Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.204.2017.2.BB
z 13 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 07 lipca 2017 r. (data wpływu – 13 lipca 2017 r.), uzupełnionym 31 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy zrzeczenia się prawa pierwokupu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy zrzeczenia się prawa pierwokupu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 21 sierpnia 2017 r., znak: 0111-KDIB4.4014.204.2017.1.BB, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 31 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Agencja Nieruchomości Rolnych wystawiła na sprzedaż ziemię wchodzącą w skład majątku G., obejmującą teren o pow. 74,41 ha. Opisany wyżej majątek został przejęty na mocy dekretu Bieruta o reformie rolnej z 1944 roku. Wnioskodawcy jako spadkobiercy przysługiwało pierwszeństwo w zakupie ww. nieruchomości.

W dniu 10 grudnia 2015 roku Wnioskodawca skorzystał z przysługującego mu prawa, chcąc nabyć nieruchomość. W tym celu Wnioskodawca musiał złożyć niezbędne pisma, zaświadczenia i opinie oraz przedstawić sądowe orzeczenie, że jest prawnym spadkobiercą.

Będąc w trakcie załatwiania ww. dokumentów oraz wniosku o rozłożenie na raty spłaty ziemi w Agencji Nieruchomości Rolnych na 15 lat dzierżawca zaproponował Wnioskodawcy zawarcie umowy cywilnoprawnej, na mocy której Wnioskodawca miał się zrzec na rzecz dzierżawcy prawa pierwokupu w przypadku zbycia nieruchomości przez Agencję Nieruchomości Rolnych.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że czynność cywilnoprawna zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) dotyczy umowy zrzeczenia się prawa pierwokupu, która w efekcie przyjęła postać umowy sprzedaży prawa majątkowego – prawa pierwokupu. W umowie została określona kwota sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy umowa cywilnoprawna zrzeczenia się prawa pierwokupu podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych?
2. Jeśli tak, to na kim spoczywa obowiązek zapłaty tego podatku i w jakiej wysokości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa zrzeczenia się prawa pierwokupu podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych (deklaracja PCC-3). Obowiązek podatkowy w wysokości 2% spoczywa na kupującym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym. Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „sprzedaż” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 535 § 1 ustawy z dnia 9 września 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży praw majątkowych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca chciał skorzystał z przysługującego mu prawa pierwokupu ziemi wchodzącej w skład majątku przejętego przez Państwo na mocy dekretu o reformie rolnej. Będąc w trakcie załatwiania formalności z Agencją Nieruchomości Rolnej dzierżawca tej ziemi zaproponował Wnioskodawcy zawarcie umowy cywilnoprawnej, na mocy której Wnioskodawca miał się zrzec na rzecz dzierżawcy prawa pierwokupu w przypadku zbycia nieruchomości przez Agencję Nieruchomości Rolnych.

Wnioskodawca wskazał, że czynność cywilnoprawna umowy zrzeczenia się prawa pierwokupu, przyjęła postać umowy sprzedaży prawa majątkowego – prawa pierwokupu.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że sprzedaż prawa majątkowego – prawa pierwokupu podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, natomiast obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym. Wysokość podatku zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku sprzedaży prawa majątkowego wynosi 1%.

Zatem w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę ww. prawa majątkowego, na Wnioskodawcy (sprzedającym) nie ciąży z tego tytułu obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z powołanego wyżej art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno wynika, że w przypadku umowy sprzedaży obowiązek podatkowy ciąży na kupującym. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany z tytułu dokonania opisanej we wniosku czynności do zapłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.