Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.371.2017.2
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 oraz udziałem w prawie własności działki nr 69/10 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 oraz udziałem w prawie własności działki nr 69/10.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 sierpnia 2017 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pan … (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą …. Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wykonywanie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

Do czerwca 2006 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zamieszkiwali w budynku mieszkalnym stanowiącym ich własność. W czerwcu 2006 r. Państwo … budynek ten sprzedali i od tego czasu zamieszkiwali w lokalu mieszkalnym należącym do rodziców żony Wnioskodawcy na podstawie umowy użyczenia. W 2006 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość gruntową położoną w …. Nieruchomość ta została podzielona przez Wnioskodawcę na mniejsze działki, na których - w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - wybudował on nieruchomości, które sukcesywnie sprzedawał w ramach tej działalności. Od wydatków związanych z ich budową Wnioskodawca odliczał podatek naliczony od towarów i usług.

Jedną z tych nieruchomości - budynek mieszkalny wybudowany na działce nr 69/3 (budowa zakończyła się w drugiej połowie 2008 r.) - Wnioskodawca przeznaczył na własne cele mieszkaniowe, dokąd przeprowadził się wraz z małżonką w pierwszej połowie 2009 r. Państwo … w budynku tym zamieszkiwali do 2015 r. i wykorzystywali go na własne, prywatne cele mieszkaniowe. Umową sprzedaży z 31 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zbyli prawo własności działki nr 69/3 wraz z naniesieniami oraz udział w prawie własności działki nr 69/10 (droga wewnętrzna) na rzecz pp. … na podstawie umowy sprzedaży.

Wnioskodawca udokumentował tę transakcję fakturą VAT w następujący sposób:

• sprzedaż domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 potraktował jako dostawę towaru, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
  

• sprzedaż udziału wynoszącego 5/8 w prawie własności działki nr 69/10 potraktował jako dostawę towaru opodatkowaną stawką 23%.
  
  

Powyższe znalazło odzwierciedlenie w deklaracji VAT złożonej przez Wnioskodawcę. Następnie Wnioskodawca zdecydował się skorygować powyższą fakturę w ten sposób, że sprzedaż domu jednorodzinnego wraz z działką 69/3 potraktował jako dostawę towaru, opodatkowaną stawką 8%. Znalazło to odzwierciedlenie w korekcie deklaracji VAT.

Przy zawarciu wskazanej wyżej umowy sprzedaży notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych według stawki 2% - w odniesieniu do sprzedaży domu wraz z działką nr 69/3 - ze względu na zadeklarowane zwolnienie podatkowe w VAT. Zważywszy na fakt, że – w świetle wystawionej przez Wnioskodawcę faktury korygującej - dostawa nieruchomości nie korzystała ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, pp. … (kupujący) wystąpili do Naczelnika Urzędu Skarbowego … z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych. Naczelnik Urzędu Skarbowego … decyzją z 25 sierpnia 2016 r. (…) odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych. W decyzji tej podkreślono, że „ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego wskazuje, że dokonana sprzedaż opisanej wyżej nieruchomości stanowiącej wspólność małżeńską wykorzystywanej od 2009 roku do chwili sprzedaży przez Państwo … na własne cele mieszkaniowe, nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie całokształt okoliczności pozwala na uznanie, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że nabycie w dniu 31 sierpnia 2015 r. zabudowanej nieruchomości (...) oraz udziału wynoszącego 1/8 części niezabudowanej nieruchomości (...) bezspornie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”.

Należy także podkreślić, że środki ze sprzedaży ww. nieruchomości zostały przeznaczone przez Wnioskodawcę na zakup domu mieszkalnego, w którym obecnie zamieszkuje. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wskazano, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Nieruchomości objęte zakresem pytania (dom jednorodzinny wraz z działką nr 69/3 oraz udział w prawie własności działki nr 69/10) nie były udostępniane przez Wnioskodawcę innym podmiotom. Wnioskodawca znalazł nabywcę nieruchomości, objętych zakresem pytania, poprzez biuro nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości w 2006 r. została dokonana przez Wnioskodawcę z uwagi na fakt, że nieruchomość ta była zbyt duża w stosunku do potrzeb Wnioskodawcy i jego małżonki. Z kolei sprzedaż nieruchomości w 2015 r. podyktowana była nieodpowiednią lokalizacją tych nieruchomości z punktu widzenia potrzeb Wnioskodawcy i jego małżonki. Zechcieli oni przeprowadzić się bliżej centrum miasta, podczas gdy sprzedane nieruchomości znajdowały się na obrzeżach …. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży z majątku prywatnego. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości przed czerwcem 2006 r. Z tytułu budowy nieruchomości, objętej zakresem pytania. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatek naliczony został przez Wnioskodawcę wykazany w deklaracji dla celów podatku od towarów i usług. Działki nr 69/3 wraz z naniesieniami oraz udział w prawie własności działki nr 69/10 zostały sprzedane w ramach jednej umowy. Faktury dokumentujące zakup towarów i usług, wykorzystanych do budowy nieruchomości objętej zakresem pytania, zostały wystawione na firmę Wnioskodawcy. Działki, objęte zakresem pytania, wprowadzone zostały do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia w 2006 r. działki, o której mowa we wniosku. Podatek naliczony został przez Wnioskodawcę wykazany w deklaracji dla celów podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wycofał nieruchomości objęte zakresem pytania z działalności gospodarczej do majątku prywatnego. W związku z przekazaniem nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawca omyłkowo nie naliczył podatku należnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca - dokonując sprzedaży domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 oraz udziałem w prawie własności działki nr 69/10 - działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm., dalej: u.p.t.u.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 u.p.t.u., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w u.p.t.u., to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 u.p.t.u., podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług. Taka sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego.

W tym miejscu należy odwołać się do wyroku TS z 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Dieter Armbrecht), w którym podkreślono, że jeśli podatnik podatku od wartości dodanej sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część zarezerwował na potrzeby osobiste, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje jako podatnik. Transakcja taka nie podlega zatem opodatkowaniu VAT.

Jeżeli więc majątkiem prywatnym - w ocenie TS - jest taka część majątku danej osoby, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, to dom jednorodzinny położony na działce nr 69/3 wraz z tą działką oraz udział w prawie własności działki nr 69/10 powinny być uznane w okolicznościach niniejszej sprawy za majątek prywatny Wnioskodawcy. Należy bowiem zauważyć, że bezpośrednio po wybudowaniu tej nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką zamieszkali w niej. Z nieruchomości tej wyprowadzili się dopiero w 2015 r., kiedy to sprzedali tę nieruchomość na rzecz pp. ….

Oznacza to, że przez cały okres posiadania omawianej nieruchomości mieszkalnej Wnioskodawca wykazywał zamiar wykorzystywania jej w ramach majątku osobistego i w taki sposób faktycznie wykorzystywał. Innymi słowy, w momencie przekazania opisanej nieruchomości na cele osobiste Wnioskodawcy, straciła ona związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i stała się jego majątkiem prywatnym w ujęciu zaproponowanym przez TS we wskazanym wyżej wyroku.

Należy także zauważyć, że przeznaczenie przez Wnioskodawcę opisanego wyżej budynku mieszkalnego stanowiło czynność opodatkowaną stosownie do art. 7 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. W tym zakresie stwierdzić trzeba istnienie analogii do sytuacji, w której przedsiębiorca wykorzystuje w ramach leasingu operacyjnego pojazd samochodowy, odliczając naliczony podatek od towarów i usług od rat leasingowych. Zarówno w niniejszej sprawie (przekazanie nieruchomości na cele osobiste), jak i w przypadku wykupu pojazdu samochodowego przez leasingobiorcę na potrzeby osobiste, dochodzi do wystąpienia czynności opodatkowanych VAT na podstawie art. 7 u.p.t.u. Organy podatkowe wskazują, że były leasingobiorca, sprzedając po pewnym czasie pojazd wykupiony na potrzeby osobiste, nie występuje w charakterze podatnika VAT (interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 stycznia 2017 r., 3063-ILPP1-2.4512.162.2016.2.JO oraz z 24 czerwca 2016 r., ILPP2/4512-1-291/16-2/MW). Należy zatem również w niniejszej uznać, że Wnioskodawca - sprzedając opisaną nieruchomość - nie działał w charakterze podatnika VAT.

Z powyższymi poglądami koresponduje także treść decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego …, która została powołana w opisie zaistniałego stanu faktycznego. Wynika z niej bowiem, że dokonana sprzedaż opisanej nieruchomości nie wypełniała znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie można także pominąć faktu, że środki ze sprzedaży opisanej nieruchomości zostały przeznaczone przez Wnioskodawcę na zakup domu mieszkalnego, w którym obecnie zamieszkuje. Jest to kolejna okoliczność przemawiająca za tym, że w odniesieniu do wskazanej czynności Wnioskodawca nie wystąpił w charakterze podatnika VAT, lecz rozporządził majątkiem osobistym. Inaczej byłoby np. wówczas, gdyby środki ze sprzedaży tej nieruchomości zostały przeznaczone do celów działalności gospodarczej, co jednak nie nastąpiło.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca - dokonując sprzedaży domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 oraz udziałem w prawie własności działki nr 69/10 - nie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie zatem z ww. przepisami ustawy, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawcy w celu dokonania sprzedaży działki podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z okoliczności sprawy wynika, że w czerwcu 2006 r. Państwo … sprzedali budynek mieszkalny. W 2006 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość. Nieruchomość ta została podzielona przez Wnioskodawcę na mniejsze działki, na których - w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - wybudował on nieruchomości, które sukcesywnie sprzedawał w ramach tej działalności. Od wydatków związanych z ich budową Wnioskodawca odliczał podatek naliczony od towarów i usług. Jedną z tych nieruchomości - budynek mieszkalny wybudowany na działce nr 69/3 - Wnioskodawca przeznaczył na własne cele mieszkaniowe. Państwo … w budynku tym zamieszkiwali do 2015 r. i wykorzystywali go na własne, prywatne cele mieszkaniowe. Umową sprzedaży z 31 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zbyli prawo własności działki nr 69/3 wraz z naniesieniami oraz udział w prawie własności działki nr 69/10 (droga wewnętrzna) w ramach jednej umowy. Środki ze sprzedaży ww. nieruchomości zostały przeznaczone przez Wnioskodawcę na zakup domu mieszkalnego, w którym obecnie zamieszkuje. Nieruchomości objęte zakresem pytania nie były udostępniane przez Wnioskodawcę innym podmiotom. Wnioskodawca znalazł nabywcę nieruchomości, objętych zakresem pytania, poprzez biuro nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości w 2006 r. została dokonana przez Wnioskodawcę z uwagi na fakt, że nieruchomość ta była zbyt duża w stosunku do potrzeb Wnioskodawcy i jego małżonki. Z kolei sprzedaż nieruchomości w 2015 r. podyktowana była nieodpowiednią lokalizacją tych nieruchomości z punktu widzenia potrzeb Wnioskodawcy i jego małżonki. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży z majątku prywatnego. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości przed czerwcem 2006 r. Z tytułu budowy nieruchomości, objętej zakresem pytania, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatek naliczony został przez Wnioskodawcę wykazany w deklaracji dla celów podatku od towarów i usług. Faktury dokumentujące zakup towarów i usług, wykorzystanych do budowy nieruchomości objętej zakresem pytania, zostały wystawione na firmę Wnioskodawcy. Działki, objęte zakresem pytania, wprowadzone zostały do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia w 2006 r. działki, o której mowa we wniosku. Podatek naliczony został przez Wnioskodawcę wykazany w deklaracji dla celów podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wycofał nieruchomości objęte zakresem pytania z działalności gospodarczej do majątku prywatnego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Zainteresowany w związku ze sprzedażą domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 oraz udziałem w prawie własności działki nr 69/10 nie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, w tym środków pieniężnych, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowany dokonujący zbycia domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 oraz udziałem w prawie własności działki nr 69/10, korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Reasumując, należy uznać, że Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 oraz udziałem w prawie własności działki nr 69/10, nie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym transakcja zbycia ww. domu jednorodzinnego wraz z działką nr 69/3 oraz udziałem w prawie własności działki nr 69/10 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy w szczególności dotyczące braku opodatkowania przekazania nieruchomości do majątku prywatnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.