Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.366.2017.1.SJ
z 6 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z 28 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przez Wnioskodawcę w rozliczeniu z partnerami konsorcjum mechanizmu odwrotnego obciążenia (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przez Wnioskodawcę w rozliczeniu z partnerami konsorcjum mechanizmu odwrotnego obciążenia. Wniosek uzupełniono 29 sierpnia 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz dokument potwierdzający uiszczenie opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Usługowo – Handlowe „K” spółka jawna. Jest czynnym podatnikiem VAT i nie prowadzi sprzedaży zwolnionej z VAT.

Wnioskodawca w dniu 24 lutego 2016 r. zawarł Umowę konsorcjum, w której występuje jako lider konsorcjum. Na podstawie tej umowy wszystkie cztery firmy wzięły wspólnie udział w postępowaniu przetargowym na realizację prac związanych z utrzymaniem oznakowania pionowego, poziomego i urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego. Postępowanie przetargowe zakończyło się podpisaniem umowy pomiędzy Miejskim Zarządem Dróg i Transportu (dalej: MZDiT) zwanym zamawiającym a:

1. Przedsiębiorstwo Usługowo – Handlowe „K” spółka jawna (dalej: K sp.j.) – Lider.
2. Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „R” s.c. (dalej: R s.c.) – Partner.
3. Zakład Usługowo Handlowy „D” (dalej: D) – Partner.
4. „B” sp. z o.o. – Partner zwanymi „Wykonawcą”, którzy działają wspólnie jako konsorcjum firm w imieniu i na rzecz którego działa lider konsorcjum.

Każda ze stron umowy (zarówno lider, jak i partnerzy) konsorcjum są podatnikami VAT czynnymi, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca – lider konsorcjum oraz partnerzy konsorcjum w ramach umowy konsorcjum na rzecz zamawiającego, tj. MZDiT świadczą roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych o symbolu PKWiU 42.11.20.0, w którym to PKWiU zawierają się usługi wymienione w umowie z zamawiającym, tj. MZDiT czyli utrzymanie oznakowania pionowego, poziomego i urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Zamawiający (MZDiT) składa zlecenia szczegółowe do zawartej umowy na rzecz konsorcjum reprezentowanego przez lidera K sp.j.

Do umowy konsorcjum zawarto dwa odrębne porozumienia:

1. Pierwsze porozumienie zawarto z firmą B sp. z o.o., która wykonując usługi objęte umową konsorcjum (montaż barier energochłonnych u-14a – PKWiU 42.11.20.0) kupuje sama materiał do tych usług, wykonuje usługi własnymi siłami i z własnym nadzorem i wystawia faktury liderowi, tj. firmie K sp.j. Następnie K sp.j. wystawia faktury Zamawiającemu, tj. MZDiT za te usługi. Dodatkowo K sp.j. wystawia faktury firmie B Sp. z o.o. za prowadzenie spraw konsorcjum zgodnie z zawartą umową konsorcjum i porozumieniem do umowy Konsorcjum. Do tej pory wystawiono jedną fakturę w miesiącu kwietniu 2017 r. przez B sp. z o.o. – partnera na rzecz lidera zgodnie z art. 17 ust. 2 na zasadzie „odwrotnego obciążenia”. Natomiast lider K sp.j. wystawiła fakturę z 23% VAT na rzecz partnera B Sp. z o.o. na zasadach ogólnych za prowadzenie spraw konsorcjum.
2. Drugie porozumienie zawarto pomiędzy K sp.j. – liderem konsorcjum a firmami D – partner oraz R s.c. – partner. Wszyscy uczestnicy porozumienia tworzą wspólne brygady wyposażone w specjalistyczny sprzęt i pod nadzorem kierowniczym lidera wspólnie wykonują pozostały zakres prac objętych umową, tj. utrzymanie oznakowania pionowego, poziomego i urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego (PKWiU 42.11.20.0). Materiały i usługi do tych usług kupuje lider – firma K sp.j. i obciąża firmy D i R s.c. po 1/3 tych kosztów poprzez wystawienie faktury VAT z 23% stawką podatku. W ten sposób zysk zostaje wypracowany wspólnie. Lider konsorcjum, tj. K sp.j. sporządza protokół odbioru robót, w którym jako główny wykonawca wskazane jest konsorcjum (każdy z członków konsorcjum jest wymieniony w protokole) reprezentowane przez lidera konsorcjum. Następnie lider wystawia fakturę dla MZDiT za wspólnie wykonane roboty i usługi. Partnerzy D i R s.c. wystawiają liderowi faktury na kwotę stanowiącą po 1/3 wartości wszystkich wspólnie wykonanych robót i usług. Jednocześnie Lider – firma K sp.j. wystawia partnerom D i R s.c. faktury za materiały i usługi, prowadzenie spraw konsorcjum zgodnie z umową konsorcjum i porozumieniem do umowy konsorcjum oraz za wynajem wspólnego magazynu. Lider, tj. K sp.j. wykonuje również sam część robót, których nie mogą wykonać D i R s.c. i obciąża te firmy fakturą po 1/3 wartości wykonanych robót ze stawką 23% VAT. Płatność za wystawione faktury przez lidera konsorcjum na rzecz zamawiającego MZDiT wpływa na konto lidera, następnie lider reguluje płatności za faktury wystawione przez partnerów konsorcjum. Wszystkie firmy, tj. K sp.j. (lider), D (partner), R s.c. (partner) rozliczają się na postawie faktur z 23% VAT, tj. na zasadach ogólnych wynikających z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Materiały i usługi nabywane przez Wnioskodawcę w związku z drugim porozumieniem opisanym we wniosku są to:
   • znaki drogowe PKWiU 25.99.29.0, słupki 25.99.29.0, zaprawa w workach gotowa 23.64.10.0, lustra drogowe 22.29.29.0, śruby i nakrętki 25.94.11.0 oraz 25.93.14.0, uchwyty do znaków 25.99.29.0, taśma 24.45.23.0, gaz propan butan 19.20.31.0;
   • usługi prowadzenia spraw konsorcjum sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 70.22.17.0;
   • usługi wynajmu magazynu do przechowywania materiałów oraz znaków drogowych sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 68.20.12.0;
   • usługi utrzymania oznakowania pionowego, poziomego i urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego o symbolu PKWiU 42.11.20.0.
2. Nabywając wyżej wymienione usługi lider konsorcjum (Wnioskodawca) działa we własnym imieniu, ale także na rzecz wszystkich partnerów konsorcjum.
3. Wnioskodawca – lider konsorcjum nie przenosi prawa do rozporządzania materiałami jak właściciel. Materiały są wydawane wspólnym brygadom w celu zrealizowania konkretnych zadań i mają być zużywane w sposób i w miejscach wskazanych przez lidera konsorcjum pod nadzorem lidera konsorcjum.
4. W konsekwencji nabycia przez lidera konsorcjum (Wnioskodawcę) materiałów i usług w ramach drugiego porozumienia i obciążenia partnerów kosztami tych zakupów następuje odpłatność na rzecz lidera. Przyjmuje się zgodnie z zawartym porozumieniem podział nie według kosztów realizowanych zadań, a według umownego podziału, tj. klucza procentowego 33,33% (tj. 1/3). Płatność następuje na podstawie wystawionych faktur przez lidera konsorcjum na rzecz partnerów konsorcjum przelewem bankowym.
5. Klasyfikacja statystyczna dla materiałów i usług nabywanych:
   • Pozostałe wyroby z metali nieszlachetnych, gdzie indziej niesklasyfikowane 25.99.29.0 (znaki drogowe, uchwyty do znaków, słupki);
   • Zaprawy murarskie 23.64.10.0 (zaprawa w workach gotowa);
   • Śruby, wkręty i pozostałe elementy złączne, z żeliwa lub stali, gwintowane, gdzie indziej niesklasyfikowane 25.94.11.0 (śruby i nakrętki);
   • Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, pinezki kreślarskie, zszywki i podobne wyroby 25.93.14.0 (śruby i nakrętki);
   • Pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych 22.29.29.0 (lustra drogowe);
   • Blachy grube, cienkie, taśma i folia, z niklu i stopów niklu 24.45.23.0 (taśma);
   • Propan i butan skroplone 19.20.31.0 (gaz propan butan);
   • usługi zarządzania procesami gospodarczymi 70.22.17.0 (usługi prowadzenia spraw konsorcjum);
   • wynajem i obsługa nieruchomości niemieszkalnych własnych lub dzierżawionych 68.20.12.0 (wynajem magazynów);
   • roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych 42.11.20.0 (utrzymanie oznakowania poziomego i urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystawiając faktury VAT na rzecz partnerów B sp. z o.o., D, R s.c. za materiały i usługi budowlane, prowadzenie spraw konsorcjum zgodnie z umową oraz wynajem wspólnego magazynu do przechowywania znaków drogowych i innych niezbędnych materiałów i urządzeń lider stosuje właściwą stawkę 23% VAT na zasadach ogólnych wynikających z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawiając faktury VAT na rzecz partnerów za materiały i usługi budowlane, prowadzenie spraw konsorcjum zgodnie z umową oraz wynajem wspólnego magazynu do przechowywania znaków drogowych i innych niezbędnych materiałów i urządzeń lider konsorcjum stosuje prawidłową stawkę 23% VAT na zasadach ogólnych wynikających z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest podwykonawcą dla swoich partnerów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy – zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla ww. celów, od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676), obowiązuje do dnia 31 grudnia 2017 r.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu zasad opodatkowania. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Dlatego też w sytuacji, gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy wskazać, że umowa konsorcjum nie występuje ani w obowiązującym na terytorium Polski prawie cywilnym, ani podatkowym. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Dodać należy, że polski ustawodawca nie skorzystał z możliwości wynikającej z art. 11 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, po konsultacji z komitetem doradczym ds. podatku od wartości dodanej (zwanym dalej „Komitetem ds. VAT”), każde państwo członkowskie może uznać za jednego podatnika osoby mające siedzibę na terytorium tego samego państwa członkowskiego, które będąc niezależnymi pod względem prawnym, są ściśle powiązane pod względem finansowym, ekonomicznym i organizacyjnym.

Konsorcjum – w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego – nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze i księgowe, w tym dotyczące podpisywania umów i wystawiania faktur za prace wykonane przez uczestników konsorcjum na rzecz podmiotów zamawiających te prace na podstawie zawartego z nimi kontraktu – będzie dokonywał wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

Zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia wystawiania przez lidera konsorcjum na rzecz partnerów faktur z właściwą stawką za materiały i usługi budowlane, prowadzenie spraw konsorcjum zgodnie z umową oraz wynajem wspólnego magazynu do przechowywania znaków drogowych i innych niezbędnych materiałów i urządzeń.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że pojęcie „świadczenia usług” w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ma bardzo szeroki zakres, bowiem nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także jego zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługa w rozumieniu regulacji zawartej w art. 8 ustawy jest transakcją gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług musi wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli strony muszą zobowiązać się do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności. Tym samym, aby czynności mające charakter odpłatny podlegały przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, winny być wykonywane w okolicznościach, w związku z którymi, można wyodrębnić dwie strony transakcji: świadczącego i beneficjenta, przy czym świadczący winien występować w charakterze podatnika tego podatku.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz wskazówek wynikających z orzecznictwa TSUE (wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93, wyrok z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81, wyrok z 5 lutego 1980 r. w sprawie C-154/80) można sformułować ogólne stanowisko, z którego wynika, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, uważane mogą być relacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcę i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
  
  

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie w przypadku podziału kosztów, dokonywanego przez lidera konsorcjum pomiędzy członków wspólnego przedsięwzięcia, brak jest elementów typowych dla świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Z opisu sprawy wynika, że rozliczenie kompleksowe całej inwestycji w zakresie podatku od towarów i usług odbywa się na linii pomiędzy konsorcjum (reprezentowanym przez lidera) a zamawiającym. Lider dokonuje podziału kosztów materiałów i usług nabytych zgodnie z zawartym porozumieniem według umownego podziału, tj. klucza procentowego 33,33% (tj. 1/3). Wnioskodawca (lider konsorcjum) nie przenosi prawa do rozporządzania materiałami jak właściciel. Dodatkowo, lider wydaje materiały wspólnym brygadom w celu zrealizowania konkretnych zadań i mają być one zużywane w sposób i w miejscach wskazanych przez lidera konsorcjum pod nadzorem lidera konsorcjum.

Zatem określony w umowie konsorcjum podział kosztów dokonywany przez lidera konsorcjum nie może zostać uznany za odsprzedaż towarów i usług przez jeden podmiot innym podmiotom wchodzącym w skład konsorcjum, gdyż jego partnerzy nie są usługobiorcami, ale występują zbiorowo w charakterze usługodawców, reprezentowanych przez lidera. Podział kosztów dokonywany przez lidera w opisanej sytuacji jest wewnętrznym rozliczeniem między podmiotami uczestniczącymi w świadczeniu usług na rzecz zamawiającego, wynika z mocy samej umowy konsorcjum, a nie w wyniku świadczenia wzajemnego, do którego zobligowany został lider.

Należy podkreślić, że fakturą powinna zostać udokumentowana odsprzedaż towarów i usług dokonywana w ramach konsorcjum, a nie sam „podział kosztów”.

Podsumowując stwierdzić należy, że rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia, jeśli nie towarzyszy im świadczenie usługi, nie mogą być same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, dokonywany przez lidera podział kosztów konsorcjum pomiędzy konsorcjantów według umownego podziału, tj. klucza procentowego 33,33% – nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być dokumentowana przez lidera wystawianą na rzecz partnerów fakturą.

Reasumując, Wnioskodawca jako lider konsorcjum dokonując podziału kosztów za materiały i usługi budowlane, prowadzenie spraw konsorcjum zgodnie z umową oraz za wynajem wspólnego magazynu do przechowywania znaków drogowych i innych niezbędnych materiałów i urządzeń, na podstawie drugiego porozumienia według umownego podziału, tj. klucza procentowego 33,33% (tj. 1/3) na rzecz partnerów – nie wystawia na ich rzecz faktur, gdyż czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo tut. organ wskazuje, że w zakresie zastosowania przez partnerów konsorcjum w rozliczeniu z Wnioskodawcą (liderem konsorcjum) mechanizmu odwrotnego obciążenia (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1), wniosek został rozpatrzony wydanym w dniu dnia 6 września 2017 r. odrębnym rozstrzygnięciem znak 0112-KDIL1-1.4012.181.2017.2.SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.