Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.174.2017.3.JW
z 8 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 3 lipca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.), uzupełnionym 30 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych w związku z otrzymaniem od siostry nieoprocentowanej pożyczki w części dotyczącej:

• braku obowiązku zapłaty podatku –jest prawidłowe;
• ustalenia czy otrzymana nieoprocentowana pożyczka stanowi dochód Wnioskodawczyni zwolniony z opodatkowania – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2017 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych w związku z otrzymaniem od siostry nieoprocentowanej pożyczki. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 23 sierpnia 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.174.2017.2.JW wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 30 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni chce zaciągnąć nieoprocentowaną pożyczkę w wysokości 700.000 zł od siostry. Pożyczka ta zostanie przeznaczona na cel mieszkaniowy (zakup mieszkania). Siostra Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje wspólnota majątkowa i środki na pożyczkę pochodzą z majątku wspólnego. Wnioskodawczyni także pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje wspólnota majątkowa. Wnioskodawczyni wraz z mężem dokona zakupu mieszkania na współwłasność. Mąż siostry wyrazi zgodę na pożyczkę na piśmie – w umowie pożyczki. Zwrot pożyczki nastąpi w ratach, pożyczka będzie nieoprocentowana, udzielona na 15 lat. Umowa zostanie sporządzona nienotarialnie a środki zostaną przelane na rachunek bankowy (Wnioskodawczyni i jej męża). Żadna ze stron nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek uiszczania podatku dochodowego od opisanej transakcji pożyczki?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana przez nią pożyczka nie będzie powodować konieczności uiszczenia podatku dochodowego.

Otrzymana pożyczka będzie nieoprocentowana, będzie stanowić dochód, ale na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochód ten zostanie zwolniony z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami ich uzyskania (art. 9 ust. 2 ww. ustawy). Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu.

Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Równocześnie, przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że – za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni chce zaciągnąć pożyczkę od siostry pozostającej we wspólnocie majątkowej z mężem. Pożyczka będzie nieoprocentowana. Pożyczka zostanie wypłacona na rachunek bankowy Wnioskodawczyni i jej męża. Umowa pożyczki zostanie zawarta w formie pisemnej. Środki z pożyczki Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na zakup mieszkania.

W związku z tak przedstawionym opisem wskazać należy, że samo otrzymanie pożyczki i jej spłata na warunkach przewidzianych w umowie jest obojętne podatkowo. Tak otrzymana kwota nie mieści się bowiem w pojęciu przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.). W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Biorąc pod uwagę cytowany przepis należy stwierdzić, że na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz uwzględniając przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że jeżeli strony umowy pożyczki ustalą, że pożyczka zostanie udzielona nieodpłatnie, tj. umowa nie będzie przewidywała obowiązku naliczania oraz płatności odsetek, to oznacza, że udzielona pożyczka ma charakter nieodpłatny. Skoro tak to nieoprocentowana pożyczka, którą Wnioskodawczyni zaciągnie u członka najbliższej rodziny nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawczyni przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Tym samym nie można potwierdzić stanowiska Wnioskodawczyni, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu otrzymania nieoprocentowanej pożyczki od członka najbliższej rodziny jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzyska.

Natomiast zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu otrzymania nieoprocentowanej pożyczki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawczyni uznano w części dotyczącej:

• braku obowiązku zapłaty podatku za prawidłowe;
• ustalenia czy otrzymana nieoprocentowana pożyczka stanowi dochód Wnioskodawczyni zwolniony z opodatkowania za nieprawidłowe.
  
  

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.