INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2011r. (data wpływu 15 listopada 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2012r. (data wpływu 10 stycznia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług - zwolnienia od podatku VAT usług w zakresie dietetyki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2011r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług - zwolnienia od podatku VAT usług w zakresie dietetyki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w piśmie z dnia 5 stycznia 2012r.):

1. Podatnik planuje prowadzić działalność gospodarczą w postaci świadczenia usług polegających na układaniu jadłospisów, specjalistycznych diet i konsultacji dietetycznych dla:
   1. osób chorych,
   2. zdrowych oraz
   3. osób profesjonalnie i pół profesjonalnie uprawiają sport, którzy ze względu na charakterystykę sportu potrzebują niezbędnie zwiększonej ilości substancji odżywczych i specjalnie w tym celu skonstruowanych diet
2. Wszystkie powyższe przypadki świadczenia usług będą miały miejsce na podstawie:
   1. skierowania lekarskiego, lub
   2. wskazań dietetyka po przeprowadzeniu analizy badań morfologicznych oraz fizjologicznych (badania wydolnościowe)
   na podstawie których dobierana jest odpowiednia dieta i przedstawiane są wymogi dla pacjentów w celu poprawy ich jakości żywienia i w rezultacie stanu zdrowia.
3. Wszyscy pacjenci opisani w pkt 2 a oraz b powyżej będą poddawani przed skorzystaniem z usług dietetycznych analizie dotychczasowych nawyków żywieniowych oraz ocenie stanu zdrowia pacjenta za pomocą autorskiego programu komputerowego. Program umożliwia obliczenie wartości energetycznej i odżywczej diet, a także wielkości spożycia produktów i potraw, porównanie obliczonej wartości odżywczej do norm z uwzględnieniem nowego podejścia do oceny dostatecznej spożycia składników.
4. Całość usług dietetycznych będzie wykonywana w celu:
   1. leczniczym, na podstawie wskazań lekarskich,
   2. leczniczym na podstawie wskazań dietetyka po przeprowadzeniu analiz,
   3. profilaktycznym na podstawie wskazań dietetyka w zakresie diet dla sportowców

w zakresie w jakim dotyczą one profilaktyki, zachowania, przywracania i poprawy zdrowia pacjentów w tym również między innymi zabezpieczenia przed powrotem do złych nawyków i poprzedniego sposobu żywienia.

Stroną świadczącą usługi polegające na układaniu jadłospisów, specjalistycznych diet i konsultacji dietetycznych będzie Wnioskodawca.

Usługi te będą świadczone przez zatrudnionego u Wnioskodawcy dietetyka.

Dietetyk, który będzie świadczył ww. usługi posiada następujące wykształcenie: tytuł magistra Uniwersytetu ..., wydział Biologii, katedra fizjologii człowieka i zwierząt oraz dyplom z poradnictwa dietetycznego po ukończeniu studiów podyplomowych w Instytucie Żywności i Żywienia.

Przez osoby zdrowe pkt 1b Wniosku Wnioskodawca rozumie osoby z nadwagą zgłaszające się do Wnioskodawcy. Osoby te, ze względu na grożące choroby będące skutkiem otyłości, muszą zmniejszyć wagę ciała.

Osoby te będą poddawane jak wskazano wyżej badaniom morfologicznym oraz fizjologicznym (badania wydolnościowe) na podstawie których będzie dobierana odpowiednia dieta.

Usługi dietetyczne wykonywane ze skierowania lekarskiego jak i bez skierowania lekarskiego będą służyły wyłącznie profilaktyce, zachowaniu i poprawie zdrowia pacjentów. Usługi bez skierowania lekarskiego będą świadczone wyłącznie na podstawie wskazań wynikających z badań morfologicznych i wydolnościowych oraz analiz przeprowadzonych na podstawie pkt 3 wniosku, jeżeli badania i analizy wykażą, iż niezbędne dla poprawy i utrzymania właściwego stanu zdrowia jest stosowanie odpowiednich specjalnych diet.

Powyższe (tj. usługi dietetyczne wykonywane bez skierowania lekarskiego) dotyczy chorych na choroby, u których odżywianie się ma kluczowe znaczenie dla procesu powrotu do zdrowia (bulimia, anoreksja, cukrzyca, nadciśnienie itp.), osób zdrowych z nadwagą oraz profesjonalnych bądź pół-profesjonalnych sportowców, dla których specjalistyczna dieta ma kluczowe znaczenie dla utrzymania i profilaktyki zdrowia fizycznego ze względu na charakterystyczne dla uprawiania sportu nadmierne obciążenia i eksploatację organizmów.

W ocenie Wnioskodawcy skierowanie może być przygotowane zarówno przez lekarza jak i przez dietetyka bez konieczności konsultacji lekarskich, co wynika bezpośrednio z charakteru i zadań zawodu dietetyka czyli oceny, że dana osoba powinna z usług dietetyka korzystać.

Związek pomiędzy świadczeniem usług dietetycznych a zawodem sportowca profesjonalnego jest realny i konkretny. Zawód ten w trakcie jego wykonywania wymaga specjalistycznej wiedzy i pomocy w zakresie żywienia ze względu na dużo wyższe i bardzo specyficzne zapotrzebowanie na konkretne składniki żywieniowe, w postaci np. witamin, minerałów, pierwiastków śladowych. Brak odpowiedniej specjalistycznej diety u sportowca przygotowywanej przez osobę wykonującą zawód dietetyka będzie prowadziło do powstania niedoborów składników odżywczych w jego organizmie i spowoduje bezpośrednie i realne narażenie sportowca na urazy, kontuzje, rozstrój zdrowia i w następstwie zagrożenie życia.

A zatem usługi świadczone przez podatnika w tym konkretnym zakresie będą realizowane bezpośrednio w celach profilaktycznych i w celu diagnozy i opieki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik ma prawo zastosować zwolnienie podmiotowe do swoich usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 c) ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 5 stycznia 2012r.), zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 c) ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje mu zwolnienie od podatku od towarów i usług na usługi opisane w zdarzeniu przyszłym powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku VAT dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU). Zwolnienie miało charakter wyłącznie przedmiotowy. Bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia pozostawało to, jaki podmiot wykonywał powyższą usługę.

Z dniem 1 stycznia 2011r. ustawodawca odstąpił w tym zakresie od posługiwania się klasyfikacjami statystycznymi zastępując je formą opisową, wskazując na ich cechy, charakter i okoliczności wykonania.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r. zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
4. psychologa.
   
   

Z powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, iż zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19c ustawy o VAT, ustawodawca odwołał się do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej, określenie osoba wykonująca zawód medyczny – oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, iż pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

W tym miejscu podkreślić należy, iż z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe zwolnienia, oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której opiera się wspólny system podatku VAT.

Należy więc mieć na uwadze, że wyżej powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalniają zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Zauważyć zatem można, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu medycznego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku. Jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Należy zauważyć, iż stosownie do orzeczeń Trybunału UE, forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a - lit.d pozostaje bez znaczenia, Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził bowiem wyraźnie w wyroku C-141/00 w sprawie Kügler że: „ art. 13(A)(1)(c) szóstej dyrektywy definiuje transakcje zwolnione z podatku przez odniesienie do charakteru świadczonych usług bez wspominania o formie prawnej osoby, która je świadczy.

W dosłownej interpretacji, przepis ten nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe.”

„Zasada neutralności podatkowej wyklucza, między innymi, że podmioty prowadzące działalność gospodarczą w takim samym zakresie (taką samą) są traktowane odmiennie, jeśli chodzi o pobieranie podatku VAT. Wynika z tego, że zasada ta zostałaby pominięta, jeśli możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidzianego dla świadczenia opieki medycznej, o którym mowa w art. 13(A)(1)(c) zależałaby od formy prawnej, pod jaką podatnik prowadzi działalność gospodarczą.

Wykładni tej nie przeczą orzeczenia Trybunału, zgodnie z którymi zwolnienia ujęte w art. 13 szóstej dyrektywy należy interpretować ściśle, skoro stanowią one wyjątki od ogólnej zasady, iż podatek VAT pobierany jest od wszystkich usług świadczonych za wynagrodzeniem przez podatnika (…) Zatem (…) zwolnienie przyznane w art. 13(A)(1)(c) szóstej dyrektywy nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie.”

Potwierdza to też pkt 45 wyroku C-106/05 (orzeczenie z dnia 8 czerwca 2006r. w sprawie L.u.P GmbH):

„Wystarczy w tym zakresie zauważyć, że jak wynika z samej treści art. 13 część A ust. 2 szóstej dyrektywy, warunki wymienione w lit. a) tego ustępu mogą mieć zastosowanie wyłącznie do świadczeń opieki medycznej, które zostały zawarte w ust. 1 lit. b) tego artykułu, a nie do opieki, która została zwolniona z opodatkowania na mocy ust. 1 lit. c) tego artykułu. Ponadto ten ostatni przepis nie uzależnia przyznania zwolnienia z opodatkowania ww. opieki od tego, czy podmiot lub instytucja zapewniająca taką opiekę ma status publicznoprawny albo też są oficjalnie uznane przez dane państwo członkowskie, lecz od tego, czy świadczy ona taką opiekę w ramach wykonywania zawodów medycznych i paramedycznych określonych przez ustawodawstwo krajowe (ww. wyrok w sprawie Solleveld i van den Hout-van Eijnsbergen, pkt 23).”

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje prowadzić działalność gospodarczą w postaci świadczenia usług polegających na układaniu jadłospisów, specjalistycznych diet i konsultacji dietetycznych dla:

• osób z nadwagą, które ze względu na grożące choroby będące skutkiem otyłości, muszą zmniejszyć wagę ciała
• chorych na choroby, u których odżywianie się ma kluczowe znaczenie dla procesu powrotu do zdrowia (bulimia, anoreksja, cukrzyca, nadciśnienie itp.)
• profesjonalnych bądź pół-profesjonalnych sportowców, dla których specjalistyczna dieta ma kluczowe znaczenie dla utrzymania i profilaktyki zdrowia fizycznego ze względu na charakterystyczne dla uprawiania sportu nadmierne obciążenia i eksploatacje organizmów.
  
  

Usługi te będą świadczone przez zatrudnionego u Wnioskodawcy dietetyka. Dietetyk, który będzie świadczył ww. usługi posiada następujące wykształcenie: tytuł magistra Uniwersytetu ..., wydział Biologii, katedra fizjologii człowieka i zwierząt w oraz dyplom z poradnictwa dietetycznego po ukończeniu studiów podyplomowych w Instytucie Żywności i Żywienia.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą miały miejsce na podstawie skierowania lekarskiego, lub wskazań dietetyka po przeprowadzeniu analizy badań morfologicznych oraz fizjologicznych (badania wydolnościowe).

Usługi dietetyczne wykonywane ze skierowania lekarskiego jak i bez skierowania lekarskiego będą służyły wyłącznie profilaktyce, zachowaniu i poprawie zdrowia pacjentów. Usługi bez skierowania lekarskiego będą świadczone wyłącznie na podstawie wskazań wynikających z badań morfologicznych i wydolnościowych oraz analiz, jeżeli badania i analizy wykażą, iż niezbędne dla poprawy i utrzymania właściwego stanu zdrowia jest stosowanie odpowiednich specjalnych diet.

Wykładnia normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT wskazuje, iż zwolnienie od podatku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej dotyczy podatników będących osobami wskazanymi w tym przepisie (między innymi osoby wykonujące zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej - w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011r.), nie wykluczając jednocześnie możliwości zastosowania zwolnienia np. w sytuacji świadczenia tych usług przez osoby fizyczne, które zatrudniają wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT osoby, jeżeli umowa zatrudnienia przewiduje, iż to właśnie te osoby wykonują usługi w zakresie opieki medycznej w tych podmiotach. W takich przypadkach ziszczenie się świadczenia dokonanego przez osoby wymienione w punktach od a) do d) art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, następuje bowiem w świadczeniu usług dokonywanych przez te podmioty.

Taką interpretację potwierdza powołane wyżej orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskej (wyrok C-141 w sprawie Kügler).

Mając na uwadze powyższe, działalność podatnika polegająca na świadczeniu usług polegających na układaniu jadłospisów, specjalistycznych diet i konsultacji dietetycznych, w sytuacji gdy świadczenia te wykonywane są przez zatrudnioną u niego osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje do wykonania tych czynności (osobę wykonującą zawód medyczny), spełnia przesłankę podmiotową wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 19 lit c ustawy o VAT. Nie ma przy tym znaczenia forma organizacyjna prowadzonej przez podatnika działalności w ww. zakresie (osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej czy osoba fizyczna).

Istotne jest jednak, aby z dokumentacji podatnika wynikało, że wykonanie usług w zakresie opieki medycznej przypada w danym podmiocie osobie wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.

Rozpatrując więc kwestię ewentualnego zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskodawcę, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz czy faktycznie są one wykonywane są przez osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Zawód dietetyka nie został dotychczas objęty unormowaniami odrębnych aktów prawnych. Został on jednak wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w szeregu przepisów związanych z ochroną zdrowia, a ponadto kształcenie tego rodzaju specjalistów podjęły uczelnie wyższe, w których funkcjonują wydziały i kierunki dietetyki w formie 5-letnich studiów magisterskich i 3-letnich studiów licencjackich. W § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2002r. Nr 173, poz. 1419 ze zm.), wymieniono wykaz podstawowych dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty. Natomiast w § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia wskazano, iż do specjalizacji w dziedzinach, o których mowa w ust. 1, może przystąpić osoba, która posiada kwalifikacje do wykonywania zawodów, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia. W powyższym załączniku wymieniono zawód dietetyka.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537), dietetycy zostali wymienieni w grupie 22 specjalistów do spraw zdrowia, obejmującej również lekarzy, dentystów, pielęgniarki i inne - 228401 specjalista dietetyk.

Zgodnie natomiast z poz. 55 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami (Dz. U. z 2011r. Nr 151 poz. 896) wymagane kwalifikacje dla dietetyka to:

• ukończenie szkoły policealnej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskanie tytułu zawodowego dietetyk lub dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w zawodzie dietetyk lub ukończenie technikum lub szkoły policealnej i uzyskanie tytułu zawodowego technika technologii żywienia w specjalności dietetyka, lub tytuł zawodowy magistra lub licencjata na kierunku dietetyka, lub
• rozpoczęcie przed dniem 1 października 2007r. studiów wyższych w specjalności dietetyka obejmujących co najmniej 1784 godziny kształcenia w zakresie dietetyki i
• rozpoczęcie przed dniem 1 października 2007 r. studiów wyższych na kierunku technologia żywności i żywienie człowieka o specjalności żywienie człowieka i uzyskanie tytułu magistra lub magistra inżyniera na tym kierunku.
  
  

Pomimo, iż zawód dietetyka nie został objęty unormowaniem odrębnych aktów prawnych, to jednak inne przepisy określające m. in.: zasady jego wykonywania, zasady związane z uzyskiwaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu, wskazują, iż w ocenie tut. organu osoba, która uzyskała tytuł magistra Uniwersytetu ..., wydział Biologii, katedra fizjologii człowieka i zwierząt w oraz dyplom z poradnictwa dietetycznego po ukończeniu studiów podyplomowych w Instytucie Żywności i Żywienia jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa, wskazać należy, że usługi dietetyczne w przypadku, gdy jak wskazał w treści wniosku Wnioskodawca usługi dietetyczne będą służyły wyłącznie profilaktyce, zachowaniu i poprawie zdrowia pacjentów, jak również wykonywane będą w ramach wykonywania zawodu medycznego, a więc przez osobę, która legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny - jako spełniające przesłankę podmiotową i przedmiotową, korzystać będą w tym konkretnym przypadku ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.