Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.158.2017.3.KR
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego PIT-36 za 2016 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego PIT-36 za 2016 r.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 9 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.158.2017.1.KR, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 9 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 sierpnia 2017 r.). W dniu 23 sierpnia 2017 r. (nadano w dniu 21 sierpnia 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni każdego roku rozliczała się wspólnie z małżonkiem składając zeznanie podatkowe PIT-36. Wnioskodawczyni była pewna, że składając zeznanie podatkowe PIT-36 za 2016 r. dokonała wspólnego rozliczenia. Z powodu błędu komputerowego tj. nieuwzględnienia danych Jej męża, Wnioskodawczyni nieświadomie dokonała indywidualnego rozliczenia. Wnioskodawczyni uważała, że Jej mąż jest uwzględniony w zeznaniu podatkowym, gdyż na załączniku PIT/O były dane męża (tj. PESEL, imię i nazwisko, data urodzenia) oraz podpis męża na zeznaniu podatkowym PIT-36. O fakcie, że wkradł się błąd komputerowy, Wnioskodawczyni dowiedziała się w Urzędzie Skarbowym, który wezwał Ją do złożenia korekty zeznania podatkowego z tytułu źle podanych zaliczek. Z powodu natłoku zajęć wynikających z intensywnej rehabilitacji ich córki, u której zdiagnozowano autyzm wczesnodziecięcy (zajęcia z logopedą, psychologiem, pedagogiem specjalnym, terapeutą integracji sensorycznej, zajęcia prowadzone metodą krakowską, zajęcia na basenie, hipoterapia) oraz prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe PIT-36 za 2016 r. w ostatnim dniu tj. 2 maja 2017 r., nie zauważając błędu. Według Wnioskodawczyni, przez ww. błąd musi zapłacić wyższy podatek. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, a Jej mąż nie otrzymuje żadnego dochodu, ponieważ z powodu niepełnosprawności ich dziecka przebywa na świadczeniu pielęgnacyjnym. Źródłem utrzymania Wnioskodawczyni i Jej męża jest prowadzona przez Nią działalność gospodarcza. Wydatki ponoszone na rehabilitację córki są wysokie. Wszystkich specjalistów dla dobra ich dziecka zmuszeni są opłacać prywatnie. Jest to dla nich ogromny wydatek, ponieważ zajęcia z kilkoma specjalistami odbywają się nawet 2-3 razy w tygodniu. Do tego dochodzi specjalistyczna dieta (bezglutenowa, bezmleczna, bezcukrowa, niskosalicylanowa, potwierdzona badaniem MRT 150), która wymaga ogromnych nakładów finansowych, dojazdy do specjalistów często poza …., leki, suplementy, preparaty mineralno-witaminowe, badania kontrolne, wizyty lekarskie, zakup pomocy do pracy w domu. Wnioskodawczyni i Jej mąż, który złożył podpis na zeznaniu podatkowym za 2016 r. mieli świadomość, że składają oświadczenie o wspólnym rozliczeniu rocznym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w 2016 r. Ona i Jej małżonek podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2013, z późn. zm.). W roku podatkowym 2016 pomiędzy Wnioskodawczynią a Jej małżonkiem istniała wspólność majątkowa i przez cały rok pozostawali w związku małżeńskim. Wnioskodawczyni w roku podatkowym 2016 jako sposób opodatkowania przychodów z prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej wybrała zasady ogólne - według skali podatkowej. W 2016 r. do Wnioskodawczyni nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może złożyć korektę zeznania podatkowego PIT-36 celem wspólnego rozliczenia z mężem?

Zdaniem Wnioskodawczyni, doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, zeznanie podatkowe PIT-36 za 2016 r., na którym podpisał się Jej współmałżonek, złożyła w terminie tj. w dniu 2 maja 2017 r. Wnioskodawczyni uważała, że składa oświadczenie o wspólnym rozliczeniu podatkowym, pomimo że dane personalne małżonka wystąpiły tylko na załączniku PIT/O. Wnioskodawczyni uważa, że na podstawie art. 6 ust. 2, ust. 2a, ust. 3 ust. 3d, ust. 8-13, art. 6a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) oraz zaistniałej sytuacji może dokonać korekty wspólnego rozliczenia podatkowego za 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Z kolei zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 6 ust. 2a ww. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma również zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (art. 6 ust. 10 ww. ustawy).

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Stosownie zaś do art. 12 § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni każdego roku rozliczała się wspólnie z małżonkiem składając zeznanie podatkowe PIT-36. Wnioskodawczyni była pewna, że składając w ostatnim dniu tj. 2 maja 2017 r. zeznanie podatkowe PIT-36 za 2016 r. dokonała wspólnego rozliczenia. Wnioskodawczyni uważała, że Jej mąż jest uwzględniony w zeznaniu podatkowym, gdyż na załączniku PIT/O były dane męża (tj. PESEL, imię i nazwisko, data urodzenia) oraz podpis męża na zeznaniu podatkowym PIT-36. Z powodu błędu komputerowego tj. nieuwzględnienia danych Jej męża, Wnioskodawczyni nieświadomie dokonała indywidualnego rozliczenia. O fakcie, że wkradł się błąd komputerowy, Wnioskodawczyni dowiedziała się w Urzędzie Skarbowym, który wezwał Ją do złożenia korekty zeznania podatkowego z tytułu źle podanych zaliczek.

Zauważyć należy, że możliwość skorzystania z uprzywilejowanej formy opodatkowania dochodów małżonków została z woli ustawodawcy w sposób wyraźny uzależniona – zgodnie z powołanym powyżej art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od spełnienia ściśle określonych warunków. I tak między innymi, wniosek o zastosowanie tej formy należy złożyć w określony sposób, tj. w rocznym zeznaniu podatkowym (zawierającym stosowne oświadczenie w tej materii) i w określonym terminie. Termin do złożenia zeznania rocznego upływa natomiast – w myśl ww. przepisu art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w dniu 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości złożenia tego wniosku ani w inny sposób, ani też w innym czasie. Przeciwnie, wprost uniemożliwia złożenie wniosku o preferencyjne rozliczenie po upływie terminu do złożenia zeznania. Po upływie terminu do złożenia zeznania nie jest możliwa zmiana tego oświadczenia. Termin do złożenia oświadczenia o łącznym bądź rozdzielnym opodatkowaniu małżonków nie jest bowiem przywracalny i nie może być wydłużany. Złożone zeznanie (także wspólne) można jednak skorygować na zasadach ogólnych.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W myśl art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Dopuszczalna jest zatem po dniu 30 kwietnia roku następującego po danym roku podatkowym korekta zeznania rocznego mająca na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy pierwotnym (poprzednim) jego sporządzaniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji zeznania, np. kwoty przychodów, dochodu, kosztów uzyskania przychodów, odliczeń, określenia wysokości nadpłaty, zaliczek na podatek.

Jednakże, dopuszczalność skorygowania po dniu 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym w zeznaniu podatkowym poszczególnych kwot zamieszczonych w rubrykach zeznania podatkowego nie uprawnia do jednoczesnego złożenia nowego (zmienionego) oświadczenia o wyborze – stosownie do art. 6 ust. 1 lub art. 6 ust. 2 ww. ustawy – łącznego bądź rozdzielnego opodatkowania małżonków. Takie oświadczenie złożone po dniu 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, po którym składane jest zeznanie, nie wywołuje skutków prawnych. Czym innym jest złożenie korekty zeznania podatkowego, a czym innym złożenie oświadczenia o wspólnym, bądź rozdzielnym (indywidualnym) opodatkowaniu małżonków. W zakresie wyboru jednej z form opodatkowania, wymienionej w treści art. 6 ust. 1 lub art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik sam podejmuje decyzję i sam ponosi konsekwencje własnych działań.

W związku z tym, w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 12 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa, tylko do dnia 2 maja 2017 r. można było złożyć oświadczenie o łącznym opodatkowaniu dochodów osiągniętych przez małżonków.

Jak wskazano powyżej, możliwość łącznego opodatkowania małżonków została między innymi uzależniona od złożenia wniosku we wspólnym zeznaniu w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, który jako termin materialnoprawny nie jest przywracany, co z kolei oznacza, że po jego upływie podatnik traci prawo możliwości skorzystania z tego uprawnienia.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni chcąc dokonać zmiany pierwotnego oświadczenia (wniosku) w przedmiocie indywidualnego rozliczenia dochodu za 2016 r., powinna mieć na uwadze, że taka możliwość istniała do dnia 2 maja 2017 r. Po tej dacie możliwe jest jedynie dokonanie korekty danych zawartych w złożonym zeznaniu podatkowym. Korekta nie oznacza jednak możliwości zmiany pierwotnego oświadczenia.

Takie stanowisko zajmują też sądy administracyjne, np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 3 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 317/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyrokach z dnia 11 października 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 704/13 oraz z dnia 18 października 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 705/13, czy też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 lipca 2004 r., sygn. akt III SA/Wa 777/03, w którym stwierdził, że dopuszczalność skorygowania po 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym w zeznaniu podatkowym (deklaracji) poszczególnych kwot zamieszczonych w rubrykach PIT nie uprawnia do jednoczesnego złożenia nowego – zmienionego – oświadczenia o wyborze – stosownie do art. 6 ust. 1 lub 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – łącznego bądź rozdzielnego opodatkowania małżonków. Takie oświadczenie złożone po 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym nie wywołuje skutków prawnych i nie może być podstawą do stwierdzenia nadpłaty.

Reasumując, stwierdzić należy, że data, do której należy złożyć zeznanie podatkowe roczne jest terminem, do upływu którego można złożyć i odwołać wniosek o wspólnym lub odrębnym rozliczeniu się małżonków. Po upływie tego dnia żadne oświadczenia woli w tym zakresie nie mogą wywołać skutków prawnych. To zaś oznacza, że Wnioskodawczyni nie ma prawa złożyć korekty zeznania podatkowego za 2016 r. po dniu 2 maja 2017 r. polegającej na łącznym opodatkowaniu dochodów przez małżonków, jeżeli wcześniej - w przedmiotowej sprawie do dnia 2 maja 2017 r. - Wnioskodawczyni rozliczyła się indywidualnie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.