Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.136.2017.2.MT
z 3 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.), dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania. Wniosek został następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z dnia 17 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 1991-2012 Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim i z mocy ustawy we współwłasności majątkowej, aż do rozwodu w dniu 18 lipca 2012 r. potwierdzonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w B. Wyrok uprawomocnił się dnia 8 sierpnia 2012 r.

W trakcie trwania małżeństwa małżonkowie nabyli na rynku wtórnym dwa mieszkania. Pierwsza transakcja nastąpiła dnia 1 lipca 1998 r. i polegała na kupnie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w B. przy ul. C. Drugą transakcją było kupno prawa do własnościowego samodzielnego lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość położoną w B. przy ul. M., dla której Sąd Rejonowy w B. prowadzi księgę wieczystą.

Rozwód spowodował ustanie małżeńskiej wspólności majątkowej. W sentencji wyroku rozwodowego Sąd dokonał podziału wspólnego majątku stron. Tym samym, na skutek zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni została wyłączną właścicielką mieszkania przy ul. C. w B., nabytego dnia 1 lipca 1998 r., natomiast były mąż Wnioskodawczyni został wyłącznym właścicielem mieszkania przy ul. M. w B., nabytego dnia 8 marca 2012 r. Zgodnie z przedmiotowym wyrokiem Sądu podział określony powyżej jest całkowity i zupełny.

Wartość nieruchomości otrzymanej przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku małżeńskim. Podział majątku małżeńskiego Wnioskodawczyni i jej męża był ekwiwalentny w naturze. Podziałowi temu nie towarzyszyły żadne spłaty i dopłaty ani ze strony Wnioskodawczyni, ani ze strony jej męża.

W dniu 22 marca 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała swoje mieszkanie znajdujące się w B. przy ul. C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż mieszkania Wnioskodawczyni powoduje powstanie obowiązku podatkowego na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, datą nabycia przez nią na rynku wtórnym przedmiotowego prawa do lokalu mieszkalnego w B. przy ul. C. jest dzień 1 lipca 1998 r. Mając na uwadze interpretację indywidualną nr IPPB4/4511-1506/15-4/MS wydaną dnia 25 stycznia 2016 r. w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna zapłacić podatku od sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu o charakterze mieszkalnym udokumentowanej aktem notarialnym z dnia 22 marca 2016 r. Według powołanej interpretacji za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć – w przypadku ich sprzedaży – datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość nieruchomości lub prawa otrzymanej przez daną osobę w wyniku zniesienia wspólności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat.

Tak więc, co do zasady zniesienie wspólności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. W dniu 18 lipca 2012 r. nastąpiło zniesienie małżeńskiej współwłasności, które nie skutkowało zwiększeniem udziału Wnioskodawczyni w przedmiotowym ograniczonym prawie rzeczowym.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest – z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f – suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest natomiast – stosownie do art. 9 ust. 2 omawianej ustawy – nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania (art. 9 ust. 1). Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał jednak na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jako jedno z nich ustawodawca wskazał – w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jak wynika z cytowanego przepisu, odrębnym źródłem przychodów jest m.in. czynność odpłatnego zbycia nieruchomości lub określonych praw do nieruchomości, która nie jest dokonywana w wykonywaniu działalności gospodarczej, pod warunkiem, że następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

A contrario, odpłatne zbycie nieruchomości lub określonych praw do nieruchomości, które nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej, a następuje po upływie ww. terminów nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie wiąże się z powstaniem obowiązków podatkowych w tym podatku po stronie zbywającego.

W opisanym stanie faktycznym:

• Wnioskodawczyni dokonała w 2016 r. odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, czyli prawa do nieruchomości wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b omawianej ustawy;
• odpłatne zbycie nie zostało dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej (dotyczyło prywatnego majątku Wnioskodawczyni).

Wobec powyższego, dla kwestii wyłączenia dochodów Wnioskodawczyni ze zbycia ww. prawa spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kluczowe znaczenie ma określenie momentu jego nabycia.

Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowe prawo wraz z mężem do wspólności majątkowej małżeńskiej w dniu 1 lipca 1998 r. W dniu 8 sierpnia 2012 r. doszło do ustania wspólności majątkowej małżeńskiej w wyniku rozwodu i jednocześnie do zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w związku z podziałem wspólnego majątku stron. Tym samym, Wnioskodawczyni została wyłączną właścicielką opisanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Kwestia określenia daty, z jaką dochodzi do nabycia nieruchomości lub praw do nieruchomości w rozumieniu omawianego przepisu przez małżonka, któremu przypadły one w całości w wyniku zniesienia ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej budziła wątpliwości interpretacyjne.

Stosunki majątkowe między małżonkami regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). W przypadku ustania małżeństwa np. w wyniku rozwodu, współwłasność majątkowa małżeńska (współwłasność łączna) przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych, która może podlegać zniesieniu.

Z art. 43 § 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Z kolei § 2 tego przepisu stanowi, że jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku.

Na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukształtował się pogląd, wedle którego w sytuacji, gdy nieruchomość lub prawo do nieruchomości przypada danej osobie w wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego, za datę nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu ww. przepisu należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas, jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast dokonany podział odbył się w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału tego majątku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem), jak też stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

W opisanym stanie faktycznym wartość nieruchomości otrzymanej przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku małżeńskim. Podział majątku małżeńskiego Wnioskodawczyni i jej męża był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu żadne spłaty i dopłaty.

Wobec powyższego, w analizowanym przypadku datą nabycia przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest 1 lipca 1998 r. Tym samym Wnioskodawczyni dokonała zbycia tego prawa po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Oznacza to, że – jak prawidłowo oceniła Zainteresowana – opisana sprzedaż nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie wiąże się więc z powstaniem obowiązków w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna może pełnić funkcję ochronną, określoną w art. 14k-14na ustawy Ordynacja podatkowa, tylko wtedy, gdy sytuacja faktyczna rzeczywiście zaistniała po stronie zainteresowanego jest tożsama (pokrywa się) ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) opisanym we wniosku o wydanie interpretacji. W przeciwnym wypadku wnioskodawca (zainteresowany) nie ma bowiem możliwości skutecznego zastosowania się do uzyskanej interpretacji indywidualnej, co jest warunkiem realizacji funkcji ochronnej (gwarancyjnej) tego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.