Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.103.2017.1.MG
z 2 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości nabycia towarów, o których mowa we wniosku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości nabycia towarów, o których mowa we wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca to przedsiębiorca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT (również podatnik VAT UE) i prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą zarejestrowaną w rejestrze przedsiębiorców CEIDG. Jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą podlegającą ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzącą podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność polega między innymi na sprzedaży we własnym imieniu, drewna podlegającego obróbce a zakupionego jako towar używany od osób fizycznych na podstawie umowy kupna-sprzedaży w kraju i za granicą (zarówno kraje unijne jak i kraje trzecie). Przedsiębiorca, jako przeważającą działalność, wykonuje usługi w zakresie sprzedaży drzewa PKD 02.20.Z. Wnioskodawca zakupuje używane drewno od osób fizycznych, które są obywatelami Unii Europejskiej, m.in. Chorwacja oraz kraju trzeciego, m.in. Serbia.

Zakup używanego drewna, znajdującego się na terytorium danego kraju poza granicami Polski, dokonywany jest od osób fizycznych na podstawie umowy kupna-sprzedaży zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą a osobą fizyczną poza granicami Polski.

Zakupione drewno jest transakcją powyżej wartości 1000 zł jednostkowo lub w ramach całej dostawy. Osoba fizyczna, od której zakupywane jest drewno, nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Umowa sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą, a opisaną powyżej osobą fizyczną, jest zawierana w formie pisemnej, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W momencie zawarcia umowy, przedmiot umowy nie będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zakupione towary są następnie przewożone do Polski, podlegają obróbce i są dalej sprzedawane w kraju czy zagranicą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, wartość nabycia towaru od osoby fizycznej z kraju trzeciego lub Unii Europejskiej wskazana na umowie kupna-sprzedaży będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zakup towaru (drewno) wskazana na umowie kupna-sprzedaży stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust 1.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Przy czym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Wynika to z art. 22 ust. 6b wymienionej ustawy. Z kolei § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. nr 152, poz. 1475 ze zm.) stanowi, że zakup materiałów podstawowych i towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W związku z powyższym jednym z warunków zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych w związku z prowadzeniem tej działalności, m.in. poniesionych na zakup towarów handlowych, jest właściwe udokumentowanie takiego wydatku.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę do dokonania wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:

1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
   
2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dotyczącymi transakcji określonych w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1829, 1948,1997 i 2255) dokonanych bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
   
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
   
4. podpis osoby sporządzającej dokument.
   

2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej, zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   

-oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast na podstawie ww. § 13 za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą. Jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą podlegającą ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność polega między innymi na sprzedaży we własnym imieniu, drewna podlegającego obróbce a zakupionego jako towar używany od osób fizycznych na podstawie umowy kupna-sprzedaży w kraju i za granicą (zarówno kraje unijne jak i kraje trzecie). Wnioskodawca zakupuje używane drewno od osób fizycznych, które są obywatelami Unii Europejskiej, m.in. Chorwacja oraz kraju trzeciego, m.in. Serbia. Zakup używanego drewna, znajdującego się na terytorium danego kraju poza granicami Polski, dokonywany jest od osób fizycznych na podstawie umowy kupna-sprzedaży zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą a osobą fizyczną poza granicami Polski. Zakup drewna jest transakcją powyżej wartości 1000 zł jednostkowo lub w ramach całej dostawy. Umowa jest zawierana w formie pisemnej. W momencie zawarcia umowy, przedmiot umowy nie będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zakupione towary są następnie przewożone do Polski, podlegają obróbce i są dalej sprzedawane w kraju czy zagranicą.

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów oraz do opisanego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia jako kosztu uzyskania przychodu poniesionego wydatku udokumentowanego tym dowodem w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być, co do zasady, faktura, bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jeżeli jednak osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą dokonuje zakupów na potrzeby działalności gospodarczej od osób fizycznych, które działalności gospodarczej nie prowadzą, to dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów mogą być dokumenty, o których mowa w § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia zawierające dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia, np. umowy cywilnoprawne (umowy kupna-sprzedaży). Wobec powyższego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie cytowanego uprzednio art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki poniesione na zakup używanego drewna od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej udokumentowane umową kupna-sprzedaży i w wysokości wynikającej z tej umowy o ile umowa ta będzie zawierała wszelkie dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie objętym zadanym pytaniem oznaczonym we wniosku Nr 2.

Stąd też inne kwestie zawarte w stanowisku, a w szczególności kwestia dotycząca momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanego we wniosku wydatku oraz sposobu zaewidencjonowania tego wydatku w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, nie jest przedmiotem interpretacji.

W pozostałym zakresie (objętym pytaniem oznaczonym we wniosku Nr 1) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.