INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2011r. (data wpływu 19 sierpnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2011r. (data wpływu 17 listopada 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2011r. (data wpływu 17 listopada 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 listopada 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik od wielu lat prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wznoszeniu (budowaniu) i remoncie budynków mieszkalnych. Jest czynnym podatnikiem w podatku VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonuje zakupu działek (gruntów) pod budowę domów a następnie dokonuje sprzedaży tych nieruchomości (gruntów wraz z budynkami).

W dniu 8 października 2010r. podatnik zakupił w prowadzonej działalności gospodarczej, jako towar handlowy, grunt, na którym zamierzał wybudować budynek mieszkalny do dalszej odsprzedaży.

W związku z zakupem gruntu Podatnikowi nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego a tym samym obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Zakupiony grunt nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - stanowi zgodnie z wypisem z rejestru gruntów „zurbanizowane tereny niezabudowane" i by planowana jakakolwiek budowa budynku mieszkalnego mogła mieć miejsce konieczne jest uzyskanie warunków zabudowy, co z kolei w chwili obecnej jest niemożliwe do uzyskania, gdyż do działki brakuje dojazdu. Dodatkowo Podatnik nie może zdobyć ewentualnych klientów na dom wybudowany na opisanym gruncie. W efekcie Podatnikowi nie opłaca się za wszelką cenę czynić starania o uzyskanie warunków zabudowy, gdyż wiąże się to z ponoszeniem dodatkowych kosztów tj. (ewentualne dokupienie drogi dojazdowej) by decyzja pozytywna o warunkach zabudowy została wydana - o ile tylko zapewnienie drogi będzie stanowiło o pozwoleniu na budowę.

W chwili obecnej Podatnik chce wycofać z towarów handlowych w działalności gospodarczej wyżej opisany grunt, dokonując stosownej korekty kosztów i przekazać tenże grunt na własne potrzeby. Podatnik wychodzi z założenia że w przyszłości grunt ten zostanie objęty planem zagospodarowania przestrzennego i wtedy wybuduje tam dom na własne potrzeby mieszkaniowe.

Podatnik jednakże obawia się, że grunt ten może nie nadawać się pod budowę domu (brak planu zagospodarowania przestrzennego, brak możliwości zapewnienia drogi dojazdowej do gruntu), może zdarzyć się też niekorzystna koniunktura finansowa dotycząca podatnika i wtedy Podatnik będzie chciał podjąć decyzję o sprzedaży tegoż gruntu - w efekcie zostanie sprzedany grunt prywatny Podatnika przejęty wcześniej z działalności gospodarczej Podatnika.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że działalność budowlano-developerską prowadzi od 19 czerwca 1998r. Zakup gruntu finansowano ze środków własnych. Nabycie nastąpiło w oparciu o akt notarialny. Nie było wystawionej faktury VAT, gdyż kupno nastąpiło od osoby prywatnej nie będącej czynnym podatnikiem VAT. Kupno od osoby prywatnej nie będącej podatnikiem czynnym VAT, nie dało możliwości odliczenia podatku VAT, gdyż podatek ten nie był naliczany od sprzedaży.

Przedmiotowa nieruchomość była towarem handlowym przeznaczonym do dalszej sprzedaży, pod warunkiem, że ewentualny nabywca zleciłby Wnioskodawcy budowę domu na tej nieruchomości. W efekcie sprzedaż byłaby wiązana tj. opodatkowana w preferencyjny sposób czyli z obniżoną stawką podatku VAT - w chwili obecnej 8% .

Reasumując a zarazem odpowiadając na pytanie - Wnioskodawca nie korzystał z nieruchomości i nie czynił na nią nakładów, gdyż nie znalazł się do tej pory nabywca na działkę wraz z budową domu.

Obecna kwalifikacja działki wg Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego to: Ekologiczny System Obszarów Chronionych o znaczeniu lokalnym (CEOCH), uchwała XLV/420/97 z dnia 25 sierpnia 1997r.

Obecnie nie ma planu zagospodarowania przestrzennego a wg obecnych przepisów budowlanych nie ma możliwości uzyskania pozwolenia na budowę - w efekcie grunt jest zbędny i stanowi dodatkowy balast w postaci kosztów, które nie generują przychodu. Celowym jest więc wycofanie przedmiotowej nieruchomości z działalności gospodarczej czy to na własne potrzeby Wnioskodawcy, czy też Wnioskodawca podarowałby tą działkę matce dla celów rekreacyjnych (ogródek działkowy).

Wnioskodawca nie będzie uatrakcyjniał działki. Działka nie była i nie będzie przedmiotem najmu i dzierżawy. Grunt stanowi jedną geodezyjnie wyodrębnioną działkę o nr 159/19.

W momencie wycofania działki z działalności gospodarczej będzie niezabudowana.

Gdyby ewentualnie działka została sprzedana po wycofaniu z działalności gospodarczej, to środki uzyskane, zostałyby przeznaczone na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prywatnie nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży i nie sprzedawał gruntów poza działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż gruntu z majątku prywatnego Podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą - budowanie domów i ich sprzedaż wraz z gruntem i w sytuacji, gdy grunt ten wcześniej został przekazany z działalności gospodarczej na własne potrzeby Podatnika i biorąc pod uwagę, że grunt ten w momencie sprzedaży nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego - korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o VAT ...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli dla danego terenu nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a dla działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie dla opodatkowania VAT mają dane z ewidencji gruntów. Wg wypisu z rejestru gruntów z dnia 13 czerwca 2011r., grunt Podatnika jest ujęty jako: „zurbanizowany teren niezabudowany”.

Zgodnie z ust. 3 pkt 4 załącznika nr 6 do Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dziennik Ustaw nr 38 poz. 454) - zurbanizowane tereny niezabudowane są to grunty niezabudowane, przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, wyłączone z produkcji rolniczej lub leśnej.

Wyjątkiem od generalnej zasady opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości dokonywanej w ramach prowadzonej działalności jest art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym sprzedaż terenów niezabudowanych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę jest zwolniona z podatku.

Zdaniem podatnika, o możliwości skorzystania ze zwolnienia decyduje przeznaczenie gruntów, a w szczególności wymóg, by sprzedawane grunty nie stanowiły terenów budowlanych ani terenów przeznaczonych pod zabudowę. Przeznaczenie gruntów ustala się na podstawie miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego. Podstawą do ustalenia przeznaczenia może być także decyzja o warunkach zabudowy.

W orzecznictwie panuje pogląd, że wypis z rejestru gruntów jest zaświadczeniem o faktycznym sposobie korzystania z nieruchomości jednakże nie stanowi o jej przeznaczeniu - więc nie stanowi też dowodu na budowlane czy też niebudowlane przeznaczenie gruntów.

Cytowane wcześniej Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w definicji swej również odnosi się, że zurbanizowane tereny niezabudowane są to grunty niezabudowane przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę - skoro brak takich planów w stosunku do gruntu podatnika, tereny te póki co terenami budowlanymi nie są.

W efekcie Podatnik uważa, że sprzedając grunt, wcześniej wycofany z działalności gospodarczej na własne potrzeby, w stosunku co do którego nie przysługiwało mu prawo odliczenia podatku naliczonego i w stosunku co do którego wydano decyzji o warunkach zabudowy ani też grunt ten nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT a tym samym będzie mógł skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej działki z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie będzie czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nabył w dniu 8 października 2010r. do prowadzonej działalności gospodarczej, jako towar handlowy, grunt, na którym zamierzał wybudować budynek mieszkalny do dalszej odsprzedaży. Grunt stanowi jedną geodezyjnie wyodrębnioną działkę o nr 159/19.

W związku z zakupem gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego a tym samym obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Nie było wystawionej faktury VAT, gdyż kupno nastąpiło od osoby prywatnej nie będącej czynnym podatnikiem VAT. Nabycie nastąpiło w oparciu o akt notarialny. Zakup gruntu finansowano ze środków własnych.

Zakupiony grunt nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z wypisem z rejestru gruntów stanowi „zurbanizowane tereny niezabudowane" i by planowana jakakolwiek budowa budynku mieszkalnego mogła mieć miejsce konieczne jest uzyskanie warunków zabudowy, co z kolei w chwili obecnej jest niemożliwe do uzyskania, gdyż do działki brakuje dojazdu. Dodatkowo Podatnik nie może zdobyć ewentualnych klientów na dom wybudowany na opisanym gruncie. W efekcie Podatnikowi nie opłaca się za wszelką cenę czynić starania o uzyskanie warunków zabudowy, gdyż wiąże się to z ponoszeniem dodatkowych kosztów tj. (ewentualne dokupienie drogi dojazdowej) by decyzja pozytywna o warunkach zabudowy została wydana - o ile tylko zapewnienie drogi będzie stanowiło o pozwoleniu na budowę.

W chwili obecnej Podatnik chce wycofać z towarów handlowych w działalności gospodarczej wyżej opisany grunt, dokonując stosownej korekty kosztów i przekazać tenże grunt na własne potrzeby. Podatnik wychodzi z założenia że w przyszłości grunt ten zostanie objęty planem zagospodarowania przestrzennego i wtedy wybuduje tam dom na własne potrzeby mieszkaniowe.

Grunt jest zbędny i stanowi dodatkowy balast w postaci kosztów, które nie generują przychodu. Celowym jest więc wycofanie przedmiotowej nieruchomości z działalności gospodarczej czy to na własne potrzeby Wnioskodawcy, czy też Wnioskodawca podarowałby tę działkę matce dla celów rekreacyjnych (ogródek działkowy). Obecna kwalifikacja działki wg Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego to: Ekologiczny System Obszarów Chronionych o znaczeniu lokalnym (CEOCH), uchwała XLV/420/97 z dnia 25 sierpnia 1997r.

Wnioskodawca nie korzystał z nieruchomości i nie czynił na nią nakładów, gdyż nie znalazł się do tej pory nabywca na działkę wraz z budową domu.

Wnioskodawca nie będzie uatrakcyjniał działki. Działka nie była i nie będzie przedmiotem najmu i dzierżawy. W momencie wycofania działki z działalności gospodarczej będzie niezabudowana.

Gdyby ewentualnie działka została sprzedana po wycofaniu z działalności gospodarczej, to środki uzyskane, zostałyby przeznaczone na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prywatnie nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży i nie sprzedawał gruntów poza działalnością gospodarczą.

Z powyższego wynika, iż w przedmiotowej sprawie dostawę nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy działki nr 159/19, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działki działał w przedmiotowej sprawie w takim charakterze, zwłaszcza, że zakupiony grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych. Działka bowiem zostanie w przedmiotowej sprawie wyprowadzona z działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i rozliczona zgodnie z systemem VAT (co wynika z wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej znak IBPP1/443-1342/11/LSz z dnia 28 listopada 2011r.) a następnie przekazana na własne potrzeby celem wybudowania domu.

Wnioskodawca w żaden sposób nie korzystał z nieruchomości, nie czynił na nią nakładów i jej nie uatrakcyjniał. Grunt nie był przedmiotem najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.

Ponadto Wnioskodawca prywatnie nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży ani też nie sprzedawał do tej pory gruntów poza działalnością gospodarczą.

Natomiast ewentualne uzyskane środki ze sprzedaży działki Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na własne potrzeby mieszkaniowe.

Z powyższego wynika, iż w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca sprzedając 1 działkę niezabudowaną o nr 159/19 będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej działki w zaistniałych okolicznościach nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż działki będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Zwolnienie z opodatkowania nie jest bowiem tożsame z niepodleganiem danej czynności przepisom ustawy. Aby można było rozważać zwolnienie danej transakcji z opodatkowania należy najpierw stwierdzić, że jest ona objęta systemem VAT, tj. podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Jeśli natomiast czynność nie podlega ustawie o VAT, tj. nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to nie można objąć jej zwolnieniem z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.