Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4016.3.2017.2.IZ
z 15 września 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym 14 września 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie braku posiadania przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie braku posiadania przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej: „stroną”, „Spółką” lub „Wnioskodawcą”), jest właścicielem budynków w B. przy ul. (…) użytkowanych przez stronę przy prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie ich wynajmu podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Spółka jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązana do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem obrotowym (podatkowym) dla Spółki jest rok kalendarzowy. Strona nie przywiduje aby po 1 stycznia 2018 r. dokonała zmiany roku obrotowego (podatkowego). Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka opłaca miesięcznie. W umowach najmu z ww. podmiotami zostało określone, że z tytułu opóźnienia zapłaty czynszu strona ma prawo naliczenia i żądania zapłaty odsetek umownych za zwłokę liczonych w wysokości 20,00% w stosunku za okres zwłoki w zapłacie (zwanych dalej: „odsetkami umownymi za zwłokę”). W umowach najmu zostało określone, że czynsz najmu jest płaty z góry do każdego 10 lub 15 dnia miesiąca. Spółka wysokość należnych odsetek dokumentuje notami księgowymi.
W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.
Czy na Spółce spoczywa obowiązek uznania, że uzyskanie od podmiotów gospodarczych i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej odsetek umownych za zwłokę stanowi podstawę do uznania, że strona będzie podlegała ustawie o podatku od niektórych instytucji finansowych i będzie na niej spoczywał obowiązek uiszczania podatku w wysokości określonej w art. 7 powyżej wymienionej ustawy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy PIF, podatnikiem tego podatku są m.in. instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j Dz.U. z 2016 r., poz. 1528 ze zm., dalej: „ustawa o kredycie konsumenckim”). Wskazany przepis, zdaniem strony, oznacza, że dla ustalenia czy Spółka jest instytucją pożyczkową, kluczowe jest dokonanie wykładni przepisów o kredycie konsumenckim. Regulacja art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim stanowi, że za instytucję pożyczkową może być uznana wyłącznie instytucja, która prowadzi działalność w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek. Zdaniem strony, umowne odsetki za zwłokę są wynagrodzeniem za nieuzasadnione korzystanie z cudzego kapitału. Zapłata z opóźnieniem następuje wbrew woli sprzedawcy, wobec czego nie można tu przyjąć, aby Spółka udzielała w tym przypadku kredytu lub pożyczki. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, że na Spółce nie spoczywa obowiązek uznania, że uzyskane od podmiotów gospodarczych i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej odsetki umowne za zwłokę stanowią podstawę do uznania, że strona będzie podlegała ustawie PIF. Powyższe stanowi, że na Spółce z tego tytułu nie będzie spoczywał obowiązek uiszczania podatku w wysokości określonej w art. 7 powyżej wymienionej ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Ustawa z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1410, dalej: „ustawa o p.o.n.i.f.”), w treści art. 1 reguluje opodatkowanie aktywów niektórych instytucji finansowych. Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ustawy o p.o.n.i.f., przedmiotem opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 1 tej ustawy są jedynie aktywa podmiotów, których wyszczególnienie zawarte jest w art. 4 ww. ustawy.
W art. 4 ustawy o p.o.n.i.f., ustawodawca zawarł katalog podmiotów będących podatnikami podatku od niektórych instytucji finansowych. W pkt 9 tego artkułu wskazano, że za podatnika ww. podatku uważa się instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. z 2016 r., poz. 1528 oraz z 2017 r., poz. 819, dalej: „ustawie o k.k.”).
Instytucją pożyczkową w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy o k.k., do którego odwołuje art. 4 pkt 9 ustawy o p.o.n.i.f., jest kredytodawca inny niż:
- bank krajowy, bank zagraniczny, oddział banku zagranicznego, instytucja kredytowa lub oddział instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r., poz. 128 ze zm.),
- spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa,
- podmiot, którego działalność polega na udzielaniu kredytów konsumenckich w postaci odroczenia zapłaty ceny lub wynagrodzenia na zakup oferowanych przez niego towarów i usług.
W ustawie tej szczegółowo określono także formę i zasady funkcjonowania instytucji pożyczkowych. Podkreślić należy sformułowany tamże wymóg zachowania odpowiedniej formy prawnej (sp. z o.o., spółka akcyjna - art. 59a ust. 1) i złożenie oświadczenia, że podmiot zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie udzielania kredytów konsumenckich jako instytucja pożyczkowa.
Jednocześnie, istniejące w ustawie o k.k. odwołanie (w art. 5 ust. 2 ww. ustawy) do definicji kredytodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm., dalej: „k.c.”) precyzuje, że za kredytodawcę uważa się przedsiębiorcę, który w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.
Jak wynika z opisu sprawy przedstawionego we wniosku, Spółka jest właścicielem budynków w B. przy ul. (…) użytkowanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie ich wynajmu podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. W umowach najmu z ww. podmiotami zostało określone, że z tytułu opóźnienia zapłaty czynszu strona ma prawo naliczenia i żądania zapłaty odsetek umownych za zwłokę liczonych w wysokości 20,00% w stosunku za okres zwłoki w zapłacie.
Z powyższego wynika, że źródłem pochodzenia odsetek umownych za zwłokę jest opóźnienie zapłaty czynszu, a nie udzielenie przez Spółkę kredytu lub pożyczki na rzecz podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
Biorąc powyższe pod uwagę oraz fakt, że ustawodawca w art. 5 pkt 2a ustawy o k.k. odwołuje się jedynie do pojęcia „kredytodawcy” zdefiniowanego w art. 5 pkt 2 ustawy o k.k., to skoro Spółka nie jest objęta zakresem wskazanej tamże definicji (nie udziela ani nie daje przyrzeczenia udzielenia kredytu), to nie będzie także objęta definicją instytucji pożyczkowej ujętej w art. 5 pkt 2a ustawy o k.k. To z kolei prowadzi do jednoznacznego wniosku, że Spółka nie podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy o p.o.n.i.f. Tym samym, Spółka z tytułu uzyskanych odsetek umownych za zwłokę nie ma obowiązku zapłaty podatku w wysokości określonej w art. 7 ww. ustawy.
Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionego we wniosku pytania oznaczonego nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.