Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPP1/443-653/14/17-S/AJ
z 30 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 1097/15 (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1507/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 16 maja 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2014 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług konserwatorskich – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2013 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług konserwatorskich.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 5 września 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: ITPP1/443-653/14/AJ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługi konserwatorskie są zwolnione od podatku.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 5 września 2014 r. znak: ITPP1/443-653/14/AJ wniósł pismem z dnia 29 września 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 30 października 2014 r. znak: ITPP1/443W-91/14/DM stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego złożył skargę z 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 11 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1507/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku tym Sąd wskazał, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Oznacza to, że powyższym zwolnieniem objęte są niektóre usługi kulturalne świadczone przez twórców, a mianowicie te, które wynagradzane są w formie honorariów. Ustawodawca w analizowanej normie prawnej odwołuje się do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych , przy czym to odesłanie odnosi się do pojęcia twórcy i artysty wykonawcy. Powyższa ustawa w sposób jednoznaczny nie definiuje tych pojęć. W art. 8 ww. ustawy wskazano jedynie, że twórca jest podmiotem praw autorskich. Te zaś zostały zdefiniowane w art. 1 ww. ustawy bardzo szeroko. Stosownie do art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Oznacza to, że ustawodawca przede wszystkim kładzie nacisk na działalność twórczą noszącą cechy indywidualnego charakteru.

W ocenie Sądu, zwolnienie od podatku od towarów i usług, przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miało zastosowania do wszystkich usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Dotyczy bowiem jedynie działań o charakterze twórczym, noszących cechy indywidualne, wynagradzanych za pośrednictwem honorariów w zamian za które przenoszone są prawa autorskie na zleceniodawców. Natomiast powyższym zwolnieniem nie będą objęte działania o charakterze czysto technicznym.

Sąd nie podzielił poglądu tutejszego organu, że treść art. 3 pkt 6 i 7 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami przemawia za tym, że przejawem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności nie jest tworzenie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, lecz jedynie wykonywanie czynności o charakterze technicznym. Sąd wskazał, że art. 3 pkt 6 ww. ustawy, definiujący prace konserwatorskie i art. 3 pkt 7 ww. ustawy, odnoszący się do prac restauratorskich, określają cel tych prac, a nie charakteryzują i opisują na czym te prace polegają.

Sąd nie podzielił również poglądu organu, że z § 43 i § 46 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247 z późn. zm.) nie można wysnuć wniosku, że usługi konserwatorskie od dnia 1 stycznia 2012 r. nie podlegają zwolnieniu.

Zdaniem Sądu, powyższa wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ptu jest zgodna z art. 132 ust. 1 lit. n dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1). Z ww. przepisu dyrektywy wynika, że państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie. Cytowana norma prawna znajduje się w rozdziale dotyczącym zwolnień określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym. Zwolnienie od podatku usług konserwatorskich i restauratorskich, o ile mają charakter działalności twórczej i charakteryzują się indywidualnością, jest niewątpliwie zwolnieniem czynności wykonywanych w interesie publicznym. Powołując wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. akt I FSK 1750/12 Sąd wskazał, że celem wprowadzenia zwolnienia usług kulturalnych w prawie unijnym było obniżenie kosztów dostępu do kultury i dziedzictwa narodowego. Powyższe usługi w sposób pośredni niewątpliwie realizują ten cel.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 28 kwietnia 2015 r. znak ITPP1/4440-23/14/AJ/72/15 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 9 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 1097/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając że zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie nie naruszał prawa w zakresie objętym zarzutami tej skargi.

W dniu 16 maja 2017 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1507/15.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług usług konserwatorskich wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani absolwentką XXX w XXX, Wydział Sztuk Pięknych, kierunek konserwacja i restauracja dzieł sztuki. W 1997 r. uzyskała Pani tytuł magistra sztuki w zakresie konserwacji i restauracji rzeźby kamiennej i elementów architektonicznych. Od 26 maja 1997 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą, klasyfikacja 91.03.2 – Działalność historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych. Jest Pani twórcą, artystką plastykiem, konserwatorem dzieł sztuki. Jako twórca posiada prawa autorskie. Wykonywane usługi są ściśle związane z kulturą. Wykonuje Pani prace konserwatorskie i restauratorskie przy zabytkach nieruchomych i ruchomych. Prace te stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Po otrzymaniu wynagrodzenia (honorarium) za ww. prace, prawa autorskie przenoszone są na zleceniodawcę. Należy Pani do Stowarzyszenia XX oraz do Związku Polskich XXX w XXX. Legitymuje się Pani pismem Związku Polskich XXX, w którym zaświadcza się, że jest Pani absolwentką Wydziału Sztuk Pięknych w …, jest członkiem ZPXX oraz jako twórcy przysługuje Pani prawo do korzystania z praw autorskich, zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1999 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z treścią przepisu prawa materialnego – art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług – wykonywane usługi konserwacji zabytków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są zwolnione od podatku od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi konserwacji zabytków, wykonywane w ramach działalności gospodarczej są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, ponieważ jest Pani indywidualnym twórcą, artystą, wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego usługi wynagradzane są w formie honorarium. Honorarium obejmuje zarówno zapłatę za zrealizowane prace konserwatorskie, jak i za opracowanie naukowo-historyczne, dokumentację z przeniesieniem praw autorskich na rzecz zleceniodawcy. Pani działalność jest sklasyfikowana w zakresie usług kulturalnych, zgodnie z ustawą z dnia 25 października 199l r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Szczególnie z treści art. 32 ustawy można wnioskować, że działalność kulturalna obejmuje swym zakresem między innymi również opiekę nad zabytkami. Powyższe potwierdza również art. 1 ust. 2 ustawy. Jak Pani wskazuje, stanowisko to poparte jest wyrokiem z 5 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1750/12 , a także dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1507/14 i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 1097/15.

Podkreślić jednakże należy, że kwestia dotycząca uznania Pani za twórcę oraz wykonywanych przez Nią czynności za usługi wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym tut. organ, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.