2017.09.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.188.2017.1.DJD

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.188.2017.1.DJD
z 19 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego w Chinach podatku od wartości dodanej:

w przypadku świadczenia usług w okresie poniżej 6 miesięcy (pytanie Nr 3) – jest prawidłowe,

w przypadku świadczenia usług w okresie powyżej 6 miesięcy (pytanie Nr 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., Nr 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 26 lipca 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.139.2017.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 26 lipca 2017 r. (data doręczenia 7 sierpnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 16 sierpnia 2017 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej operatora publicznego w dniu 9 sierpnia 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą zaliczaną do branży oznaczonej symbolem PKD 49.41.Z, która skoncentrowana jest na świadczeniu usług transportu drogowego towarów, w tym: działalność związaną z przewozem towarów realizowaną przez transport drogowy i kolejowy, a także dąży do zwiększenia udziału w przychodach u odbiorców zagranicznych.

W 2017 r. Wnioskodawca planuje podpisać umowę konsultingową z firmą założoną i na stałe działającą zgodnie z prawem Chińskiej Republiki Ludowej. Umowa zostanie zawarta na świadczenie usług doradczych w zakresie przygotowania i szkolenia dotyczącego realizacji połączeń kolejowych Polska – Chiny, w tym: wykłady, seminaria i konsultacje, dotyczące powyższego zagadnienia. Usługi te będą świadczone zarówno w Polsce, jak i na terenie Chin.

Według informacji od kontrahenta chińskiego, po zatwierdzeniu faktury wystawionej w Polsce (w USD) dla ww. kontrahenta, strona chińska przekaże należność, potrącając część należności równej 8% podatkowi dochodowemu, który zostanie zapłacony w Chinach oraz 6% podatku VAT, który również wg przepisów obowiązujących w Chinach zostanie pobrany w Chinach przy przekazywaniu płatności za powyższą należność. Potrącenia podatków w Chinach zostaną pobrane bez względu na to, gdzie usługa zostanie wykonana, zarówno od należności za usługi wykonane na terenie Polski, jak i Chin.

Przyszłe przychody z tytułu usług konsultingowych wykonanych na terenie zakładu położonego w Chinach (umowa konsultingowa zawarta na okres poniżej 6 miesięcy, z możliwością przedłużenia na okres powyżej 6 miesięcy) w przypadku, kiedy umowa nie przekroczy 6 miesięcy, Wnioskodawca planuje połączyć z przychodami osiągniętymi na terenie kraju. Wnioskodawca planuje od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odliczyć kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie.

W przypadku, gdy umowa przekroczy 6 miesięcy, Wnioskodawca będzie świadczył usługi poprzez położony na terenie Chińskiej Republiki Ludowej „zakład”, według umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i osiągnięte przychody będą wyłączone z opodatkowania w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przychody z prowadzonej pozarolniczej działalności opodatkowane są 19% podatkiem liniowym – na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla potrzeb działalności Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe – pełna księgowość oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług.

Usługi doradcze na rzecz firmy chińskiej nie będą świadczone osobiście, będą świadczone w ramach działalności gospodarczej, gdyż będą prowadzone we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Umowa konsultingowa z firmą chińską zawarta zostanie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Przychody uzyskane z tej umowy Wnioskodawca zaliczy do przychodów z działalności gospodarczej. Firma założona i działająca zgodnie z prawem Chińskiej Republiki Ludowej, z którą Wnioskodawca będzie mieć podpisaną umowę konsultingową, ma siedzibę w Chinach. Firma chińska nie prowadzi działalności na terenie Polski oraz nie posiada zakładu na terenie Polski. Na zapytanie Organu, czy usługi na rzecz firmy chińskiej Wnioskodawca świadczył będzie za pośrednictwem zakładu położonego na terytorium Chińskiej Republiki Ludowej w rozumieniu art. 5 Umowy z dnia 7 czerwca 1988 r, zawartej miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, Wnioskodawca wskazał, że usługi dla firmy Chińskiej Wnioskodawca świadczył będzie poprzez placówkę położoną na terenie Chin. W celu realizacji usług Wnioskodawca będzie posiadał placówkę (biuro) na terenie Chin, na podstawie umowy najmu. Dalej Wnioskodawca wskazał, że planowane rozpoczęcie świadczenia usług konsultingowych to wrzesień 2017 r., tak więc w roku podatkowym 2017 usługi świadczone byłyby przez okres 4 miesięcy. Usługi prowadzone byłyby w sposób ciągły i w roku podatkowym 2018 mogłyby przekroczyć okres 6 miesięcy.

W przypadku świadczenia usług poniżej 6 miesięcy, Wnioskodawca uważa, że przychody osiągnięte na terenie Chin nie są zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i zamierza połączyć dochody uzyskane na terenie Chin z dochodami ze źródeł położonych na terenie Polski. Zamierza łączne dochody opodatkować podatkiem liniowym 19% z tytułu wykonywanej działalności. W tym przypadku, od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów zamierza odliczyć kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie i wykazać tę kwotę w poz. J.54 zeznania PIT-36L, zgodnie z art. 30a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jako podatnik zamierza łączne dochody wykazać w deklaracji PIT-36L w poz. D.1.15.

W przypadku świadczenia usług powyżej 6 miesięcy, Wnioskodawca uważa, że wykonuje usługi na terenie Chin poprzez położony na terenie Chin zakład i zgodnie z postanowieniami Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej (Dz. U. z 1989 r., Nr 13, poz. 65) - art. 7 ust. 1 tej Umowy - przychody uzyskane na terenie Chin będą opodatkowane na terenie Chin. Wnioskodawca uważa, że dochody osiągnięte przez podatnika z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Chin za pośrednictwem zakładu, zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. a) Umowy polsko-chińskiej, są zwolnione z opodatkowania w Polsce. Wnioskodawca uważa, że ma tu zastosowanie wyłączenie pełne dochodu osiągniętego na terytorium Chin i nie wykazuje dochodów w zeznaniu PIT-36L.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w przypadku umowy zawartej na okres poniżej 6 miesięcy (usługi świadczone poniżej 6 miesięcy) przychody osiągnięte na terenie Chin z tytułu usług konsultingowych świadczonych tylko na terenie Chin należy wykazać w załączniku PIT/ZG wraz z zapłaconym tam podatkiem dochodowym, wykazując je w zeznaniu PIT-36L w części G, poz. 46, zgodnie z art. 30c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dokonać potrącenia zapłaconego podatku w Chinach od podatku zapłaconego w Polsce, stosując metodę wyłączenia z progresją?
Czy w przypadku, gdy umowa zawarta z firmą chińską przekroczy 6 miesięcy (usługi świadczone powyżej 6 miesięcy), dochody z tego tytułu będą wyłączone z podatku dochodowego w Polsce, jeżeli usługi konsultingowe będą świadczone tylko na terenie Chin?
Czy zapłacony – potrącony od należności – podatek VAT na terenie Chin z tytułu usług konsultingowych świadczonych na terenie Chin będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu dla firmy, w przypadku świadczenia usług poniżej 6 miesięcy?
Czy zapłacony – potrącony od należności – podatek VAT na terenie Chin z tytułu usług konsultingowych świadczonych na terenie Chin będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu dla firmy, w przypadku świadczenia usług powyżej 6 miesięcy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 oraz Nr 4, natomiast w zakresie pozostałych pytań wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, w przypadku świadczenia usług poniżej 6 miesięcy, kwota podatku VAT zapłacona w Chinach (potrącona od należności) nie jest możliwa do odliczenia w Polsce jako podatek VAT naliczony, stąd Wnioskodawca uważa, że kwotę potrąconego podatku będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o dokument wystawiony przez Urząd Chiński, świadczący o pobraniu takiego podatku w Chinach.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.; dalej jako: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów:

podatek naliczony:
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

podatek należny:
- w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
- w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
- od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,

kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług, oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221; dalej jako: ustawa o VAT). Zatem, przez podatek od towarów i usług, wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy od podatku dochodowego od osób fizycznych, należy rozumieć podatek, o którym mowa w ww. ustawie o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
eksport towarów,
import towarów.
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl natomiast art. 2 pkt 11 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika zatem, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Skoro zatem art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy podatku od towarów i usług, to zgodnie z literalną wykładnią prawa podatkowego, pod tym pojęciem powinno się rozumieć podatek od towarów i usług uregulowany w ustawie o podatku od towarów i usług.

Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach, w tym członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej, obowiązującego w innym państwie niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce. Zdaniem Wnioskodawcy, również wykładnia systemowa zewnętrzna prowadzi do takiego wniosku. Gdyby bowiem zamiarem ustawodawcy było zrównanie pojęć podatku od wartości dodanej i podatku od towarów i usług, to w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zastosowana zostałaby konstrukcja analogiczna do przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1150, z późn. zm.).

Zgodnie z art. la pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przez podatek od towarów i usług, należy rozumieć podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych wyraźnie rozróżniono obydwa te pojęcia, to na tej podstawie, według Wnioskodawcy, należy wnioskować, że sformułowanie podatek od towarów i usług, zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się wyłącznie do podatku, o którym mowa w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie do podatku od wartości dodanej, który został zdefiniowany w art. 2 pkt 11 ww. ustawy.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, że podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług, to art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że potrącony od należności VAT spełnia przesłanki kosztu uzyskania przychodu, gdyż jest:

poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

jest należycie udokumentowany.

Zatem, Wnioskodawca będzie mógł zapłacony w Chinach podatek od wartości dodanej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Natomiast, w przypadku świadczenia usług powyżej 6 miesięcy, zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu realizacji usług konsultingowych na terenie Chin powyżej 6 miesięcy nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, stąd kwota VAT potrącona od tych przychodów zapłacona w Chinach (potrącona od należności) nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego w Chinach podatku od wartości dodanej:

w przypadku świadczenia usług w okresie poniżej 6 miesięcy – jest prawidłowe,

w przypadku świadczenia usług w okresie powyżej 6 miesięcy – jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
musi być należycie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Jednakże na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą, wykazania że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

podatek naliczony:
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

podatek należny:
- w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
- w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
- od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,

kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednoznaczna definicja ustawowa pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy wyklucza inne jego rozumienie.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

eksport towarów,

import towarów.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem, przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Powyższe oznacza, że ustawa o podatku od towarów i usług wyraźnie rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług.

Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej (obrotowego) obowiązującego w innym państwie niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

Sformułowanie podatek od towarów i usług, zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się bowiem wyłącznie do podatku, o którym mowa w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie do podatku od wartości dodanej, który został zdefiniowany w art. 2 pkt 11 ww. ustawy.

Ze względu na fakt, że chiński podatek obrotowy nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi w powyższym zakresie na terytorium Chin nie może być utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania ww. art. art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą skoncentrowaną na świadczeniu usług transportu drogowego towarów, w tym: działalność związaną z przewozem towarów realizowaną przez transport drogowy i kolejowy, a także dąży do zwiększenia udziału w przychodach u odbiorców zagranicznych. Dla potrzeb prowadzonej działalności Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe, a uzyskiwane przychody opodatkowane są 19% podatkiem liniowym.

Wnioskodawca w ramach prowadzanej działalności planuje podpisać we wrześniu 2017 r. umowę konsultingową z firmą mającą siedzibę w Chinach i działającą zgodnie z prawem Chińskiej Republiki Ludowej. Firma ta nie prowadzi działalności na terenie Polski oraz nie posiada zakładu na terenie Polski. Umowa zostanie zawarta na świadczenie usług doradczych w zakresie przygotowania i szkolenia dotyczącego realizacji połączeń kolejowych Polska – Chiny, w tym: wykłady, seminaria i konsultacje. W celu realizacji usług Wnioskodawca będzie posiadał placówkę (biuro) na terenie Chin, na podstawie umowy najmu. Usługi te będą świadczone na terenie Chin w sposób zorganizowany i ciągły. W 2017 r. będą świadczone przez okres 4 miesięcy, a w 2018 r. ich świadczenie może przekroczyć okres 6 miesięcy. Przychody uzyskane z powyższej umowy Wnioskodawca zaliczy do przychodów z działalności gospodarczej. Faktura wystawiona w Polsce (w USD) dla ww. kontrahenta, zatwierdzona przez podmiot chiński, będzie potrącona o podatek zapłacony w Chinach równy 8% podatkowi dochodowemu oraz 6% podatek VAT, który również według przepisów obowiązujących w Chinach zostanie pobrany w Chinach przy przekazywaniu płatności za powyższą należność.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że podatek od wartości dodanej zapłacony w Chinach wynikać będzie z przychodu uzyskanego na terytorium Chin w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Będzie on wobec tego pozostawał w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zatem, zapłacony w Chinach podatek od wartości dodanej będzie stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, zarówno w przypadku świadczenia usług poniżej 6 miesięcy, jak również w przypadku świadczenia usług powyżej 6 miesięcy, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej zapłaconego za ww. usługi konsultingowe wykonane przez Niego na terytorium Chin, bez względu na okres w jakim wykonywane są powyższe usługi.

Końcowo należy wskazać, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego…, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz.1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin