Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.69.2017.2.MK
z 14 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.) uzupełnione pismem z 4 września 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu linii technologicznej oraz obowiązków wynikających z planowanego wniesienia linii technologicznej aportem do Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu linii technologicznej oraz obowiązków wynikających z planowanego wniesienia linii technologicznej aportem do Spółki. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 września 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 28 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.69.2017.1.MK, 0111-KDIB3-3.4010.177.2017.1.PC.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka Y. (dalej jako Y.), podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w której podmiot prawa koreańskiego Y. (dalej jako Y.) posiada 100% udziałów, zamierza dokonać podwyższenia kapitału zakładowego poprzez emisję nowych udziałów. Spółka Y. zamierza objąć wszystkie nowoutworzone udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki Y. oraz pokryć wkłady w podwyższonym kapitale zakładowym wkładem niepieniężnym w postaci linii technologicznej do malowania elementów karoserii samochodowych.

Spółka Y. nie jest zarówno w Polsce, jak i w żadnym innym kraju UE zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotowa linia technologiczna została zaimportowana na terytorium Polski przez spółkę Y. w maju 2017 r. Import powyższej linii technologicznej został udokumentowany dwoma dokumentami SAD, na których jako odbiorca w polu 8 widnieje spółka Y. Dokumenty SAD zostały sporządzone m.in. w oparciu o dwie faktury "commercial invoice" wystawione przez spółkę Y. na rzecz Y. dokumentujące przedmiotową linię technologiczną do malowania karoserii. Podatek naliczony VAT z przedmiotowych dokumentów SAD został rozliczony przez Y. na zasadzie art. 33a ustawy o VAT. Obecnie planowane jest podwyższenie kapitału zakładowego spółki Y. poprzez emisję nowych udziałów oraz objęcie wszystkich nowoutworzonych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym spółki Y. przez Y. Na pokrycie wkładów w podwyższonym kapitale zakładowym Y. zostanie wniesiona przez Y. przedmiotowa linia technologiczna do malowanie elementów karoserii samochodowych.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała:

1. Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 w zw. z art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.)
2. Importowana przez Wnioskodawcę linia technologiczna będzie wykorzystywana do wykonywania przez niego czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług od momentu rozpoczęcia działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, co wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy nastąpi w październiku 2017 r.
3. Wszystkie koszty poniesione przez Wnioskodawcę, a związane z importem przedmiotowej linii technologicznej z Korei Południowej do Polski będą skalkulowane przez Wnioskodawcę w cenie towarów lub usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
4. Przeniesienie prawa do dysponowania towarem (linią technologiczną) jak właściciel ze spółki Y. na Wnioskodawcę nastąpiło w marcu 2017 r., tj. z chwilą załadunku linii technologicznej na pokład statku, którym linia ta była transportowana z Korei Południowej do Polski. Zgodnie z ustaleniami stron, tj. Y. oraz Wnioskodawcą, transakcja ta została zrealizowana na warunkach dostawy CIF Gdańsk (według znaczenia reguł INCOTERMS), co jednocześnie oznacza iż wszelkie ryzyka związane z dysponowaniem towarem „przeszły” na Wnioskodawcę z chwilą, gdy towar znalazł się na pokładzie statku.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Y. będąc importerem, a nie będąc jednocześnie właścicielem opisanej linii technologicznej do malowania elementów karoserii samochodowych była uprawniona do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu importu linii technologicznej?
2. Czy planowane przez Y. wniesienie aportem do Y. znajdującej się na terenie Polski linii technologicznej do malowania w zamian za udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spowoduje obowiązek rozliczenia tej transakcji w zakresie podatku VAT oraz czy podmiotem zobowiązanym do rozliczenia tej transakcji będzie Y. na zasadzie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, VAT naliczony z tytułu importu przez Spółkę towarów na terytorium Polski podlegać będzie odliczeniu, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów. Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art. 2 pkt 5 ustawy o VAT, przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego w przypadku importu towarów stanowi suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5. Stosownie natomiast do ust. 2 pkt 5 cytowanego przepisu kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca występuje w dokumentach celnych jako importer, a co za tym idzie zobowiązany jest na podstawie przepisów celnych do zapłaty cła (ciąży na nim dług celny), a także, na mocy przywołanych wyżej przepisów ustawy o VAT, do zapłaty (rozliczenia) należnego podatku VAT z tytułu importu towarów. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe uregulowania prowadzą do wniosku, że prawo do odliczenia podatku naliczonego nie zostało uzależnione od faktycznego nabycia towarów, a jedynie od dokonania czynności importu, tj. przywozu towarów na terytorium kraju oraz posiadania dokumentu celnego, z którego wynika kwota należnego VAT. W konsekwencji Wnioskodawca był uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu importu linii technologicznej do malowania elementów karoserii samochodowych.

Stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również prześnienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Skoro zatem w ramach aportu dochodzi do przekazania na rzecz spółki towarów, to tego rodzaju zdarzenie traktowane jest jako odpłatna dostawa towarów. Oznacza to, że co do zasady czynność wniesienia aportu podlega VAT pod warunkiem, że podmiot wnoszący aport, w zakresie owej czynności działa w charakterze podatnika VAT.

Jednakże w przypadku gdy do polskiej spółki (Wnioskodawcy) wnoszony jest aport rzeczowy, w wyniku którego towary będące przedmiotem aportu są przywożone do Polski z państwa trzeciego (Korea), a ponadto podmiot wnoszący aport nie jest podatnikiem podatku VAT oraz na Wnioskodawcy ciążył z tego tytułu dług celny (importer), wówczas ta transakcja powinna zostać zakwalifikowana wyłącznie jako import towarów.

W związku z powyższym transakcja wniesienia aportem linii technologicznej do malowania karoserii samochodowych nie powinna być traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia tej transakcji na zasadach przewidzianych w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT (dostawa towarów dla której podatnikiem jest ich nabywca). Ponadto także spółka Y. (wnoszący aport) nie będzie zobowiązana do dokonania w Polsce rejestracji do podatku VAT w celu rozliczenia transakcji wniesienia aportu rzeczowego do Y.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (…). Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (…) – art. 2 pkt 5 ustawy. W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 77 ust. 1 lit. a i b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE. L 2013 nr 269, str. 1), zwany dalej UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu oraz odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

W myśl art. 77 ust. 2-3 UKC, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.

W myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 UKC:

• „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
• „dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
• „dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.
  
  

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
• w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
  
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11 (art. 19a ust. 9 ustawy). Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Z art. 33 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek (…).

W myśl art. 33a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie z art. 33a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

1. przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
   
2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;
2. w przypadku importu towarów - kwota podatku:
1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
   
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
   
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
   
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
   
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;
5. (uchylony);
6. różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37;
7. u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22%(9) kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.
   
   

Jednocześnie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy – art. 86 ust. 10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – Y. (dalej jako Y.), podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w której podmiot prawa koreańskiego Y. (dalej jako Y.) posiada 100% udziałów, zamierza dokonać podwyższenia kapitału zakładowego poprzez emisję nowych udziałów. Spółka Y. zamierza objąć wszystkie nowoutworzone udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki Y. oraz pokryć wkłady w podwyższonym kapitale zakładowym wkładem niepieniężnym w postaci linii technologicznej do malowania elementów karoserii samochodowych.

Spółka Y. nie jest zarówno w Polsce, jak i w żadnym innym kraju UE zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotowa linia technologiczna została zaimportowana na terytorium Polski przez spółkę Y. w maju 2017 r. Import powyższej linii technologicznej został udokumentowany dwoma dokumentami SAD, na których jako odbiorca w polu 8 widnieje spółka Y. Dokumenty SAD zostały sporządzone m.in. w oparciu o dwie faktury "commercial invoice" wystawione przez spółkę Y. na rzecz Y. dokumentujące przedmiotową linię technologiczną do malowania karoserii. Podatek naliczony VAT z przedmiotowych dokumentów SAD został rozliczony przez Y na zasadzie art. 33a ustawy o VAT. Obecnie planowane jest podwyższenie kapitału zakładowego spółki Y. poprzez emisję nowych udziałów oraz objęcie wszystkich nowoutworzonych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym spółki Y przez Y. Na pokrycie wkładów w podwyższonym kapitale zakładowym Y. zostanie wniesiona przez Y. przedmiotowa linia technologiczna do malowanie elementów karoserii samochodowych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał że:

1. Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 w zw. z art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.)
2. Importowana przez Wnioskodawcę linia technologiczna będzie wykorzystywana do wykonywania przez niego czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług od momentu rozpoczęcia działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, co wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy nastąpi w październiku 2017 r.
3. Wszystkie koszty poniesione przez Wnioskodawcę, a związane z importem przedmiotowej linii technologicznej z Korei Południowej do Polski będą skalkulowane przez Wnioskodawcę w cenie towarów lub usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
4. Przeniesienie prawa do dysponowania towarem (linią technologiczną) jak właściciel ze spółki Y. na Wnioskodawcę nastąpiło w marcu 2017 r., tj. z chwilą załadunku linii technologicznej na pokład statku, którym linia ta była transportowana z Korei Południowej do Polski. Zgodnie z ustaleniami stron, tj. Y. oraz Wnioskodawcą, transakcja ta została zrealizowana na warunkach dostawy CIF Gdańsk (według znaczenia reguł INCOTERMS), co jednocześnie oznacza iż wszelkie ryzyka związane z dysponowaniem towarem „przeszły” na Wnioskodawcę z chwilą, gdy towar znalazł się na pokładzie statku.
   
   

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że co do zasady prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane przez nich zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. A więc przesłanka, jaką jest związek importowanych towarów z transakcjami opodatkowanymi podatnika jest spełniona jedynie wówczas, gdy nabyte (importowane) towary są przeznaczone do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku przy imporcie towarów jest włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Natomiast fakt, że Wnioskodawca (importer) nie jest właścicielem importowanych towarów, nie ma dla odliczenia znaczenia.

Stwierdzić zatem należy, że Wnioskodawca w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym spełnia ww. warunki i tym samym był uprawniony jako podatnik do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towaru (linii technologicznej do malowania karoserii samochodów).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe.

W kwestii obowiązków wynikających z planowanego wniesienia aportem do Spółki zaimportowanej linii technologicznej, wskazać należy, że zgodnie z opisem sprawy przeniesienie prawa do dysponowania towarem (linią technologiczną) jak właściciel ze spółki Y. na Wnioskodawcę nastąpiło w marcu 2017 r., tj. z chwilą załadunku linii technologicznej na pokład statku, którym linia ta była transportowana z Korei Południowej do Polski. Równocześnie zaimportowana przez Wnioskodawcę linia technologiczna będzie wykorzystywana do wykonywania przez niego czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz wszystkie koszty poniesione przez Wnioskodawcę, a związane z importem przedmiotowej linii technologicznej będą skalkulowane przez Wnioskodawcę w cenie towarów lub usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc zatem pod uwagę, że pierwszą czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie import linii technologicznej, którą Wnioskodawca jako podmiot posiadający prawo do dysponowania jak właściciel będzie wykorzystywał do prowadzonej działalności gospodarczej, stwierdzić należy że nabycie przez Wnioskodawcę towarów - linii technologicznej poprzez aport, po dokonaniu wcześniejszego importu tej linii technologicznej i jego rozliczeniu, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczania tej transakcji zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego uznać należy za prawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie indywidualnej sytuacji prawnopodatkowej zainteresowanego tj. Y. Natomiast przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga w zakresie obowiązków spoczywających na podmiocie wnoszącym aport (Y.). Zaznacza się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanych pytań nr 1 i 2 i przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Inne kwestie nieobjęte tymi pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się że, w zakresie pytania oznaczonego nr 3, 4, 5 i 6 we wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.