Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.280.2017.1.PR
z 14 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 17 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości określenia „łącznej wartości towarów w przesyłce” dla potrzeb zastosowania zwolnienia od podatku importu tych towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości określenia „łącznej wartości towarów w przesyłce” dla potrzeb zastosowania zwolnienia od podatku importu tych towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) oraz prowadzi na terytorium Polski działalność w zakresie produkcji i handlu urządzeniami elektronicznymi. Wnioskodawca na cele prowadzonej działalności produkcyjnej oraz handlowej dokonuje importu towarów (np. urządzeń, podzespołów, aparatów), a w tym między innymi z Azji z Chińskiej Republiki Ludowej. Wśród importowanych towarów zdarzają się przypadki, gdy wartość jednostkowa importowanego towaru jest niska, a co za tym idzie i wartość całej przesyłki, tj. łączna wartość towarów znajdujących się w przesyłce ze względu na niewielką ich ilość, jest stosunkowo niska.

Sytuacja taka dotyczy przykładowo importu towarów nabywanych celem przeprowadzenia testów na jednostkowym urządzeniu lub aparacie, które w przyszłości mogą być importowane w dużych ilościach w celach handlowych lub produkcyjnych.

Ze względu na małe gabaryty importowanych towarów (urządzeń) ich dostawa odbywa się w paczkach za pośrednictwem firm kurierskich, które dokonują odprawy celnej importowanego towaru w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Wraz z importowanym towarem przekazywana jest przez sprzedawcę (eksportera) faktura (invoice/commercial invoice) dokumentująca dostawę. Na fakturze (invoice/commercial invoice) oprócz danych eksportera (sprzedawcy) oraz danych importera (nabywcy – Wnioskodawcy) wyszczególnione są między innymi: numer faktury, data, kraj pochodzenia towaru, warunki dostawy (baza Incoterms), warunki płatności, nazwa towaru, ilość, cena jednostkowa, kwota do zapłaty oraz w niektórych przypadkach koszty dodatkowe pokrywane przez Wnioskodawcę, np. koszty transportu. Faktury (invoice/commercial invoice) stanowią podstawę dla dokonywania zgłoszenia celnego przez upoważniony podmiot.

W wielu przypadkach łączna wartość importowanych towarów (urządzeń) znajdujących się w danej paczce nie przekracza kwoty 22 euro, tj. iloczyn ceny jednostkowej towarów wykazanych na fakturze (invoice/commercial invoice) oraz ich ilości określonych na fakturze i znajdujących się w danej paczce nie przekracza kwoty 22 euro.

Aktualnie Wnioskodawca dokonując importu towarów o niewielkiej wartości oraz ich odprawy celnej przedkłada faktury (invoice/commercial invoice), na których oprócz towarów i ich wartości wyszczególnione są np. koszty transportu. W tym względzie na potrzeby rozliczenia VAT do wartości towarów wyszczególnionych na fakturze i znajdujących się w przesyłce doliczane są koszty transportu. Oznacza to, że na potrzeby ustalenia wynikającej z art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług kwoty 22 euro, do której stosuje się zwolnienie z podatku VAT, Wnioskodawca do wartości towarów w danej przesyłce dolicza aktualnie koszty dodatkowe. W przypadku gdyby po otrzymaniu faktury kontrahent zagraniczny dosłał Wnioskodawcy skorygowany dokument, Wnioskodawca dokonuje korekty zgłoszenia celnego.

W ostatnim okresie obsługujące Wnioskodawcę, w zakresie dokonywania zgłoszeń celnych, firmy kurierskie stoją na stanowisku, że praktyka przyjęta przez Wnioskodawcę jest niewłaściwa. Zdaniem firm kurierskich, łączna wartość towarów w przesyłce, o której mowa w art. 51 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (kwota 22 euro) nie zawiera w sobie kosztów dodatkowych np. kosztów transportu, a winna być ustalana wyłącznie jako iloczyn ilości towarów i ich ceny jednostkowej.

W związku z powyższym powstała u Wnioskodawcy wątpliwość w zakresie stosowania przepisu art. 51 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji sformułował poniższe pytanie.

Do czasu uzyskania stanowiska Wnioskodawca stosował będzie dotychczasową praktykę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wskazanych w opisie stanu faktycznego przesyłek dotyczących importowanych przez Wnioskodawcę towarów jako „łączną wartość towarów” znajdujących się w danej przesyłce, w rozumieniu art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwana dalej: „uptu”), można rozumieć iloczyn ich ilości określonej na fakturze (ilości towarów znajdujących się w danej przesyłce) i ceny jednostkowej towaru wynikającej z faktury (invoice/commercial invoice) dokumentującej tę dostawę?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako „łączną wartość towarów w przesyłce”, w rozumieniu art. 51 ust. 1 uptu, w przypadkach opisanych w powyższym stanie faktycznym można rozumieć iloczyn ilości towarów znajdujących się w przesyłce (określonych na fakturze invoice/commercial invoice) oraz ich ceny jednostkowej wynikającej z faktury (invoice/commercial invoice) dokumentującej tę dostawę. Określając łączną wartość towarów w przesyłce, w rozumieniu art. 51, nie należy uwzględniać innych elementów kosztowych określonych (wykazanych) na fakturze wystawionej przez sprzedawcę, tj. np. kosztów transportu lub ubezpieczenia.

Zgodnie bowiem z art. 51 uptu:

1. „Zwalnia się od podatku import towarów umieszczonych w przesyłkach wysyłanych z terytorium państwa trzeciego bezpośrednio do odbiorcy przebywającego na terytorium kraju, pod warunkiem że łączna wartość towarów w przesyłce nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 22 euro.
2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do:
   1. napojów alkoholowych;
   2. tytoniu i wyrobów tytoniowych;
   3. perfum i wód toaletowych.
3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do towarów importowanych w drodze zamówienia wysyłkowego”.
   
   

Z powyższego przepisu uptu wynika, iż jednym z kryteriów zwolnienia z podatku VAT importu towarów dokonywanego w przesyłkach jest łączna wartość towarów znajdujących się w danej przesyłce. Przepis art. 51 ust. 1 uptu stanowi bowiem, że łączna wartość towarów w przesyłce nie może przekraczać kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 22 euro, gdyż przekroczenie tej kwoty powoduje powstanie obowiązku w zakresie podatku VAT z tytułu importu towarów.

Ustawodawca nie definiuje jednak pojęcia „łączna wartość towarów w przesyłce” w ustawie o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 51 ust. 1 uptu nie odwołuje się także do art. 30b uptu, w którym określono zasady ustalania podstawy opodatkowania w przypadku importu towarów. Ponadto przepis art. 51 ust. 1 uptu nie odwołuje się do pojęcia wartość celna.

Oznacza to, że interpretując użyte przez ustawodawcę pojęcie „łączna wartość towarów w przesyłce” należy odwołać się do wykładni językowej i określić rozumienie tego terminu opierając się na znaczeniu poszczególnych słów składających na to pojęcie, tj.:

• łączna – tworzące sumę,
• wartość – to ile coś jest warte (wartość towaru),
• towar – towar będący przedmiotem importu,
• przesyłka – dana przesyłka w której zawarty jest towar.
  
  

W konsekwencji celem zastosowania zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 51 uptu należy ustalić, czy łączna wartość towarów znajdująca się w danej przesyłce i wynikająca z iloczynu ilości towarów w przesyłce oraz ich ceny jednostkowej nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 22 euro. Nie należy brać w tym zakresie pod uwagę innych pozycji określonych na fakturze (invoice/commercial invoice) i związanych z dokonywanym importem towarów, np. kosztów transportu lub ubezpieczenia.

W tym miejscu wskazać należy, że w przepisie wspólnotowym będącym podstawą dla wprowadzenia do uptu zwolnienia z VAT w art. 51 uptu, także mówi się o łącznej wartości towarów, co oznacza odwołanie się na cele stosowania zwolnienia z VAT tylko i wyłącznie do wartości towarów w danej przesyłce. W Dyrektywie Rady 2009/132/WE z dnia 19 października 2009 r. określającej zakres stosowania art. 143 lit. b i c Dyrektywy 2006/112/WE w odniesieniu do zwolnienia z podatku od wartości dodanej przy ostatecznym imporcie niektórych towarów określono w art. 23, co następuje: „Zwolnienia udziela się w przypadku importu towarów o łącznej wartości nieprzekraczającej 10 EUR. Państwa członkowskie mogą udzielić zwolnienia w przypadku importu towarów o łącznej wartości większej niż 10 EUR, ale nieprzekraczającej 22 EUR. Państwa członkowskie mogą jednakże wyłączyć ze zwolnienia przewidzianego w akapicie pierwszym zdanie pierwsze towary, które zostały przywiezione w drodze zamówienia wysyłkowego”.

Oznacza to, że także zgodnie z prawem wspólnotowym podstawą dla stosowania zwolnienia z VAT jest łączna wartość towaru, czyli iloczyn ilości towarów w danej przesyłce oraz ich ceny jednostkowej. Ponadto umieszczenie wskazanego przepisu w Tytule IV Dyrektywy 2009/132/WE „Import o nieznacznej wartości” wskazuje na konieczność odniesienia się wyłącznie do wartości towarów.

Przy stosowaniu ww. zwolnienia nie ma znaczenia ani wartość celna towarów ani koszty dodatkowe związane z importem towarów. Gdyby bowiem ustawodawca zamierzał odwołać się do wartości celnej oraz dodatkowych kosztów związanych z importem, to skonstruowałby przepis art. 51 uptu w inny sposób, np. przez odwołanie się w jego treści do art. 30b uptu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów na terytorium kraju.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl powyższych regulacji, co do zasady, import towarów opodatkowany jest stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej ustawodawca dla określonych towarów i usług przewidział zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie z tego opodatkowania.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku jest wyjątkiem od obowiązującej reguły powszechności opodatkowania. Zatem stosowanie zwolnień od podatku nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania preferencji w postaci zwolnienia od podatku jedynie wtedy, gdy charakter wykonywanej przez niego czynności w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 51 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku import towarów umieszczonych w przesyłkach wysyłanych z terytorium państwa trzeciego bezpośrednio do odbiorcy przebywającego na terytorium kraju, pod warunkiem że łączna wartość towarów w przesyłce nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 22 euro.

Stosownie do art. 51 ust. 2 ustawy – zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do:

1. napojów alkoholowych;
2. tytoniu i wyrobów tytoniowych;
3. perfum i wód toaletowych.
   
   

Z kolei na podstawie art. 51 ust. 3 ustawy – zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do towarów importowanych w drodze zamówienia wysyłkowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na cele prowadzonej działalności produkcyjnej oraz handlowej dokonuje importu towarów (np. urządzeń, podzespołów, aparatów). W wielu przypadkach łączna wartość importowanych towarów (urządzeń) znajdujących się w danej paczce nie przekracza kwoty 22 euro, tj. iloczyn ceny jednostkowej towarów wykazanych na fakturze (invoice/commercial invoice) oraz ich ilości określonych na fakturze i znajdujących się w danej paczce nie przekracza kwoty 22 euro. Wnioskodawca dokonując importu towarów o niewielkiej wartości oraz ich odprawy celnej przedkłada faktury (invoice/commercial invoice), na których oprócz towarów i ich wartości wyszczególnione są np. koszty transportu. W tym względzie na potrzeby rozliczenia VAT do wartości towarów wyszczególnionych na fakturze i znajdujących się w przesyłce doliczane są koszty transportu.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawidłowości określenia „łącznej wartości towarów w przesyłce” – w rozumieniu art. 51 ust. 1 ustawy – należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „łączna wartość towarów w przesyłce”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej.

Zgodnie z definicjami zawartymi w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl):

• łącznie to „tworzący sumę czegoś”;
• wartość to „to, ile coś jest warte pod względem materialnym”;
• przesyłka to „to, co jest przesyłane lub zostało przesłane”.
  
  

Natomiast towarami, według cytowanego wcześnie art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części.

Mając na uwadze powyższe definicje, przez wyrażenie „łączna wartość towarów w przesyłce” należy rozumieć sumę wartości poszczególnych towarów (rzeczy i/lub ich części) znajdujących się w określonej pojedynczej przesyłce. Natomiast suma ta nie obejmuje wartości usług nabytych w związku z importem towarów znajdujących w przesyłce, np. usług transportowych czy ubezpieczeniowych.

Podsumowując, w przypadku wskazanych w opisie stanu faktycznego przesyłek dotyczących importowanych przez Wnioskodawcę towarów jako „łączną wartość towarów” znajdujących się w danej przesyłce, w rozumieniu art. 51 ust. 1 ustawy, należy rozumieć iloczyn ich ilości określonej na fakturze (ilości towarów znajdujących się w danej przesyłce) i ceny jednostkowej towaru wynikającej z faktury (invoice/commercial invoice) dokumentującej tę dostawę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. W związku z powyższym, tutejszy organ w przedmiotowej sprawie przyjął możliwość stosowania przez Wnioskodawcę dla dokonanych importów towarów przepisu art. 51 ustawy, jako element opisu sprawy. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.