2017.09.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPP2/443-922/13-1/WN
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 28 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 22/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 2 czerwca 2017 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lipca 2016 r. sygn. akt I FSK 113/15, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2013 r. (data wpływu 1 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z 30 grudnia 2013r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r. jak i w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011r. jest:

nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu:
prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które są wypożyczane klientom serwisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 30 grudnia 2013r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r. jak i w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011r. w zakresie:

w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które bezpośrednio po zakupie są sprzedawane klientom oraz tych, które wykorzystywane są do jazd testowych/demonstracyjnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu,
w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników lub są wypożyczane klientom serwisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jako dealera samochodowego, jest sprzedaż (odprzedaż) samochodów osobowych. Sprzedaż samochodów osobowych przez wnioskodawcę podlega opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca nabywa samochody przeważnie od podatników VAT, od których otrzymuje faktury z podstawową stawką VAT. Nabywane przez Wnioskodawcę samochody można podzielić zasadniczo na dwie kategorie:

samochody, które bezpośrednio po zakupie przez wnioskodawcę są sprzedawane klientom wnioskodawcy;
samochody, które przed sprzedażą na rzecz klientów wnioskodawcy wykorzystywane są przez wnioskodawcę do różnych celów związanych z opodatkowaną działalnością wnioskodawcy, tj. do wspierania sprzedaży przez oddawanie aut potencjalnym klientom do jazd testowych/demonstracyjnych, do wypożyczania aut klientom serwisu na czas obsługi ich samochodu, a także dojazd służbowych pracowników wnioskodawcy.

Pomimo czasowego wykorzystania niektórych samochodów do bieżącej działalności Wnioskodawcy, podstawowym przeznaczeniem tych samochodów pozostaje ich odprzedaż.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 30 grudnia 2013r.):

Czy w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego przy nabyciu wszystkich samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej?
Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011r. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego przy nabyciu wszystkich samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej?
Czy - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r. jak i w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011r. - Wnioskodawcy przysługiwało i przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do napędu samochodów wykorzystywanych w opodatkowanej działalności gospodarczej?

W ramach uzupełnienia wniosku Wnioskodawca poinformował, że pytania i stanowisko własne Wnioskodawcy odnosi się do samochodów osobowych, o których mowa w opisie stanu faktycznego/przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad 1

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego przy nabyciu wszystkich samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska:

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT statuuje fundamentalną zasadę, zgodnie z którą w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest rodzajem ulgi lub zwolnienia. Wobec tego to nie prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług służących działalności opodatkowanej, ale wszelkie ograniczenia tego prawa należy interpretować ściśle. Pogląd ten był potwierdzany przez Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z 13 marca 2009 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 35/08) oraz, na gruncie prawa wspólnotowego, przez ETS (wyrok z 30 września 2010 r. w sprawie C-395/09 Oasis East sp. z o.o. przeciwko Ministrowi Finansów). Wnioskodawca w tym miejscu pragnie zauważyć, iż nabywane przez niego samochody osobowe wykorzystywane są wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, zatem zasadniczo przysługuje wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów osobowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (dalej łącznie Samochody Osobowe) kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Zgodnie jednak z art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, „przepis ust. 3 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie".

Należy zauważyć, iż cytowane wyżej przepisy odnoszą się do cech technicznych, rodzaju homologacji lub formalnego przeznaczenia Samochodów Osobowych uwidocznionego w odpowiednich dokumentach. Zatem każdy podatnik VAT czynny (zakładając spełnienie ogólnych przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) miał w stanie prawnym obowiązującym do końca 2010r. prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Samochodów Osobowych, o ile spełniały one i powyższe kryteria. Zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy o VAT, „przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy." Cytowany wyżej przepis wiąże prawo do nieograniczonego odliczenia podatku naliczonego z łącznym spełnieniem dwóch warunków: (1) podatnik musi prowadzić działalność w zakresie odpłatnego oddawania Samochodów Osobowych do używania oraz (2) Samochody Osobowe mają być przeznaczone do odpłatnego oddania w używanie przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Powyższy przepis odnosi się zatem łącznie do cech podmiotowych podatnika oraz faktycznego przeznaczenia Samochodów Osobowych w określonych ramach czasowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy o VAT, „przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)." Z cytowanego przepisu jednoznacznie wynika, iż przyznaje on podatnikowi VAT prawo do nieograniczonego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu wszystkich Samochodów Osobowych, jeżeli tylko podatnik ten prowadzi działalność, której przedmiotem jest odprzedaż Samochodów Osobowych. W odróżnieniu od analizowanych wcześniej art. 86 ust. 4 pkt 1 - 6 oraz pkt 7 lit. b) ustawy o VAT, art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy o VAT nie warunkuje prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego ani od cech technicznych, rodzaju homologacji lub formalnego przeznaczenia Samochodów Osobowych uwidocznionego w odpowiednich dokumentach, ani od faktycznego przeznaczenia Samochodów Osobowych. W szczególności należy zauważyć, iż przepisy ustawy o VAT nie uzależniają w żaden sposób prawa do odliczenia podatku naliczonego od czasu, jaki upływa pomiędzy nabyciem konkretnego samochodu a jego sprzedażą. Brak jest również jakiejkolwiek podstawy prawnej by wiązać okoliczność eksploatowania konkretnego samochodu przed jego sprzedażą z ograniczeniem prawa do odliczenia podatku naliczonego. W tym stanie rzeczy, zdaniem Wnioskodawcy uprawniony jest wniosek, iż Wnioskodawcy jako podatnikowi prowadzącemu działalność, której przedmiotem jest odprzedaż samochodów, przysługuje prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku naliczonego przy nabyciu każdego samochodu i pojazdu samochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w przepisach ustawy o VAT, a także zostało potwierdzone przez NSA w wyroku z dnia 29 października 2010r. o sygn. I FSK 1875/09, w którym postawiono jednoznaczną tezę, iż „do podatników określonych w art. 86 ust. 4 pkt 7a u.p.t.u. nie mają zastosowania ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego określone w ust. 3 tego artykułu, a ma zastosowanie art. 86 ust. 1 u.p.t.u. przewidujący jako zasadę prawo do odliczenia podatku naliczonego, warunkiem zastosowania której jest to, by nabyte towary i usługi były wykorzystywane do działalności opodatkowanej." Ponadto w uzasadnieniu swego wyroku sąd zauważa, iż „jedynym warunkiem określonym w art. 86 ust. 4 pkt 7a u.p.t.u. do pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabycia pojazdów, o których mowa w ust. 3 jest to, by przedmiotem działalności podatnika była odprzedaż pojazdów określonych w ust. 3. Przepis ten bowiem nie określa - w przeciwieństwie do pkt 7b ust. 4 art. 86 u.p.t.u. - przeznaczenia tych pojazdów ani nie odwołuje się do okoliczności zadysponowania jakimś konkretnym pojazdem, a jedynie odwołuje się do działalności podatnika."

Analogiczny pogląd wyrażony został przez NSA w wyrokach z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. I FSK 316/12; z dnia 17 stycznia 2013r. sygn. I FSK 317/12; z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. I FSK 351/12). Stanowisko to jest też aprobowane przez Ministra Finansów, który w interpretacji ogólnej z dnia 21 czerwca 2013r., sygn. PT10/033/4/87/LWW/13/RD61593, stwierdził, że czasowe przeznaczenie pojazdów do celów demonstracyjnych, np. jazd próbnych, zaprezentowania nabywcy, nie zmienia tego, że będą one nadal służyły podatnikowi do podstawowej jego działalności jaką jest odprzedaż pojazdów. Oznacza to, że podatnikom, których przedmiotem działalności jest odprzedaż pojazdów samochodowych, w przypadku nabycia pojazdów, które nie zostają od razu sprzedane lecz czasowo służą w charakterze pojazdów demonstracyjnych/testowych, przysługuje w odniesieniu do tych pojazdów odliczenie podatku od towarów i usług w pełnej wysokości.

Ad 2.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku naliczonego przy nabyciu wszystkich samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska:

Przedstawiając własne stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 Wnioskodawca stwierdza, iż wszelkie uwagi poczynione w zakresie pytania oznaczonego nr 1 zachowują swą aktualność również w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r. Powyższe wynika z okoliczności, iż od 1 stycznia 2011 r. materię związaną z odliczaniem podatku naliczonego przy nabyciu Samochodów Osobowych regulują przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Zgodnie z art. 3 ust. 1 powołanej ustawy „w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2."

Zgodnie z art. 3 ust. 2 powołanej ustawy „przepis ust. 1 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części
przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie; 7) przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Cytowana wyżej regulacja nie różni się w żaden sposób zarówno co do treści jak i celu od obowiązującego do końca 2010r. art. 86 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, a została jedynie de facto przeniesiona do nowej ustawy z powodów związanych z dostosowywaniem prawa polskiego do Prawa Wspólnotowego. Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stwierdza, iż - jako podatnikowi prowadzącemu działalność, której przedmiotem jest odprzedaż samochodów - przysługuje mu prawo do odliczania w pełnej wysokości podatku naliczonego przy nabyciu każdego samochodu i pojazdu samochodowego. Aktualność zachowują poglądy NSA wyrażone w wyroku z dnia 29 października 2010r. o sygn. I FSK 1875/09, z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. I FSK 316/12 i sygn. I FSK 317/12; z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. I FSK 351/12 i poglądy Ministra Finansów wyrażone w interpretacji z dnia 21 czerwca 2013r., sygn. PT10/033/4/87/LWW/13/RD61593.

Ad 3.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r. jak i w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawcy przysługiwało i przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do napędu samochodów wykorzystywanych w opodatkowanej działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska:

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r., na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika „paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.” Art. 86 ust. 3 ustawy o VAT mówił o samochodach osobowych oraz pojazdach samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony, za wyjątkiem tych samochodów oraz tych przypadków, o których mówił art. 86 ust. 4 ustawy o VAT. Jak zostało szeroko uzasadnione w stanowisku wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1, samochody nabywane przez wnioskodawcę nie stanowią samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w stanie prawnym obowiązującym do końca 2010r. Wnioskodawca miał na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu paliw służących do napędu wszystkich samochodów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę do opodatkowanej działalności gospodarczej.

W stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym „w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.”

Jak zostało szeroko uzasadnione w stanowisku Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i 2, samochody nabywane przez Wnioskodawcę nie stanowią samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011r. Wnioskodawca ma na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu paliw służących do napędu wszystkich samochodów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę do opodatkowanej działalności gospodarczej.

W interpretacji indywidualnej z 31 grudnia 2013 r. znak: IBPP2/443-922/13/WN uznano, że stanowisko Wnioskodawcy w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r. jak i w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r. za:

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które bezpośrednio po zakupie są sprzedawane klientom oraz tych, które wykorzystywane są do jazd testowych/demonstracyjnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu,
nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników lub są wypożyczane klientom serwisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji Wnioskodawca, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Spółka ww. interpretację zaskarżyła w tej części, w której jej stanowisko uznano za nieprawidłowe, to jest w odniesieniu do rozstrzygnięcia, z którego wynika, że Spółce nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT na fakturach dokumentujących nabycie samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników lub są wypożyczane klientom serwisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu przedmiotowej skargi, wyrokiem z 9 września 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 829/14 oddalił skargę Skarżącej.

Od ww. wyroku WSA w Krakowie z 9 września 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 829/14 Skarżąca wniosła skargę kasacyjną.

Wyrokiem z 26 lipca 2016r. sygn. akt I FSK 113/15 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po ponownym rozpoznaniu sprawy na rozprawie w dniu 28 lutego 2017 r., wyrokiem z 28 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 22/17 uchylił ww. interpretację indywidualną znak: IBPP2/443-922/13/WN w zaskarżonej części, tj. w zakresie dotyczącym uznania przez tut. organ stanowiska wnioskodawcy za nieprawidłowe, a więc w odniesieniu do rozstrzygnięcia Ministra Finansów, z którego wynikało że stronie skarżącej nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie samochodów osobowych w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, jeśli samochody te są czasowo wykorzystywane do przejazdów służbowych pracowników lub są czasowo wypożyczane klientom prowadzonego przez Spółkę serwisu, jak również w zakresie w jakim Minister Finansów uznał, iż Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu takich samochodów.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników lub są wypożyczane klientom serwisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu, wymaga ponownego rozpatrzenia przez organ.

Mając na uwadze ww. rozstrzygnięcia WSA w Krakowie z 26 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 22/17 i NSA z 3 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 113/15 oraz stan prawny mający zastosowanie w sprawie stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

jest nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu:
jest prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które są wypożyczane klientom serwisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu:

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązującego do 31 grudnia 2010r. jak i obowiązującego po 1 stycznia 2011r., bowiem we wniosku Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zarówno stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego, a niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej sprawy w wyniku ww. orzeczenia WSA w Krakowie i orzeczenia NSA.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., a od 26 sierpnia 2011r. t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl postanowień ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od 1 stycznia 2011 r. cyt. wyżej przepis otrzymał brzmienie: „Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4”.

Do 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, jak również paliw do ich napędu, regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy i art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 86 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, z postanowień ust. 4 pkt 7 ww. artykułu wynika, iż przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy stanowił, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Od 1 stycznia 2011 r. powyższe kwestie zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 pkt 7 tego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W świetle art. 4 cyt. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powołanych wyżej uregulowań prawnych wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie to nie miało/nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i odpowiednio w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., tj. gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Z treści wniosku wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jako dealera samochodowego, jest sprzedaż (odprzedaż) samochodów osobowych. Sprzedaż samochodów osobowych przez wnioskodawcę podlega opodatkowaniu VAT.

samochody, które bezpośrednio po zakupie przez Wnioskodawcę są sprzedawane klientom wnioskodawcy;
samochody, które przed sprzedażą na rzecz klientów Wnioskodawcy wykorzystywane są przez wnioskodawcę do różnych celów związanych z opodatkowaną działalnością wnioskodawcy, tj. do wspierania sprzedaży przez oddawanie aut potencjalnym klientom do jazd testowych/demonstracyjnych, do wypożyczania aut klientom serwisu na czas obsługi ich samochodu, a także dojazd służbowych pracowników wnioskodawcy.

Pomimo czasowego wykorzystania niektórych samochodów do bieżącej działalności Wnioskodawcy, podstawowym przeznaczeniem tych samochodów pozostaje ich odprzedaż.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy na gruncie niniejszej sprawy, w odniesieniu do samochodów wykorzystywanych do jazd służbowych pracowników lub do samochodów, które były/są wypożyczane klientom serwisu, należy mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zawarte w zapadłym w niniejszej sprawie wyroku z 28 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/GKr 22/17, które w świetle powołanego wcześniej przepisu art. 153 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wiąże również organ w tej sprawie.

W wyroku Sąd zauważył, że pozostając związanym oceną prawną zawartą w wyroku NSA z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 113/15, stwierdza, że przeciw prawu do pełnego odliczenia w analizowanym przypadku przemawiają względy, które legły u podstaw wprowadzenia regulacji ograniczających prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych, jako wyjątku od zasady pełnego odliczenia podatku naliczonego. Kwestię tę dobitnie przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1875/09. Wskazując na pełne prawo do odliczenia w odniesieniu do samochodów osobowych ściśle związanych z działalnością gospodarczą podatnika, której przedmiotem jest odsprzedaż samochodów osobowych, Sąd ten nie dał przyzwolenia na pełne odliczenie z tytułu każdego zakupu samochodów osobowych przez takich podatników. NSA w tym wyroku zwrócił uwagę, że ważny jest cel regulacji ograniczających prawo do odliczenia: „Celem tego uregulowania było (...) ograniczenie prawa do odliczenia pewnych kategorii towarów (...), które mogą być wykorzystywane wyłącznie lub częściowo do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników (...).” Oceniając przypadek przeznaczonych na cele handlowe samochodów testowych i zastępczych, których obowiązek utrzymywania wynikał z umowy dealerskiej, Sąd uznał, że tego rodzaju celu one nie niweczą i tym samym z ich zakupem wiąże się możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego. Jak podkreślił orzekający w mniejszej sprawie NSA tego rodzaju ryzyko, jak wskazane wyżej, dotyczy samochodów osobowych przeznaczonych do celów służbowych pracowników (oraz paliwa do nich). W orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowany jest pogląd, który Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie niezależnie od związania wyrokiem NSA w całości podziela, że: pełne odliczenie nie może mieć miejsca z uwagi na rzeczywiste ryzyko wykorzystywania tych samochodów nie tylko do czynności opodatkowanych, ale także do celów prywatnych podatnika i jego pracowników (tak w wyrokach NSA z dnia: 17 października 2013 r., sygn. akt: I FSK 1553/12 i I FSK 1554/12; 17 grudnia 2013 r„ sygn. akt: I FSK 21/13, I FSK 133/13 i I FSK 162/13 oraz 8 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 796/13); - taki sposób wykorzystywania pojazdów powoduje brak ścisłego związku pomiędzy jego nabyciem, a wykorzystaniem go w działalności opodatkowanej (tak w wyrokach NSA z dnia: 11 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 882/12; 11 lipca 2013 r., sygn. akt I FSK 1305/12; 17 października 2013 r., sygn. akt: I FSK 1553/12 i I FSK 1554/12 oraz 17 grudnia 2013 r., sygn. akt: I FSK 21/13, I FSK 133/13 i I FSK 162/13); - przyjęcie odmiennej oceny w odniesieniu do takiego wykorzystywania tych pojazdów stawiałoby w korzystniejszej sytuacji podatników prowadzących działalność w zakresie odsprzedaży samochodów, co kłóciłoby się z zasadą równości określoną w art. 2 Konstytucji RP (tak w wyrokach NSA z dnia: 11 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 882/12; 11 lipca 2013 r., sygn. akt I FSK 1305/12 oraz 17 grudnia 2013 r., sygn. akt: I FSK 21/13, I FSK 133/13 i I FSK 162/13); - nie można przyjąć, aby ustawodawca tylko i wyłącznie z tej przyczyny, iż dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami osobowymi, przyznawał mu de facto przywilej w porównaniu z innymi podatnikami, którzy dokonują również zakupu samochodów osobowych dla celów służbowych swoich pracowników lub właścicieli; trudno też znaleźć ratio legis dla pełnego odliczenia podatku w przypadku samochodów osobowych zakupionych dla celów służbowych wyłącznie przez ich dealerów (por. NSA w wyroku z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 625/13).

W opinii Sądu, nie można uznać więc za trafny pogląd, że ten sposób wykorzystywania samochodów nie różni się jakościowo ani od używania takich pojazdów do jazd demonstracyjnych ani też wypożyczania ich klientom serwisu. Jak podkreślił NSA w wyroku wydanym w niniejszej sprawie zasadnicza różnica tkwi właśnie w przywołanym już wcześniej ryzyku - towarzyszy ono immanentnie tego rodzaju towarom jak samochody osobowe - wykorzystywania ich także do celów prywatnych pracowników To zaś potencjalne i zarazem z natury wysoce prawdopodobne ryzyko zmiany faktycznego korzystania, a wiec nie tylko służbowego, ale i prywatnego, musiało zostać uwzględniane przy dokonywaniu wykładni i oceny co do zastosowania spornych w tej sprawie przepisów.

Natomiast w przypadku samochodów nabywanych w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej wypożyczanych klientom serwisu na czas obsługi ich samochodu oraz prawa do pełnego odliczenia kwot podatku od towarów i usług, naliczonego na fakturach dokumentujących nabycie samochodów osobowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu takich samochodów Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 22/17, stwierdził, że działanie polegające na wykorzystywaniu samochodów na cele serwisu służy wspieraniu sprzedaży samochodów osobowych. W tym przypadku taki cel uzasadnia istnienie bezpośredniego i ścisłego związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością handlową w zakresie sprzedaży tych właśnie pojazdów. Przede wszystkim jednak, odmiennie niż w przypadku osobowych samochodów służbowych, taki sposób ich wykorzystywania na cele serwisu nie wiązał się z istotnym ryzykiem przeznaczenia tych samochodów do zaspokajania również prywatnych potrzeb pracowników Spółki, co niweczyłoby sens wprowadzonego ograniczenia w postaci odliczenia limitowanego. Zdaniem Sądu, należy stwierdzić, że fakt takiego wykorzystywania samochodów nie powoduje przy tym utraty przez samochody czasowo zastępcze charakteru pojazdów przeznaczonych do dalszego zbycia. Orzekający ponownie w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie niezależnie od związania oceną prawną dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku z dnia 26 lipca 2016r. w sprawie o sygn. akt I FSK 113/15 opowiada się za istnieniem prawa skarżącej spółki do pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych czasowo wypożyczane klientom prowadzonego przez Spółkę serwisu (oraz pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa służącego do napędu tych samochodów). Pogląd ten oparty jest w tym zakresie na reprezentatywnej linii orzeczniczej sądów administracyjnych i jest podzielany w wielu orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego np. z dnia: 29 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1875/09; 17 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 316/12; 17 października 2013 r„ sygn. akt I FSK 1553/12 i I FSK 1554/12; 17 grudnia 2013 r., sygn. akt: I FSK 21/13, I FSK 133/13 i I FSK 162/13; 5 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 478/13; 8 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 796/13 oraz 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1419/13 i I FSK 1442/13.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz wskazane przepisy prawa, a także uwzględniając stanowisko Sądu wyrażone w ww. wyroku WSA w Krakowie z 26 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 22/17 i NSA z 3 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 113/15, należy uznać, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie samochodów osobowych w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, jeśli samochody te są czasowo wykorzystywane do przejazdów służbowych pracowników jak również Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu takich samochodów. Natomiast Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie samochodów osobowych w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, jeśli są czasowo wypożyczane klientom prowadzonego przez Spółkę serwisu, jak również Spółka ma prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu takich samochodów.

Reasumując w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. należy stwierdzić, że Wnioskodawcy w odniesieniu do:

samochodów nabywanych w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej wykorzystywanych do jazd służbowych pracowników, nie przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie przedmiotowych samochodów. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 3 ustawy, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia jedynie 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000 zł – wynikającej z faktury zakupu tych samochodów.

prawo do odliczenia

samochodów nabywanych w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, wypożyczanych klientom serwisu na czas obsługi ich samochodu, przysługiwało prawo do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie tych samochodów. Odliczenie to przysługiwało Wnioskodawcy na zasadach wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że nie wystąpiła żadna z okoliczności wyłączających to prawo, określonych w art. 88 ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługiwało także prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do napędu ww. samochodów.

Natomiast mając na uwadze przedstawiony stan prawny obowiązujący od 1 stycznia 2011r. oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy w odniesieniu do:

samochodów nabywanych w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej wykorzystywanych do jazd służbowych pracowników, nie przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie przedmiotowych samochodów. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia jedynie 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000 zł – wynikającej z faktury zakupu tych samochodów.

prawo do odliczenia

samochodów nabywanych w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, wypożyczanych klientom serwisu na czas obsługi ich samochodu, przysługuje prawo do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie tych samochodów. Odliczenie to przysługuje Wnioskodawcy na zasadach wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że nie wystąpi żadna z okoliczności wyłączających to prawo, określonych w art. 88 ustawy.

prawo do odliczenia

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest:

nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu,
prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które są wypożyczane klientom serwisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwot podatku naliczonego określonych w fakturach z tytułu nabycia samochodów w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej, które wykorzystywane są do przejazdów służbowych pracowników lub są wypożyczane klientom serwisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010r. jak i w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r.

Natomiast w pozostałym zakresie interpretacja indywidualna z 24 września 2013 r. znak: IBPP2/443-922/13/WN zachowuje swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji uchylonej wyrokiem WSA w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 22/17, tj. na dzień 31 grudnia 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków,, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin