Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.382.2017.1.JP
z 21 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług najmu miejsc noclegowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług najmu miejsc noclegowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem prowadzonej przez Pan działalności gospodarczej jest produkcja wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych. W przyszłości zamierza Pan świadczyć usługi w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.20.19.0 - Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi). Do planowanej działalności będzie Panu służyć budynek wielopiętrowy przy ul. xxx. Jest on Pana własnością. W budynku tym na parterze znajduje się kuchnia wraz z jadalnią, służącą też za salę bankietową. Na piętrze po jednej stronie znajdują się typowe pokoje hotelowe z łazienkami, a po drugiej stronie osobno wydzielone mieszkania. Pomieszczenia te zostały przez Pana wyposażone w podstawowe meble oraz niezbędne akcesoria, np. kuchenne. Wszystkie pokoje są przygotowane do zamieszkania. Nie ma możliwości dokonywania zmian w umeblowaniu pomieszczeń.

Wątpliwości Pana dotyczą tylko świadczenia usług noclegowych w wydzielonych mieszkaniach, a więc niniejszy wniosek będzie dotyczy tylko zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczenia usług noclegowych w wydzielonych mieszkaniach.

Ma Pan zamiar oferować miejsca noclegowe w przedmiotowym budynku, głównie dla pracowników sezonowych świadczących pracę na rzecz okolicznych pracodawców. Zakłada Pan, że w większości będą to obywatele Ukrainy, ale nie tylko - będą to również pracownicy z Polski. Faktury wystawiane będą przez Pana na rzecz pracodawców, z którymi będzie zawierał umowę o świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania ich pracowników, bądź też na samych pracowników (bezpośrednich odbiorców ww. usług), jeśli to oni sami zawrą umowę o świadczenie takich usług. Usługa będzie polegała na wynajmie miejsca noclegowego, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości. Świadczeniobiorcy uzyskają prawo do przebywania w konkretnym mieszkaniu wraz z dostępem do łazienki i kuchni. Świadczeniobiorcy nie będą mogli swobodnie dysponować wynajętym mieszkaniu, tzn. w mieszkaniu może przebywać tylko taka ilość osób, na ile miejsc noclegowych przewidziane jest dane mieszkanie lub ile miejsc noclegowych wynajął klient (może być mniej niż miejsc noclegowych w danym mieszkaniu), nie będzie mu wolno również wstawiać własnych mebli, będzie musiał też dostosować się do zasad wspólnego korzystania z kuchni i łazienki wraz z innymi osobami zakwaterowanymi w danym mieszkaniu.

Co istotne, należy podkreślić, że w mieszkaniach zakwaterowane będą osoby ze sobą niespokrewnione. Osoby te przebywać będą w powyższych pomieszczeniach bez rodzin, które pozostały w miejscu zamieszkania, czyli w przypadku większości pracowników na Ukrainie. Skład osobowy osób zamieszkujących w danym mieszkaniu będzie zmienny, ulegać będzie ciągłej rotacji. Osoby korzystające z usług noclegowych będą mogły przenosić się z mieszkania do mieszkania, np. w przypadku powstania konfliktu między współmieszkańcami. Jedni pracownicy będą wracać do miejsca zamieszkania na Ukrainie, a na ich miejsce zakwaterowani będą inni pracownicy, przeważnie zza wschodniej granicy. Trzeba też podkreślić, że liczba osób zamieszkujących w jednym mieszkaniu będzie znacznie większa niż w przypadku osób realizujących swoje potrzeby mieszkaniowe. Pobyt w przedmiotowych mieszkaniach będzie dla osób zakwaterowanych sytuacją przejściową. Okres ten będzie powiązany zazwyczaj z okresem trwania pozwolenia na pracę na terenie Polski. Jeśli osobą, z którą zostanie zawarta umowę jest pracodawca, wówczas może dojść do sytuacji, że w ramach jednej umowy z usług noclegowych mogą korzystać różne osoby (np. z uwagi na rotację pracowników tegoż kontrahenta). Zgodnie z umową, kontrahent - pracodawca płaci za ilość wynajętych miejsc noclegowych. Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy. Jednakże zakłada Pan, że może on wynosić od 1 miesiąca do nawet 8-10 miesięcy. Z racji jednak celu świadczonej usługi, jakim jest zapewnienie miejsca noclegowego pracownikowi sezonowemu, a nie celu mieszkalnego (pracownik jest zakwaterowany sam, a nie wraz ze swoją rodziną, której miejsce zamieszkania jest z dala od miejsca pracy), nawet kilkumiesięczny okres wynajmowania miejsca noclegowego nie wpływa na zmianę kwalifikacji danego świadczenia, jako usługi krótkotrwałego zakwaterowania, ponieważ - mimo dłuższego okresu pobytu - cel jest nadal ten sam.

W związku z powyższym opisem zadano pytania.

Czy prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku wynajmowania miejsc noclegowych w wydzielonych mieszkaniach na rzecz pracodawcy, który jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na dłuższe okresy czasu - nawet do jednego roku?

Czy prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku wynajmowania miejsc noclegowych w wydzielonych mieszkaniach bezpośrednio pracownikom spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, na dłuższe okresy czasu - nawet do jednego roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku wynajmowania miejsc noclegowych w wydzielonych mieszkaniach na rzecz pracodawcy, który jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na dłuższe okresy czasu - nawet do jednego roku. Wnioskodawca również uważa, że prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku wynajmowania miejsc noclegowych w wydzielonych mieszkaniach bezpośrednio pracownikom spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, na dłuższe okresy czasu - nawet do jednego roku.

Biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wszelkie dostawy towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, podlegają ustawie o podatku od towarów i usług (zwana dalej ustawą VAT). Zgodnie z art. 5a ustawy VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy VAT, w związku z art. 146a pkt 2 ustawy VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%. Z kolei pod pozycją 163 ww. załącznika, znajdują się usługi związane z krótkotrwałym zakwaterowaniem (PKWiU 55). Natomiast w myśl art. 43 ust. 20 ustawy VAT, zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Dla prawidłowego ustalenia stawki podatku dla usług związanych z zakwaterowaniem, należy rozróżnić kiedy mamy do czynienia z wynajmem wyłącznie na cele mieszkaniowe, a kiedy cel wynajmu lokalu/pokoju jest inny niż mieszkaniowy. Jest to bowiem przesłanka, która rozróżnia usługi opisane w art. 43 ust. 1 pkt 36, a wskazane w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Wnioskodawca uważam, że aby mógł skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług umowa najmu w swojej treści zawierać powinna między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystywany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Przy czym dotyczy to zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący- najemca-podnajemca. W przeciwnym razie brak jest jakichkolwiek podstaw do zastosowania stawki zwolnionej.

Cel krótkotrwałego zakwaterowania jest celem odmiennym niż mieszkaniowy. Jest on związany z czasowym pobytem, a nie z zamieszkaniem, a więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą pomieszczenia w budynku mieszkalnym. Wynajem miejsc noclegowych pracownikom sezonowym, ma na celu przede wszystkim zapewnienie na określony czas miejsca, w którym dany pracownik przebywa w związku z wykonywaną czasowo pracą. Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą sezonową, a więc tylko na okres jej wykonywania.

Warto także zauważyć, że pracownik przebywa w danym miejscu sam - bez rodziny, która zamieszkuje w innym miejscu - traktowanym przez pracownika jako jego miejsce zamieszkania docelowego. Powyższe dotyczy zarówno pracowników będących Polakami z innym miejscem zamieszkania na terytorium Polski, jak i w przypadku obywateli Ukrainy - którzy nie posiadają w Polsce innego miejsca zamieszkania, a przebywają na terytorium RP jedynie w celach związanych z pracą. Praca ta ma charakter czasowy, chociażby z uwagi na ograniczenia wynikające z czasu obowiązywania niezbędnych zezwoleń.

Należy podkreślić, że w mieszkaniach zakwaterowane będą osoby ze sobą niespokrewnione. Skład osobowy osób zamieszkujących w danym mieszkaniu będzie zmienny, ulegać będzie ciągłej rotacji. Osoby korzystające z usług noclegowych będą mogły przenosić się z mieszkania do mieszkania. Jedni pracownicy będą wracać do miejsca zamieszkania na Ukrainie, a na ich miejsce zakwaterowani będą inni pracownicy, przeważnie zza wschodniej granicy. Trzeba też zauważyć, że liczba osób zamieszkujących w jednym mieszkaniu będzie znacznie większa niż w przypadku osób realizujących swoje potrzeby mieszkaniowe. Pobyt w przedmiotowych mieszkaniach będzie dla osób zakwaterowanych sytuacją przejściową. Okres ten będzie powiązany zazwyczaj z okresem trwania pozwolenia na pracę na terenie Polski.

Należy także podkreślić, że usługi, które zamierza Pan świadczyć, są zbliżone do usług hotelowych - opłata pobierana jest za miejsce noclegowe, brak jest jednak recepcji i innych usług charakterystycznych dla hotelu.

Wobec tego, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nie mamy do czynienia z realizacją celu mieszkaniowego, ale z celem krótkotrwałego zakwaterowania, wskazane powyżej przepisy ustawy VAT stanowią, że w takiej sytuacji podatnik stosuje stawkę 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia, czy usługa świadczona jest na rzecz jednej osoby przez okres 1-2 miesięcy, czy też przez okres nawet 10-12 miesięcy. Nadal Wnioskodawca będzie miał do czynienia ze świadczeniem usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.20.19.0), ponieważ cel usługi nie uległ zmianie. Przepisy nie wskazują ile czasu ma trwać zakwaterowanie, aby uważać je za krótkotrwałe. Zdaniem Wnioskodawcy określenie „krótkotrwały” funkcjonuje w tym zakresie również jako określenie, że zdarzenie ma charakter czasowy, przejściowy, a nie trwały.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że prawidłowo postępuje uznając, że długość okresu świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania, opisanych w zdarzeniu przyszłym, na rzecz jednej osoby (z założenia nie dłużej niż rok), nie wpłynie na zmianę kwalifikacji świadczonej usługi, gdyż cel pozostaje ten sam, wobec czego nadal Wnioskodawca będzie zobligowany do stosowania stawki VAT w wysokości 8%.

Jednocześnie świadczenie powyżej określonych usług na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie wpływa na wysokość stosowanej stawki VAT. Nie ma w tym przypadku żadnych przesłanek, aby zastosować stawkę 23%, gdyż nadal mamy do czynienia z usługą krótkotrwałego zakwaterowania i nie ma znaczenia na rzecz jakiego podmiotu ta usługa jest świadczona.

Reasumując, w niniejszej sprawie warunki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy podatku od towarów i usług nie będą spełnione, bowiem jak wynika z treści wniosku, świadczone usługi będą polegały na wynajmie miejsca noclegowego, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości. Wnioskodawca będzie prowadził wynajem miejsc noclegowych pracownikom sezonowym, który ma na celu przede wszystkim zapewnienie na określony czas miejsca, w którym dany pracownik przebywa w związku z wykonywaną czasowo pracą. Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą sezonową, a więc tylko na okres jej wykonywania. Warto też zauważyć, że pracownik przebywa w danym miejscu sam - bez rodziny, która zamieszkuje w innym miejscu - traktowanym przez pracownika, jako jego miejsce zamieszkania. Natomiast osoba fizyczna nie może mieć dwóch miejsc zamieszkania.

W związku z powyższym zastosowanie stawki VAT w wysokości 8% w obu podanych stanach faktycznych jest uzasadnione. W ocenie Wnioskodawcy nie ma przesłanek, aby mógł skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy nie musi też, w związku ze świadczeniem usług noclegowych na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, stosować stawki podstawowej w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego klasyfikowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.