z art. 1a pkt 7 omawianej ustawy – rozumieć podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Zatem w sytuacji, gdyby z tytułu umowy będącej przedmiotem zapytania strona sprzedająca była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej (lub podatkiem VAT), albo była z niego zwolniona (z wyjaśnień Wnioskodawcy wynika bowiem, iż nie podlega on opodatkowaniu z tytułu umowy), to opisana umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wskazać jednakże należy, iż zgodnie ze złożonym wnioskiem przedmiot interpretacji dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu dzieł sztuki. W niniejszej interpretacji Organ nie rozstrzyga zatem o ewentualnych skutkach podatkowych jakie w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym mogą wystąpić na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/07, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin