Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.76.2017.3.MD
z 4 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 czerwca 2017 r. (data wpływu – 14 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 16 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków w ramach akcji charytatywnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków w ramach akcji charytatywnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 4 sierpnia 2017 r., znak: 0111-KDIB4.4015.76.2017.1.MD, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sprawa dotyczy organizacji koncertu charytatywnego z licytacją dedykowaną T.S., choremu na ostrą białaczkę limfoblastyczną. Koncert wraz z licytacją przeprowadzony został 11 marca 2017 r. w sali widowiskowej Gminnego Ośrodka Kultury. W ramach tej imprezy uzbierano kwotę w wysokości 36.340,00 zł. Kwota ta pochodzi z licytacji rzeczy przekazanych przez darczyńców. Były to koszulki, piłki z autografami znanych sportowców, zdjęcia pary prezydenckiej, vouchery na usługi gastronomiczne, noclegowe, itp. Najwyższa kwota jednostkowa uzyskana za wylicytowany przedmiot to 2.500,00 zł (koszulka z autografami ...). Zatem koszt jednostkowy ze sprzedaży pojedynczej usługi czy przedmiotu nie przekroczył 4.902,00 zł.

Komitet Społeczny, który przeprowadził licytację, jest w posiadaniu listy wylicytowanych przedmiotów, jednak nie jest w stanie podać danych osobowych darczyńców, ze względu na to, że część osób chciała zostać anonimowa, a część osób odbierających wylicytowane przedmioty podpisała się nieczytelnie.

Uzbierana kwota w całości zostanie przeznaczona na nierefundowane koszty leczenia syna Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż były to umowy darowizny z poleceniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jakie zobowiązanie podatkowe ciąży na Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ najwyższą jednostkową kwotę za wylicytowany przedmiot uzyskano w wysokości 2.500,00 zł, zatem koszt jednostkowy ze sprzedaży wylicytowanych usług czy przedmiotów nie przekroczył kwoty wolnej od podatku. Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, darowizna otrzymana od Komitetu Społecznego nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem darowizny i polecenia darczyńcy.

W myśl art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu z polecenia darczyńcy – z chwilą wykonania polecenia.

Z kolei, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

W rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, do grupy III zalicza się innych nabywców (niż osoby, które zostały wymienione w pkt 1 i 2 przepisu).

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna” czy też „darowizna z poleceniem”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z art. 893 Kodeksu cywilnego darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

W myśl art. 894 1 Kodeksu cywilnego darczyńca, który wykonał zobowiązanie wynikające z umowy darowizny, może żądać wypełnienia polecenia, chyba że ma ono wyłącznie na celu korzyść obdarowanego.

Nałożenie obowiązku polecenia może mieć na względzie zarówno interes osoby trzeciej, interes społeczny jak i interes samego obdarowanego, bądź darczyńcy. Przedmiotem polecenia może być czynność czysto faktyczna, bądź czynność prawna (np. przekazanie sumy pieniężnej na pewien cel publiczny).

Stosownie do art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny, umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona. W przypadku zaś zawarcia porozumienia co do obciążenia obdarowanego poleceniem zachowanie określonej formy nie jest wymagane.

Z art. 9 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że w przypadku nabycia tytułem polecenia za zbywcę uznaje się odpowiednio darczyńcę lub spadkodawcę. W przypadku gdy darczyńca nakłada na obdarowanego tytułem polecenia obowiązek przeniesienia własności rzeczy lub przeniesienia (ustanowienia) praw na rzecz darczyńcy, za zbywcę uważa się obdarowanego.

Ustawa dość ogólnie wyjaśnia sens polecenia, stanowiąc, że nie czyni ono nikogo wierzycielem. Oznacza to, że osoba, na rzecz której ustanowiono polecenie, nie jest wierzycielem i nie może we własnym zakresie domagać się wypełnienia polecenia. Obowiązek wykonania polecenia spoczywa na obdarowanym.

Z treści wniosku wynika, że w ramach akcji charytatywnej, której celem było zebranie środków na leczenie chorego syna Wnioskodawcy, 11 marca 2017 r. odbył się koncert charytatywny. W trakcie tego koncertu została przeprowadzona przez Komitet Społeczny licytacja przedmiotów podarowanych przez darczyńców w celu spieniężenia i przekazania środków na leczenie chłopca. Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, iż były to darowizny z poleceniem.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne uzyskane z licytacji darowanych rzeczy, przeprowadzonej przez Komitet Społeczny w ramach koncertu charytatywnego, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W treści wniosku wprost wskazano, że w niniejszej sprawie ma miejsce wykonanie umowy darowizny z poleceniem. W ramach wykonania polecenia, Komitet Społeczny dokonał spieniężenia w drodze licytacji zebranych od darczyńców przedmiotów oraz voucherów na usługi i przekazania środków na rzecz rodziców chorego dziecka.

W tak przedstawionym stanie faktycznym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie będzie on zobowiązany do uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu otrzymanych środków, gdy suma wszystkich kwot otrzymanych łącznie od tej samej osoby nie przekroczy kwoty wolnej od podatku określonej dla osób z III grupy podatkowej, tj. 4.902 zł.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.